محل تبلیغات شما

ثبت برند - مشاوره ثبت شرکت





ایزو
سازمان بین‌المللی استانداردسازی (به انگلیسی: The International Organization for Standardization) (به فرانسوی: Organisation internationale de normalisation) که معمولاً به نام ایزو (به انگلیسی: ISO) شناخته می‌شود، مؤسسه بین‌المللی تعیین استاندارد متشکل از نمایندگان موسسات استانداردسازی ملی است. این سازمان غیردولتی در سطح وسیع به وضع استانداردهای کلی و جزئی برای هماهنگ کردن استانداردهای متفاوت جهانی می‌پردازد. در عمل ایزو به صورت یک کنسرسیوم با ارتباطات قوی با دولت‌ها فعالیت می‌کند. این مؤسسه انواع استانداردهای تجاری و صنعتی جهانی را تعیین می‌نماید. مرکز ایزو در ژنو سویس قرار دارد.[۱] ایزو کار رسمی خود را از تاریخ بیست و سوم فوریه ۱۹۴۷ آغاز کرده است. این سازمان به ترویج جهانی استانداردهای اقتصادی و صنعتی می‌پردازد تا مبادلات صنایع و فنون مختلف را در یک راستا هماهنگ کند.
 
سازمان بین‌المللی استانداردسازی، باآنکه یک سازمان غیردولتی است، به‌دلیل این که استانداردهای این مؤسسه تبدیل به قوانین می‌گردد از بیشتر سازمان‌های غیردولتی قدرتمندتر است. امروزه نزدیک به ۱۵۷ کشور در این سازمان به عضویت درآمده‌اند که ایران نیز یکی از آنهاست.
 
حدود ۳۰۰ استاندارد ایزو بصورت رایگان/عمومی در دسترس هستند که در زیر آمده‌اند.
 
ایزو ۷ مربوط به جوشکاری و قلاویز لوله‌ها در فشار و موانع عبور هوا
ایزو ۹ مربوط به اطلاعات و اسناد - ترجمه کاراکترهای Cyrillic (این کاراکترها به زبان‌های روسی و بلغاری وابسته‌اند)به Roman ، Slavic و Non-Slavic کاراکتر
ایزو ۱۶ مربوط به صوت شناسی
ایزو ۳۱ مربوط به استاندارهای کمی و مقداری
ایزو ۱-۶۸ مربوط به استاندارهای متریک پیچ و قلاویز
ایزو ۲۱۶ مربوط به اندازه‌های استاندارد کاغذ همانند کاغدارهای بلندی صدا براساس منحنی Fletcher
ایزو ۲۲۶:۲۰۰۳ مربوط به استاندارهای بلندی صدا براساس همگنی شدت صدا
ایزو ۱-۲۲۸ مربوط به استاندارهای جوشکاری و مفصل بندی لوله‌ها بر اساس طراحی، تحمل فشار و ابعاد
ایزو ۲۳۳:۱۹۸۴ مربوط به اطلاعات و اسناد - ترجمه کاراکترهای عربی به رومن(Roman)
ایزو ۲ ۲۳۳:۱۹۹۳ مربوط به اطلاعات و اسناد - ترجمه کاراکترهای عربی به رومن
ایزو ۲۵۹:۱۹۸۴ مربوط به اطلاعات و اسناد - ترجمه کاراکترهای عبری به رومن
ایزو ۲-۲۵۹:۱۹۹۴ مربوط به اطلاعات و اسناد - ترجمه کاراکترهای عبری به رومن
ایزو ۲۶۲ مربوط به استاندارهای اندازه‌ای و متریک پیچ و مهره
ایزو ۵۰۰ مربوط به استاندارهای تراکتورها
ایزو ۶۳۹ مربوط به کدهای دو یا سه حرفی زبان‌های جهان
ایزو ۱-۶۳۹ مربوط به کدهای دو یا سه حرفی زبان‌های جهان قسمت دوم
ایزو ۲-۶۳۹ مربوط به کدهای دو یا سه حرفی زبان‌های جهان قسمت سوم
ایزو ۳-۶۳۹ مربوط به کدهای دو یا سه حرفی زبان‌های جهان - برای پوشش همه جانبهٔ زبان‌های جهان
ایزو ۶۴۶ مربوط به جهانی سازی دادهای متغیر در ASCII با ۷ بیت
ایزو ۶۵۷ مربوط به ورق‌های گرم فولادی
ایزو ۶۶۸ مربوط به تصریح استاندارهای کانتینرهای کشتی رانی
ایزو ۶۹۰ مربوط به شیوهٔ ارجاء به فهرست و منابع (مربوط به منابع و مآخذ)
ایزو ۷۳۲ مربوط به عکاسی - فیلم‌های نوع ۱۲۰ و ۲۲۰
ایزو ۸۳۸ مربوط به استاندارهای منگنه زدن و صافی ورق‌های کاغذی
ایزو ۸۴۳:۱۹۹۷ مربوط به اطلاعات و اسناد - ترجمه کاراکترهای یونانی به رومن
ایزو ۹۹۹ مربوط به راهنمای فهرست بندی، سازماندهی و نمایش مندرجات

مقدمه

یکی از مسائل مهمی که بعد از تشکیل شرکت­های تجاری باید به آن توجه داشت آن است که برای اتخاذ تصمیمات مهمی که در مجامع شرکت گرفته می­شود، هر کس بر چه مبنایی و به چه میزان حق رای دارد و آیا این مساله قابل تغییر می­باشد یا خیر؟

در این مورد با توجه به قوانین و مقررات تجاری جاری کشور به بیان چند نکته کاربردی می پردازیم:
هر سهام یک رای

قاعده اولیه قانونی در شرکت­ های سهامی آن است که هر کس به میزان سهام خود دارای حق رای است. یعنی به تعداد سهام خود حق رای دارد. به طور مثال اگر کسی ۱۰۰۰ سهم از مجموع ۱۰٫۰۰۰ سهام شرکت را در اختیار داشته باشد، دارای ۱۰۰۰ رای و به عبارت دیگر ۱۰% از آرا خواهد بود.

اما قانون، اام به رعایت این قاعده یعنی هر عدد سهم مساوی یک رای را در مورد مجامع تفکیک کرده است. بنا به مقررات قانونی، رعایت این قاعده در مورد مجمع عمومی موسس که در آن موسسین شرکت با تشکیل مجمع و ثبت صورتجلسه، تاسیس شرکت را اعلام می­نمایند، اامی­ است. فلذا امکان توافق بر خلاف آن وجود ندارد و نمی توان در مجمع عمومی موسسین حق رای بیشتری برای کسی در نظر گرفت و یا کسی را به علتی از داشتن حق رای محروم نمود.
دو مثال نقض

برخلاف مجمع عمومی موسسین، در سایر مجامع، این قاعده قابل تعدیل و تغییر است. این مساله دو مثال بارز دارد. اول سهام ممتاز که به موجب آن ممکن است کسی حتی با یک سهام حق تعیین یک کرسی در هیات مدیره را داشته باشد یا در هر تصمیم­گیری دیگری میزان حق رای بیشتر از دیگر سهامداران باشد. دومین مثال در شرکت­ هایی ست که تعداد سهامداران زیاد است. در این گونه شرکت ها به دلیل آن که عملاً امکان حضور همه سهامداران جهت رای دادن در مجمع وجود ندارد، در مقررات شرکت پیش بینی می کنند که صرفاً سهامدارانی با حداقل تعداد سهام، دارای حق رای باشند( به طور مثال حداقل ۱۰ سهم). در این حالت اصولاً تعدادی از سهامداران خرد، یک نفر را به عنوان نماینده خود معرفی می کنند تا وی به نمایندگی از همه آنان این حق را اعمال نماید.

یکی از تفاوتهایی که میان شرکت های سرمایه مثل شرکت های سهامی با شرکت های شخص محور مانند شرکت های تعاونی وجود دارد آن است که برخلاف شرکت های سهامی که حق رای بر اساس میزان سرمایه و میزان سهام تعیین می شود، در شرکت های تعاونی تعداد حق رای، ارتباطی با میزان سرمایه ندارد و همه اعضا تعاونی به طور مساوی از یک رای برخوردارند.



با توجه به ماده 68 آیین نامه معاهده همکاری ثبت اختراع، هرگاه مرجع بررسی مقدماتی بین المللی تشخیص دهد که اام وحدت رقیب اختراع نشده تصمیم بگیرد که از متقاضی دعوت ننماید که ادعاها را محدود نماید
فقدان اصل وحدت اختراع

یا هزینه های اضافی را بپردازد، آن مراجع با رعایت شرایطی که در موادر 34 و 66 ائین نامه معاهده آمده است در ارتباط با کل اظهارنامه بین المللی بررسی مقدماتی را آغاز خواهد نمود ولی در اظهارنامه کتبی و در گزارش بررسی مقدماتی بین المللی، اعلام خواهد نمود که تشخیص می دهد که اام وحدت اختراع تحقق نیافته  ودلایل آن را مشخص خواهد ساخت.


قانون‌ برگزاری‌ مناقصه

الف‌ ـ این‌ قانون‌ به‌ منظور تعیین‌ روش‌ و مراحل‌ برگزاری‌ مناقصات‌ به‌ تصویب‌ می‌رسد و تنها در معاملاتی‌ که‌ با رعایت‌ این‌ قانون‌ انجام‌ می‌شود، کاربرد دارد.

ب‌ ـ قوای‌ سه‌گانه‌ جمهوری‌ اسلامی‌ ایران‌ اعم‌ از وزارتخانه‌ها، سازمانها و مؤسسات‌ و شرکتهای‌ دولتی‌، مؤسسات‌ انتفاعی‌ وابسته‌ به‌ دولت‌، بانکها و مؤسسات ‌اعتباری‌ دولتی‌، شرکتهای‌ بیمه‌ دولتی‌، مؤسسات‌ و نهادهای‌ عمومی‌ غیردولتی‌(درمواردی‌ که‌ آن‌ بنیادها و نهادها از بودجه‌ کل‌ کشور استفاده‌ می‌نمایند)، مؤسسات‌ عمومی‌، بنیادها و نهادهای‌ انقلاب‌ اسلامی‌، شورای‌ نگهـبان‌ قانون‌ اساسی‌ و همـچنین ‌دستگاهها و واحدهائی‌ که‌ شمول‌ قانون‌ بر آنها مستم‌ ذکر یا تصریح‌ نام‌ است‌، اعم‌ از این‌که‌ قانون‌ خاص‌ خود را داشته‌ و یا از قوانین‌ و مقررات‌ عام‌ تبعیت‌ نمایند نظیر وزارت‌ جهادکشاورزی‌، شرکت‌ ملی‌ نفت‌ ایران‌، شرکت‌ ملی‌ گاز ایران‌، شرکت‌ ملی‌ صنایع‌ پتروشیمی‌ایران‌، سازمان‌ گسترش‌ و نوسازی‌ صنایع‌ ایران‌، سازمان‌ بنادر و کشتیرانی‌ جمهوری‌ اسلامی ‌ایران‌، سازمان‌ توسعه‌ و نوسازی‌ معادن‌ و صنایع‌ معدنی‌ ایران‌، سازمان‌ صدا و سیمای‌جمهوری‌ اسلامی‌ ایران‌ و شرکتهای‌ تابعه‌ آنها موظفند در برگزاری‌ مناقصه‌ مقررات‌ این‌ قانون‌ را رعایت‌ کنند.
تبصره‌ ـ نیروهای‌ مسلح‌، تابع‌ مقررات‌ و ضوابط‌ خاص‌ خود بوده‌ و از شمول‌ این ‌قانون‌ مستثنی‌ هستند.

مناقصه

واژگانی‌ که‌ در این‌ قانون‌ به‌ کار برده‌ شده‌، به‌ شرح‌ زیر تعریف‌ می‌شوند:

الف ـ مناقصه: فرایندی‌ است رقابتی ‌برای‌ تأمین کیفیت مورد نظر (طبق‌ اسناد مناقصه‌)، که‌ در آن‌ تعهدات‌ موضوع‌ معامله‌ به‌ مناقصه‌گری‌ که‌ کمترین‌ قیمت ‌متناسب‌ را پیشنهاد کرده‌ باشد، واگذار می‌شود.
ب‌ ـ مناقصه‌گزار: دستگاه‌ موضوع‌ بند (ب‌) ماده‌ (۱) این‌ قانون‌ که‌ مناقصه‌ را برگزار می‌نماید.
ج‌ ـ مناقصه‌گر: شخصی‌ حقیقی‌ یا حقوقی‌ است‌ که‌ اسناد مناقصه‌ را دریافت‌ و درمناقصه‌ شرکت‌ می‌کند.
د ـ کمیته‌ فنی‌ بازرگانی‌: هیأتی‌ است‌ با حداقل‌ سه‌ عضو خبره‌ فنی‌ بازرگانی ‌صلاحیتدار که‌ از سوی‌ مقام‌ مجاز دستگاه‌ مناقصه‌گزار انتخاب‌ می‌شود و ارزیابی‌ فنی‌بازرگانی‌ پیشنهادها و سایر وظایف‌ مقرر دراین‌ قانون‌ را برعهده‌ می‌گیرد.
هـ ـ ارزیابی‌ کیفی مناقصه‌گران: عبارت‌ است‌ از ارزیابی‌ توان‌ انجام‌ تعهدات‌ مناقصه‌گران‌ که‌ از سوی‌ مناقصه‌گزار یا به‌ تشخیص‌ وی‌ توسط‌ کمیته‌ فنی‌ بازرگانی‌ انجام‌ می‌شود.
و ـ ارزیابی‌ فنی‌ بازرگانی‌ پیشنهادها: فرایندی‌ است‌ که‌ درآن‌ مشخصات‌، استانداردها، کارایی‌، دوام‌ و سایر ویژگی‌های‌ فنی‌ بازرگانی‌ پیشنهادهای‌ مناقصه‌گران ‌بررسی‌، ارزیابی‌ و پیشنهادهای‌ قابل ‌قبول‌ برگزیده‌ می‌شوند.
زـ ارزیابی‌ مالی‌ :  فرایندی‌ است‌ که‌ در آن‌ مناسب‌ترین‌ قیمت‌ به‌ شرح‌ مندرج‌ در ماده‌ (۲۰) این‌ قانون‌ از بین‌ پیشنهادهائی‌ که‌ ازنظر فنی‌ بازرگانی‌ پذیرفته‌ شده‌اند، برگزیده‌ می‌شود.
ح‌ ـ ارزیابی‌ شکلی: عبارت‌ است‌ از بررسی‌ کامل‌ بودن‌ اسناد و امضای‌ آنها، غیرمشروط‌ و خوانا بودن‌ پیشنهاد قیمت‌.
ط‌ ـ انحصار: انحصار در معامله‌ عبارت‌ است‌ از یگانه‌ بودن‌ متقاضی‌ شرکت‌ درمعامله‌ که‌ به‌ طرق‌ زیر تعیین‌ می‌شود:
۱ـ اعلان‌ هیأت‌ وزیران‌ برای‌ کالاها و خدماتی‌ که‌ در انحصار دولت‌ است‌.
۲ـ انتشار آگهی‌ عمومی‌ و ایجاب‌ تنها یک‌ متقاضی‌ برای‌ انجام‌ معامله‌.
ی‌ ـ برنامه‌ زمانی‌ مناقصه: سندی‌ است‌ که‌ در آن‌ زمان‌ و مهلت‌ برگزاری‌ مراحل‌ مختلف‌ مناقصه‌، مدت‌ اعتبار پیشنهادها و زمان‌ انعقاد قرارداد مشخص‌ می‌شود.

طبقه‌بندی‌ معاملات‌

معاملات‌ از نظر نصاب‌ (قیمت‌ معامله‌) به‌ سه‌ دسته‌ تقسیم‌ می‌شوند :
۱ـ معاملات‌ کوچک‌:  معاملاتی‌ که‌ به‌ قیمت‌ ثابت‌ سال‌ ۱۳۸۲ کمتر از بیست‌میلیون‌ (۲۰،۰۰۰،۰۰۰) ریال‌ باشد.
۲ـ معاملات‌ متوسط‌: معاملاتی‌ که‌ مبلغ‌ مورد معامله‌ بیش‌ از سقف‌ مبلغ‌ معاملات‌ کوچک‌ بوده‌ و از ده‌ برابر سقف‌ ارزش‌ معاملات‌ کوچک‌ نکند.
۳ـ معاملات‌ بزرگ‌: معاملاتی‌ که‌ مبلغ‌ برآورد اولیه‌ آنها بیش‌ از ده‌ برابر سقف‌ ارزش ‌مبلغ‌ معاملات‌ کوچک‌ باشد.
تبصره‌۱ـ وزارت‌ امور اقتصادی‌ و دارائی‌ مکلف‌ است‌ در ابتدای‌ هر سال‌ نصاب ‌معاملات را براساس‌ شاخص‌ بهای‌ کالاها و خدمات‌ اعلام‌ شده‌ توسط‌ بانک‌ مرکزی‌ جمهوری‌ اسلامی‌ ایران‌، جهت‌ تصویب‌ به‌ هیأت‌ وزیران‌ پیشنهاد نماید.
تبصره۲ـ مبلغ‌ نصاب‌ برای‌ معاملات‌ کوچک‌ و متوسط‌ مبلغ‌ مورد معامله‌ و در معاملات‌ عمده‌ مبلغ‌ برآوردی‌ واحد متقاضی‌ معامله‌ می‌باشد.
تبصره‌۳ـ مبلغ‌ یا برآورد معاملات‌ مشمول‌ هر یک‌ از نصاب‌های‌ فوق‌ نباید با تفکیک‌ اقلامی‌ که‌ به‌طور متعارف‌ یک‌ مجموعه‌ واحد تلقی‌ می‌شوند، به‌ نصاب‌ پایین‌تر برده‌ شود.

طبقه‌بندی‌ انواع‌ مناقصات‌

الف‌ ـ مناقصات‌ ازنظر مراحل‌ بررسی‌ به‌ انواع‌ زیرطبقه‌بندی‌ می‌شوند:
۱ـ مناقصه‌ یک‌ مرحله‌ای: مناقصه‌ای‌ است‌ که‌ در آن‌ نیازی‌ به‌ ارزیابی‌ فنی ‌بازرگانی‌ پیشنهادها نباشد. در این‌ مناقصه‌ پاکتهای‌ پیشنهاد مناقصه‌گران‌ در یک‌ جلسه‌گشوده‌ و در همان‌ جلسه‌ برنده‌ مناقصه‌ تعیین‌ می‌شود.
۲ـ مناقصه‌ دو مرحله‌ای: مناقصه‌ای‌ است‌ که‌ به‌ تشخیص‌ مناقصه‌گزار، بررسی‌ فنی‌ بازرگانی‌ پیشنهادها لازم‌ باشد. در این‌ مناقصه‌، کمیته‌ فنی‌ بازرگانی‌ تشکیل‌ می‌شود و  نتایج‌ ارزیابی‌ فنی‌ بازرگانی‌ پیشنهادها را به‌ کمیسیون‌ مناقصه‌ گزارش‌ می‌کند و بر اساس‌ مفاد ماده‌ (۱۹) این‌ قانون‌ برنده‌ مناقصه‌ تعیین‌ می‌شود.
ب‌ ـ مناقصات‌ از نظر روش‌ دعوت‌ مناقصه‌گران‌ به‌ انواع‌ زیر طبقه‌بندی‌ می‌شوند :
۱ـ مناقصه‌ عمومی: مناقصه‌ای‌ است‌ که‌ در آن‌ فراخوان‌ مناقصه‌ ازطریق‌ آگهی‌عمومی‌ به‌ اطلاع‌ مناقصه‌گران‌ می‌رسد.
۲ـ مناقصه‌ محدود: مناقصه‌ای‌ است‌ که‌ در آن‌ به‌ تشخیص‌ و مسؤولیت‌ بالاترین‌ مقام‌ دستگاه‌ مناقصه‌گزار، محدودیت‌ برگزاری‌ مناقصه‌ عمومی‌ با ذکر ادله‌ تأیید شود. فراخوان‌ مناقصه‌ از طریق‌ ارسال‌ دعوتنامه‌ برای‌ مناقصه‌گران‌ صلاحیتدار [براساس‌ ضوابط ‌موضوع‌ مواد (۱۳) و (۲۷) این‌ قانون‌‌] به‌ اطلاع‌ مناقصه‌گران‌ می‌رسد.

سازماندهی‌ مناقصه ها
کمیسیون‌ مناقصه‌

الف‌ ـ کمیسیون‌ مناقصه‌ از اعضای‌ زیر تشکیل‌ می‌شود:
۱ ـ رئیس‌ دستگاه‌ مناقصه‌گزار یا نماینده‌ وی‌.
۲ـ ذی‌حساب‌ یا بالاترین‌ مقام‌ مالی‌ دستگاه‌ مناقصه‌گزار حسب‌ مورد.
۳ـ مسؤول ‎فنی‌ دستگاه‌ مناقصه‌گزار یا واحدی‌ که‌ مناقصه‌ به ‎درخواست‌ وی‌ برگزار می‌شود.
ب‌ ـ در مناقصات‌ مربوط‌ به‌ شهرداریها، از سوی‌ شورای‌ شهر یک‌ نفر به‌ عنوان‌ ناظر در جلسات‌ کمیسیون‌ مناقصه‌ شرکت‌ خواهد کرد.
ج‌ ـ کمیسیون‌ با حضور هر سه‌ نفر اعضای‌ مزبور رسمیت‌ دارد و تمام‌ اعضاء مکلف ‌به‌حضور در جلسه‌ و ابرازنظر هستند. تصمیمات‌ کمیسیون‌ با رأی‌ اکثریت‌ اعضاء معتبرخواهد بود.
د ـ در مناقصات‌ دو مرحله‌ای‌ کمیسیون‌، مناقصه‌ با حضور رئیس‌ دستگاه‌ مناقصه‌گزار تشکیل‌ می‌شود.
هـ ـ اعضاء کمیسیون‌ مناقصات‌ در شرکتهای‌ دولتی‌ با انتخاب‌ هیأت‌ مدیره‌ می‌باشد.

وظایف‌ کمیسیون‌ مناقصه‌


اهم‌ وظایف‌ کمیسیون‌ مناقصه‌ به‌ شرح‌ زیر است :
الف‌ ـ تشکیل‌ جلسات‌ کمیسیون‌ مناقصه‌ در موعد مقرر در فراخوان‌ مناقصه‌.
ب ‌ـ بررسی‌ پیشنهادهای‌ مناقصه‌گران‌ از نظر کامل‌‎بودن‌ مدارک‌ و امضای‌ آنها و نیز خوانا بودن‌ و غیرمشروط‌ بودن‌ پیشنهادهای‌ قیمت‌ (ارزیابی‌ شکلی‌).
ج‌ ـ ارزیابی‌ پیشنهادها و تعیین‌ پیشنهادهای‌ قابل‌ قبول‌ طبق‌ شرایط‌ و اسناد مناقصه‌.
د ـ ارجاع‌ بررسی‌ فنی‌ پیشنهادها به‌ کمیته‌ فنی‌ بازرگانی‌ در مناقصات‌ دو مرحله‌ای‌.
هـ ـ تعیین‌ برندگان‌ اول‌ و دوم‌ مناقصه‌ (طبق‌ ضوابط‌ مواد ۱۹ و ۲۰ این‌ قانون‌).
و ـ تنظیم‌ صورتجلسات‌ مناقصه‌.
ز ـ تصمیم‌گیری‌ دربارة‌ تجدید یا لغو مناقصه‌.

هیأت‌ رسیدگی‌ به‌ شکایات‌

به‌ منظور رسیدگی‌ به‌ دعاوی‌ بین‌ مناقصه‌گر و مناقصه‌گزار هیأت‌ رسیدگی‌ تشکیل ‌می‌گردد.  اساسنامه‌ هیأت‌ رسیدگی‌ به‌ شکایات‌ به‌ تصویب‌ مجلس‌ شورای‌ اسلامی‌ خواهد رسید.

وظایف‌ هیأت‌ رسیدگی‌ به‌ شکایات‌

الف‌ ـ رسیدگی‌ به‌ اعتراضات‌ مربوط‌ به‌ اجرا نشدن‌ هر یک‌ از مواد این‌ قانون‌.
ب‌ ـ صدور رأی‌ تجدید یا لغو مناقصه‌.
تبصره۱ـ موارد زیر مشمول‌ رسیدگی‌ از سوی‌ هیأت‌ رسیدگی‌ به‌ شکایات‌ نیست‌:
۱ ـ معیارها و روش‌های‌ ارزیابی‌ پیشنهادها.
۲ ـ ترجیح‌ پیشنهاد دهندگان‌ داخلی‌.
۳ ـ اعتراضاتی‌ که‌ یک‌ ماه‌ پس‌ از اعتبار پیشنهادها ارسال‌ شده‌ باشد.
۴ ـ شکایت‌ برندگان‌ مناقصات‌ پس‌ از انعقاد قرارداد.
تبصره‌۲ـ آئین‌نامه‌ اجرائی‌ این‌ ماده‌ پس‌ از تصویب‌ این‌ قانون‌ و اساسنامه‌ موضوع ‌ماده‌ (۷) به‌ پیشنهاد سازمان‌ مدیریت‌ و برنامه‌ریزی‌ کشور و وزارت‌ امور اقتصادی‌ و دارائی ‌به‌تصویب‌ هیأت‌ وزیران‌ خواهد رسید.
برگزاری‌ مناقصه ها

فرایند برگزاری‌ مناقصات‌

فرایند برگزاری‌ مناقصات‌ به‌ ترتیب‌ شامل‌ مراحل‌ زیر است‌:
الف‌ ـ تأمین‌ منابع‌ مالی‌.
ب‌ ـ تعیین‌ نوع‌ مناقصه‌ در معاملات‌ بزرگ‌ (یک‌ مرحله‌ای‌ یا دو مرحله‌ای‌، عمومی ‌یا محدود).
ج‌ ـ تهیه‌ اسناد مناقصه‌.
د ـ ارزیابی‌ کیفی‌ مناقصه‌گران‌ درصورت‌ وم‌.
هـ ـ فراخوان‌ مناقصه‌.
و ـ ارزیابی‌ پیشنهادها.
ز ـ تعیین‌ برنده‌ مناقصه‌ و انعقاد قرارداد.

تأمین‌ منابع‌ مالی‌

الف‌ ـ انجام‌ معامله‌ به‌ هرطریق‌مشروط‌ بر آن‌ است‌ که‌ دستگاههای‌ موضوع‌ بند (ب‌) ماده‌ (۱) این‌ قانون‌ به‌ نحو مقتضی‌ نسبت‌ به‌ پیش‌بینی‌ منابع‌ مالی‌ معامله‌ در مدت ‌قرارداد اطمینان‌ حاصل‌ و مراتب‌ در اسناد مرتبط‌ قید شده‌ باشد.
ب‌ ـ موضوع‌ پیش‌بینی‌ منابع‌ مالی‌ و نحوه‌ ضمان‌ تأخیر تعهدات‌ برای‌ انجام‌ معامله‌ باید به‌ صراحت‌ در شرایط‌ و اسناد مناقصه‌ از سوی‌ دستگاه‌ مناقصه‌گزار قید و تعهد شود.

روش‌های‌ انجام‌ مناقصه‌

مناقصه‌ به‌ طرق‌ زیر انجام‌ می‌شود:
الف‌ ـ در معاملات‌ کوچک‌، کارپرداز یا مأمور خرید باید با توجه‌ به‌ کم‌ و کیف ‌موضوع‌ معامله‌ (کالا، خدمت‌ یا حقوق‌) درباره‌ بهای‌ آن‌ تحقیق‌ نماید و با رعایت‌ صرفه‌ و صلاح‌ و اخذ فاکتور مشخص‌ و به‌ تشخیص‌ و مسؤولیت‌ خود، معامله‌ را با تأمین‌ کیفیت‌ به‌کمترین‌ بهای‌ ممکن‌ انجام‌ دهد.
ب‌ ـ در معاملات‌ متوسط‌، کارپرداز یا مأمور خرید باید با توجه‌ به‌ کم‌ و کیف ‌موضوع‌ معامله‌ (کالا، خدمت‌ یا حقوق‌) درباره‌ بهای‌ آن‌ تحقیق‌ نماید و با رعایت‌ صرفه‌ وصلاح‌ و اخذ حداقل‌ سه‌ فقره‌ استعلام‌ کتبی‌، با تأمین‌ کیفیت‌ مورد نظر، چنانچه‌ بهای‌ به‌دست‌ آمده‌ مورد تأیید مسؤول‌ واحد تدارکاتی‌ یا مقام‌ مسؤول‌ همتراز وی‌ باشد، معامله‌ را با عقد قرارداد یا اخذ فاکتور انجام‌ دهد و چنانچه‌ اخذ سه‌ فقره‌ استعلام‌ کتبی‌ ممکن‌ نباشد با تأیید مسؤول‌ تدارکاتی‌ یا مقام‌ مسؤول‌ همتراز وی‌، به‌ تعداد موجود کفایت‌ می‌شود.
تبصره‌ ـ چنانچه‌ مسؤولیت‌ واحد تدارکاتی‌ برعهدة‌ کارپرداز واحد باشد امضای ‌نامبرده‌ به‌ منزله‌ امضای‌ مسؤول‌ واحد تدارکاتی‌ است‌. درصورتی‌ که‌ دستگاه‌ اجرائی‌ فاقد کارپرداز باشد می‌توان‌ وظایف‌ مندرج‌ در این‌ قانون‌ را به‌ متصدیان‌ پستهای‌ مشابه‌ سازمانی‌و یا به‌ مأمور خرید محول‌ نمود.
ج‌ ـ در معاملات‌ بزرگ‌ به‌ یکی‌ از روش‌های‌ زیر عمل‌ می‌شود:
۱ ـ برگزاری‌ مناقصه‌ عمومی‌ ازطریق‌ انتشار فراخوان‌ در رومه‌های‌ کثیرالانتشار.
۲ ـ برگزاری‌ مناقصه‌ محدود.

ارزیابی‌ کیفی‌ مناقصه‌ گران‌

الف‌ ـ در ارزیابی‌ کیفی‌ مناقصه‌گران‌، باید موارد زیر لحاظ‌ شود:
۱ ـ تضمین‌ کیفیت‌ خدمات‌ و محصولات‌.
۲ ـ داشتن‌ تجربه‌ و دانش‌ در زمینه‌ مورد نظر.
۳ ـ حسن‌ سابقه‌.
۴ ـ داشتن‌ پروانه‌ کار یا گواهینامه‌های‌ صلاحیت‌، درصورت‌ وم‌.
۵ ـ توان‌ مالی‌ متقاضی‌ برای‌ انجام‌ کار درصورت‌ وم‌.
ب‌ ـ مراحل‌ ارزیابی‌ کیفی‌ مناقصه‌گران‌ به‌ شرح‌ زیر است‌:
۱ ـ تعیین‌ معیارهای‌ ارزیابی‌ و اهمیت‌ نسبی‌ معیارها.
۲ ـ تهیه‌ اسناد ارزیابی‌.
۳ ـ دریافت‌، تکمیل‌ و ارسال‌ اسناد ارزیابی‌ از سوی‌ متقاضیان‌.
۴ ـ ارزیابی‌ اسناد دریافت‌ شده‌ و تعیین‌ امتیاز هر یک‌ از مناقصه‌گران‌ و رتبه‌بندی ‌آنها.
۵ ـ اعلام‌ اسامی‌ مناقصه‌گران‌ صلاحیتدار به‌ کارفرما و امتیازات‌ و رتبة‌ آنها (تهیه ‌لیست‌ کوتاه‌).
۶ ـ مستندسازی‌ ارزیابی‌ کیفی‌ مناقصه‌گران‌.
ج‌ ـ سازمان‌ مدیریت‌ و برنامه‌ریزی‌ کشور مکلف‌ است‌ با همکاری‌ دستگاههای ‌اجرائی‌ حداکثر سه‌ ماه‌ پس‌ از تصویب‌ این‌ قانون‌ آئین‌نامه‌ اجرائی‌ ارزیابی‌ کیفی‌ مناقصه‌گران‌ را با رعایت‌ موازین‌ مقرر در این‌ ماده‌ که‌ بیانگر شاخص‌های‌ اندازه‌گیری‌ و روش‌ ارزیابی‌ مناقصه‌گران‌ باشد تهیه‌ و به‌ تصویب‌ هیأت‌ وزیران‌ برساند.

فراخوان‌ مناقصه‌

الف‌ ـ مفاد فراخوان‌ مناقصه‌ حداقل‌ باید شامل‌ موارد زیر باشد:
۱ ـ نام‌ و نشانی‌ مناقصه‌گزار.
۲ ـ نوع‌، کمیت‌ و کیفیت‌ کالا یا خدمات‌.
۳ ـ نوع‌ و مبلغ‌ تضمین‌ شرکت‌ در مناقصه‌.
۴ ـ محل‌، زمان‌ و مهلت‌ دریافت‌ اسناد، تحویل‌ و گشایش‌ پیشنهادها.
۵ ـ مبلغ‌ برآورد شده‌ معامله‌ و مبانی‌ آن‌ (درصورتی‌ که‌ تعیین‌ آن‌ میسر یا به‌‎مصلحت ‌باشد). درمواردی‌ که‌ فهرست‌ بهای‌ پایه‌ وجود دارد، برآورد مربوط‌ طبق‌ فهرست‌ یاد شده‌ تهیه‌ می‌شود.
ب‌ ـ فراخوان‌ مناقصه‌ عمومی‌ باید به‌ تشخیص‌ مناقصه‌گزار از دو تا سه‌ نوبت ‌حداقل‌ در یکی‌ از رومه‌های‌ کثیرالانتشار کشوری‌ یا استان‌ مربوط‌ منتشر گردد.
ج‌ ـ مناقصه‌گزار می‌تواند علاوه‌ بر موارد مذکور در بند (ب‌) این‌ ماده‌ از طریق‌ سایر رسانه‌های‌ گروهی‌ و رسانه‌های‌ ارتباط‌ جمعی‌ یا شبکه‌های‌ اطلاع‌رسانی‌ نیز فراخوان‌ را منتشر نماید.
د ـ درصورتی‌ که‌ نیاز به‌ برگزاری‌ مناقصه‌ بین‌المللی‌ باشد، یا استفاده‌ از تسهیلات ‌اعتباری‌ خارجی‌ مطرح‌ باشد، باید با کسب‌ مجوزهای‌ مربوط‌ و با رعایت‌ موازین‌ قانون‌ حداکثر استفاده‌ از توان‌ فنی‌، مهندسی‌، تولیدی‌ و صنعتی‌ و اجرائی‌ کشور مصوب‌۱۲/۱۲/۱۳۷۵ آگهی‌ مربوط‌ در یکی‌ از رومه‌های‌ کثیرالانتشار و حداقل‌ یک‌ نوبت‌ دریکی‌ از رومه‌های‌ انگلیسی‌ زبان‌ داخل‌ و یک‌ مجله‌ یا رومه‌ بین‌المللی‌ مرتبط‌ با موضوع‌مناقصه‌، منتشر شود.

اسناد مناقصه‌

الف‌ ـ تمامی‌ اسناد مناقصه‌ باید به‌ طور یکسان‌ به‌ همه‌ داوطلبان‌ تحویل‌ شود.
ب‌ ـ اسناد مناقصه‌ شامل‌ موارد زیر است‌:
۱ ـ نام‌ و نشانی‌ مناقصه‌گزار.
۲ ـ نوع‌ و مبلغ‌ تضمین‌ مناقصه‌.
۳ ـ محل‌، زمان‌ و مهلت‌ دریافت‌ اسناد، تحویل‌ پیشنهادها و گشایش‌ آنها.
۴ ـ مبلغ‌ پیش‌پرداخت‌ و تضمین‌ حسن‌ انجام‌ کار.
۵ ـ مدت‌ اعتبار پیشنهادها.
۶ ـ شرح‌ کار، مشخصات‌ فنی‌ بازرگانی‌، استانداردها، نوع‌، کمیت‌ و کیفیت‌ کالا یاخدمات‌.
۷ ـ برنامه‌ریزی‌ انجام‌ کار یا تحویل‌ کالا.
۸ ـ معیارها و روش‌ ارزیابی‌ کیفی‌ مناقصه‌گران‌.
۹ ـ روش‌ تهیه‌ و مهلت‌ مقرر برای‌ تسلیم‌ پیشنهادها و تعداد نسخه‌های‌ آنها.
۱۰ ـ متن‌ قرارداد شامل‌ موافقتنامه‌، شرایط‌ عمومی‌ و خصوصی‌ و ضمائم‌ آن‌.
۱۱ ـ صورتجلسات‌ و توضیحات‌ موضوع‌ ماده‌ (۱۷).
۱۲ ـ سایر اسنادی‌ که‌ به‌ تشخیص‌ مناقصه‌گزار لازم‌ باشد.

ترتیب‌ تهیه‌ و تسلیم‌ پیشنهادها

الف‌ ـ شرکت‌کنندگان‌ در مناقصه‌ پس‌ از دریافت‌ یا خرید اسناد باید پیشنهادهای‌خود را به‌ ترتیب‌ زیر تهیه‌ و به‌ مناقصه‌گزار تسلیم‌ کنند:
۱ ـ تهیه‌ و تکمیل‌ اسناد و پیشنهادها.
۲ ـ تسلیم‌ پیشنهادها در مهلت‌ مقرر در فراخوان‌ مناقصه‌.
۳ ـ دریافت‌ رسید تحویل‌ پیشنهادها.
ب ـ مهلت‌ قبول‌ پیشنهادها درمورد مناقصات‌ داخلی‌ و بین‌المللی‌ از آخرین‌ مهلت ‌تحویل‌ اسناد مناقصه‌ به‌ ترتیب‌ نباید کمتر از ده‌ روز و یک‌ ماه‌ باشد.

شرایط‌ تسلیم‌ و تحویل‌ پیشنهادها

الف‌ ـ هیچ‌ یک‌ از شرکت‌کنندگان‌ در مناقصه‌، جز در مواردی‌ که‌ در اسناد مناقصه‌ پیش‌بینی‌ شده‌ باشد، نمی‌توانند بیش‌ از یک‌ پیشنهاد تسلیم‌ کنند.
ب‌ ـ شرکت‎کنندگان‌ در مناقصه‌، اسناد مناقصه‌ و پیشنهادهای‌ خود را باید در پاکت‌های‌ جداگانه‌ لاک‌ و مهر شده‌ شامل‌ تضمین‌ (پاکت‌ الف‌)، پیشنهاد فنی‌ بازرگانی‌(پاکت‌ ب‌) و پیشنهاد قیمت‌ (پاکت‌ ج‌) بگذارند و همه‌ پاکت‌ها را در لفاف‌ مناسب‌ و لاک‌ و مهر شده‌ قرار دهند.
ج‌ ـ مناقصه‌گزار موظف‌ است‌ درمهلت‌ مقرر همه‌ پیشنهادهای‌ ارائه‌ شده‌ شرکت‌کنندگان‌ را پس‌ از دریافت‌، ثبت‌ و تا جلسه‌ بازگشائی‌، از پاکت‌ها صیانت‌ نماید.
د ـ هرگونه‌ تسلیم‌، تحویل‌، اصلاح‌، جایگزینی‌ و یا پس‌ گرفتن‌ پیشنهاد باید به‌صورت‌ قابل‌ گواهی‌ و در مهلت‌ و مکان‌ مقرر در اسناد مناقصه‌ انجام‌ شود.

توضیح‌ و تشریح‌ اسناد

الف‌ ـ چنانچه‌ شرکت‌ کننده‌ در اسناد مناقصه‌، ابهام‌ یا ایرادی‌ مشاهده‌ کند، می‌تواند از مناقصه‌گزار توضیح‌ بخواهد.
ب‌ ـ توضیـحات‌ و پـاسـخ‌ بـه‌ پرسش‌های‌ مناقصه‌گران‌ و همچنین‌ درصورت‌ تشکیل ‌ جلسه‌ توضیح‌ اسناد»، رونوشت‌ صورتجلسه‌ آن‌ مطابق‌ ماده‌ (۲۲) این‌ قانون‌ به‌ طوریکسان‌ برای‌ همه‌ شرکت‌کنندگان‌ مناقصه‌گر ارسال‌ خواهد شد.

گشایش‌ پیشنهادها

الف‌ ـ پیشنهادهای‌ مناقصه‌گران‌ در زمان‌ و مکان‌ مقرر گشوده‌ می‌شود.
ب‌ ـ مراحل‌ گشایش‌ پیشنهادها به‌ شرح‌ زیر است‌:
۱ ـ تهـیه‌ فهـرست‌ اسامی‌ دریافت‎کنندگان‌ اسـناد، (پیشـنهاددهندگان‌)، حاضران‌ و شرکت‌کنندگان‌ در جلسه‌.
۲ ـ بازکردن‌ پاکت‌ تضمین‌ (پاکت‌ الف‌) و کنترل‌ آن‌.
۳ ـ بازکردن‌ پاکت‌ فنی‌ بازرگانی‌.
۴ ـ بازکردن‌ پیشنهاد قیمت‌ و کنترل‌ از نظر کامل‌ بودن‌ مدارک‌ و امضای‌ آنها و کنارگذاشتن‌ پیشنهادهای‌ غیرقابل‌ قبول‌ در مناقصات‌ یک‌ مرحله‌ای‌.
۵ ـ تحویل‌ پاکت‌های‌ فنی‌ بازرگانی‌ به‌ کمیته‌ فنی‌ بازرگانی‌ در مناقصات ‌دومرحله‌ای‌.
۶ ـ تهیه‌ و تنظیم‌ و امضای‌ صورتجلسة‌ گشایش‌ پیشنهادها توسط‌ کمیسیون‌ مناقصه‌.
۷ ـ تحویل‌ پاکت‌های‌ قیمت‌ و پاکت‌ تضمین‌ پیشنهادهای‌ رد شده‌ به‌ مناقصه‌گزار برای‌ استرداد به‌ ذی‌نفع‌.
ج‌ ـ درصورت‌ برگزاری‌ مناقصه‌ دو مرحله‌ای‌، زمان‌ و مکان‌ تشکیل‌ جلسه‌ گشایش ‌پیشنهادهای‌ قیمت‌، در جلسه‌ گشایش‌ پاکت‌ها اعلام‌ خواهد شد، این‌ مدت‌ فقط‌ برای‌ یک‌بار تا سقف‌ مدت‌ اعتبار پیشنهادها قابل‌ تمدید است‌. در این‌ صورت‌ پاکت‌های‌ قیمت‌ دریک‌ لفاف‌ لاک‌ و مهر شده‌ توسط‌ دستگاه‌ مناقصه‌گزار صیانت‌ می‌شود. در مناقصات‌ یک ‌مرحله‌ای‌، پیشنهادهای‌ قیمت‌ بی‌درنگ‌ گشوده‌ و براساس‌ ماده (۲۰) این‌ قانون‌، برنده  ‌مناقصه‌ تعیین‌ می‌شود.
د ـ دستگاه‌ مناقصه‌گزار مکلف‌ است‌ از مناقصه‌گران‌ یا نمایندگان‌ آنها جهت‌ حضور در جلسه‌ گشایش‌ پیشنهادهای‌ مالی‌ دعوت‌ نماید.

ارزیابی‌ فنی‌ بازرگانی‌ پیشنهادها

الف‌ ـ در مناقصات‌ دو مرحله‌ای‌، مناقصه‌گزار موظف‌ است‌ براساس‌ معیارها وروش‌های‌ اعلام‌ شده‌ در اسناد مناقصه‌، ارزیابی‌ کیفی‌ مناقصه‌گران‌ و ارزیابی‌ فنی‌ بازرگانی‌پیشنهادها را انجام‌ و اعلام‌ نماید.
ب‌ ـ درصورتی‌ که‌ بررسی‌ فنی‌ بازرگانی‌ پیشنهادها لازم‌ باشد، نتیجه‌ بررسی‌ طی ‌مهلتی‌ که‌ کمیسیون‌ مناقصه‌ معین‌ می‌کند به‌ جلسه‌ بعدی‌ کمیسیون‌ احاله‌ می‌شود و بر اساس‌ گزارش‌ کمیته‌ فنی‌ بازرگانی‌، پاکت‌های‌ قیمت‌ پیشنهاددهندگانی‌ که‌ امتیاز فنی ‌بازرگانی‌ لازم‌ را احراز کرده‌اند، گشوده‌ می‌شود.
ج‌ ـ هرگونه‌ ارزیابی‌ فنی‌ بازرگانی‌، تنها پیش‌ از گشودن‌ پیشنهادهای‌ قیمت‌ مجازاست‌.
د ـ پاکت‌ پیشنهاد قیمت‌ مناقصه‌گرانی‌ که‌ در ارزیابی‌های‌ فنی‌ بازرگانی‌ پذیرفته ‌نشده‌اند، باید ناگشوده‌ بازگردانده‌ شود.

ارزیابی‌ مالی‌ و تعیین‌ برنده‌ مناقصه‌

الف‌ ـ هنگام‌ ارزیابی‌ مالی‌، مناقصه‌گری‌ که‌ مناسب‌ترین‌ قیمت‌ را حائز شده‌ باشد، به‌عنوان‌ برنده‌ اول‌ اعلام‌ خواهد شد و برنده‌ دوم‌ درصورتی‌ اعلام‌ می‌شود که‌ تفاوت‌قیمت‌ پیشنهادی‌ وی‌ با برنده‌ اول‌، کمتر از مبلغ‌ تضمین‌ باشد. روش‌ ارزیابی‌ مالی‌ باید دراسناد مناقصه‌ به‌صورت‌ مشروح‌ با ذکر نحوه‌ تأثیرگذاری‌ ارزیابی‌ فنی‌ بازرگانی‌ بر قیمت ‌اعلام‌ شود.
ب‌ ـ پس‌ از گشودن‌ پاکت‌های‌ قیمت‌، چنانچه‌ بررسی‌ قیمت‌ها و تجزیه‌ و کنترل‌مبانی‌ آن‌ لازم‌ باشد، کمیسیون‌ مناقصه‌ می‌تواند بررسی‌ آن‌ را به‌ کمیته‌ فنی‌ بازرگانی‌ ارجاع‌ نماید و کمیته‌ فنی‌ بازرگانی‌ حداکثر ظرف‌ دوهفته‌ نتیجه‌ ارزیابی‌ را به‌کمیسیون‌ مناقصه ‌اعلام‌ می‌کند.
ج‌ ـ پس‌ از گشودن‌ پیشنهادهای‌ قیمت‌، تضمین‌ برنده‌ اول‌ و دوم‌، نزد مناقصه‌گزار نگهداری‌ و تضمین‌ سایر مناقصه‌گران‌ بازگردانده‌ می‌شود.
د ـ در مناقصات‌ بین‌المللی‌، مناقصه‌گران‌ داخلی‌ نسبت‌ به‌ مناقصه‌گران‌ خارجی‌ترجیح‌ دارند. نحوه‌ ترجیح‌ مناقصه‌گران‌ داخلی‌، در اسناد مناقصه‌ قید خواهد شد. مناقصاتی‌ که‌ در آنها رعایت‌ این‌ قاعده‌ به‌ مصلحت‌ نباشد، باید از سوی‌ شورای‌ اقتصاد تأیید شود.

انعقاد قرارداد

الف‌ ـ قرارداد با برنده‌ مناقصه‌، باید پیش‌ از پایان‌ مدت‌ اعتبار پیشنهادها منعقد شود. این‌ مدت‌ حداکثر برای‌ یک‌ بار و برابر مدت‌ پیش‌بینی‌ شده‌ در اسناد مناقصه‌ قابل‌تمدید است‌. بعد از عقد قرارداد تضمین‌ پیشنهاددهنده‌ دوم‌ مسترد می‌گردد.
ب‌ ـ قرارداد با برنده‌ اول‌ در مهلت‌ پیش‌بینی‌ شده‌ در اسناد، منعقد خواهد شد. چنانچه‌ برنده‌ اول‌ از انعقاد قرارداد امتناع‌ نماید و یا ضمانت‌ انجام‌ تعهدات‌ را ارائه‌ ننماید، تضمین‌ مناقصه‌ وی‌ ضبط‌ و قرارداد با برنده‌ دوم‌ منعقد می‌گردد. درصورت‌ امتناع‌ نفر دوم‌، تضمین‌ وی‌ نیز ضبط‌ و مناقصه‌ تجدید خواهد شد.

مطابق ماده 94 قانون تجارت شرکت با مسوولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل شده و هر یک از شرکا بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسوول قروض و تعهدات شرکت می باشد.از این تعریف بر می آید که سرمایه به سهم الشرکه تقسیم شده نه سهام و مسوولیت هر شریک در مقابل دیون و قروض شرکت در حدود سهم الشرکه اوست و سهم الشرکه آزادانه قابل نقل و انتقال نیست.
برای تشکیل شرکت با مسوولیت محدود یک سری شرایط ماهوی و شکلی مورد نیاز است.
شرایط ماهوی عبارت است از قصد، رضایت و اهلیت شرکا ؛ تعیین موضوع شرکت و میزان سرمایه ؛ انتخاب نام شرکت و مدت آن؛ و از جمله شرایط شکلی می توان به شرکتنامه و نشر آگهی اشاره کرد.در ذیل به توضیح هر یک از این موارد می پردازیم.لازم به یادآوری است در صورت نیاز به هر گونه مشاوره ، می توانید با همکاران ما در ثبت شرکت فکر برتر تماس حاصل نمایید.
الف- شرایط ماهوی

    رضایت و اهلیت

در قرارداد تشکیل شرکت با مسئولیت محدود که بین شرکا امضا می شود ، مانند شرکت های دیگر ، رضایت شرکاء باید بدون عیوب مانند اشتباه ، اکراه یا تدلیس باشد ، به عبارت دیگر هر شرکت باید با اراده آزاد خود قرارداد شرکت یا شرکتنامه را امضا کند.در پاسخ به این سوال که آیا محجورین می توانند شریک شرکت شوند باید گفت برابر ماده (1212 ق. م) اعمال و اقوال صغیر تا حدی که مربوط به اموال و حقوق مالی او باشد ، باطل و بلااثر است.به این ترتیب ضغیری که به سن بلوغ نرسیده است نمی تواند هیچ گونه اعمال حقوقی انجام دهد ، اما مطابق قسمت دوم ماده (1212 ق.م ) و ماده 85 و 86 قانون امور حسبی ، صغیر ممیز می تواند اموال و منافعی را که به سعی خود او حاصل شده با اذن ولی یا قیم اداره نماید و در صورتی که ولی یا قیم او مقتضی بداند به نامبرده اجازه اشتغال به کار یا پیشه داده می شود.به این ترتیب نامبرده می تواند شریک شرکت با مسئولیت محدود شود ، اما سایر محجورین فقط می توانند به وسیله نماینده قانونی خود شریک شرکت شوند.

    موضوع شرکت و میزان سرمایه

به هنگام تشکیل شرکت با مسئولیت محدود شرکاء که مکلف به تنظیم شرکتنامه و امضاء آن می باشند ، موضوع شرکت را در آن قید و این موضوع مطابق ماده (190 ق.م ) تعهد نباید بنا به تجویز ماده (348 ق. م ) امر ممنوعی باشد.
با این وجود اینکه در قانون تجارت ایران برای سرمایه شرکت با مسئولیت محدود حداقل سرمایه ای پیش بینی نشده ، ولی با این حال شرکت با مسئولیت محدود زمانی تشکیل می شود که کلیه سرمایه نقدی آن تادیه و سهم الشرکه غیر نقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد.

    تعداد شرکا و سهم الشرکه

مطابق ماده (94 ق. ت ) حداقل شرکاء شرکت با مسئولیت محدود 2 نفر تعیین گردیده ولی قانونگذار حداکثر شرکاء را پیش بینی ننموده است .

    نام شرکت و مدت آن

در نام شرکت باید عبارت " با مسئولیت محدود " قید شود ، والا شرکت با مسئولیت محدود در مقابل اشخاص ، شرکت تضامنی محسوب شده و تابع مقررات آن خواهد بود .ضمناَ نام شرکت نباید متضمن هیچیک از شرکاء باشد ، حال اگر شریک نام خود را به دنبال اسم شرکت قید نماید ، در مقابل اشخاص ثالث در حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی خواهد بود.در مورد مدت شرکت در قانون تجارت ایران ذکری به عمل نیامده و معمولاَ شرکاء به هنگام تشکیل شرکت ، مدت آن را نامحدود قید می کنند.
ب- شرایط شکلی

    وم تنظیم شرکتنامه و نشر آگهی آن

در رابطه با وم تنظیم شرکت نامه و نشر آگهی می توان گفت:
اگر شرکتی دارای شرکت نامه نباشد اساس آن به عمل نیامده و عقد آن بسته نشده و بدون آن باطل است، در قانون تجارت صراحتاَ به وم تنظیم شرکت نامه اشاره نشده اما از بررسی مواد 97 قانون تجارت و 100 قانون تجارت آن می توان به ضرورت شرکت نامه پی برد.
به موجب ماده 197 قانون تجارت نشر خلاصه شرکت نامه ضروری می باشد و ضمانت اجرای آن مطابق ماده 198 قانون تجارت جواز ابطال عملیات شرکت می باشد.هرچند به موجب ماده 96 قانون تجارت شرکت با مسوولیت محدود به محض تقویم و تسلیم آورده ها تشکیل می گردد.

    وضعیت قراردادهای تنظیمی به حساب شرکت قبل از تشکیل آن

طبق اصل تفکیک و تنجیز شخصیت حقوقی شرکت از شرکاء و سهامداران ، تا زمانی که شرکت تشکیل نشده و دارای شخصیت حقوقی نگشته است ، نمی تواند با اشخاص ثالث قرارداد تنظیم نموده و دارای حقوق و تعهدات گردد.
اگر قبل از تشکیل شرکت با مسئولیت محدود ، موسسین به حساب شرکت با اشخاص ثالث تعهداتی بنمایند ، آیا شرکت پس از تشکیل در مقابل صاحبان حق جوابگو می باشد یا خیر ؟ قانون تجارت در این زمینه سکوت نموده ، ولی به نظر می رسد برای حفظ حقوق اشخاص ثالث که قبل از تشکیل شرکت با موسسین قرارداد تنظیم نموده اند ، موسسین در مقابل آنان و همچنین نسبت به کلیه اعمال و اقداماتی که برای تاسیس و به ثبت رسانیدن شرکت انجام می دهند ، مسئولیت تضامنی داشته باشند.

در روزگاران قدیم مردم برای برطرف ساختن نیازهای خود از مبادله کالا با کالا استفاده می کردند.شیوه معمول این گونه معاملات بدین ترتیب بود که فرد کالای مازاد بر نیاز خود را با کالای مورد نیاز خود مبادله می کرد.مشکلات این گونه معاملات، انسان را بر آن داشت تا کالایی بیافریند که در مقابل آن هم نیازهای خود را برآورده سازد و هم بازیگر نقش یکی از طرفین معامله شود.
این احساس بالقوه پس از چندی بروز بیرونی یافت و سبب پیدایش کالایی به نام پول گردید.این امر به نوبه خود به وجود آمدن تحولی شگرف را در تجارت نوین می داد.همزمانی این تحول با رواج اندیشه اصالت فرد و آزادی حاکمیت اراده ، سبب پیدایی قراردادهای تجاری به شکل امروزی گردید.اما منش فزون طلب انسان به قراردادهای  کتبی رضایت نداد و بعد از آن دیری نپایید که ارمغان دنیای مدرن یعنی تجارت الکترونیک بعد از اختراع وسایلی مانند تلفن ، دورنگار و . از درون دنیای پر آشوب تجارت سر برآورد.
همزمانی گسترش این تجارت نوین و طرح جهانی سازی اقتصاد و پیوستن جوامع مختلف به این طرح و نیز گسترش روز افزون کاربران شبکه های جهانی اینترنت، این تجارت نوین را به تجارتی فراسیستمی مبدل ساخت، به طوری که امروزه خود را به عنوان امری اجتناب ناپذیر در متن زندگی انسان جای داده است که البته ، قرار گرفتن در دهکده جهانی، ما را ناگزیر به مهیا نمودن زیرساخت های لازم تجارت الکترونیکی می سازد.
در دوران کنونی ، با رونق گرفتن سازمان های مجازی،فعالیت بسیاری از شرکت ها به صورت موقتی و مجازی انجام می گیرد.سازمان های مجازی باعث افزایش بهره وری و استفاده سریع برای ارائه محصولات و یا خدمات خاص می شوند که با دسترسی به مکان فعالیت در هر زمان و هر جا این قابلیت را دارند تا در گسترش و رشد اقتصادی نقش حائز تاثیر گذاری را ایفا کنند.

    از جمله مزیت های این سازمان ها عبارت است از:

_جبران شدن بعد مسافت به وسیله تکنولوژی اطلاعات
_فراهم شدن بستر لازم برای خلاقیت و نوآوری
_تسریع کار سرمایه گذاران و فعالین اقتصادی
_کاهش هزینه های مربوط به فضاهای اداری
_کاهش در اتلاف هزینه و زمان به دلیل تردد کمتر
_پراکندگی جغرافیایی
_افزایش وابستگی به اندیشه افراد سازمان
_ایجاد بستر ICT
_کاهش هزینه های مربوط به اجاره مکان فعالیت
_مشارکت کنندگان متغیر
_امکان استفاده از نیروی کار دفتری بصورت مشترک بدون نیاز به انجام هزینه بالا
_حفظ و گسترش ارتباط با مشتریان و عدم از دست دادن ارتباط آن ها
_ برآورده کردن نیازهای بیشتر مشتریان
_و.

    ویژگی های شرکت های مجازی

_بنا به نظر چار هندی ، ویژگی اصلی سازمان مجازی آنست که لازم نیست اعضاء سازمان برای ارائه خدمات همیشه در کنار هم باشند ، به عبارتی سازمان وجود دارد ولی قابل روئت نیست.
_اطلاعات ، محور اصلی شرکت های مجازی است.
_تحرک و انعطاف پذیری از سایر ویژگی های مهم سازمان مجازی است.
_در این نوع سازمان ها ، اعضاء معمولاَ از طریق تلفن ، پست الکترونیک ، ویدیو ، فاکس با یکدیگر ارتباط دارند.

    شرایط راه اندازی دفتر کار مجازی یا شرکت:

برای راه اندازی این سازمان شرایط خاصی باید فراهم گردد که این شرایط به قرار ذیل است:
_دارا بودن دفتر کار یا مکان فعالیت مجهز به امکانات ذیل
_اتاق جلسات و قرارهای کاری
_نصب تابلو دفتر کار مشترک در ورودی مکان فعالیت
_اینترنت
_خطوط تلفن ثابت
_امکان دریافت فکس
_یک آدرس پستی ثابت جهت مکاتبات اداری

ماده 8 قانون بخش تعاونی می گوید : عضو در شرکت های تعاونی شخصی است حقیقی یا حقوقی غیر دولتی که واجد شرایط مندرج در این قانون بوده و ملتزم به اهداف بخش تعاونی و اساسنامه قانونی آن باشد.

    شرایط عضویت

بنا بر اصل آزادی عضویت ، اصولاَ هر کس می تواند در شرکت تعاونی عضو شود ؛ ولی چون اجرای بی قید و شرط این اصل عملاَ ممکن نیست و موانعی برای اجرای کامل آن وجود دارد ، قانون برای عضویت در شرکت تعاونی شرایطی مقرر می دارد و پذیرش افراد به عضویت را به داشتن آن ها مشروط می کند.
به موجب قانون بخش تعاونی ، فقط اشخاص حقیقی ، یعنی افراد انسانی و اشخاص حقوقی غیر دولتی می توانند در شرکت های تعاونی عضو شوند و اشخاص حقوقی دولتی به عضویت این شرکت ها پذیرفته نمی شوند ؛ ثانیاَ شرایط عضویت در شرکت تعاونی عبارت است از :
- داشتن تابعیت ایران ؛
- عدم ممنوعیت قانونی و عدم حجر ؛
- خرید حداقل سهام مقرر در اساسنامه ؛
-  درخواست کتبی عضویت ؛
-  تعهد رعایت مقررات اساسنامه تعاونی ؛
- عدم رعایت مقررات اساسنامه تعاونی ؛
- عدم عضویت در تعاونی مشابه .
شرایط فوق ، شرایط عمومی محسوب می شود ، زیرا قانون دارا بودن آن ها را برای عضویت در همه شرکت های تعاونی لازم مقرر داشته است.
علاوه بر شرایط فوق ، ممکن است اساسنامه شرکت تعاونی شرایط دیگری از قبیل ساکن بودن در روستا یا کارگر و دانشجو بودن را به عنوان شرایط اختصاصی ، برای عضویت پیش بینی کند. ایضاَ کافی بودن امکانات و ظرفیت شرکت نیز برای قبول عضو جدید باید ددر نظر گرفته شود.
بنابر آنچه که بیان شد ، شرایط عضویت در شرکت های تعاونی را می توان به شرح ذیل خلاصه کرد :
1. شرایط عمومی که قانون بخش تعاونی آن ها را مقرر می دارد ؛
2. شرایط اختصاصی که در اساسنامه هر شرکت تعاونی برای عضویت در آن پیش بینی می شود ؛
3. کفایت امکانات و ظرفیت شرکت تعاونی
شرح برخی شرایط :
اولین شرط عضویت در شرکت تعاونی ، داشتن تابعیت ایران است ، لذا اتباع خارجی ، اگر هم با داشتن اجازه ست ، ساکن ایران باشند ، نمی توانند به عضویت شرکت تعاونی پذیرفته شوند. از آن جا که شرکت های تعاونی در حال حاضر امکانات و مقدورات کافی در اختیار ندارند و ظرفیت آن ها برای پذیرش عضو محدود است – تا جایی که حتی ممکن است مجبور شوند از قبول اتباع ایرانی به عضویت ، علی رغم واجد بودن کلیه شرایط مقرر در قانون خودداری کنند– لذا عضویت در شرکت های تعاونی در وضع موجود مثل چراغی است که به خانه رواست و نپذیرفتن بیگانگان به عضویت ، علی العجاله موجه و امری قابل قبول است.
منظور از عدم ممنوعیت قانونی آن است که کسی قانوناَ از عضویت در شرکت تعاونی منع نشده باشد؛ مثلاَ قانون خدمت وظیفه عمومی عضویت مشمولین وظیفه عمومی را در شرکت های تعاونی ، مستم ارائه مدارک دال بر  رسیدگی به وضع مشمولیت آنان از اداره وظیفه عمومی مقرر می دارد و بدین ترتیب در واقع کسانی را که وضع مشمولیت آنان روشن نباشد ، از عضویت در شرکت تعاونی منع می کند.
" حجر " ممنوع بودن از تصرف در اموال و حقوق مالی است . محجور کسی است که از تصرف در اموال و حقوق مالی خود قانوناَ ممنوع باشد که در این جا شامل دو گروه :
1)صغار ؛ 2) مجانین می شود. بنابراین کسانی که به سن کبر یعنی سال تمام نرسیده اند و کسانی که سال تمام دارند ، ولی مجنون اند ، نمی توانند به عضویت شرکت تعاونی درآیند. کبیر بودن شخص با مراجعه به شناسایی او معلوم می شود. جنون شخص باید در دادگاه ثابت و علیه وی حکم حجر ناشی از جنون صادر گردد.
عضو نبودن در تعاونی مشابه ، شرط دیگر عضویت است و منظور از دو تعاونی مشابه ، آن است که موضوع و فعالیت آن ها مانند هم باشد. بدین ترتیب می توان گفت عضویت در دو تعاونی مشابه ، " مانعه الجمع " است و علت آن را باید محدود بودن امکانات و ظرفیت فعلی شرکت های تعاونی دانست.

    مرجع قبول عضو

اعضای شرکت تعاونی را می توان به دو گروه تقسیم کرد :اعضای اولیه یا اعضای موسس که شرکت تعاونی در بدو تاسیس با عضویت آن ها تشکیل شده است و اعضایی که پس از تشکیل شرکت به عضویت آن درآمده اند.
مرجع احراز شرایط اعضای اولیه و قبول آن ها به عضویت ، هیئت موسس است و مرجع احراز وجود شرایط عضویت در داوطلبان بعدی و قبول آن ها به عضویت ، هیئت مدیره است.
در صورتی که هیئت مدیره تشخیص دهد که داوطلب واجد تمام شرایط مقرر است ، درخواست وی را برای عضویت شرکت تعاونی می پذیرد، در غیر این صورت درخواست عضویت را رد می کند. هیئت مدیره باید در قبول عضویت داوطلبان مقدورات شرکت را ملحوظ دارد و مکلف است در صورت عدم کفایت امکانات و ظرفیت شرکت ولو اینکه داوطلبان واجد کلیه شرایط لازم باشند ، از قبول درخواست عضویت آن ها خودداری کند. لازم به ذکر است که رد درخواست عضویت از طرف هیئت موسس و هیئت مدیره شرکت تعاونی ، قطعی و غیر قابل اعتراض است . 

قانون برای اعضای هیأت مدیره ومدیرعامل ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های درانجام معامله با شرکت سهامی مقرر داشته، که دراین گفتارمورد بیان قرارمی گیرد.
• ممنوعیت ها ومحدودیت های معاملاتی مدیران :

لایحه اصلاح قانون تجارت، دررابطه با شرکت،انجام معاملاتی را برای اعضای هیأت مدیره ومدیرعامل ممنوع یا محدود کرده است. ممنوعیت های مذکوررا که درمواد ۱۲۹ تا ۱۳۳لایحه مزبوربیان شده است،می‌توان درسه گروه وام واعتبار، معاملات نظیرومعامله با شرکت،به شرح زیر بیان کرد:
1. وام و اعتبار:
اشخاص زیرحق ندارند هیچگونه وام یا اعتبارازشرکت تحصیل نمایند وشرکت نمی تواند دیون آنان را تضمین یا تعهد کنند. اینگونه عملیات به خودی خود باطل است :
1_ اعضای هیأت مدیره ومدیرعامل.
2_ اشخاصی که به نمایندگی شخص حقوقی عضو هیأت مدیره،درجلسات هیأت مدیره شرکت می‌کنند.
3_ همسر، پدرومادر،اجداد،اولاد،اولاد اولاد، برادرو خواهراعضای هیأت مدیره ومدیرعامل وهمسران اشخاصی که به نمایندگی شخص حقوقی عضوهیأت مدیره،درجلسات هیأت مدیره شرکت می کنند.
اشخاص حقوقی، مشمول ممنوعیت های فوق الذکرنمی شوند ودرمورد بانک ها وشرکتهای مالی واعتباری، معاملات مذکوربه شرط آنکه تحت قیودوشرایط عادی و جاری انجام گیرد، معتبر خواهد بود.
۲. معاملات نظیر:
اعضای هیأت مدیره ومدیرعامل،نمی‌توانند معاملاتی نظیرمعاملات شرکت که متضمن رقابت باعملیات شرکت باشد،انجام دهند.هریک ازمدیران مزبورکه به انجام معاملات مذکور،مبادرت کنند واین امرموجب ضررشرکت گردد،مسئول جبران آن خواهد بود. دراین مورد ضرر اعم است ازورود خسارت وتفویت( ازدست دادن) منفعت.
3. معامله با شرکت :
1." معامله اعضای هیأت مدیره ومدیرعامل وهمچنین مؤسسات وشرکتهائی که یکی از افراد مزبورشریک یا عضوهیأت مدیره یا مدیرعامل آن باشد، باید با اجازه هیأت مدیره انجام گیرد.اشخاص ومؤسسات و شرکتهای مذکورنمی توانند بدون اجازه هیأت مدیره درمعاملاتی که با شرکت یا به حساب شرکت می شود، به طورمستقیم یا غیرمستقیم طرف معامله واقع یا سهیم شوند."
مع هذا،چون ممکن است معاملات مزبوربدون اجازه هیأت مدیره نیزانجام شود،لذا مطالب ومقررات ذکرشده را می توان تحت دوعنوان بیان کرد: " معاملاتی که با اجازه هیأت مدیره انجام می گیرد ومعاملاتی که بدون اجازه هیأت مدیره انجام میشود."
هردو نوع معامله، درهرحال باید درمجمع عمومی عادی شرکت مطرح گردند.هرگاه،اعم ازاینکه با اجازه یا بدون اجازه هیأت مدیره انجام گرفته باشند، توسط مجمع عمومی عادی تصویب شوند،مورد قبول شرکت خواهند بود. معاملاتی که انجام آنها با اجازه هیأت مدیره بوده ولی مجمع عمومی عادی ازتصویب آنها خودداری کند، درمقابل اشخاص ثالث معتبراست ولی جبران خساراتی که براثرآنها به شرکت وارد میشود،متضامناً برعهده هیأت مدیره ومدیرعامل یا مدیران ذی نفع ومدیرانی است که اجازه آن را صادرکرده‌اند. معاملاتی که بدون اجازه هیأت مدیره انجام شده ومجمع عمومی عادی نیزآن را تصویب نکند، قابل ابطال خواهند بود ومی توان با تصمیم مجمع عمومی عادی، ابطال آنها را ازدادگاه درخواست نمود. لیکن درهرحال، اعم ازاینکه باطل شوند یا نه، مسئولیت مدیرومدیران ویا مدیرعامل ذی نفع درمقابل شرکت، باقی خواهد بود. ذیلاً در این مورد توضیحات بیشتری ذکر می شود :

• معاملات با اجازه :
هیأت مدیره مکلف است بازرس شرکت را ازمعامله ای که اجازه آن داده شده، بلافاصله مطلع نماید وگزارش آن را به اولین مجمع عمومی عادی صاحبان سهام بدهند. بازرس مکلف است ضمن گزارش خاصی حاوی جزئیات معامله،نظرخود را درباره چنین معامله‌ای به همان مجمع عمومی تقدیم کنند.عضوهیأت مدیره یا مدیرعامل ذینفع در معامله، درجلسه هیأت مدیره ونیزدرمجمع عمومی عادی هنگام اخذ تصمیم نسبت به معامله مذکور،حق رأی نخواهد داشت.
معامله مذکورردرهرحال،ولوآنکه توسط مجمع عمومی عادی تصویب نشود،درمقابل اشخاص ثالث معتبراست مگر درموارد تدلیس وتقلب که شخص ثالث درآن شرکت کرده باشد؛ درصورتی که براثرانجام معامله، به شرکت خسارتی وارد آمده باشد،جبران خسارت برعهده هیأت مدیره ومدیر عامل ویا مدیران ذی نفع ومدیرانی است که اجازه آن را داده اند، که همگی متضامناً مسئول جبران خسارت وارده به شرکت می باشند.

• معاملات بدون اجازه :
هرگاه معاملاتی که ( بند۱) گفته شد، بدون اجازه هیأت مدیره صورت گرفته باشد،ومجمع عمومی عادی شرکت آنها را تصویب نکند، آن معاملات قابل ابطال خواهد بود. شرکت می تواند تا سه سال ازتاریخ انعقاد معامله، ودر صورتی که معامله مخفیانه انجام گرفته باشد، تا سه سال ازتاریخ کشف آن، بطلان معامله ازدادگاه صلاحیت دار درخواست کند.لکن درهرحال،مسئولیت مدیریا مدیران یا مدیرعامل ذی نفع،درمقابل شرکت باقی خواهد بود. تصمیم به درخواست بطلان معامله، با مجمع عمومی عادی صاحبان سهام است که پس ازاستماع گزارش بازرس، حاکی برعدم رعایت تشریفات لازم جهت انجام معامله، در این مورد رأی خواهد داد؛ مدیریا مدیرعامل ذی نفع در معامله، حق شرکت دررأی نخواهد داشت. مجمع عمومی مذکوردراین ماده( ماده ۱۳۱ لایحه اصلاح قانون تجارت)، به دعوت هیأت مدیره یا بازرس شرکت تشکیل خواهد شد.


طرح صنعتی عبارتست از مجموعه ای از خطوط، طرح ، رنگ ، شکل ، ترکیب رنگی یا غیررنگی ، دو بعدی یا سه بعدی ، هرگونه نمای داخلی یا خارجی، جزئی یا کلی یک محصول ، بسته بندی ، پوشش ، طرح های چاپی و گرافیکی که به محصول شکل ظاهری خاصی بدهد و ویژگی و چهره جدیدی را ارائه دهد که به طور صنعتی قابل اجراء است.
در واقع، طرح صنعتی به جنبه های زیبا شناختی و شکل ظاهری یک محصول اعم از محصولات و فرآورده های صنعتی و یا صنایع دستی مرتبط می باشد و عامل مهم برای جذب مشتریان است؛ به طوری که می توان گفت این جذابیت بصری یکی از مولفه های اساسی است که بر تصمیم مشتریان برای انتخاب یک محصول و ترجیح دادن آن بر محصولات و فرآورده های دیگر تاثیرگذار می باشد. این تاثیر به ویژه در فرضی که محصولات و فرآورده های بنگاه ها دارای کیفیت یکسان باشند، به مراتب بیشتر است ؛ زیرا در این صورت ظاهر و زیبایی محصولات بعلاوه قیمت پایین آن می تواند مشتری را برای انتخاب جذب کند.
ثبت طرح صنعتی برای صاحبان طرح به ویژه بنگاه ها می تواند فواید و آثار زیادی داشته باشد. به عنوان مثال ثبت طرح صنعتی، رقابت سالم و عادلانه و فعالیت صادقانه تجاری را تشویق می کند که نتیجه آن می تواند به نوبه خود ، تولید طیف وسیعی از محصولات را که از نظر زیبایی شناختی جذاب هستند ارتقاء دهد.
به موجب ماده 21 قانون ثبت اختراعات ، طرح های صنعتی و علائم تجاری ، طرح صنعتی زمانی قابل ثبت است که جدید و یا اصیل باشد. طرح صنعتی زمانی جدید است که از طریق انتشار به طور محسوس و یا از طریق استفاده به هر نحو دیگر قبل از تاریخ تسلیم اظهارنامه یا بر حسب موزد قبل از حق تقدم اظهارنامه برای ثبت در هیچ نقطه ای از جهان برای عموم افشاء نشده باشد.
با توجه به مراتب فوق، رویه قضایی ایران دو اصطلاح جدید و اصیل را دارای معنای متفاوت دانسته و طرح صنعتی را در صورتی که از اصالت برخوردار باشد و جدید باشد ، قابل ثبت شناخته است.

    تفاوت بین دو شرط اصالت و جدید بودن طرح

در تعریف اصالت آمده است : " هر پدیده ناشی از کار یا تلاش فکری شخصی ، با جنبه تخیلی یا جنبه هنری ".
آیین نامه قانون مصوب 1386 در ماده 84 از طرح اصیل به شرح ذیل تعریف کرده است :
طرح صنعتی در صورتی اصیل محسوب می شود که به طور مستقل طراح پدید آمده و کپی و تقلید طرح های موجود نباشد، به نحوی که از دید یک کاربر آگاه ، متفاوت از طرح هایی باشد که قبلاَ در اختیار عموم قرار گرفته است.
همانطور که تعاریف ارائه شده از " اصالت " حکایت دارد، اصالت در حقوق مالکیت ادبی و هنری و مفهوم سنتی آن عبارت است از اینکه اثر زاییده فکری خود پدید آورنده باشد. به عبارت دیگر، همینکه اثر یا طرح ناشی از کار یا تلاش فکری پدید آورنده باشد کافی است که دارای اصالت تلقی گردد.
با توجه به مجموع مراتب فوق ، ذکر نکات ذیل ضروری است :
1- طرح مورد درخواست ثبت باید متفاوت از طرح هایی باشد که قبلاَ در اختیار عموم قرار گرفته است. به عبارت دیگر این تفاوت باید آشکار و چشم گیر باشد و تفاوت های جزئی و ناچیز نمی تواند منظور نظر قانونگذار را تامین کند.
2- برای تشخیص و احراز اصالت به شرحی که در ماده 84 آیین نامه مصوب 1387 آمده است، نه تنها معیارهای ذهنی و مجرد بلکه معیارهای عینی نیز ضرورت دارد. به عبارت دیگر برای احراز اصالت به معنایی که در آیین نامه آمده است، کاربر نه تنها باید خود طرح را مورد توجه قرار دهد بلکه طرح های موجود را نیز مورد توجه قرار دهد، یعنی در واقع ملاک های شخصی و نوعی برای احراز اصالت به معنایی که در ماده 84 آیین نامه آمده است، ضرورت دارد.
شرط اصالت به معنای سنتی می تواند تفاوت اساسی با شرط نو بودن و جدید بودن داشته باشد، عمده تفاوت های میان اصالت و جدید بودن به شرح ذیل است :
1- اصیل بودن به شکل اثر بر می گردد ولی نو بودن به ماهیت اثر.
2- اصیل بودن در مورد آثار ادبی و هنری لازم است اما نو بودن در مورد آثار صنعتی.
3- اصیل بودن نشان و مشخصه یک تلاش خلاقانه است اما نو بودن به معنی فقدان مشابه یک اثر در گذشته است.
4- اصیل بودن جنبه شخصی دارد ولی نو بودن جنبه نوعی دارد.
5- هر اثر نو اصیل و ابتکاری نیز می باشد اما برخی آثار ابتکاری اثر نو نیستند. 

رایج ترین و بیشترین شرکت های ثبت شده تا به امروز را شرکت های بامسئولیت محدود تشکیل می دهند.

در شرکت بامسئولیت محدود :
الف- حداقل تعداد شرکاء ، 2 نفر می باشد.
ب-  در قانون تجارت، برای میزان سرمایه شرکت بامسئولت محدود هیچ مبلغی تعیین نشده است. با این حال به صورت عرفی حداقل سرمایه اسمی مبلغ یک میلیون ریال می باشد. ( هر چه سرمایه این نوع شرکت بیشتر باشد اعتبار آن ها بیشتر است ) لازم به توضیح است، برای ثبت شرکت بامسئولیت محدود نیازی به واریزی و یا ااماَ دارا بودن این مبلغ سرمایه ندارد.
ج- حداقل تعداد مدیران ، یک نفر می باشد. ( برخلاف شرکت های سهامی اولاَ مدیر یا مدیران ممکن است از بین شرکاء یا خارج انتخاب شوند. ثانیاَ مدت خدمت آنان ممکن است محدود یا نامحدود باشد ).
د-  اعضاء هیئت مدیره نباید کارمند بوده و دارای سابقه کیفری ( سوء پیشینه ) باشند.
شایان ذکر است در این شرکت، مواردی چون نقل و انتقال سهم الشرکه، افزایش سرمایه ، ورود و خروج شریک و بسیاری دیگر از تغییرات متداول بسیار ساده تر از سایر شرکت ها است.
مسئولیت شرکاء در شرکت بامسئولیت محدود، تا میزان سرمایه آن ها در شرکت است و نسبت به قروض مازاد بر سهم الشرکه خود مسئولیتی ندارند.
شرکت بامسئولیت محدود برخلاف شرکت های سهامی از همه ارکان سه گانه سازمان کامل شرکت تجاری بهره مند است تا جایی که نهاد اداره شرکت بامسئولیت محدود به یک مدیر یا مرکب از چند عضو در قالب هیات مدیره انجام وظیفه می نماید.
در نام شرکت با مسئولیت محدود، باید عبارت بامسئولیت محدود ذکر گردد وگرنه در مقابل ثالث تضامنی محسوب می گردد و تابع مقررات آن خواهد بود. نام شرکت نباید متضمن نام هیچ یک از شرکا باشد در غیر این صورت شریکی که نامش در اسم شرکت ذکر شده در حکم شریک ضامن خواهد بود.
برای تشکیل شرکت بامسئولیت محدود، علاوه بر اظهارنامه ثبت و اساسنامه نیاز به تنظیم شرکتنامه و امضاء آن توسط شرکاء می باشد که پس از تسلیم مدارک نام برده به اداره ثبت شرکت ها،مرحله ثبت آن شرکت در چارچوب قانون تجارت آغاز و با درج آگهی تاسیس در رومه رسمی و یک رومه کثیرالانتشار محقق می گردد.
اگر شرکتی دارای شرکتنامه نباشد اساس آن انجام نشده است و بدون آن باطل است. زیرا شرکتنامه که دلیل وقوع عقد شرکت و از مدارک ضروری تشکیل شرکت می باشد، مبین توافق و تراضی شرکاء و مشخص کننده میزان سرمایه و حصه هر یک از شرکاء است و بیش از هر امری باید تنظیم گردد. چنانچه در ماده 97 ق. ت می گوید " در شرکتنامه باید صراحتاَ قید شده باشد که سهم الشرکه غیرنقدی هر کدام به چه میزان تقویم شده است ".

    ثبت شرکت سهامی خاص

مطابق بند دوم ماده 2 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 1347 شرکت سهامی خاص عبارت است از شرکت هایی که تمام سرمایه آن ها در موقع تاسیس منحصراَ توسط موسسین تامین می گردد. در شرکت سهامی خاص باید قبل از نام شرکت و یا بعد از آن بدون فاصله عبارت تشرکت سهامی خاص در کلیه اوراق و اطلاعیه ها و آگهی های شرکت به طور روشن و خوانا قید شود.

از جمله شرایط ثبت شرکت سهامی خاص می توان به موارد ذیل اشاره کرد :
الف- حداقل تعداد سهامداران جهت ثبت یک شرکت سهامی خاص 3 نفر و حداکثر بدون محدودیت می باشد.
ب- حداقل سرمایه جهت ثبت یک شرکت سهامی خاص یک میلیون ریال برابر با یکصد هزار تومان می باشد.
ج- در بدو تاسیس حداقل 35% سرمایه به صورت نقدی باید به حساب شرکت تودیع شود.
د-  در صورت سرمایه غیر نقدی ( در صورت وجود ) باید به تفکیک تقویم و در اظهارنامه منعکس گردد.
ه- حداقل تعداد مدیران و بازرسین عبارت است از : حداقل 3 عضو هیات مدیره + یک بازرس اصلی و یک بازرس علی البدل
و- ساختار مدیریتی شرکت : مجمع عمومی + هیات مدیره + بازرسین ( یک بازرس اصلی و یک بازرس علی البدل )
ی- دوره انتخاب مدیران در شرکت های سهامی خاص برای مدیران ( اعضای هیات مدیره ) و مدیر عامل شرکت حداکثر دو سال می باشد. اما برای بازرسین یک سال می باشد.
سرمایه این نوع شرکت به صورت سهامی تقسیم می شود و هر سهامدار طبق ماده 33 اساسنامه می بایست حداقل یک سهم را دارا باشد. ( بازرسین نیز می توانند جزء سهامداران باشند )
در شرکت های سهامی خاص هیئت مدیره و بازرسین توسط سهامداران انتخاب شده و هیئت مدیره ی انتخاب شده می بایست حتماَ حداقل یک سهم از سهام شرکت را داشته باشند و فقط مدیر عامل می تواند خارج از سهامداران انتخاب گردد.
هیات مدیره می بایست هر دو سال یکبار توسط صورتجلسات عادی سالیانه یا عادی به طور فوق العاده تمدید و یا اغییر یابند و بازرسین نیز بعد از هر سال مالی تمدید و یا تعویض گردند. ( انتخاب مجدد هیئت مدیره و بازرسین برای چند دوره متوالی بلامانع است ).
شرکت های سهامی خاص نسبت به شرکت بامسئولیت محدود دارای اعتبار بیشتری بوده و اغلب برای افرادی که امور عمرانی، تولیدی و .انجام می دهند مفید است.
این نوع از شرکت ، جهت اخذ نمایندگی ها و یا شرکت در مناقصات و مزایده های دولتی و نمایشگاه ها و همچنین اخذ تسهیلات بانکی از اعتبار نسبتاَ خوبی برخوردار است. از آن جایی که صاحبان شرکت سهامی خاص می توانند تا 10 برابر سرمایه ثبت شده خود از سیستم بانکی وام بگیرند ، بنابراین در هنگام اخذ تسهیلات معمولاَ می بایست افزایش سرمایه داشته باشند.
برای نقل و انتقال سهام در ثبت شرکت های سهامی خاص، می بایست به سازمان دارایی و امور مالیاتی مراجعه و 4 درصد از مبلغ اسمی سهام منتقل شده پرداخت گردد.

موسسات غیر تجاری به موسساتی گفته می شود که فعالیت تجاری انجام نمی دهند. به موجب ماده 1 آیین نامه اصلاحی ثبت تشکیلات و موسسات غیرتجاری مقصود کلیه تشکیلات و موسساتی است که برای مقاصد غیرتجاری از قبیل امور علمی و ادبی یا امور خیریه و امثال آن تشکیل می شود. اعم از آنکه موسسین و تشکیل دهندگان قصد انتفاع داشته و یا نداشته باشند.
تشکیلات مذکور می توانند تحت عناوین انجمن، بنگاه، موسسه، کانون و نظایر آن تاسیس شوند لیکن استفاده از عناوینی که مختص تشکیلات دولتی است نظیر سازمان،وزارت یا اداره و دایره میسر نیست.
به موجب مواد 585 و 584، تشکیلات و موسساتی که برای مقاصد غیر تجارتی تاسیس شده یا بشوند از تاریخ ثبت در دفتر ثبت مخصوصی که وزارت دادگستری معین خواهد کرد شخصیت حقوقی پیدا می کنند و شرایط ثبت این قبیل موسسات نیز به موجب نظامنامه وزارت مذکور تعیین می شود.
در ذیل به بررسی شرایط ثبت سازمان ها و موسسات غیرتجاری می پردازیم. لازم به توضیح است کلیه ی خدمات ثبتی در کوتاه ترین زمان ممکن توسط تیم کاردان و متعهد نیک به صورت ویژه ارائه می گردد.
شرایط ثبت سازمان ها و موسسات غیر تجاری :

    حداقل تعداد شرکا


حداقل تعداد شرکا برای ثبت یک موسسه 2 نفر و حداکثر بدون محدودیت می باشد.

    حداقل سرمایه موسسات

حداقل سرمایه جهت ثبت یک موسسه یک میلیون ریال برابر با یکصد هزار تومان می باشد. لازم به توضیح است افزایش سرمایه مجاز است اما نباید از این مبلغ کمتر شود.

    حداقل تعداد مدیران و بازرسین

حداقل 2 نفر عضو اصلی در موسسه که به سن قانونی رسیده باشند. ( سال تمام ) . لازم به توضیح است هر دو عضو موسسه باید شریک باشند، حتی یک درصد.
انتخاب بازرس برای موسسات اجباری نمی باشد. اما موسسه می تواند دارای بازرس باشد.

    ساختار مدیریتی موسسه

مجمع عمومی + مدیر ( انتخاب بازرس اامی نمی باشد اما می توان بازرس داشت ) .

    دوره انتخاب مدیران

دوره انتخاب مدیران و مدیر عامل بدون محدودیت می باشد. در صورت داشتن بازرسین دوره انتخاب آن ها حداکثر یک سال می باشد.
ثبت این قبیل موسسات از طریق تنظیم اظهارنامه انجام می شود. اظهارنامه می بایست به ضمیمه صورتجلسه مجمع عمومی و اساسنامه و با قید تاریخ و امضاء موسسین به اداره ثبت شرکت ها تسلیم شود .
اظهارنامه باید حاوی موارد ذیل باشد :
1-نام موسسه
2- تابعیت
3- مرکز اصلی فعالیت
4- اسامی موسسین
5- دارایی موسسه ( نقدی و غیر نقدی )
6- مراکز شعبه موسسه
7- موضوع فعالیت
مراحل ثبت موسسه از طریق سامانه اینترنتی اداره ثبت شرکت ها امکان پذیر می باشد و پس از طی مراحل ثبت و گذشت مدت زمان های مقرر قانونی مراتب در دفتر مخصوص ثبت درج شده و یک برگه تصدیق رسمی مبنی بر قبول ثبت موسسه به دست متقاضی می رسد.


    عدم نیاز به ثبت اظهارنامه یا طرح صنعتی در اداره مبدا

در نظام لاهه برخلاف نظام مادرید برای ثبت بین المللی علائم تجاری، نیازی نیست که متقاضی قبلاَ در اداره ملی اظهارنامه ثبت طرح صنعتی یا طرح صنعتی خود را به ثبت رسانده باشد و در واقع نیاز نیست که اظهارنامه بین المللی برای ثبت طرح صنعتی مبتنی بر ثبت اظهارنامه یا طرح صنعتی در اداره مبدا متقاضی باشد و برای اولین بار می توان اظهارنامه بین المللی برای ثبت طرح صنعتی را به دبیرخانه بین المللی سازمان جهانی مالکیت معنوی تقدیم کرد.
همان طور که گفتیم ، نظام لاهه در این خصوص دارای تفاوت اساسی با نظام مادرید برای ثبت بین المللی علائم تجاری است. در نظام مادرید بر اساس موافقتنامه مادرید متقاضی قبلاَ باید علامت تجاری خود را در اداره مبدا به ثبت برساند تا بر اساس آن ثبت بتواند اظهارنامه بین المللی برای ثبت بین المللی را تقدیم نماید. یا بر اساس پروتکل مادرید اظهارنامه بین المللی ثبت علامت می تواند بر اساس ثبت اظهارنامه در اداره مبدا صورت گیرد. بدیهی است که فرآیند فوق متفاوت از فرآیند ثبت در نظام لاهه است که بر اساس آن نیازی نیست که متقاضی ابتدا اظهارنامه ثبت طرح را در اداره مبدا تقدیم کند و بر اساس آن مبادرت به ثبت بین المللی طرح نماید و همچنین به طریق اولی نیازی نیست در این نظام ، ثبت بین المللی طرح بر اساس یک ثبت طرح در اداره مبدا باشد.
همچنین بر اساس این نظام با یک اظهارنامه تحت شرایطی می توان چندین طرح صنعتی را تقاضای ثبت کرد. این تعداد می تواند تا 100 طرح صنعتی را شامل شود.
اظهارنامه بین المللی همچنین می تواند در قالب فرم خاص یا به صورت الکترونیکی تسلیم شود.
متقاضی با توجه به تمایل خود می تواند اظهارنامه بین المللی را به زبان های انگلیسی فرانسه یا اسپانیولی تدوین نماید و به صورت کاغذی یا الکترونیکی به دبیرخانه بین المللی تسلیم کند.
نکته قابل ذکر در این قسمت این است که بر اساس سند 1960 یک کشور عضو حق دارد که در صورتی که کشور مبدا قرار گیرد اظهارنامه بین المللی ثبت طرح صنعتی را از طریق اداره ملی به دبیرخانه وایپو ارسال کند، البته در این صورت این اداره صرفاَ می تواند از فرم کاغذی استفاده کند نه الکترونیکی.
بر حسب درخواست متقاضی انتشار اظهارنامه بین المللی می تواند برای یک مدت دوازده ماهه بر اساس سند 1960 یا 30 ماهه بر اساس سند 1999 به تاخیر افتد. ابتدای این مدت تاخیر، تاریخ ثبت اظهارنامه یا در مواردی که تقاضای حق تقدم شده است از تاریخ آن خواهد بود.
اظهارنامه بین المللی موضوع پرداخت ها و هزینه ها متفاوت خواهد بود. هزینه های اساسی، انتشار از جمله این هزینه ها خواهد بود. علاوه بر هزینه های فوق هزینه دیگری نیز از متقاضی دریافت می شود که مبلغ آن با توجه به مقررات کشورهایی که حمایت در آن ها مورد نظر است می تواند به صورت استاندارد و ثابت یا هزینه اختصاصی باشد که آن کشور تحت شرایطی شخصاَ تعیین می نماید.
بعد از تکمیل اظهارنامه و پرداخت هزینه های مرتبط و ارسال اظهارنامه به دبیرخانه، دبیرخانه صرفاَ اظهارنامه را از نظر شکلی مورد بررسی قرار می دهد و در صورت احراز شرایط شکلی و عدم درخواست متقاضی برای تاخیر انتشار مراتب ثبت طرح را در بولتن بین المللی مربوط به طرح صنعتی منتشر می کند و مراتب ثبت این طرح ها از طریق الکترونیکی نیز برای کشورها قابل دسترسی است.
با توجه به مراتب فوق روشن است که دبیرخانه بین المللی به هیچوجه مورد درخواست ثبت را از حیث احراز شرایط ماهوی از قبیل جدید بودن یا اصیل بودن مورد بررسی قرار نمی دهد و تنها در صورتی که شرایط شکلی مقرره برای ثبت اظهارنامه بین المللی را احراز کند مبادرت به ثبت طرح و انتشار آن در بولتن می نماید.
با ثبت و انتشار طرح در بولتن کشورهای تعیین شده می توانند با توجه به قوانین ملی خود قابلیت ثبت طرح را مورد بررسی قرار داده و در صورتی که با توجه به قوانین و مقررات ملی آن را قابل ثبت بدانند، طرح مورد درخواست حمایت را ثبت کنند.
نکته قابل ذکر در این قسمت این است که کشورهای تعیین شده نمی توانند با استناد به این دلیل که شرایط شکلی اظهارنامه رعایت نشده است، آن را رد کنند چون این بررسی از جمله وظایف دبیرخانه است که قبلاَ احراز شده است و کشور یا کشورهای تعیین شده حق ورود در این قسمت را ندارند. همچنین باید به این نکته توجه کرد که اگرچه دبیرخانه بین المللی حق بررسی مورد درخواست ثبت را از حیث ماهوی ندارد لیکن این حق برای کشورهای تعیین شده محفوظ است که بر اساس قوانین ملی خود طرح مورد درخواست حمایت در سرزمین خود را از حیث ماهوی مورد بررسی قرار دهند و تنها در صورت احراز شرایط ماهوی از قبیل اصالت یا جدید بودن آن را مورد ثبت و حمایت قرار دهند.
کشورهای تعیین شده می توانند در ظرف مهلت شش ماه از تاریخ انتشار ثبت طرح توسط دبیرخانه اعلام کنند که طرح مورد درخواست ثبت در سرزمین خود را رد می کنند. البته بر اساس سند 1999 کشورهای عضو که برای ثبت طرح دارای نظام بررسی هستند یا امکان اعتراض به اعطای طرح در قوانین ملی آن ها پیش بینی شده است ، می توانند مهلت دوازده ماهه را جایگزین شش ماه برای اعلام رد نمایند. به عبارت دیگر در این قبیل کشورها مهلت دوازده ماهه می تواند جایگزین مهلت شش ماهه برای اعلام رد شود.
در صورت رد اظهارنامه در کشورهای تعیین شده متقاضی دارای همان حقوقی است که در صورت تسلیم اظهارنامه ثبت طرح در کشورهای مورد نظر و تعیین شده دارا بوده است. به عبارت دیگر متقاضی می تواند در کشورهای یاد شده و در چارچوب قوانین و مقررات داخلی آن ها نسبت به رد ثبت طرح اعتراض کند و فرآیند اداری و قضایی مربوط را طی کند.
بر عکس برای قبول درخواست ثبت نیازی نیست که کشورهای تعیین شده مراتب قبول را اعلام کنند همینکه در مهلت تعیین شده اعلامیه رد واصل نشود یا این اعلامیه مسترد گردد، طرح صنعتی در کشورهای یاد شده قابل حمایت خواهد بود و کلیه آثاری که ثبت طرح صنعتی در کشورهای تعیین شده داراست برای ثبت بین المللی نیز قابل اجراء و تسری خواهد بود.
مدت حمایت از طرح صنعتی حداقل پنج سال است و این مدت با توجه به قوانین ملی کشورهای تعیین شده می تواند برای یک یا دو دوره پنج ساله دیگر نیز مورد تمدید قرار گیرد.
تغییرات در ثبت بین المللی نیز در قالب نظام لاهه طی فرآیند و تشریفات آسان صورت می گیرد ؛ در این نظام تغییر در نام ، آدرس صاحب حق یا نماینده او ، تغییر در مالکیت ثبت بین المللی، اعراض از طرح های موضوع ثبت بین المللی و محدودیت برخی یاز طرح های صنعتی موضوع اظهارنامه بین المللی با ارائه درخواست به دبیرخانه بین المللی در چارچوب فرم های مربوط و با پرداخت هزینه های مرتبط قابل انجام است.
در خاتمه این مقاله لازم به ذکر است که کمیته دائم علائم تجاری، طرح های صنعتی و نشانه های جغرافیایی وایپو تلاش دارد که معاهده جدیدی را تحت عنوان " معاهده حقوق طرح صنعتی " به تصویب برساند. 

قانون تجارت ایران در ماده 20 شرکت های تجاری را به هفت نوع به شرح ذیل احصاء کرده است:
( شرکت های سهامی ، با مسئولیت محدود ، تضامنی ، نسبی ، تعاونی،  مختلط سهامی ، مختلط غیر سهامی )
از میان شرکت های هفت گانه ی تجاری، ثبت شرکت سهامی خاص و با مسئولیت محدود ، پرکاربردترین و رایج ترین نوع ثبت در اداره ثبت شرکت ها می باشد. به همین دلیل ، ممکن است این سوال مطرح شود که چه تفاوت ها و شباهت هایی در شرکت با مسئولیت محدود و سهامی خاص وجود دارد ؟
جهت روشن شدن مطلب، ضمن توضیح مختصری راجع به شرکت با مسئولیت محدود و سهامی خاص ، به بررسی تفاوت ها و شباهت های میان آنان می پردازیم.

    شرکت سهامی خاص

شرکت سهامی خاص شرکتی می باشد که بر خلاف شرکت سهامی عام  تمام سرمایه ان منحصرا به وسیله موسسین تامین میشود و همچنین به دلیل داشتن شرکاء کمتر مانند شرکت های سهامی عام دارای تشریفات تاسیس طولانی نمی باشد.
در شرکت سهامی خاص مجمع عمومی وجود ندارد و همانگونه که اشاره شد تعداد شرکای آن کمتر از شرکت عام می باشد .در این نوع شرکت سهامی نیازی  به صدور و اعلامیه پذیره نویسی نیز نمی باشد.
از مهمترین خصوصیات شرکت سهامی خاص می توان بدین موارد اشاره نمود:
1- سرمایه شرکت به هنگام تاسیس نباید کمتر از یک میلیون ریال باشد
2- تعداد مدیران حداقل 3 نفر باشند
3- تعداد سهامداران 3 نفر باشند
4- در شرکت سهامی خاص اوراق قرضه قابل انتشار نیست
5- سهام شرکت قابل معامله در بازار بورس نمی باشد و نقل و انتقال سهام شرکت مشروط به موافقت مدیران یا مجامع عمومی صاحبان سهام است ضمنا این شرکت نمی تواند مبادرت به صدور اوراق قرضه نماید
6-در شرکت سهامی خاص مسئولیت هر یک از صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام ان ها است تمام سرمایه ان باید به وسیله موسسین تامین گردد.

    شرکت با مسئولیت محدود

شرکت با مسئولیت محدود ، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد ، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت.( ماده 94 ق.ت )
ویژگی های شرکت با مسئولیت محدود :
1- حداقل تعداد شرکا در شرکت با مسئولیت محدود دو نفر خواهد بود. ( م 94 ق. ت )
2- سعی شود در نام شرکت از نام شرکا استفاده نشود. اسم شریکی که در نام شرکت قید شود. حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی را داشته و در بدو امر مسئول پرداخت کلیه قروض و تعهدات شرکت خواهد بود . ( م 95 ق. ت)
3- شرکت با مسئولیت محدود وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی و سهم الشرکه غیر نقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد و مدیر عامل اقرار به دریافت کلیه سرمایه نقدی سهم الشرکه غیر نقدی ، نماید و هر شرکت که بر خلاف این ماده تشکیل شود ، باطل و از درجه اعتبار ساقط است. ( م 96 ق. ت)
4- در شرکت نامه باید صراحتاَ قید شده باشد که سهم الشرکه غیر نقدی هر کدام به چه میزان تقویم شده است و هر شرکت که بر خلاف این ماده تشکیل شود ، باطل و از درجه اعتبار ساقط است. ( م 97 ق. ت)
5- کلیه شرکا نسبت به قیمتی که در حین تشکیل برای سهم الشرکه های غیر نقدی معین شده در مقابل اشخاص ثالث مسئولیت تضامنی دارند . ( م 98 ق. ت)
6- سهم الشرکه شرکا نمی تواند به شکل اوراق تجارتی قابل انتقال اعم از با اسم و بی اسم و غیره درآیند و سهم الشرکه را نمی توان منتقل به غیر نمود ، مگر با رضایت عده ای از شرکا که لااقل سه ربع سرمایه متعلق به آن ها بوده و اکثریت عددی نیز داشته باشند. ( م 102 ق. ت)
7- انتقال سهم الشرکه به موجب سند رسمی خواهد بود. ( م 103 ق. ت)
8- شرکت به وسیله یک یا چند نفر مدیر که به صورت موظف یا غیر موظف از بین شرکا یا از خارج برای مدت محدود یا نامحدود معین می شوند اداره می گردد. ( م 104 ق. ت)
9- مدیران شرکت کلیه اختیارات لازم را برای نمایندگی و اداره شرکت خواهند داشت ، مگر اینکه در اساسنامه غیر این ترتیب مقرر شده باشد. ( م 105 ق. ت )
10- تصمیمات راجع به شرکت باید به اکثریت لااقل نصف سرمایه اتخاذ شود و اگر در دفعه اول این اکثریت حاصل نشد ، باید تمام شرکاء مجدداَ دعوت شوند و در این صورت تصمیمات به اکثریت عددی شرکاء اتخاذ می شود. اگر چه اکثریت مزبور دارای نصف سرمایه نباشد ، اساسنامه شرکت می تواند ترتیب دیگری برای حد نصاب مجامع مقرر دارد . ( م 106 ق. ت)
11- هر یک از شرکاء به نسبت سهمی که در شرکت دارد ، در مجامع دارای رای خواهد بود. اساسنامه شرکت می تواند ترتیب دیگری مقرر نماید . ( م 107 ق. ت )

    شباهت شرکت سهامی خاص و شرکت با مسئولیت محدود

1- در هر دو شرکت حداقل سرمایه یک میلیون ریال است.
2- افزایش سرمایه در شرکت سهامی خاص و شرکت با مسئولیت محدود اختیاری است.
3- حق رای در شرکت سهامی خاص به تعداد سهام در شرکت با مسئولیت محدود به نسبت سرمایه خواهد بود.

    تفاوت شرکت سهامی خاص و شرکت با مسئولیت محدود

1- شرکت با مسوولیت محدود،برای امور تجارتی تشکیل می شود و موضوع آن نمی تواند امور غیرتجارتی باشد.ولی شرکت سهامی خاص می تواند موضوع خود را امور غیرتجارتی قرار دهد.
2- تشکیل شرکت با مسوولیت محدود با دو نفر شریک ممکن است لیکن برای تشکیل شرکت سهامی خاص،دست کم وجود سه نفر سهامدار لازم می باشد.
3- در شرکت سهامی خاص حداقل 35% سرمایه باید نقداَ در یکی از شعب بانک ها تودیع و گواهی مربوطه ارائه و 65% در تعهد سهامداران باشد. در شرکت با مسئولیت محدود با کل سرمایه تحویل مدیر عامل شرکت شده و مدیر عامل اقرار به دریافت نماید و ارائه گواهی بانکی دال بر انجام این امر ضرورت ندارد.
4- سرمایه در شرکت سهامی خاص به سهام تقسیم و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آن ها است. سرمایه در شرکت با مسئولیت محدود به سهام یا قطعات سهام تقسیم نمی شود و شرکا فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت، مسئول قروض و تعهدات می باشند.
5- در شرکت با مسوولیت محدود،سهم الشرکه نباید به شکل اوراق تجارتی درآید.ولی در شرکت سهامی خاص،سهام باید به شکل اوراق تجارتی متحدالشکل و چاپی باشد.
6- مدیران در شرکت سهامی خاص ااماَ بایستی سهامدار بوده یا تعداد سهام وثیقه مقرر در اساسنامه را تهیه و به صندوق شرکت بسپارند. مدیران در شرکت با مسئولیت محدود به صورت موظف یا غیرموظف که از بین شرکا یا از خارج انتخاب می شوند، انجام وظیفه خواهند نمود.
7- مدت مدیریت در شرکت سهامی خاص حداکثر دو سال می باشد که قابل تمدید است. در شرکت با مسئولیت محدود مدیران شرکت برای مدت نامحدود تنتخاب می شوند و همچنین مخیر خواهند بود که مدتی برای مدیران در اساسنامه مقرر دارند.
8- تقویم سهم الشرکه غیرنقدی در شرکت با مسئولیت محدود توسط شرکا صورت می گیرد. شرکا در این خصوص دارای مسئولیت می باشند. تقویم آورده غیرنقدی در شرکت سهامی خاص با کارشناس دادگستری خواهد بود.
9- حق رای در شرکت سهامی خاص به تعداد سهام و در شرکت با مسئولیت محدود به نسبت سرمایه خواهد بود.
10- تقسیم سود در شرکت سهامی خاص به نسبت تعداد سهام و در شرکت با مسئولیت محدود می توانند در اساسنامه ترتیب دیگری برای تقسیم سود مقرر دارند.
11- شرایط احراز حد نصاب در مجامع عمومی در شرکت سهامی خاص سهل تر و در شرکت با مسئولیت محدود با توجه به نوع شرکت مشکل تر است.
12- مجمع عمومی در شرکت سهامی خاص توسط هیات رئیسه ای مرکب از یک نفر رئیس و دو نفر ناظر و یک نفر منشی که از بین سهامداران انتخاب می شوند اداره می گردد. در شرکت با مسئولیت محدود اداره مجامع عمومی شرکت توسط هیات نظار خواهد بود که تعداد شرکای آن از 12 نفر بیشتر باشد.
13- در شرکت سهامی خاص و با مسئولیت محدود شرکت در افزایش سرمایه اختیاری است.
14- در شرکت با مسوولیت محدود،در صورتی که به واسطه ضررهای وارده، نصف سرمایه شرکت از بین برود ویکی از شرکاء از دادگاه تقاضای انحلال شرکت بنماید و دادگاه دلایل او را موجه بداند و سایر شرکاء حاضر نباشند سهمی را که در صورت انحلال شرکت،به او تعلق می گیرد،به وی پرداخته و او را از شرکت خارج کنند،حکم انحلال شرکت از طرف دادگاه صادر خواهد شد.در شرکت سهامی خاص، اگر بر اثر زیان های وارده حداقل نصف سرمایه شرکت از بین برود،هیات مدیره مکلف است بلافاصله مجمع عمومی فوق العاده شرکت را دعوت نماید تا موضوع انحلال یا بقای شرکت مورد شور و رای واقع شود.هر گاه مجمع مزبور رای به انحلال شرکت ندهد باید در همان جلسه و با رعایت مبلغ حداقل سرمایه شرکت سهامی خاص یعنی یک میلیون ریال،سرمایه شرکت را به مبلغ سرمایه موجود کاهش دهد.در صورتی که هیات مدیره مجمع عمومی فوق العاده را دعوت نکند یا مجمعی که دعوت می شود نتواند مطابق مقررات منعقد گردد،دادگاه به درخواست هر ذی نفع،حکم انحلال شرکت سهامی خاص را صادر خواهد کرد.

قانون گذار با هدف تأمین حس انجام مشارکت، مکانیسمهایی برای تضمین سرمایه گذاری صاحب ورقه پیش بینی کرده است که گاه در قالب اقدامات مثبت ناشر جلوه می کنند و گاه در قالب خودداری او از انجام بعضی امور.

الف) اقدامات مثبت ناشر. در قالب این اقدامات:
اولاً: ناشر(اعم از شرکتهای دولتی، شهرداریها و مؤسسات و شرکتهای غیردولتی موضوع ماده1) مکلف است بازپرداخت اصل و سود متعلق را در سررسیدهای مقرر در اوراق مذکور، تعهد و تضمین نماید(ماده 5 قانون نحوه انتشار اوراق مشارکت).
ثانیاً: ناشر موظف است وثایق لازم برای تضمین بازپرداخت اصل و سود متعلق به اوراق توسط عامل را در اختیار عامل قرار دهد. در صورت عدم ایفای تعهدات در سررسیدهای مقرر، عامل مکلف اس از محل تضمین مذکور رأساً اقدام نماید(ماده 15 آیین نامه اجرایی قانون نحوه انتشار اوراق مشارکت).
ثالثاً: ناشر موظف است طبق اعلام عامل وجوه لازم را جهت پرداخت سود و اصل اوراق در سررسیدهای مربوطه تأمین و در اختیار عامل قراردهد. هرگونه تأخیر در تأمین منابع فوق مشمول پرداخت وجه التزام تأمین منابع به میزان مقرر در قرارداد عاملیت است(ماده 16 آیین نامه اجرایی قانون نحوه انتشار اوراق مشارکت).

ب) خودداری از بعضی اقدامات. علاوه بر موارد فوق برای تأمین حقوق صاحب ورقه، آیین نامه اجرایی قانون نحوه انتشار اوراق مشارکت ترتیبی مقرر کرده است که ناشر در فرض انتشار اوراق قرضه قابل تبدیل به سهم از امر خاص دیگری که متضمن خطر برای صحب ورقه مشارکت است منع گردد.
در واقع، اولاً، ماده 34 آیین نامه مقرر می کند که: از تاریخ تصمیم مجمع (عمومی).  تا سررسید نهایی اوراق یا زمان تحقق افزایش سرمایه موضوع اوراق مشارکت، شرکت نمی تواند اوراق مشارکت جدید قابل تعویض یا قابل تبدیل به سهام منتشر کند یا نسبت به کاهش سرمایه یا افزایش سرمایه اقدام نماید یا سرمایه خود را مستهلک سازد یا آن را از طریق باز خرید سهام کاهش دهد یا اقدام  به تقسیم اندوخته کند یا در نحوه تقسیم منافع  تغییراتی بدهد». ثانیاً، طبق ماده 35 آیین نامه اخیر الذکر:از تاریخ تصمیم مجمع(عمومی) تا سررسید نهایی اوراق مشارکت یا زمان تحقق افزایش سرمایه موضوع اوراق مشارکت، صدور سهام جدید در نتیجه انتقال اندوخته به سرمایه و به طور کلی دادن سهم یا تخصیص یا پرداخت وجه به سهام داران تحت عناوینی از قبیل جایزه یا منافع  انتشار سهام ممنوع خواهد بود، مگر آنکه حقوق دارندگان اوراق مشارکت که متعاقباً اوراق خود را به سهام شرکت تبدیل می کنند، نسبت به سهامی که در نتیجه تبدیل مالک می شوند حفظ شود». مقررات مواد 34 و 35 اخیر که از مقررات مواد 65 و 66 لایحه قانونی 1347 راجع به شرکتهای سهامی و خاص اقتباس شده است، قطعاً برای حفظ حقوق صاحبان اوراق مشارکت مفیدند و باید تأیید شوند.


تهیه مدارک

مرحله دوم:
۱- انتخاب چهار نام پیشنهادی برای شرکت

تکمیل فرم انتخاب نام  و ارائه به قسمت تعیین نام جهت استعلام نام شرکت از اداره ثبت شرکت‌ها و موسسات غیر تجاری

تذکر: موارد ذیل در تعیین نام رعایت گردد:

الف: اسامی پیشنهادی سابقه ثبت نداشته باشد

ب: از نام و نام خانوادگی و اسامی خاص استفاده نگردد

ج: دارای معنا و مفهوم باشد و با فرهنگ اسلامی مطابقت داشته باشد

د: لاتین نباشد

هـ: عدد نباشد

و: مفرد (از دو کلمه کمتر نباشد)

ز: از کلماتی نظیر ایران – جهان – شاهد – شهید – مرکز – بنیاد – سازمان – اسامی متبرکه –آزاده – جانباز – بهزیست – نظام – انتظام – دادگس‌تر – موزه – تکنیک – الکترو – خدمات خودروئی- تکنولوژی- مختصات کامپیوتری – پلی – پاریز – اینترنت – کارگشا – چند منظور- گمرک – پاستور -هیمالیا – بوف – آی تک – کیش – نیرو انسانی استفاده نگردد .

ح) از فرهنگ لغات فارسی استفاده ودر صورتی که نام پیشنهادی متداول نمی‌باشد تصویری از مستند ضمیمه گردد.

 مرحله سوم:
الف – تکمیل یک نسخه اساسنامه و یک برگ از اظهارنامه با مداد و ارائه به قسمت تاسیس جهت کنترل و رفع ایرادات
ب- تکمیل نهائی کلیه نسخه های اساسنامه اظهارنامه پس از کنترل و گرفتن امضاء از سهامداران و بازرسین ذیل تمام صفحات اساسنامه و اظهار نامه و صورتجلسات ضمیمه اساسنامه.

مرحلــــه چهارم:
متقاضی تاسیس یا وکیل قانونی ایشان بایستی پس از تائید یکی از نامهای پیشنهادی جهت اخذ نامه معرفی به بانک وافتتاح حساب به قسمت تاسیس مراجعه و پس از واریز مبلغ سرمایه اولیه شرکت گواهی بانک را اخذ و با سایر مدارک تکمیل شده به قسمت تاسیس ارائه نماید.

تذکــــر: نامهای تائید شده از تهران از تاریخ تائید بمدت سه ماه اعتبار دارند در صورتی که شرکت ظرف مدت مقرر ثبت نگردد نام تائید شده از درجه اعتبار ساقط می‌گردد و در صورتی که متقاضی خواستار ادامه جریان ثبتی باشد بایستی پس از پرداخت هزینه تعیین نام، نام تائید شده را جهت تمدید تحویل قسمت تعیین نام ثبت شرکت‌ها نماید.

مرحله پنجم:
پرونده توسط متصدی مربوطه کنترل و در صورتی که فاقد اشکال باشد در دفتر اندیکاتور ثبت و جهت پرداخت حق الثبت به حسابداری مراجعه و سپس جهت ورود اطلاعات در سیستم برون سازمانی به متصدی تحویل می‌گردد و پس از ورود اطلاعات متقاضی یا وکیل قانونی وی می‌بایست نسبت به کنترل دقیق موارد وارده شده اقدام و ذیل نسخه مربوطه امضاء نماید.

تذکر: پس از تائید صحت اطلاعات توسط متقاضی هرگونه تغییر اصلاح یا حذف و اضافه در اطلاعات شرکت ممنوع بوده و متقاضی می‌بایست پس از ثبت شرکت تقاضای تغییر در مشخصات را به موجب صورتجلسه قانونی درخواست نماید.

مرحله ششم
ارسال اطلاعات پرونده از سیستم برون سازمانی به سیستم درون سازمانی و کنترل موارد وارده شده در سیستم با پرونده تشکیل شده توسط کار‌شناس ثبت شرکت‌ها ودر صورتی که فاقد اشکال باشد انجام مراحل مورد نیاز در سیستم درون سازمانی توسط کار‌شناس تاسیس تا اختصاص شماره ثبت به شرکت و صدور پیش نویش آگهی تاسیس توسط مسئول ثبت شرکت‌ها.

مرحله هفتم:
ثبت شرکت در دفتر ثبت شرکت‌ها ذیل شماره ثبت اختصاص یافته در سیستم و مراجعه کلیه اعضای هیئت مدیره شرکت یا وکیل رسمی ایشان (با کارت شناسائی) جهت امضاء ذیل دفتر.

مرحله هشتم:
صدور آگهی تاسیس و ارجاع پرونده به قسمت دفتر اندیکاتور جهت ثبت آگهی در دفتر مذکور که پس از ثبت آگهی در دفتر اندیکاتور مسئول مربوطه یک نسخه از مدارک(اعم از اساسنامه – اظهار نامه وصورتجلسات) تحویل متقاضی می‌نماید و نسخه‌های آگهی مربوطه به ارشاد(جهت معرفی به دفتر رومه محلی ودرج آگهی دررومه) بانک – شرکت ورومه رسمی (جهت ارسال به رومه رسمی) به متقاضی تحویل می‌گردد.
بدیهی است در صورت عدم مراجعه به موقع متقاضی به مراجع اعلام شده(خصوصاً رومه رسمی) و عدم درج آگهی در رومه اعتبار شرکت متزل می‌باشد و واحد ثبت شرکت‌ها و دفتر پستی هیچگونه تعهدی در قبال عدم درج آگهی صادره دارا نمی‌باشد.

توجــــه:

-طبق ماده ۴۸ قانون مالیاتهای مستقیم مراجعه به دارائی جهت پرداخت دو در هزار سرمایه اولیه شرکت بابت حق تمبر اامی است.

-پلمپ دفا‌تر شرکت ظرف یکماه از تاریخ ثبت شرکت اامی است

 
۱-کپی شناسنامه و کارت ملی کلیه افراد(اعضای هیئت مدیره، موسسین، سهامداران، بازرسین)

۲- گواهی عدم سوء پیشینه (کلیه اعضاء و بازرسین)

۳- تکمیل مفاد قرارداد (آدرس شرکت و محل ست و کدپستی، سرمایه شرکت، لیست اعضا و سهامداران، درصد سهام و سهم الشرکه و سمت ها، موضوع فعالیت، لیست اسامی(حداقل ۵ مورد اسم ۳ سیلابی خاص)

۴- امضا و تأیید اوراق شرکت نهایتا ۴۸ سال پس از مرحله تأیید نام شرکت

 
در حقوق ایران شرکت سهامی خاص مانند شرکت سهامی عام ابتدا تأسیس می شود و سپس به ثبت می رسد. قانون گذار برای تأسیس شرکت سهامی خاص تشریفات ساده ای را در ماده ۲۰ لایحه قانونی ۱۳۴۷ مقرر کرده است.
در ماده مزبور، اقدامات ذیل برای تاسیس و تشکیل شرکت کافی تلقی شده است.

۱٫ امضای اساسنامه: شرکای شرکت سهامی خاص باید شخصاً یا از طریق وکیل، اساسنامه شرکت را امضا کنند. تهیه طرح اساسنامه و تصویب بعدی آن ضروری نیست؛ به دلیل آنکه برخلاف آنچه در مورد شرکت سهامی عام صدق می کند در شرکت سهامی خاص اصولا دوره تأسیس وجود ندارد و بنابراین تدوین طرح اساسنامه که در شرکت سهامی عام وسیله ای است برای مطلع کردن پذیره نویسان از ماهیت شرکتی که قرار است ایجاد شود در اینجا علت وجودی ندارد.

۲٫ تعهد سرمایه: حداقل سرمایه شرکت سهامی خاص یک میلیون ریال است که باید تماماً تعهد شود و دست کم ۳۵ درصد آن به حسابی که در بانک افتتاح می شود واریز گردد.

هرگاه قسمتی از سرمایه به صورت آورده غیرنقدی باشد آورده مزبور باید به طور کامل تسلیم و تقویم شود. ارزیابی آن نیز باید با جلب نظر کارشناس رسمی وزارت دادگستری صورت گیرد. مع ذلک، تصویب ارزیابی مزبور آن طور که در مورد شرکت سهامی عام مصداق دارد در شرکت سهامی خاص مطرح نیست؛ زیرا در این نوع شرکت تشکیل مجمع عمومی مؤسس اامی نیست. در ماده ۸۲ لایحه قانونی ۱۳۴۷ ضمن بیان این نکته مقرر شده است: نمی توان آورده غیرنقدی را به مبلغی بیش از ارزیابی کارشناس قبول نمود». این اقدام برای حفظ حقوق اشخاص ثالث است زیرا ممکن است با توافق شرکا بر سر ارزیابی آورده غیرنقدی، اشخاص ثالث متضرر شوند.

تعهد شرکا به پرداخت سرمایه در شرکت سهامی خاص شکل خاصی ندارد و برخلاف آنچه در مورد شرکت سهامی عام معمول است شرکا نیاز ندارند مانند پذیره نویسان شرکت سهامی عام، ورقه تعهد سهم را امضا کنند. البته تعهد آنها ممکن است به صورت ورقه تعهد هم باشد. برای مثال در مواقعی که شرکا از یکدیگر دورند و می خواهند شرکت را به سرعت تشکیل دهند می توانند برای کسب تعهد از یکدیگر از این وسیله استفاده کنند. با این حال، در حین ثبت شرکت، همه آنان باید اظهار نامه مشعر بر تعهد کلیه سهام را امضا کنند، و الا مدارک ثبت شرکت ناقص خواهد بود.

۳٫ انتخاب مدیران و بازرسان: شرط دیگر تشکیل شرکت سهامی خاص انتخاب مدیران و بازرسان شرکت است که لازم نیست در مجمع عمومی مؤسس برگزیده شوند. اما طبق قسمت اخیر ماده ۱۷ لایحه قانونی ۱۳۴۷ ـ که در مورد شرکت سهامی عام لازم الاجراست ـ مدیران و بازرسان شرکت باید به طور کتبی قبول سمت کنند.



۱ـ در شرکت با مسئولیت محدود تعداد شرکاء حداقل ۲ نفر و در شرکت سهامی خاص تعداد سهامداران حداقل ۳ نفر می باشند

۲ـ حداقل سرمایه برای ثبت شرکت با مسئولیت محدود و سهامی خاص یک میلیون ریال است.
۳ـ درشرکت سهامی خاص حداقل ۳۵% سرمایه باید نقداً دریکی از شعب بانکها تودیع و گواهی مربوطه ارائه و ۶۵% در تعهد سهامداران باشد. در شرکت با مسئولیت محدود باید کل سرمایه تحویل مدیرعامل شرکت شده و مدیرعامل اقرار به دریافت نماید و ارائه گواهی بانکی دال بر انجام این امر ضرورت ندارد.

۴ـ انتخاب بازرس اصلی و علی البدل درشرکت سهامی خاص اجباری ولی در شرکت با مسئولیت محدود اختیاری است.

۵ـ مدت مدیریت در شرکت سهامی خاص حداکثر دو سال می باشد که قابل تمدید است و در شرکت با مسئولیت محدود مدیران شرکت برای مدت نامحدود انتخاب می شوند و همچنین مخیر خواهند بود که مدتی برای مدیران در اساسنامه شرکت مقرر دارند .

۶ـ انتخاب رومه کثیر الانتشار در شرکت سهامی خاص برای درج آگهی های دعوت شرکت در سهامی خاص اامی و در شرکت با مسئولیت محدود اختیاری است.

۷ـ شرایط احراز حدنصاب در مجامع عمومی درشرکت سهامی خاص سهل تر و در شرکت در مسئولیت محدود با توجه به نوع شرکت مشکل تر می باشد

۸ـ مجامع عمومی درشرکت سهامی خاص توسط هیئت رئیسه ای مرکب از یک نفر رئیس و دو نفر ناظر و یک نفر منشی که از بین سهامداران انتخاب می شوند اداره می گردد. در شرکت با مسئولیت محدود مجامع عمومی شرکت توسط هیئت نظارت در صورتی خواهند بود که تعداد شرکا آن از ۱۲ نفر بیشتر باشد.

۹ـ یکی دیگر از تفاوت های مسئولیت محدود و سهامی خاص در این است که در شرکت سهامی خاص و بامسئولیت محدود شرکت در افزایش سرمایه اختیاری است.

۱۰ـ سرمایه در شرکت با مسئولیت محدود به سهام یا قطعات سهام تقسیم نمی شود و شرکاء فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات می باشند.

۱۱ـ مدیران در شرکت سهامی خاص ااما بایستی سهامدار بوده یا تعداد سهام وثیقه مقرر در اساسنامه را تهیه و به صندوق شرکت بسپارند.مدیران در شرکت با مسئولیت محدود بصورت موظف یا غیر موظف که از بین شرکاء یا از خارج انتخاب می شوند انجام وظیفه خواهند نمود.

۱۲ـ تقسیم سود در شرکت سهامی خاص به نسبت تعداد سهام و در شرکت با مسئولیت محدود به نسبت سرمایه شرکاء تقسیم خواهد شد و در شرکت با مسئولیت محدود می توانند در اساسنامه ترتیب دیگری برای تقسیم سود مقرر دارند.

۱۳ـ حق رای در شرکت سهامی خاص به تعداد سهام در شرکت با مسئولیت محدود به نسبت سرمایه خواهد بود.

۱۴ـ تقویم سهم الشرکه غیر نقدی در شرکت با مسئولیت محدود توسط شرکاء صورت می گیرد شرکاء دراین خصوص دارای مسئولیت می باشند . تقویم آورده غیر نقدی در شرکت سهامی خاص با کارشناسان رسمی دادگستری خواهد بود.

جرائم مربوط به سهام شرکت سهامی خاص
 
• ماده۲۴۳ قانون تجارت کلیه اعمالی را که می بایست از بدو تاسیس تا زمان انتشار اوراق سهام شرکت و پذیره نویسی رعایت شود مدنظر قرارداده و تخلفاتی را که ممکن است در این مرحله صورت بگیرد را در بندهای ٦ گانه آورده وضمانت اجرای آن نیز مجازات صدر ماده می باشد.

ماده ۲۴۳ – اشخاص زیر به حبس تادیبی ازسه ماه تا دو سال یا به جزای نقدی از بیست هزار ریال تا دویست هزار ریال یا به هر دو مجازات محكوم خواهند شد.
۱٫ هركس كه عالما و برخلاف واقع پذیره نویسی سهام راتصدیق كند و یا برخلاف مقررات این قانون اعلامیه پذیره نویسی منتشر نماید و یا مدارك خلاف واقع حاكی از تشكیل شركت به مرجع ثبت شركتها تسلیم كند و یا در تعیین ارزش آورده غیر نقد تقلب اعمال كند.
۲٫ هركس در ورقه سهم با نام یا گواهینامه موقت سهم مبلغ پرداخت شده را بیش از آنچه كه واقعا پرداخت شده است قیدكند.
۳٫ هر كس از اعلام مطالبی كه طبق مقررات این قانون باید به مرجع ثبت شركتها اعلام كند بعضا یا كلا خودداری نماید و یا مطالب خلاف واقع به مرجع مزبوراعلام دارد.
۴٫ هركس سهام یا قطعات سهام را قبل از به ثبت رسیدن شركت و یا در صورتی كه ثبت شركت مزورانه انجام گرفته باشد صادركند.
۵٫ هركس سهام یا قطعات سهام را بدون پذیره نویسی كلیه سرمایه و تادیه حداقل سی و پنج درصد آن و نیز تحویل كلیه سرمایه غیر نقد صادركند.
۶٫ هركس قبل ازپرداخت كلیه مبلغ اسمی سهم، سهام بی نام یا گواهینامه موقت بی نام صادركند.))

• ماده ٢٤٤ مربوط به جرایم مربوط به سهام شرکت می باشد لذا کسانی که درشرکت سهامی بدون ذکر مبلغ اسمی، سهم یا گواهینامه موقت سهمی صادر نمایند یا این سهام و گواهی نامه موقت را که در آن مبلغ اسمی قید نشده است را به فروش رسانده و یا سهمی بی نام را بدون اینکه تمام مبلغ اسمی آن پرداخت شده باشد بفروشند و یا حتی در معرض فروش قراردهند و یا کسانی که سهام با نام را قبل از اینکه حداقل سی و پنج درصد مبلغ اسمی آن پرداخت شده باشد را صادر نموده و یا بفروشند و یا حتی در معرض فروش قرار دهند به مجازات مقرر در این ماده محکوم خواهند شد.

• مطابق قانون در سهام و گواهی نامه موقت اسمی باید قید شود و لذا اگر مبلغ اسمی آن قید نشده باشد به جهت مجهول بودن ارزش واقعی سهام مزبور ممکن است به اشخاص ثالث زیان وارد شده و بدین جهت قانونگذار آن را منع نموده است.

همچنین فروش سهام قبل از آن که مبلغ اسمی آن پرداخت شده باشد ممنوع است در این ماده کلمه معرض فروش نیز ذکر شده است، لذا چنین نتیجه می توان گرفت که اگر سهام شرکتی که تمام مبلغ اسمی آن پرداخت نشده باشد در معرض فروش قرار داده شود حتی اگر مشتری نیز جهت خرید آن سهام پیدا نشود باز هم جرم واقع شده یعنی حصول نتیجه فروش برای تحقق جرم لازم نیست.

• می دانیم که هیئت مدیره شرکت های سهامی دارای وظایف خاص بوده بطور مثال ایشان موظفند در صورتی که مبلغ اسمی سهام در ظرف مهلت مقرر قانونی پرداخت نشده باشد مجمع عمومی فوق العاده را جهت تقلیل سرمایه شرکت تا میزان سرمایه پرداختی دعوت نمایند، لذا اگر به وظیفه ای که قانون به آنها محول کرده است عمل ننمایند به مجازات دو ماه تا شش ماه حبس محکوم خواهند شد و به همین صورت خواهد بود اگر قبل از پرداخت تمام سرمایه شرکت اقدام به صدور اوراق قرضه نمایند. بنابراین هیئت مدیره که توسط مجمع عمومی موسس و یا عادی انتخاب می شود ممکن است چنین اختیاری نیز برای یک یا چند مرتبه انتشار اوراق قرضه را داشته باشند لذا اگر قبل از پرداخت تمام سرمایه شرکت توسط سهامداران اقدام به انتشار اوراق قرضه نمایند مرتکب تخلف شده و مشمول مجازات ماده ٢٤٦ می گردند (ماده ۲۴۶ – رئیس و اعضاء هیئت مدیره هر شركت سهامی درصورت ارتكاب هریك ازجرائم زیر به حبس تادیبی از دو تا شش ماه یا به جزای نقدی از سی هزار تا سیصد هزار ریال یا به هر دو مجازات محكوم خواهندشد:
۱٫ درصورتی كه ظرف مهلت مقرردر این قانون قسمت پرداخت نشده مبلغ اسمی سهام شركت رامطالبه نكنند ویا دو ماه قبل ازپایان مهلت مذكورمجمع فوق العاده راجهت تقلیل سرمایه شركت تامیزان مبلغ پرداخت شده دعوت ننمایند.
۲٫ درصورتی كه قبل ازپرداخت كلیه سرمایه شركت به صدوراوراق قرضه مبادرت كرده یا صدورآن را اجازه دهند.)

• اگر در جلسات هیئت مدیره که جهت بررسی اوضاع شرکت و انجام وظایف محوله تشکیل می شود هریک از اعضا که به دیگران تذکر دهد که به جهت عدم ایفا تعهدات شرکا مبنی بر پرداخت دیونی که از بابت خرید سهام موظف به پرداخت آن می باشند سرمایه شرکت تحقق پیدا نکرده لذا به هیئت مدیره اخطار نماید که برای تقلیل سرمایه شرکت وانجام وظیفه قانونی باید مجمع عمومی فوق العاده را دعوت نماید ولی دیگر اعضا التفاتی به اظهارات او نکنند عضو مزبور از مقررات جزایی معاف خواهد بود مشروط بر اینکه این امر را مطابق اظهارنامه رسمی به هر یک از اعضای هیئت مدیره اعلام نماید (ماده ۲۴۷ )

• درمورد بندیك ماده ۲۴۶درصورتی كه هریك ازاعضاء هیئت مدیره قبل ازانقضاء مهلت مقرردرجلسه هیئت مزبورصریحا اعلام كندكه باید تكلیف قانونی برای سلب مسئولیت جزائی عمل شود و به این اعلام ازطرف سایر اعضاء هیئت مدیره توجه نشود و جرم تحقق پیداكند، عضوهیئت مدیره كه تكلیف قانونی را اعلام كرده است مجرم شناخته نخواهدشد.

سلب مسئولیت جزائی از عضو هیئت مدیره منوط به این است كه عضوهیئت مدیره علاوه براعلام تكلیف قانونی درجلسه هیئت مزبور مراتب را ازطریق ارسال اظهارنامه رسمی به هر یك ازاعضاء هیئت مدیره اعلام نماید.

درصورتی كه جلسات هیئت مدیره بهر علت تشكیل نگردد اعلام ازطریق ارسال اظهارنامه رسمی برای سلب مسئولیت جزائی ازعضوهیئت مدیره كافی است.)

• بنابراین به استناد قسمت اخیر ماده حتی بدون تشکیل جلسه هیئت مدیره عضوی که با ارسال اظهارنامه رسمی جهت هر یک از اعضای هیئت مدیره اعتراض خود را اعلام نماید از مقررات جزایی بری شده و مسئولیت جزایی نخواهد داشت.

• ماده ٢٤٩ کسانی که مرتکب اعمال مندرج در این ماده شوند را به عنوان نام برده است.هركس باسوء نیت برای تشویق مردم به تعهد خرید اوراق بهادار شركت سهامی به صدوراعلامیه پذیره نویسی سهام یااطلاعیه انتشار اوراق قرضه كه متضمن اطلاعات نادرست یا ناقص باشد مبادرت نماید و یا از روی سوء نیت جهت تهیه اعلامیه یا اطلاعیه مزبور اطلاعات نادرست یا ناقص داده باشد به مجازات شروع به كلاهبرداری محكوم خواهدشد و هرگاه اثری بر این اقدامات مترتب شده باشد مرتكب درحكم كلاهبرداری بوده و به مجازات مقرر محكوم خواهدشد. ) بنابراین افرادی که با توسل به وسایل متقلبانه دیگران را برخلاف واقع تشویق به خرید سهام شرکت نمایند و یا اطلاعات واهی وغیرواقع و موهوم ارائه نمایند و باعث اغوای افراد گردند مشمول مجازات ان بوده و اکنون با توجه به تصویب قانون مرتکبین اختلاس و ارتشا و ی مرتکبین اعمال مندرج در ماده مشمول مجازات ١ تا ٧ سال حبس می باشند.

• مدیرعامل و رئیس و اعضای هیئت مدیره قبل از ثبت افزایش سرمایه شرکت و یا در صورتی که افزایش سرمایه شرکت به صورت مزورانه باشد اقدام به صدور و انتشار سهام جدید نمایند به ده هزار ریال تا یکصد هزار ریال جزای نقدی محکوم خواهند شد و همچنین در صورتی که قبل از پرداخت تمامی مبلغ اسمی سهام سابق اقدام به صدور و انتشار سهام جدید نمایند به مجازات دو ماه تا شش ماه حبس محکوم خواهند شد(ماده ۲۶۱ – رئیس واعضاء هیئت مدیره و مدیر عامل هر شركت سهامی كه قبل از به ثبت رسیدن افزایش سرمایه یا درصورتی كه ثبت افزایش سرمایه مزورانه یا بدون رعایت تشریفات لازم انجام گرفته باشد سهام یاقطعات سهام جدید صادر و منتشركنند به جزای نقدی از ده هزار ریال تا یكصد هزار ریال محكوم خواهند شد.ودرصورتی كه قبل ازپرداخت تمامی مبلغ اسمی سهام سابق مبادرت به صدور و انتشار سهام جدید یا قطعات سهام جدید بنماید به حبس تادیبی از دو ماه تا ششماه و به جزای نقدی از بیست هزار تا دویست هزار ریال محكوم خواهند شد.) در مورد قسمت اخیر ماده ٢٦١ در صورتی جرم محقق شده است که علاوه بر صدور، سهام منتشر هم بشود بنابراین اگر قبل از انتشار و بعد از صدور، متخلفین از انتشار سهام مزبور خودداری نمایند آنان را نمی توان به صرف صدور سهام جدید مجرم شناخت. پس صدور سهام یکی از عناصر مادی جرم است در صورتی عنصر مادی جرم تحقق کامل پیدا می نماید که سهام منتشر نیز بشود.

• در موقع افزایش سرمایه شرکت حق تقدمی جهت پذیره نویسی سهام منتشره جدیدی برای سهامداران سابق در نظر گرفته شده است که ایشان می توانند سهام جدید را قبل از اشخاص ثالث پذیره نویسی نمایند.

البته این حق تقدم در صورتی که مجمع عمومی فوق العاده برخلاف این حق انتشار سهام جدید را به جهتی از مصالح شرکت جهت افراد خاصی صادر نکرده باشد و یا حق تقدم سهامداران سابق را از آنان سلب نکرده باشد و در صورتی که رئیس یا اعضای هیئت مدیره و مدیرعامل این حق تقدم را از سهامداران قدیمی برخلاف قانون سلب کنند و یا مهلت لازمه را جهت پذیره نویسی به سهامداران سابق ندهند در این صورت به جزای نقدی از بیست هزار ریال تا دویست هزار ریال محکوم خواهند شد (بند ١ ماده ٢٦٢ )

• ماده ۲۶۲ – رئیس واعضاء هیئت مدیره و مدیرعامل هر شركت سهامی كه مرتكب جرائم زیر بشوند به جزای نقدی ازبیست هزارتا دویست هزار ریال محكوم خواهندشد.

• درصورتی كه درموقع افزایش سرمایه شركت به استثنای مواردی كه در این قانون پیش بینی شده است حق تقدم صاحبان سهام را نسبت به پذیره نویسی وخرید سهام جدید رعایت نكنند و یا مهلتی را كه جهت پذیره نویسی سهام جدید باید درنظرگرفته شود به صاحبان سهام ندهند.) و همچنین اگر رئیس یا اعضای هیئت مدیره یا مدیرعامل جهت تضییع حق تقدم سهامداران سابق جهت پذیره نویسی سهام جدید برخلاف واقع اطلاعات نادرست در اختیار مجمع عمومی بگذارند به حبس از شش ماه تا ٣ سال یا جزای نقدی از یکصد هزار ریال یا یک میلیون ریال یا به هر دو مجازات محکوم خواهند شد(ماده ۲۶۳ – رئیس و اعضاء هیئت مدیره ومدیرعامل هر شركت سهامی كه عالما برای سلب حق تقدم از صاحبان سهام نسبت به پذیره نویسی سهام جدید به مجمع عمومی اطلاعات نادرست بدهند یا اطلاعات نادرست را تصدیق كنند به حبس از شش ماه تا سه سال یا به جزای نقدی ازیكصد هزارریال تا یك میلیون ریال یا بهره ومجازات محكوم خواهند شد.)

• درمورد کاهش سرمایه شرکت نیز رئیس یا اعضای هیئت مدیره هر شرکت سهامی موظفند که مساورات در حقوق سهامداران را رعایت نموده و پیشنهاد راجع به کاهش سرمایه شرکت را حداقل چهل و پنج روز قبل از تشکیل مجمع عمومی فوق العاده به بازرس شرکت جهت ارائه گزارش و راپرت به مجمع تسلیم نمایند و تصمیمات مجمع عمومی فوق العاده را دائر بر تصویب کاهش سرمایه شرکت را از طریق رومه رسمی و رومه کثیرالانتشاری که آگهی های مربوط به شرکت در آن نشر می گردد جهت اطلاع عموم منتشر نمایند درغیر این صورت به مجازات مقرر در ماده ٢٦٤ محکوم خواهند شد. (ماده ۲۶۴ – رئیس واعضاء هیئت مدیره هر شركت سهامی كه در مورد كاهش سرمایه عالما مقررات زیر را رعایت نكنند به جزای نقدی از بیست هزار ریال تا دویست هزار ریال محكوم خواهند شد:
درصورت عدم رعایت تساوی حقوق صاحبان سهام
۱٫ درصورتی كه پیشنهادراجع به كاهش سرمایه حداقل چهل وپنج روز قبل از تشكیل مجمع عمومی فوق العاده به بازرس شركت تسلیم نشده باشد.
۲٫ درصورتی كه تصمیم مجمع عمومی دائر بر تصویب كاهش سرمایه و مهلت و شرائط آن دررومه رسمی و رومه كثیر الانتشاری كه اعلانات مربوط به شركت در آن نشرمی گردد آگهی نشده باشد.



 
با اجرای ماده ۱۶۹ قانون مالیات های مستقیم پس از ده سال ارائه ۳ ماه یک بار فهرست معاملات به سازمان مالیاتی اجباری می‌شود .

از ابتدای سال مودیان حقیقی و حقوقی باید فهرست معاملات خود را هر سه ماه یک بار به سازمان امور مالیاتی کشور ارائه کنند.

ماده ۶۹ قانون مالیات های مستقیم از ابتدای سال آینده برای مودیان حقیقی و حقوقی‌ اجرا می‌شود و اگر این افراد فهرست مذکور را ارائه ندهند یک درصد مشمول جریمه خواهند شد و همچنین در صورت عدم ارائه صورت حساب یا استفاده از کد اقتصادی دیگران تا ۱۰ درصد ارزش معامله جریمه خواهند شد که جریمه سنگینی است.

اشخاص حقوقی برای اخذ کد اقتصادی تا پایان سال فرصت دارند و پس از اتمام این مهلت در سال آینده فرصتی برای ثبت نام نخواهد بود.

 

کلیات اخذ کد اقتصادی
 
فعالیت های اقتصادی به طرق مختلف در جوامع صورت می گیرد . حمایت از فعالیت کنندگان دراین امر و همچنین نظارت بر اعمال اقتصادی (تجاری)مستم شناخت اشخاص فعال در این زمینه می باشد .

کسب مجوز برای فعالیت های تجارتی و پرداخت حقوق حقه دولت در قالب مالیات و جلوگیری از رقابتها و تلاشهای ناسالم یکی از مزایای این امر محسوب می گردد.

در کنار راهمای ثبت شرکتها و دریافت کارت بازرگانی ، ضرورت اخذ شماره (کد)اقتصادی ملاحظه می شود فلذا با استفاده از مقررات مربوطه که در واحدهای ذیربط وزارت امور اقتصادی و دارایی جاری است نسبت به نگارش و ارائه راهنمای دریافت شماره اقتصادی برای کسانی که نیازمند دانستن اطلاعات مربوط می باشند اقدام شد .


 
شرکت بامسئولیت محدود بین دو یا چند نفر ( حداقل دو نفر ) تشکیل می شود و شرکا می توانند اشخاص حقیقی یا حقوقی باشند. هم چنین شخص محجور توسط ولی یا قیم می تواند شریک شرکت بامسئولیت محدود شود.
به موجب ماده 95 ق.ت، شرکت بامسئولیت محدود ااماَ برای امور تجاری تشکیل می شود، اما به موجب ماده 2 لایحه قانون تجارت ، شرکت سهامی می تواند برای امور تجاری یا غیرتجاری تشکیل شود.
یادآوری می گردد :
– در قانون تجارت، برای میزان سرمایه شرکت بامسئولت محدود هیچ مبلغی تعیین نشده است. با این حال به صورت عرفی حداقل سرمایه اسمی مبلغ یک میلیون ریال می باشد. ( این سرمایه پرداخت نمی شود و اسمی می باشد ).
– حداقل تعداد مدیران ، یک نفر می باشد. ( برخلاف شرکت های سهامی اولاَ مدیر یا مدیران ممکن است از بین شرکاء یا خارج انتخاب شوند. ثانیاَ مدت خدمت آنان ممکن است محدود یا نامحدود باشد ).
–  اعضاء هیئت مدیره نباید کارمند بوده و دارای سابقه کیفری ( سوء پیشینه ) باشند.
– در نام شرکت بامسئولیت محدود، می بایست عبارت ” بامسئولیت محدود ” قید شود. در غیر این صورت شرکت مذکور در برابر اشخاص ثالث شرکت تضامنی محسوب شده و تابع مقررات آن خواهد بود. همچنین، در نام شرکت نبایستی اسم هیچیک از شرکاء آورده شود والا شریکی که نامش در اسم شرکت ذکر شده باشد، در مقابل اشخاص ثالث حکم شریک ضامن را خواهد داشت.
– در شرکت بامسئولیت محدود هر شریک به نسبت سهمی که در شرکت دارد دارای رای خواهد بود، مگر آنکه اساسنامه ترتیب دیگری مقرر داشته باشد.
– مجمع عمومی عادی و مجمع عمومی فوق العاده در شرکت های بامسئولیت محدود وجود داشته ولی انتخاب بازرس پیش بینی نشده است ، بلکه چنانچه تعداد شرکاء بیش از 12 نفر باشند، هیئتی مرکب از 3 نفر یا بیشتر تحت عنوان هیئت نظارت یا هیئت نظار، از طرف مجمع عمومی عادی انتخاب شده که اولین وظیفه آن، بررسی و حصول اطمینان از اجرای صحیح مقررات مربوط به تادیه سرمایه و ارزیابی سهم الشرکه های غیرنقدی می باشد. این هیئت می بایست دفاتر، صندوق و کلیه اسناد شرکت را زیر نظارت خود داشته و همه ساله گزارشی در این خصوص به مجمع عمومی عادی تسلیم نماید.

زمان ایجاد شخصیت حقوقی در شرکت بامسئولیت محدود
تشکیل شرکت بامسئولیت محدود برخلاف شرکت سهامی عام و خاص تشریفات پیچیده ای ندارد. به موجب ماده 96 قانون تجارت، ” شرکت بامسئولیت محدود وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم الشرکه غیرنقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد . در این شرکت تعهد سرمایه امکان پذیر نیست و تمام سرمایه باید در لحظه تشکیل پرداخت شود. در ماده 115 ق.ت، برای اشخاصی که به طور غیرواقعی پرداخت تمام سرمایه را تصدیق کرده باشند، مجازات ی پیش بینی شده است.
در شرکت سهامی لحظه ایجاد شخصیت حقوقی، قبول کتبی سمت توسط مدیران و بازرسان می باشد و پرداخت تمام سرمایه ایجاد شرکت نیست و پرداخت حداقل سی و پنج درصد کل سرمایه کفایت می کند.

مسئولیت شرکا
مسئولیت شرکای شرکت بامسئولیت محدود، فقط تا میزان ( نه نسبت ) سرمایه خود در برابر قروض و تعهدات شرکت است، زیرا شرکت بامسئولیت محدود از شرکت های سرمایه ای می باشد. مثلاَ با فرض وجود 4 شریک و 100 میلیون سرمایه برای هر شریک ، شرکت یک میلیلرد بدهی داشته باشد، مسئولیت شرکا فقط تا میزانی است که در شرکت وارد کرده اند و نسبت به مازاد آن مسئولیتی ندارند و امکان مراجعه طلبکاران به شرکا وجود ندارد. پس از انحلال شرکت نیز، حتی به میزان سرمایه امکان مراجعه به اموال شخصی شرکای شرکت بامسئولیت محدود وجود ندارد مگر در موارد استثنایی که به مسئولیت تضامنی یا ضامن بودن شریک تصریح شده باشد، مانند 101 ق. ت
از نظر نوع مسئولیت ، میان شرکت بامسئولیت محدود و شرکت سهامی شباهت وجود دارد اما باید توجه کرد که در ماده یک لایحه ، حد مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام می باشد. زیرا در شرکت سهامی سرمایه به سهام تقسیم می شود.

اساسنامه و شرکتنامه شرکت بامسئولیت محدود
شرکتنامه قرارداد نشکیل شرکت است و باید در اداره ثبت شرکت ها به ثبت برسد و سند رسمی محسوب می شود. اساسنامه قانون اداره شرکت است. به عقیده دکتر اسکینی در شرکت بامسئولیت محدود ، اساسنامه برخلاف شرکت سهامی اامی نمی باشد. البته این نظر قابل تامل است زیرا به موجب ماده 108 ق. ت ، ” روابط بین شرکا تابع اساسنامه است .”
در شرکت های سهامی و تعاونی و شرکت های مختلط ، اساسنامه اامی است اما در سایر شرکت ها وجود شرکتنامه اجباری است.

اداره شرکت بامسئولیت محدود
طبق ماده 104 قانون تجارت، شرکت با مسئولیت محدود به وسیله یک یا چند نفر مدیر موظف یا غیر موظف که از بین شرکا یا از خارج برای مدت محدود یا نامحدود معین می شوند اداره می گردد. لذا مدیر با مدیران شرکت با مسئولیت محدود می توانند چند حالت داشته باشند :
_ از بین شرکاء و حقوق بگیر شرکت
_ از بین شرکاء بدون اخذ حقوق
_ خارج از شرکا و حقوق بگیر
_ خارج از شرکاء بدون اخذ حقوق
ماده 105 قانون تجارت در مورد حدود اختیارات مدیران شرکت با مسئولیت محدود در قبال اشخاص ثالث مقرر داشته است : ” مدیران شرکت کلیه اختیارات لازمه را برای نمایندگی و اداره شرکت خواهد داشت مگر این که در اساسنامه غیر این ترتیب مقرر شده باشد. هر قراردادی راجع به محدود کردن اختیارات مدیران که در اساسنامه تصریح به آن نشده در مقابل اشخاص ثالث باطل و کان لم یکن است .

بطلان شرکت بامسئولیت محدود
به موجب ماده 100 ق.ت، ” هر شرکت بامسئولیت محدود که برخلاف مواد 96 و 97 تشکیل شده باشد باطل و از درجه اعتبار ساقط است لیکن شرکا در مقابل اشخاص ثالث حق استناد به این بطلان را ندارند .”
در موارد ذیل شرکت بامسئولیت محدود باطل است :
1. اگر تمام سهم الشرکه نقدی تادیه نشود و یا تمام آورده غیرنقد تقویم یا تسلیم نشود.
2. عدم تعیین آورده غیرنقد
رفع موجبات بطلان توسط شرکا موجب می شود که شرکت تشکیل شود اما شرکت از روزی تشکیل شده محسوب می شود که موجب بطلان مرتفع شود نه از روزی که شرکا شرکت را تشکیل شده اعلام کرده اند. اشخاص ذینفع نیز می توانند از آثار بطلان تا قبل از تاریخ برطرف شدن موجب بطلان استفاده کنند.

مدارک ثبت شرکت بامسئولیت محدود
1- دو برگ شرکت نامه و تکمیل آن و امضا ذیل شرکت نامه توسط کلیه سهامداران
2- دو برگ تقاضانامه ثبت شرکت با مسئولیت محدود و تکمیل آن و امضا ذیل تقاضانامه توسط کلیه سهامداران
3- دو جلد اساسنامه ی تکمیل شده و امضا ذیل تمام صفحات آن توسط کلیه سهامداران
4- دو نسخه صورتجلسه ی مجمع عمومی موسس که به امضا سهامداران و بازرسین رسیده باشد.
5- دو نسخه صورتجلسه ی هیات مدیره که به امضا سهامداران و بازرسین رسیده باشد.
6- تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه ی شرکا،مدیران و هیات نظار(در مواردی که تعداد شرکا بیش از دوازده  نفر باشد)
7- اصل گواهی عدم سوپیشینه جهت اعضا ی هیات مدیره،مدیر عامل
8- تاییدیه هیئت مدیره اشخاص حقوقی سهامدار،مبنی بر غیر دولتی بودن آن
9- معرفی نامه نمایندگان، در صورتیکه سهامداران و اعضا هیئت مدیره از بین اشخاص حقوقی باشند و ارائه تصویر رومه رسمی آگهی تاسیس یا آخرین تغییرات آن
10- اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
11- اصل وکالتنامه ی وکیل دادگستری در صورتی که ثبت شرکت توسط وکیل صورت پذیرد.


 
شرکت تضامنی شرکتی است که در تحت اسم مخصوصی برای امور تجاری بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود ، اگر دارایی شرکت برای تادیه ی تمام قروض کافی نباشد هر یک از شرکاء مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است. هر قراری که بین شرکاء برخلاف این ترتیب داده شده باشد در مقابل اشخاص ثالث کان لم یکن خواهد بود. (  ماده 116 قانون تجارت مصوب 1311).
ضامن در لغت به معنای کفیل و ضامن یکدیگر شدن آمده است. تضامن نوعی شرکت یا تعهد است بین چند تن که بستانکار می باشند و صاحب حق می تواند تمام طلب یا حق خود را از هر یک از آن ها که خواسته باشد مطالبه و دریافت کند. از نظر تاریخی این شرکت دارای سابقه طولانی است که از حقوق روم اقتباس شده به ویژه در قرون وسطی به شکل فعلی در اروپا رواج یافته است و تقریباَ در نظام حقوقی همه کشورها وجود دارد. شیوه های اداره آن بسیار ساده و بسیط است . از همین رو برای تشکیل شرکت هایی با تعداد زیادی از شرکاء مناسب نیست همچنین در این شرکت همه شرکاء در قبال کلیه دیون شرکت مسئول هستند . بنابراین برای شرکاء قالب مطمئنی نیست اما برای معامله کنندگان با شرکت مطمئن ترین قالب است.
در این شرکت ها دو خصیصه قابل توجه است اول این که حدود مسئولیت شرکاء از میزان سرمایه آن ها فراتر می رود . ثانیاَ شرکاء در صورت ناتوانی شرکت های تضامنی از پرداخت دیون خود محکوم به تادیه بدهکاری های شرکت از محل دارایی شخص خویش خواهند گردید.
شرکت تضامنی کامل ترین نوع از شرکت های اشخاص است و کلیه اشخاص مسئول تعهدات شرکت می باشند. چه در انجام معامله شخصاَ مداخله داشته باشند یا نداشته باشند. بنابراین این نوع شرکت بین اشخاصی تشکیل می شود که با یکدیگر آشنایی کامل داشته و یا از یک خانواده باشند.

نام شرکت تضامنی
در اسم شرکت تضامنی باید عبارت ( شرکت تضامنی ) و لااقل اسم یک نفر از شرکاء ذکر شود. در صورتی که اسم شرکت مشتمل بر اسامی تمام شرکاء نباشد باید بعد از اسم شریک یا شرکایی که ذکر شده است عبارتی از قبیل ( و شرکاء ) یا ( و برادران ) قید شود. ( ماده 117 قانون تجارت )
ماده اخیر، در واقع یکی ازخصایص ویژه شرکت تضامنی را بیان می کند که در آن، شرکا ” تحت نام جمعی” متعهد می شوند.
قانون گذار با اعلام اینکه اسم شرکت می تواند مشتمل بر اسامی کلیه شرکای تضامنی باشد، بر اهمیت مسئولیت جمعی شرکای این نوع شرکت تاکید کرده است. ذکر نام شرکاء در شرکت تضامنی از این لحاظ اهمیت دارد که معرف اشخاصی است که ضامن تعهدات شرکت می باشند هر قدر اعتبار اشخاص زیادتر باشد اعتبار شرکت نیز به همان نسبت بهتر خواهد بود ولی چون قید اسامی تمامی شرکا به ویژه وقتی که عده آن ها زیاد است، امکان ندارد در عمل اسم شرکت های تضامنی فقط از نام یکی از شرکا تشکیل می شود و بعد از آن، عبارات و شرکا”، و برادران” و امثال آن ذکر می گردد.

اداره شرکت تضامنی
ماده 120 قانون تجارت اداره شرکت را منوط به انتخاب لااقل یک نفر نموده است و مقرر می دارد :
” در شرکت تضامنی شرکاء باید لااقل یک نفر از میان خود یا از خارج به سمت مدیر عاملی معین نمایند .
در قانون ایران انتخاب مدیر در شرکت های تضامنی آن چنان دارای اهمیت است که عدم تعیین مدیر اعم از این که از میان شرکاء باشد یا از خارج از شرکاء به منزله عدم شروع کار شرکت است یعنی حتماَ باید مدیر یا مدیرانی تعیین شوند تا شرکت مبادرت به اعمال حقوقی نمایند.
قانونگذار در مورد شرایط مدیر و مدت مدیریت و موارد عزل و استعفاء مدیر مقرراتی معین نکرده است. بدیهی است در چنین وضعیتی مقررات پیش بینی شده در اساسنامه و شرکت نامه اعمال می شوند و اگر در اسناد مذکور در این باره ارائه طریق نشده باشد توافق کلیه شرکاء برای انتخاب مدیر یا مدیران و حدود اختیارات آنان لازم الاجرا است. بنابراین اداره شرکت با مدیر یا مدیرانی است که توسط شرکاء ضامن انتخاب شده است و اختیارات لازم به آن ها اعطاء گردیده است و مدیران موظف هستند در حدود اختیاراتی که به ایشان محول شده است به امور تجاری بپردازند و اگر در این راستا قصور یا بی مبالاتی نمایند در حدود اختیار داده شده مسئول جبران خسارت خواهند بود و چنانچه معاملاتی خارج از اختیارات خود انجام دهد در مقابل اشخاص ثالث مسئول است.
به هر حال مدیران شرکت نماینده شرکت بوده و به نام و حساب شرکت می توانند معاملاتی نموده و تعهداتی قبول کنند و نمایندگی شرکت را در نزد کلیه اشخاص حقوقی و حقیقی دارا می باشند ولی از آن جا که با سمت نمایندگی شرکت از شخصیت خود عدول نمی نمایند باید در مواردی که به نام شرکت عمل می کنند سمت خود را تصریح کنند تا بین تعهدات شخصی آنان و تعهدات شرکت اشتباهی حاصل نشود.
سوالات خود را از ما بپرسید.


 
به طور کلی هر تعاونی وقتی ثبت و تشکیل می شود که حداقل یک سوم سرمایه آن تادیه و در صورتی که به صورت نقدی و جنسی باشد تقویم و تسلیم شده باشد.
برای تشکیل یک شرکت تعاونی می بایست مراحلی را طی نمود که طی نمودن این مراحل مستم وجود عواملی است مانند عضو ، سرمایه ، هیئت موسس و غیره که در ذیل، به ذکر آن ها می پردازیم. قبل از هر چیز، لازم به یادآوری است شما عزیزان می توانید کلیه سوالات خود را راجع به نحوه ی تشکیل و ثبت شرکت تعاونی از مشاوران ما در ثبت شرکت  بپرسید.

تشکیل شرکت های تعاونی
الف ) اقدامات مقدماتی
اولین اقدام برای تشکیل شرکت تعاونی این است که عده ای از علاقه مندان به تشکیل شرکت تعاونی که نباید از 7 نفر کمتر باشند باید یک جمعی را به عنوان موسسین تشکیل دهند که به آن ها هیئت موسس گویند. این هیئت باید با رعایت قوانین و مقررات مربوط به تعاونی ها مدارکی را برای تشکیل و ثبت شرکت آماده و تحویل وزارت تعاون دهند. این هیئت دارای وظایفی است که عبارتند از :
_ تهیه اساسنامه و تکمیل و پیشنهاد آن به اولین مجمع عمومی عادی برای بررسی و تصویب ؛
_ دعوت از افراد واجد شرایط، جهت عضویت در تعاونی مربوط ؛
_ تشکیل دادن اولین مجمع عمومی عادی برای بررسی و تصویب اساسنامه و انتخاب اولین هیئت مدیره و اولین بازرس یا بازرسان شرکت طبق اساسنامه مصوب و انجام سایر وظایف مربوط ؛
_ موسسان تعاونی باید با قوانین و مقررات تعاونی ها آشنایی داشته باشند در صورت نیاز باید در کلاس های آموزشی یک روزه که اداره کل تعاون استان دایر می کند ، شرکت کنند.
بنابراین هیئت موسس برای تقاضای موافقت تشکیل شرکت تعاونی پس از تهیه اساسنامه و دعوت افراد واجد الشرایط و تشکیل اولین مجمع عمومی عادی برای بررسی و تصویب آن ، اساسنامه را با یک طرحی به عنوان طرح توجیهی یا طرح پیشنهادی تهیه کند که مشتمل بر وم تاسیس شرکت تعاونی باشد. همچنین هیئت موسس باید نماینده تام الاختیاری را طی صورتجلسه برای معرفی به وزارت تعاون تعیین کند سپس به همراه تقاضای موافقت به وزارت تعاون ارائه دهد. وزارت تعاون موافقت خود را با تشکیل یا عدم تشکیل شرکت تعاونی اعلام می دارد و چنانچه موافقت خود را برای تشکیل شرکت اعلام دارد مراحل بعدی باید صورت گیرد.
ب) اقدامات پس از موافقت تشکیل شرکت
وزارت تعاون پس از دریافت درخواست هیئت موسس و مدارک لازم ، آن ها را بررسی می نماید و در صورت پذیرفته شدن درخواست موافقتنامه تشکیل شرکت تعاونی را صادر می نماید و نمونه اساسنامه و فرم های مورد نیاز را در اختیار نماینده هیئت موسس قرار می دهد که پس از دریافت آن باید اقدامات ذیل را انجام دهد :
1. اخذ مجوز فعالیت شرکت تعاونی
2. تدوین اساسنامه به جهت تصویب اعضاء
3. افتتاح حساب بانکی
4. دعوت از افراد واجد الشرایط مندرج در اساسنامه ( شرایط عمومی و اختصاصی )
5. تطبیق شرایط داوطلبان با اساسنامه
6. دعوت از کارشناسان رسمی دادگستری برای ارزیابی آورده های غیرنقدی
7. انتشار آگهی دعوت اولین مجمع عمومی عادی
8. قبول درخواست داوطلبان نامزدی عضویت در هیئت موسس و سمت بازرس
9. ارسال یک نسخه از آگهی دعوت به وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعی
10. درخواست عضو ناظر برای حضور در جلسه اولین مجمع عمومی عادی
11. تهیه و تنظیم فرم های درخواست عضویت و تعهد به رعایت قوانین و مقررات مربوطه و اساسنامه.
12. تهیه اوراق خرید سهام.
ج) اقدامات در برگزاری اولین مجمع عمومی عادی
1. تهیه دعوت نامه یا آگهی دعوت مجمع عمومی عادی
2. انتشار دعوت نامه از طریق درج یکی از رومه های کثیرالانتشار یا محلی
3. برگزاری مجمع عمومی عادی
4. اعلام گزارش هیئت موسس
5. بررسی تصویب اساسنامه شرکت تعاونی
6. انتخاب اولین هیئت موسس و اولین بازرس یا بازرسان شرکت تعاونی
7. ختم وظایف هیئت موسس
8. تنظیم صورتجلسه اولین مجمع عمومی عادی
9. ارسال صورتجلسه اولین مجمع عمومی عادی به اداره کار ، تعاون و رفاه اجتماعی جهت ارسال به اداره ثبت شرکت ها

ارکان شرکت تعاونی
ارکان شرکت تعاونی یعنی ارکانی که در پیشبرد فعالیت ها و اهداف شرکت های تعاونی در کنار یکدیگر قرار می گیرند و موجب می گردد که شرکت تعاونی به نحو مطلوب تصمیم گیری ، اداره و نظارت گردد. مطابق ماده 29 قانون بخش تعاونی اقتصاد جمهوری اسلامی ، ارکان شرکت تعاونی به سه مورد تقسیم شده است :
1. مجمع عمومی
2. هیئت مدیره
3. بازرس یا بازرسان
سوالات خود را از ما بپرسید.


به مجرد تسلیم اظهارنامه تقاضای ثبت علامت تجاری در اداره مالکیت صنعتی، هر ذینفع می تواند از دادگاه خاص ( شعب خاص دادگاه عمومی تهران ) ابطال ثبت علامت را درخواست نماید.
در صورت تمایل به کسب اطلاعات بیشتر می توانید موارد زیر را در خصوص ثبت علامت بخوانید:

- ابطال ثبت علامت تجاری یا برند

- مراحل ثبت برند

با توجه به مفاد مواد 41 و 43 قانون ثبت اختراعات ، طرح های صنعتی و علائم تجاری، علامت ثبت شده تجاری در موارد ذیل قابل ابطال و لغو است :
1- اگر علامت ثبت شده، توان تمایز بخشی با کالا و خدمات مشابه را نداشته باشد. یعنی نتواند کالا یا خدمات موسسه صاحب علامت را از کالا و خدمات موسسه یا موسسات مشابه دیگر، متمایز سازد.
2- خلاف نظم عمومی یا اخلاق حسنه و موازین شرعی باشد.
3- اگر علامت گمراه کننده باشد. یعنی مراکز تجاری یا ذهن عمومی را به ویژه در مورد مبدا جغرافیایی کالا یا خدمات یا خصوصیات کالا و خدمات گمراه کند.
4- اگر علامت عین یا تقلید نشان نظامی، پرچم و سایر نشان های مملکتی یا حروف اول یک نام یا نشان رسمی متعلق به کشور، سازمان های بین الدولی یا سازمان هایی که تحت پوشش کنوانسیون های بین المللی تاسیس شده اند، باشد امثال آن ، بدون اخذ اجازه از مرجع ذی ربط
5- اگر علامتی تقلید از عین یا به طرز گمراه کننده ای شبیه یا ترجمه یک علامت یا یک نام تجاری دارای اشتهار علمی باشد. به عبارت دیگر انتخاب علامت تقلیدی به منظور بهره برداری در تولید کالا یا ارائه خدماتی مشابه کالا یا خدماتی باشد که با علامت اصلی دارای شهرت و معرفیت در ایران ، تولید یا ارائه می گردد.
6- اگر علامت ثبت شده عین علامتی باشد که قبلاَ به نام مالک دیگری ثبت شده و یا تاریخ تقاضای ثبت آن مقدم یا دارای حق تقدم برای همان کالا و خدمات و یا برای کالا و خدماتی است که به لحاظ ارتباط و شباهت موجب فریب یا گمراهی شود.
7- اگر علامت ثبت شده عین یا شبیه علامتی باشد که قبلاَ برای خدمات غیرمشابه ثبت و معروفیت پیدا کرده باشد، مشروط بر آن که عرفاَ میان استفاده از علامت تقلیدی و علامت معروف ارتباط وجود داشته باشد و ثبت آن به منافع مالک علامت قبلی لطمه وارد کند.
8- استفاده انحصاری استفاده انحصاری و تنهایی مالک از علامت جمعی و یا بدون اطلاع دادن به اداره مالکیت صنعتی از هر گونه تغییر در ضوابط و شرایط قانونی که در مواد 31 تا 41 ق- ث- ا- ط- ع پیش بینی شده است ، از علامت جمعی ثبت شده شخصاَ استفاده کند یا اجازه استفاده از آن را به دیگران بدهد که موجب فریب مراکز تجاری یا عمومی نسبت به مبدا و یا هر خصوصیت مشترک دیگر کالا و خدمات مربوط گردد.
9- استفاده نشدن از علامت ثبت شده حداقل به مدت 3 سال. از دیگر مصادیق تقاضای ابطال به دلیل عدم استفاده می باشد. زیرا ثبت علامت به منظور استفاده از آن می باشد، اشخاص حق ندارند علامتی را به ثبت برسانند که نه خود از آن استفاده نمایند و نه دیگران چنین حقی را داشته باشند. بنابراین ، چنانچه علامت ثبت شده شخصاَ یا به وسیله شخصی که از طرف او مجاز بوده است، آن علامت را حداقل به مدت 3 سال کامل از تاریخ ثبت تا یک ماه قبل از تاریخ درخواست ذینفع ، استفاده نکرده باشد و این امر در دادگاه اثبات شود به شرط آن که سبب عدم استفاده از علامت قوه قاهره نباشد، دادگاه گواهی نامه علامت ثبت شده را لغو خواهد نمود.
10- از موارد دیگری که علامت تجاری فاقد اعتبار می گردد، عدم تمدید مدت اعتبار آن است که در قانون مقرر داشته چنانچه علامت تجاری تمدید نگردد باطل می شود و در قانون ثبت اختراعات و علائم تجاری ایران عدم تمدید علامت و انقضاء مدت اعتبار آن مستم ثبت مجدد آن علامت با سیر کلیه تشریفات قانونی دانسته است.
دادگاه پس از رسیدگی معمول حسب مورد حکم به ابطال ثبت علامت یا رد اعتراض صادر خواهد نمود. دادخواستی که به این منظور به دادگاه تقدیم می شود، باید دارای ضمایم ذیل باشد :
- مستخرجه گواهی شده از اداره کل مالکیت صنعتی، مشعر بر ثبت علامتی که ابطال آن درخواست می شود.
- اصل یا رونوشت گواهی شده کلیه اسناد مثبته ادعای معترض .
- وکالت نامه ، در صورتی که دادخواست به وسیله وکیل داده شده باشد.
شایان ذکر است، مهلت اعتراض و درخواست ابطال علامت تجاری ثبت شده سه سال است. در این مورد قانون ثبت علائم تجاری و اختراعات می گوید : " کسی که نسبت به ثبت های راجع به علامتی، از تاریخ ثبت تا سه سال، اعتراض نکرده باشد، دیگر نمی تواند نسبت به ثبت آن اعتراض نماید. مگر این که ثابت کند معترض علیه در حین ثبت، عالم بوده است که علامت را خود معترض یا کسی که به معترض انتقال داده ، قبلاَ به طور مستمر استعمال کرده، ولی اگر معترض علیه ثابت نماید که معترض قبل از انقضای مدت سه سال فوق، از ثبت علامت اطلاع داشته است، اعتراض معترض پذیرفته نخواهد شد.
در آگهی مربوط به ابطال ، بر اساس مفاد رای دادگاه موارد ذیل منتشر می گردد :
- ذکر علامت و شماره و تاریخ ثبت آن ؛
- اشاره به ابطال بخشی از علامت یا این که علامت به طور کامل یا در ارتباط با بعضی از کالاها و یا خدمات ابطال شده ؛
- اعلام عدم اعتبار گواهی نامه ای که به موجب رای نهایی دادگاه باطل شده است.
چند نکته :
1- طبق بند 16 جدول شماره 3 ضمیمه شماره یک آئین نامه اجرایی، مبلغ ودیعه بابت تسلیم دادخواست ابطال به وسیله شخص حقیقی 000/000/3 ریال و شخص حقوقی 000/500/4 ریال تعیین شده است.
2- هزینه آگهی مربوط به ابطال به عهده محکوم له می باشد. وی می تواند هزینه مذکور را جزء خسارت از محکوم علیه مطالبه نماید.
3- ابطال بخشی از علامت یا ابطال ثبت نسبت به بعضی از کالاها و یا خدمات ثبت شده نیز مطابق با ضوابط گفته شده به عمل خواهد آمد.
4- طبق ماده 148 آیین نامه اجرایی قانون ثبت علائم و اختراعات، رای قطعی باید به مرجع ابلاغ گردد تا مرجع ثبت مطابق حکم دادگاه مراتب ابطال را در دفتر مربوط درج کرده و مراتب را در رومه رسمی آگهی نماید.
5- رای دادگاه ممکن است ناظر به ابطال تمام گواهی نامه علامت ثبت شده یا قسمتی از علامت یا نسبت به بعضی از کالاها و خدمات یک علامت باشد.
6- آراء دادگاه ها در مورد ابطال علامت ثبت شده با توجه به این که خواسته دعوی غیرمالی است طبق بند ب ماده 331 ق. آ. د. م قابل تجدید نظر است ولی با توجه به ماده 367 ق. آ. د. م قابل رسیدگی فرجامی نیست.


شاید تاکنون به فکر گسترش کسب و کارخانگی خود افتاده باشید. با ثبت برند مشاغل خانگی می توانید به هدف خود دست یابید و مزایای زیادی به دست آورید.
ما در این مقاله ، به نکات مهمی که لازم است درباره ثبت کردن برند مشاغل خانگی بدانید پرداخته ایم . شایان ذکر است خوانندگان محترم جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانند به سایر مقالات سایت نظیر " آموزش گام به گام ثبت برند" ، " استعلام برند قبل از ثبت" و " لیست طبقه بندی علائم تجاری " مراجعه نمایند و یا با همکاران ما در موسسه حقوقی  تماس حاصل فرمایند. مفتخریم که راهنمای شما در امور ثبتی تان باشیم.

چرا ثبت برند مشاغل خانگی مفید است ؟
پیش از هر چیز، به توضیح مختصری راجع به مشاغل خانگی می پردازیم. مشاغل یا کسب و کار خانگی، به آن دسته از فعالیت هایی که توسط عضو یا اعضا خانواده در فضای مسی در قالب یک طرح کسب و کار بدون مزاحمت و ایجاد اخلال در آرامش واحدهای مسی همجوار شکل می گیرد و منجر به تولید خدمت و یا کالای قابل عرضه به بازار خارج از محیط مسی می گردد ، گفته می شود.
امروزه ، شرایط و محدودیت هایی مانند مشکلات جسمی، مراقبت از فرزند یا سالمند ، مشکل در تامین مخارج و اجاره محل فعالیت و یا حتی تمایل به فعالیت در منزل ، موجب پیدایش و گسترش مشاغل خانگی شده است. برخی از شغل ها امکان اینکه در خانه انجام شود را دارد و در کل تفاوت خاصی با خارج از خانه نمی کند. این موضوع موجب می شود تا اشخاص بسیاری مشغول به کار شده و درآمد داشته باشند. از برخی از انواع مشاغل خانگی می توان به تهیه انواع غذا ، پرورش گیاه های تزیینی ، خیاطی و طراحی لباس ، کسب و کارهای آنلاین کوچک ، ترجمه و مقاله نویسی ، نقاشی ، سفال گری ، مجسمه سازی و اشاره کرد.
چنانچه دوست دارید شما نیز در این حرفه برای خود در بین تمام رقبایی که در این زمینه مشغول به کار هستند جایی باز کنید و مشتریان بیشتری جذب کنید، باید ابتدا برای خود نام تجاری مناسبی انتخاب نمایید و سپس آن را به ثبت برسانید. چرا که :
- در صورت ثبت برند، شما لوگو و نام تجاری را فقط به خود اختصاص می دهید.
- این کار وسیله بازاریابی و پایه و اساس ایجاد مشهوریت و معروفیت می باشد.
- این کار باعث جلوگیری از سوء استفاده های احتمالی افراد متقلب و سوجو می شود.
- با ثبت کردن برند می توانید با سایر تولید کنندگان رقابتی سالم داشته باشید.
- با ثبت کردن برند می توانید سهامی را برای سهامداران ایجاد نموده و آن را در بازار سهام عرضه کنید. چنانچه برندی که ثبت می کنید مخاطب بیشتری داشته باشد ارزش سهام بالا می رود.
- ثبت کردن برند به افزایش فروش محصول شما و شناخته شدن برند شما در سطح بین المللی کمک کرده و باعث گسترش کار شما می شود. به طوری که می توانید نمایندگی های فروش خود را در شهرستان ها نیز داشته باشید.
- برند تضمینی لازم و کافی برای مصرف کنندگان و جلب اعتماد آن ها است.
- با ثبت برند می توانید به راحتی از این طریق وام اخذ کنید.
- در صورت ثبت کردن برند، شما قادر به فروش و یا واگذاری آن خواهید بود.
- این کار جزء اامی و ضروری موافقتنامه های اعطای نمایندگی می باشند.
- این امکان وجود دارد که ثبت برند سرمایه و دارایی مهم و باارزش کسب و کار باشد.

چه افرادی می توانند نسبت به ثبت برند مشاغل خانگی اقدام نمایند ؟
هر شخص اعم از حقیقی یا حقوقی ( شرکت یا فرد ) مدارکی دال بر تولید – توزیع – بسته بندی – خرید و فروش و یا واردات و صادرات کالا و یا مدارکی جهت فعالیت در زمینه خدماتی خاص داشته باشد می تواند در همان زمینه تقاضای ثبت کردن برند یا نام و لوگوی خود را بدهد.
مدارک مورد نیاز برای ثبت برند مشاغل خانگی چیست ؟
- سه نسخه کپی از اظهارنامه ثبت کردن برند مشاغل خانگی باید ارائه گردد.
- ارائه مدارک هویتی و شناسایی فرد متقاضی
- یکی از برندهای تجاری را بر روی اظهارنامه الصاق کرده و آن را امضا نمایید. ( ابعاد برند تجاری شما بایستی حداکثر دارای اندازه 10 * 10 باشد ) .
- چنانچه می خواهید که برند تجاری به صورت دسته جمعی صادر گردد باید شرایط استفاده از این علامت و گواهی مقام صلاحیت دار نیز ارائه گردد.
- اگر تصویر برند به صورت دو بعدی طراحی شده است، تصویر باید دارای شش زاویه متفاوت باشد. همچنین چنانچه تصویر به صورت سه بعدی طراحی شده است باید نسخه گرافیکی طرح نیز ارائه گردد.
- ارائه ده نمونه از طرح گرافیکی برند تجاری با اندازه حداکثر 10*10
- ارائه مدارکی مبنی بر حق تقدم و اظهارنامه ( این مدارک حداکثر 15 روز بعد از درخواست شما ارائه گردد ) .
- پرداخت هزینه های مربوط به ثبت کردن برند مشاغل خانگی
- چنانچه تقاضا توسط وکیل یا نماینده قانونی شما ارائه می گردد حتماَ باید اصل و کپی وکالتنامه و مدارک شناسایی نماینده قانونی نیز ارائه گردد.
- ارائه سایر مدارک لازم که بنا به تشخیص مرجع ثبت برای حوزه فعالیت نیاز است.

برای ثبت برند از کجا آغاز کنیم ؟
در اولین اقدام جهت ثبت نمودن برند، شما باید به فکر انتخاب یک نام مناسب برای برند خود باشید. انتخاب نام برند مهم ترین مرحله در ثبت برند می باشد. سعی کنید اسامی مورد قبول و متناسب با شئونات اخلاقی و موازین اسلامی انتخاب نمایید. نام برند شما می بایست منحصر به فرد بوده و قبلاَ توسط رقیبان شما ثبت نشده باشد. توجه داشته باشید که در نام تجاری خود به هیچ عنوان از نام های دولتی استفاده ننمایید . کلمات توصیفی ، اسامی مشهور ، کلمات عام و عمومی و همچنین واژگانی که باعث گمراه شدن مشتریان گردند قابلیت ثبت ندارند.
پس از انتخاب نام برند، لازم است تا به سامانه اینترنتی مراجعه نمایید. این سامانه بدین دلیل راه اندازی شده است که ارائه تقاضای ثبت، از طریق اینترنتی و بدون مراجعه حضوری انجام شود. پاسخ اداره نیز صرفاَ از طریق بخش پیگیری اظهارنامه قابل روئت است.
چنانچه اطلاعات را به درستی در سامانه وارد کرده باشید، باید پس از ثبت اینترنتی اظهارنامه ، مدارک لازم را از طریق پست به اداره ثبت مالکیت صنعتی ارسال نمایید.
در این مرحله، 30 الی 60 روز کاری زمان لازم است تا کارشناسان اداره مالکیت صنعتی بررسی های لازم را انجام داده و نظر خود را اعلام نمایند.
چنانچه برند پیشنهادی شما مورد پذیرش قرار گیرد، آگهی تقاضا یا همان آگهی سی روزه صادر می گردد و پس از انتشار پرونده شما به مدت 30 روز راکد می ماند تا اشخاصی که هر گونه اعتراضی نسبت به آن دارند اعلام نمایند.
در صورتی که هیچ اعتراضی نسبت به برند شما وجود نداشته باشد ، می توانید جهت اخذ تصدیق نامه برند اقدام نمایید.



 
یکی از استان های ایران، استان خراسان جنوبی است. استان خراسان جنوبی ( سرزمین طلای سرخ ) ، سومین استان پهناور ایران است که در شرق ایران واقع شده است. این استان به مرکزیت بیرجند، از شرق با کشور افغانستان ، از شمال به استان خراسان رضوی ، از غرب به استان های یزد و کرمان و از جنوب با استان سیستان و بلوچستان همسایه است.
شهرستان های این استان شامل بیرجند ، قاینات ، طبس ، فردوس ، نهبندان ، سرایان ، سربیشه ، درمیان ، بشرویه ، خوسف و زیرکوه می باشد.

استان خراسان جنوبی به واسطه موقعیت خاص جغرافیایی و شرایط اقلیمی مناسب دارای مزیت های ویژه ای برای سرمایه گذاری در بخش معدن و صنایع معدنی، کشاورزی و باغداری و . است. این استان همچنین دارای یک منطقه ویژه اقتصادی، 9 شهرم صنعتی و 11 ناحیه صنعتی است که وجود این مراکز بستر مناسبی را برای جذب سرمایه گذاران داخلی و خارجی در حوزه های صنعتی و اقتصادی استان فراهم کرده است.
از جمله سایر ویژگی ها و موقعیت های ممتاز سرمایه گذاری در این استان ، می توان به موارد ذیل اشاره نمود :
- فعالیت دو گمرک رسمی بیرجند و ماهیرود در کنار چهار بازارچه مرزی ماهیرود در شهرستان سربیشه ، بزدان در شهرستان قاین ، میل 78 در شهرستان درمیان و دوکوهانه در شهرستان نهبندان
- قرار گرفتن استان در مرکز ثقل محور ترانزیتی چابهار- زاهدان – بیرجند – سرخس
- وجود فرودگاه بین المللی بیرجند با داشتن پروازهای مستقیم به عراق و عربستان سعودی
- 330 کیلومتر مرز مشترک با کشور افغانستان و فعالیت گمرک و بازارچه مرزی در استان
- تضمین اصل و سود حاصل سرمایه گذاری های خارجی تحت پوشش قانونی تشویق و حمایت از سرمایه گذاری
- برخورداری از 25% تخفیف در نرخ بهره و وام های دریافتی از صندوق ذخیره ارزی نسبت به سایر استان های کشور، بخشودگی از مالیات بردرآمد به میزان 100% تا 10 سال برای واحدهای صنعتی و تولیدی خارج از شعاع 30 کیلومتری مرکز استان
- امکان معرفی به حساب ذخیره ارزی مورد نیاز طرح ها به صورت خارج از نوبت
- و .
با توجه به آنچه بیان شد، سرمایه گذاری و ثبت شرکت در این استان می تواند بسیار جذاب و سودآور باشد. اما آیا با روند ثبت در استان خراسان شمالی آشنایی دارید؟ انواع شرکت ها را می شناسید ؟
این مقاله محتوای پاسخ به سوالات متقاضیان محترم در خصوص ثبت شرکت در خراسان جنوبی است . در این راهنما سعی شده است اطلاعات کاملی راجع به این مهم در دسترس خوانندگان محترم قرار گیرد.
• انواع شرکت های تجاری
انواع شرکت های تجاری عبارت اند از : شرکت نسبی، شرکت سهامی، شرکت مختلط غیرسهامی، شرکت مختلط سهامی ، شرکت با مسئولیت محدود ، شرکت تضامنی ، شرکت تعاونی تولید و مصرف
در فرآیند ثبت شرکت، تعیین نوع شرکت یکی از اقداماتی است که در پیشبرد اهداف شرکت نقش مهمی ایفا می کند. هنگامی که افراد تصمیم به ثبت شرکت تجاری دارند، در ابتدای امر بایستی انواع شرکت ها و مزایای هر یک از آن ها را به خوبی مطلع باشند.
چنانچه برای اولین بار است که می خواهید اقدام به ثبت شرکت در خراسان جنوبی کنید، از بهترین گزینه ها برای ثبت، شرکت سهامی خاص و شرکت با مسئولیت محدود می باشد . ذیلاَ به معرفی این شرکت های متداول می پردازیم.
- شرکت های سهامی خاص :
شرکت هایی که تمام سرمایه آن ها در موقع تاسیس منحصراَ توسط موسسین تامین گردیده است شرکت سهامی خاص نامیده می شوند. لذا، در شرکت سهامی خاص موسسان به سرمایه اشخاص ثالث ( عموم ) رجوع نمی کنند و به همین خاطر، پیچیدگی های موجود در تشکیل شرکت سهامی عام، در تشکیل شرکت سهامی خاص وجود ندارد.
در ارتباط با شرایط ماهوی تشکیل این نوع شرکت، گفتنی است : " برای تشکیل آن باید حداقل سه شخص حضور داشته باشند که بر اساس قواعد حاکم بر شرکت ها می توانند اشخاص حقیقی یا حقوقی باشند ". سرمایه شرکت سهامی خاص، حداقل یک میلیون ریال است و توسط موسسات هنگام تاسیس تامین می شود.
در نام شرکت باید کلمه " خاص" قبل از ذکر نام شرکت و یا بعد از آن بلافاصله اضافه شود. مثلاَ " شرکت سهامی خاص البرز " یا " شرکت البرز، سهامی خاص " . عبارت شرکت سهامی باید در تمام نوشته ها و سربرگ های شرکت قید گردد.
- شرکت با مسئولیت محدود :
شرکت با مسئولیت محدود، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای انجام امور تجاری تشکیل می شود. مسئولیت شریک در مقابل قروض و دیون شرکت به میزان سهم الشرکه ای است که شخص در شرکت سرمایه گذاری کرده است. فرق این شرکت با شرکت های سهامی در این است که در شرکت با مسئولیت محدود به هیچ وجه سهم الشرکه صادر نمی شود و جز با رضایت عده ای از شرکاء که سه چهارم سرمایه متعلق به آن ها باشد قابل نقل و انتقال نیست.ولی در شرکت های سهامی، سهام منتشر گردیده و نیز قابل نقل و انتقال می باشد.در شرکت با مسئولیت محدود در صورت پیش بینی در اساسنامه، با فوت ، حجر ، ممنوعیت قانونی یا قضایی یکی از شرکاء شرکت منحل می شود ولی در شرکت های سهامی عام و خاص در چنین شرایطی شرکت به حیات خود ادامه می دهد.
مطابق ماده ( 94 ق. ت ) حداقل شرکاء شرکت با مسئولیت محدود 2 نفر تعیین گردیده ولی قانونگذار حداکثر شرکاء را پیش بینی ننموده است .
به هنگام تشکیل شرکت با مسئولیت محدود شرکاء که مکلف به تنظیم شرکتنامه و امضاء آن می باشند ، موضوع شرکت را در آن قید و این موضوع تعهد نباید امر ممنوعی باشد.
با این وجود اینکه در قانون تجارت ایران برای سرمایه شرکت با مسئولیت محدود حداقل سرمایه ای پیش بینی نشده ، ولی با این حال شرکت با مسئولیت محدود زمانی تشکیل می شود که کلیه سرمایه نقدی آن تادیه و سهم الشرکه غیر نقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد.
در نام شرکت باید عبارت " با مسئولیت محدود " قید شود ، والا شرکت با مسئولیت محدود در مقابل اشخاص ، شرکت تضامنی محسوب شده و تابع مقررات آن خواهد بود .ضمناَ نام شرکت نباید متضمن هیچیک از شرکاء باشد ، حال اگر شریک نام خود را به دنبال اسم شرکت قید نماید ، در مقابل اشخاص ثالث در حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی خواهد بود.

مدارک و اطلاعات مورد نیاز برای ثبت شرکت
- شناسنامه و کارت ملی متقاضیان اعم از سهامداران اعضای هیئت مدیره و بازرسین
- اخذ گواهی عدم سوء پیشینه برای اعضای هیئت مدیره و بازرسین از پلیس + 10
- مدارک تحصیلی مورد نیاز برای موضوعاتی که نیاز به ارائه مدرک تحصیلی دارند.
- مجوز فعالیت برای موضوعاتی که مم به ارائه مجوز می باشند.
- برای شرکت سهامی خاص فیش گواهی 35% واریز سرمایه در یکی از حساب های در شرف تاسیس نزد شعب بانک های سراسر ایران
- امضای اقرار نامه عدم اشتغال در سازمان های دولتی توسط کلیه اعضای هیات مدیره
- انتخاب اسامی مورد نظر برای شرکت به ترتیب اولویت
- تعیین موضوع فعالیت شرکت
- ارائه آدرس صحیح به همراه کد پستی برای محل فعالیت شرکت و ومحل ست متقاضیان
- تعیین میزان سرمایه شرکت
- تعیین سهامداران و میزان سهام آن ها
- تعیین صاحبان امضاء در شرکت
- تنظیم مدارک اساسی شرکت از جمله اساسنامه ، شرکتنامه و تقاضانامه

مراحل ثبت شرکت
- ثبت نام در سامانه اداره ثبت شرکت ها
- اخذ گواهی عدم سوء پیشینه
- ارسال اوراق از طریق اداره پست جهت انجام امور ثبت شرکت
- بررسی مدارک توسط کارشناس مربوطه
- تخصیص شماره ثبت و شناسه ملی جهت درخواست ثبت شرکت
- ارسال آگهی برای منتشر نمودن در رومه رسمی کشور
- اقدام به امور ایجاد تشکیل پرونده مالیاتی و اخذ کد اقتصادی و پلمپ دفاتر تجاری

هزینه و زمان ثبت شرکت
هزینه انواع ثبت شرکت های تجاری، عبارت است از :
هزینه های مربوط به اساسنامه و تقاضانامه و شرکتنامه ، هزینه تعیین نام شرکت ، هزینه پستی ثبت شرکت ، هزینه حق الثبت ، هزینه درج در رومه محلی یا حق الدرج ، هزینه پاکت و پوشه ، هزینه انتشار در رومه محلی و رومه رسمی ، هزینه پلمپ دفاتر تجاری ، هزینه تشکیل پرونده مالیاتی و اخذ کد اقتصادی
شایان ذکر است هزینه های تمام شده شرکت سهامی خاص و بامسئولیت محدود را عواملی مانند گستره موضوع فعالیت شرکت ، تعداد اعضای شرکت، سرمایه اولیه شرکت و نیز تعداد خطوط رومه رسمی و نوع فعالیت ( خدماتی- تجاری- صادرات و.) مشخص می سازد .
مدت زمانی که به طول می انجامد تا یک شرکت در خراسان جنوبی ثبت شود به طور تقریبی 30 روز کاری می باشد.

ثبت برند و علائم تجاری در استان خراسان جنوبی
یک شرکت پس از ثبت ، جهت شناساندن محصول خود به عموم می تواند برند خود را در اداره ثبت مالکیت معنوی به ثبت برساند تا بدین ترتیب از عرضه ی کالاهای مشابه توسط اشخاص ثالث تحت علائم تجاری که عین یا به طریق گمراه کننده ای مشابه علامت تجاری دیگری هستند جلوگیری به عمل می آید.
ثبت علامت تجاری ( برند / مارک ) در ایران در اداره علامت تجاری ( در تهران ) انجام می شود که برای ثبت علامت تجاری باید کلیه مدارک لازم فراهم گردد تا با رعایت کامل مقررات مراحل قانونی ثبت آن طی شود. مدارک مورد نیاز برای ثبت برند عبارت است از :
1- تکمیل دو نسخه اظهارنامه علامت
2- مدارک هویت متقاضی :
الف) اشخاص حقیقی : فتوکپی شناسنامه و کارت ملی
ب) اشخاص حقوقی : آخرین رومه رسمی، تصویر شناسنامه و کارت ملی صاحبان امضاء
3- مدارک نماینده قانونی : در صورتی که تقاضا توسط نماینده قانونی( وکیل، دارنده یا دارندگان حق امضاء برای اشخاص حقوقی و .) به عمل آید مدارک آن ضمیمه گردد.
4- ده نمونه گرافیکی با تصویر از علامت درخواست حداکثر در ابعاد 10×10 سانتی متر
5- در صورت سه بعدی بودن علامت، ارائه علامت به صورت نمونه گرافیکی یا تصویر دو بعدی به نحوی که از شش زاویه متفاوت تهیه و درمجموع یک نمونه واحد را تشکیل دهند.
6- ارائه مدارک دال بر فعالیت در رشته مربوطه.
7- استفاده ازحق تقدم: در صورتی که متقاضی یا متقاضیان ثبت بخواهند به استناد تقاضای ثبت خارج از کشور ازمزایای حق تقدم "حداکثر تا6 ماه" استفاده نمایند می بایست مدارک مربوطه به حق تقدم را همزمان با تسلیم اظهارنامه یا حداکثر ظرف مدت 15روز از آن تاریخ تسلیم نمایند.
8- نسخه ای از ضوابط و شرایط استفاده ازعلامت جمعی و تأییدیه مقام صلاحیت دار
9- رسید مربوط به پرداخت هزینه های قانونی:
الف) هزینه اظهارنامه اشخاص حقیقی
ب) معادل ارزی کلیه هزینه ها و تعرفه های ثبتی علامت بر مبنای فرانک سوئیس می بایست به شماره حساب ارزی به نام خدمات ثبتی اداره کل مالکیت صنعتی واریز گردد.
مطابق ماده 5 قانون ثبت علائم و اختراعات ایران ، ثبت علامت ذیل ممنوع است :
1- بیرق مملکتی ایران و هر بیرق دیگری که دولت ایران استعمال آن را به طور علامت تجاری منع کند. علامت هلال احمر ، نشان ها ، مدال ها . انگ های دولت ایران .
2- کلمات و یا عباراتی که موهم انتساب به مقامات رسمی ایران باشد. ( از قبیل جمهوری اسلامی ، انقلابی ، دولتی و غیره )
3- علامات موسسات رسمی مانند آرم جمهوری اسلامی و هلال احمر و صلیب سرخ و غیره
4- علائمی که مخل انتظامات عمومی و یا منافی عفت باشد.

 


 
شرکت های تجاری و موسسات که در دفتر ثبت شرکت ها به ثبت رسیده اند می توانند در امور کلی شرکت مانند محل شرکت یا موضوع آن تغییراتی بدهند . این تغییرات باید به ثبت برسند.
به موجب قانون ، در هر موقع که تصمیماتی راجع به تمدید مدت شرکت زائد بر مدت مقرر یا انحلال شرکت قبل از مدت معینه با تغییر در تعیین کیفیت تفریغ حساب یا تغییر اسم شرکت یا تبدیل دیگر در اساسنامه یا تبدیل و خروج بعضی از شرکای ضامن از شرکت اتخاذ شود و همچنین در هر موقع که مدیر یا مدیران شرکت تغییر یابد و یا تصمیمی نسبت به مورد معین اتخاذ شود مقررات راجع به ثبت و انتشار باید در مورد تغییرات حاصله رعایت شود.

بنابراین، انتشار تغییراتی که در وضعیت شرکت ثبت شده ایجاد می شود ، ضروری می باشد. نتیجه عدم انتشار مواردی که نظام نامه به عهده مدیران گذاشته است این است که اولاَ مدیران ممکن است مطابق قواعد عام ، به سبب خطای خود ، محکوم به جبران خسارت اشخاص ثالث شوند و ثانیاَ اشخاص ثالث می توانند این تغییرات را نادیده بگیرند ؛ چه تغییراتی که به نظر آن ها نرسیده در مقابل آن ها قابل استناد نیست.
با توجه به آنچه آمد، در این مقاله برآنیم تا به مهم ترین نکات راجع به تغییر اساسنامه شرکت ، تغییر نشانی ، تغییر نام ، تغییر موضوع ، تغییر آدرس ، افزایش سرمایه ، کاهش سرمایه ، تبدیل شرکت ، تغییر تابعیت شرکت ، تغییر مدت زمان شرکت و . بپردازیم. با ما همراه باشید.
- اساسنامه شرکت قانون اساسی شرکت است و اکثریت عادی صاحبان سهام نمی توانند تغییراتی در آن بدهند و کلیه موضوعاتی که در اساسنامه شرکت ذکر می گردد بدون تصمیم مجمع عمومی فوق العاده قابل تغییر نیست. لذا باید حتی المقدور در موقع تنظیم اساسنامه شرکت جزئیاتی را که ممکن است در طول مدت حیات شرکت تغییراتی را ایجاب کند که اهمیت اساسی ندارد در اساسنامه ذکر ننمود تا در هر مورد احتیاج به دعوت مجمع عمومی فوق العاده نباشد . مثلاَ نشانی شرکت . در صورتی که نشانی دقیق شرکت در اساسنامه قید شده باشد، در هر موقع که مقر شرکت تغییر کند، لازم خواهد شد که اساسنامه شرکت نیز تغییر کند و هیات مدیره باید مجمع عمومی فوق العاده را برای تغییر ماده اساسنامه مربوط به مرکز شرکت دعوت کند و این دعوت متضمن تشریفات و هزینه برای شرکت خواهد بود. اما چنانچه مرکز اصلی شرکت شهر معینی تعیین شود و تعیین نشانی شرکت به اختیار هیات مدیره باشد، تغییر نشانی شرکت فوق العاده سهل و آسان خواهد بود. به این جهت در اغلب اساسنامه ها با تعیین مرکز اصلی شرکت در شهر معینی تعیین نشانی شرکت را در آن شهر به اختیار هیات مدیره واگذار می کنند.
در این صورت در مجمع عمومی موسس هیات مدیره نشانی شرکت را اعلام می کند تا اقامتگاه شرکت معلوم گردد. اگر شرکت هنوز محل معینی را برای مقر خود انتخاب نکرده باشد، نشانی موقتی که ممکن است نشانی یکی از مدیران باشد، به عنوان نشانی موقت شرکت تعیین می شود تا بعد از پیدا کردن محل مناسبی نشانی قطعی شرکت از طرف هیات مدیره تعیین گردد.
- در بعضی از موارد ممکن است تصمیم گرفته شود که موضوع شرکت تغییر کند. موضوع شرکت در حقیقت همان چیزی است که شرکت به خاطر آن سرمایه گذاری کرده و تاسیس گردیده است .
در بعضی از کشورها مانند انگلستان موضوع شرکت را نمی توان تغییر داد. ولی قوانین ایران تغییر موضوع شرکت را منع ننموده است .تغییر موضوع شرکت، در صلاحیت مجمع عمومی صاحبان سهام است که متعاقب تصویب و اعلام مراتب به اداره ثبت شرکت ها و آگهی جهت اطلاع عموم انجام می شود. پیش از هر اقدامی جهت ثبت ، چنانچه موضوع شرکت نیاز به مجوز داشته باشد می بایست نسبت به اخذ مجوز اقدام نمایید.
- همان طور که می دانیم، هر شرکت باید برای فعالیت خود، نامی تعیین کند تا به واسطه آن فعالیت و عملکرد خود را از دیگران تفکیک و متمایز نماید. نام شرکت گاه به فعالیت شرکت بستگی دارد و گاه ممکن است از اسم یک یا چند نفر از شرکا تشکیل شده باشد. اسم شرکت ااماَ اسم تجاری آن نیست ، ولی چون شرکت تحت این عنوان تجارت می کند، معمولاَ اسم شرکت اسم تجاری او نیز هست و از این نظر، دارای ارزش اقتصادی بوده، قسمتی از دارایی شرکت را تشکیل می دهد که قابل انتقال است. به همین دلیل، جز در مورد شرکت تضامنی ، اگر اسم شرکت اسم یکی از شرکا باشد، پس از خروجش از شرکت ، نمی تواند بدون عوض تغییر اسم شرکت را تقاضا بکند، چه اسم مزبور متعلق به شرکت است و جزء دارایی او محسوب می شود.

 




- شرکت ممکن است برای مدت معین و یا برای مدت نامحدودی تعیین شود. چنانچه شرکت برای مدت معینی تشکیل شده باشد، در پایان مدت باید منحل گردد و امور خود را تصفیه کند. البته اگر شرکت دارای منافع سرشار باشد اغلب شرکاء مایلند شرکت به کار خود ادامه دهد. در این صورت قانون اجازه داده است که صاحبان سهام بتوانند مدت شرکت را با رای اکثریت صاحبان سهام در مجمع عمومی فوق العاده تمدید نمایند . چنانچه تصمیم مجمع عمومی فوق العاده قبل از پایان مدت شرکت اتخاذ شود، تصمیم مزبور برای کلیه صاحبان سهام لازم الرعایه است و شرکت به کار خود ادامه می دهد. شایان ذکر است، تصمیم برای امتداد مدت شرکت حتماَ باید قبل از پایان مدت شرکت اتخاذ شود تا اعتبار داشته باشد.
- از آنجا که تابعیت امری نیست که آن را به اختیار اشخاص و سهامداران شرکت محول کرد و اعطاء یا سلب تابعیت از جمله اختیارات دولت ها و جزء قوانین آمره به شمار می آید، لذا به موجب ماده 74 قانون تجارت ، هیچ مجمع عمومی نمی تواند تابعیت شرکت را تغییر دهد و به تعهدات صاحبان سهام با هیچ اکثریتی نمی توان افزود. علاوه بر این ، هیچ مجمعی ( اعم از عادی یا فوق العاده ) با هیچ اکثریتی نمی تواند در مورد افزایش تعهدات صاحبان سهام یا نسبت به اسقاط دعوی مسئولیت علیه مدیران شرکت توسط صاحبان سهام اتخاذ تصمیم نماید.
- از جمله رایج ترین تغییرات، تغییرات در سرمایه شرکت است . تغییرات در سرمایه شرکت، عبارت است از افزایش سرمایه اولیه یا کاهش و تقلیل سرمایه موجود به میزان کمتر که از مهم ترین تصمیماتی است که مجمع عمومی فوق العاده صاحبان سهام اتخاذ می نمایند. لازم به توضیح است، در صورت افزایش سرمایه شرکت، صاحبان سهام موظف نیستند در افزایش سرمایه مشارکت نمایند و همچنین اگر تقلیل سرمایه شرکت باعث تضییع حقوق طلبکاران گردد تقلیل سرمایه مزبور مجاز نیست.
در این رابطه، ماده 222 قانون تجارت مقرر می دارد : هر شرکت تجاری می تواند در اساسنامه خود قید کند که سرمایه اولیه خود را به وسیله تادیه اقساط بعدی از طرف شرکاء یا قبول شریک جدید زیاد کرده و یا به واسطه برداشت از سرمایه آن را تقلیل دهد. در اساسنامه حداقلی که تا آن میزان می توان سرمایه اولیه را تقلیل دارد صراحتاَ معین می شود. کمتر از عشر سرمایه اولیه شرکت را حداقل قرار دادن ممنوع است. بنابراین در صورتی که افزایش یا تقلیل سرمایه شرکت در اساسنامه پیش بینی شده باشد اشکال قانونی متصور نیست ، در موردی هم که چنین موضوعی در اساسنامه شرکت پیش بینی نشده باشد، باز افزایش یا تقلیل سرمایه اشکالی ندارد ، زیرا همان طور که اشاره شد، مجمع عمومی فوق العاده حق دارد هر نوع تغییری را که لازم بداند در اساسنامه بدهد.
- در رابطه با تغییر نوع شرکت باید گفت : تغییر نوع شرکت های سهامی به شرکت های دیگر در قانون تجارت ایران پیش بینی نشده است. تنها ماده ای که در قانون تجارت ایران تبدیل نوع شرکتی را به شرکت دیگر پیش بینی می کند، ماده 135 است که تبدیل شرکت تضامنی و نسبی را به شرکت سهامی تجویز می کند، اما برای شرکت های دیگر حق چنین تبدیلی پیش بینی نشده است. ولی با در نظر گرفتن مفاد ماده 74 قانون تجارت که فقط تغییر تابعیت و افزایش تعهدات صاحبان سهام را ممنوع می سازد، می توان نتیجه گرفت که چون تبدیل شرکت سهامی منع نشده است، تبدیل شرکت سهامی به شرکت با مسئولیت محدود با تصویب مجمع عمومی فوق العاده جایز است، زیرا در این صورت به تعهدات شرکاء چیزی اضافه نمی شود. ولی در مورد تبدیل شرکت سهامی به شرکت تضامنی یا نسبی چون این تبدیل متضمن افزایش تعهدات صاحبان سهام است، رضایت کلیه صاحبان سهام لازم است . عملاَ تبدیل شرکت سهامی به شرکت تضامنی یا نسبی فوق العاده نادر است، زیرا چنین تبدیلی به نفع صاحبان سهام نیست . تبدیل نوع شرکت شخصیت حقوقی شرکت را از بین نبرده و شرکتی که تبدیل شده است، کارهای شرکت سابق را ادامه می دهد ، بدون آن که وقفه ای حاصل گردد و تنها مزیت آن بر انحلال و تشکیل شرکت دیگری این است که تشریفات ثبت و پرداخت حق الثبت مجدد دیگر مورد پیدا نمی کند.
- همان طور که می دانیم، هر شرکت تجاری به دلیل داشتن شخصیت حقوقی، دارای اقامتگاهی است که مستقل از اقامتگاه شرکاست و باید معین شود. فواید تعیین اقامتگاه شرکت عبارت اند از :
1- هر گاه قانون برای تاسیس شرکت در محل های خاص ( مثل مناطق آزاد تجاری ) تسهیلاتی ( از جمله تسهیلات مالیاتی ) معین کرده باشد، اثبات وقوع اقامتگاه شرکت در این محل ها مزایایی دربردارد.
2- اقامتگاه شرکت معین می کند که شرکت تابعیت چه کشوری را دارد.
3- دادگاه صلاحیتدار برای صدور حکم ورشکستگی شرکت ، دادگاه محل اقامت خود شرکت است. برای صدور حکم ورشکستگی شرکت ، طلبکاران فقط باید به دادگاه محل اقامت شرکت مراجعه کنند.
4- برای اقامه دعوا علیه شرکت نیز طلبکاران علی الاصول می توانند به دادگاهی مراجعه کنند که اقامتگاه شرکت در حوزه آن واقع است.
شایان ذکر است، اقامتگاه شرکت در اساسنامه یا شرکتنامه معین می شود. در این صورت تغییر اقامتگاه تابع تغییر اساسنامه یا شرکتنامه خواهد بود. آنچه مسلم است این است که تغییر اقامتگاه نباید موجب تشدید تعهدات شرکا شود. بنابراین ، اگر تغییر اساسنامه موجب تشدید تعهدات بعضی شرکا شود فقط توافق کلیه شرکا قادر به تغییر اقامتگاه شرکت خواهد بود.
مع ذلک ، چون تغییر اقامتگاه شرکت در تغییر تابعیتش تاثیر دارد ، تغییر اقامتگاه تا آن حد مجاز و موثر است که به تغییر تابعیت شرکت نینجامد، والا تغییر اقامتگاه در همان شرایطی صورت خواهد گرفت که تغییر تابعیت شرکت صورت می گیرد. البته صرف تغییر نشانی شرکت از محلی به محل دیگر یک شهر، تغییر اقامتگاه تلقی نمی شود تا لازم باشد که برای انجام دادن آن اساسنامه تغییر کند.
- مجمع عمومی فوق العاده ، در دعوت اول با حضور دارندگان بیش از نصف سهامی که حق رای دارند و در دعوت دوم با حضور دارندگان بیش از یک سوم سهامی که حق رای دارند با اکثریت دو سوم آراء حاضر در جلسه رسمی مبادرت به هر گونه تغییر یا اصلاح در مواد اساسنامه می نماید.
- صاحبان سهام ( مجامع عمومی) با هیچ اکثریتی نمی توانند برخلاف قوانین آمره اتخاذ تصمیم نمایند. به عنوان مثال، قانون گذار به منظور حمایت از حقوق صاحبان سهام ، مجامع عمومی را از هرگونه تصمیم گیری که موجبات تضییع حقوق سهامداران را فراهم نماید، ممنوع می کند. بنابراین مجمع عمومی فوق العاده حق ندارد تعهدات سهامداران را بدون رضایت آنان افزایش دهد. مگر اینکه کلیه صاحبان سهام به این امر راضی باشند. ماده 159 ل. ا. ق. ت در این خصوص مقرر می دارد : " افزایش سرمایه از طریق بالا بردن مبلغ اسمی سهام موجود در صورتی که برای صاحبان سهام ایجاد تعهد کند، ممکن نخواهد بود مگر آنکه کلیه صاحبان سهام با آن موافق باشند ". همچنین هیچ مجمعی نمی تواند به نحوی از انحاء حق صاحبان سهام را مورد اقامه دعوا یا حتی محدود نماید. 

 



 
شرکت مختلط غیرسهامی شرکتی است که از دو نوع شریک تشکیل می شود : شریک با مسئولیت تضامنی که به شریک ضامن تعبیر می شود، و شریک با مسئولیت محدود. البته تعداد شرکا حداقل بااید دو نفر باشند : یک شریک ضامن و یک شریک با مسئولیت محدود؛ ولی تعداد هر نوع از این دو شریک می تواند بیش از یک نفر نیز باشد؛ و شرکا می توانند شخص حقیقی باشند یا حقوقی. شرکای ضامن، مسئولیت تضامنی پرداخت کلیه دیون شرکت به اشخاص ثالث را به عهده دارند.
قانون گذار، مانند دیگر شرکت های اشخاص، حداقل سرمایه برای این نوع شرکت را در نظر نگرفته و دلیل این امر این است که چنانچه شرکت قادر نباشد طلب های طلبکاران را پرداخت کند، آنان حق رجوع به شریک یا شرکای ضامن که اموال شخصی شان وثیقه طلب های طلبکاران شرکت است، دارند.
شرکت مختلط غیرسهامی، تحت نام مخصوصی به فعالیت تجاری می پردازد. موضوع شرکت نمی تواند جز امری بازرگانی باشد. در اسم شرکت باید عبارت " شرکت مختلط " و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود. ( ماده 141 ق. ت ) در اسم شرکت نباید نام شریک با مسئولیت محدود آورده شود، وگرنه شریکی که نامش در اسم شرکت آورده شده، شریک ضامن محسوب شده و در مقابل اشخاص ثالث مسئولیت تضامنی خواهند داشت. هر قراری برخلاف این قاعده بین شرکا، چه در شرکتنامه و چه در اساسنامه، در مقابل اشخاص ثالث بی اثر است ( ماده 143 ق. ت ) ؛ برعکس، قید نکردن نام شریک ضامن در اسم شرکت، مسئوللیت تضامنی او را منتفی نمی کند.
با ذکر این مقدمه، به بررسی نحوه اداره این شرکت می پردازیم.
به موجب ماده 144 قانون تجارت، اداره شرکت مختلط غیرسهامی به عهده شریک یا شرکای ضامن و حدود اختیارات آن ها همان است که در مورد شرکای شرکت تضامنی مقرر است. قاعده مقرر در قسمت اخیر، مهم است؛ زیرا در مقررات راجع به شرکت تضامنی هیچ ماده ای به اختیارات مدیران اختصاص داده نشده تا بتوان با رجوع به آن اختیارات مدیران شرکت مختلط سهامی را معین کرد. خود ماده 144 نیز که اداره شرکت مختلط غیرسهامی را به شرکای ضامن منحصر می کند، با آنچه در ماده 120 قانون تجارت راجع به مدیریت شرکت تضامنی آمده همسو نیست ؛ زیرا ماده اخیر اجازه می دهد شرکای شرکت تضامنی مدیری از خارج انتخاب کنند.
چرا نباید به شرکای ضامن در شرکت مختلط غیرسهامی اجازه داد شخصی را از خارج به مدیریت شرکت انتخاب کنند ؟
به نظر می رسد قانون گذار نخواسته اراده شرکای با مسئولیت محدود را در انتخاب مدیر، در صورتی که در اکثریت قرار گیرند، به شریک یا شرکای ضامن که مسئولیت پرداخت تمامی قروض شرکت را دارند تحمیل کند.
ماده 145 قانون تجارت مقرر کرده است : " شریک با مسئولیت محدود نه به عنوان شریک حق اداره کردن شرکت را دارد نه اداره امور شرکت از وظایف اوست ". علت وضع این قاعده، این است که اشخاص ثالث تصور نکنند او که نماینده شرکت در مقابل اشخاص ثالث است، در واقع مسئولیت تضامنی دارد – در حالی که ندارد.
تحت تاثیر همین تفکر است که قانون گذار در ماده 146 قانون تجارت، مقرر می کند : " اگر شریک با مسئولیت محدود معامله ای برای شرکت کند، در مورد تعهدات ناشی از معامله در مقابل طرف معامله حکم شریک ضامن را خواهد داشت، مگر اینکه تصریح کرده باشد معامله را به سمت وکالت از طرف شرکت انجام می دهد ".
مع ذلک، باید توجه کرد که شریک با مسئولیت محدود حق نظارت و نفتیش در امور شرکت را دارد و از این حیث با شرکای ضامن دارای حقوق مساوی است و " می تواند از روی دفاتر و اسناد شرکت برای اطلاع شخص خود راجع به وضعیت مالی شرکت صورت خلاصه ترتیب دهد. هر قراردادی که بین شرکا بر خلاف این ترتیب داده شود از درجه اعتبار ساقط است ". ( ماده 147 ق. ت )
شایان ذکر است، شرکا می توانند در شرکتنامه یا اساسنامه و یا به طریق دیگر، نحوه تقسیم سود و زیان میان خود را معین کنند. ماده 142 قانون تجارت که روابط بین شرکا را با رعایت مقررات ذیل آن تابع شرکتنامه کرده، در خصوص نحوه تقسیم سود و زیان نیز قابل اعمال است. مع ذلک، تقسیم سود و زیان نباید به گونه ای پیش بینی شود که با ذات قرارداد شرکت در تعارض باشد؛ مثلاَ مقرر شود یکی از شرکا، سودی دریافت نکند یا دیگری ضرری متحمل نشود.
پیش بینی نحوه تقسیم سود و زیان میان شرکا، ربطی به اشخاص ثالث ندارد و بنابراین شرکای ضامن مسئول پرداخت کلیه بدهی های شرکت به اشخاص ثالث باقی خواهند ماند، حتی اگر میان شرکا ترتیب دیگری توافق شده باشد.
در صورت نیاز به هرگونه مشاوره با ما تماس حاصل فرمایید.
 



 
آیا با اقدامات اختیاری پس از ثبت شرکت آشنایی دارید ؟
این مقاله محتوای پاسخ به سوالات متقاضیان محترم در خصوص اقدامات اختیاری پس از ثبت شرکت است . در این راهنما سعی شده است اطلاعات کاملی راجع به این مهم در دسترس خوانندگان محترم قرار گیرد. دانستن این اطلاعات سبب می گردد که شخص متقاضی به راحتی نسبت به این موارد اقدام نماید.

اقدامات اختیاری پس از ثبت شرکت و نکات حائز اهمیت راجع به آن :

ثبت لوگوی شرکت و علامت تجاری شرکت ( ثبت برند )
معرفی لوگو : لوگو به نمادی تصویری گفته می شود که برای بیان کردن یک عبارت، موضوع یا القا نمودن یک موضوع می باشد که معرف یک سایت یا وبلاگ، شرکت، محصول و . است. مانند انیمیشن میمون که برای معرفی محصولات چی توز به کار رفته می شود.
لوگوها معمولاَ به گونه ای طراحی می شوند که در عین سادگی حاوی بیشترین اطلاعات و نشانه های تصویری ( معمولاَ با هدف تبلیغاتی ) هستند و بدین ترتیب عامل شناسایی آن محصول در بازار و به نوعی عامل جذب مشتریان می شوند.
معرفی علامت تجاری و برند : در بند 1 ماده 15 موافقت نامه تریپس علامت تجاری این گونه تعریف شده است : " هرگونه علامت یا ترکیبی از علائم که بتواند کالاها یا خدمات یک فعالیت را از کالاها یا خدمات فعالیت های دیگر متمایز گرداند علامت تجاری به شمار خواهد آمد ". چنین علامتی بویژه کلمات، شامل اسامی مشخص، حروف، اعداد ، عناصر تصویری و ترکیبی از رنگ ها و همین طور هرگونه ترکیبی از این علائم برای ثبت به عنوان علائم تجاری خواهند بود.
نقش علامت تجاری در تعیین اصالت و کیفیت کالا اهمیت زیادی دارد و موجب می شود که مصرف کننده از سابقه کیفیت آگاه شده و در انتخاب خود کمتر دچار اشتباه شود. در نتیجه هزینه هایی که پرداخت می کند، کاهش می یابد. بنابراین برای کالای مرغوب، علامت تجاری معرف برتری آن خواهد بود.
نکات حائز اهمیت راجع به ثبت برند :
- واژه هایی که به طرز گمراه کننده ای شبیه به نام ثبت شده دیگری باشند پذیرفته نمی شوند.
- اضافه کردن اعداد به نام هایی که سابقه دارند پذیرفته نمی شود و در صورت استفاده اعداد در نام های جدید پیشنهادی، باید نگارش آن ها به صورت حروفی باشد.
- نام های تایید شده قابل انتقال به غیر نمی باشد.
- برای ثبت چند علامت تجاری باید به تعداد آن ها اظهارنامه جداگانه داده شود.
- علامت تجاری قابل نقل و انتقال است و باید مطابق مقررات قانون ثبت علائم و اختراعات ایران به ثبت برسد.
- نام های عام محصولات یا اسامی جغرافیایی، که خریدار را نسبت به مبدا و کیفیت محصولات گمراه کند، علامت مشخصه تجاری محسوب نمی شود.
- لوگو، علامت تجاری و نام تجاری در روش ثبت فرقی با هم ندارند و روند یکسانی دارند.
- ثبت برند یا نام تجاری می تواند به فارسی باشد و یا به لاتین و یا به هر دو شکل انجام شود، ولی متقاضیانی که می خواهند علامت یا نام تجاری را به صورت لاتین نیز ثبت کنند، ااماَ باید کارت بازرگانی داشته باشند.
- جهت ثبت برند یا علامت تجاری باید شرح و نوع کالا یا محصولاتی که علامت برای تشخیص آن به کار می رود را با تعیین طبقات درخواست شده طبق جدول طبقه بندی علایم صنعتی و تجاری ضمیمه اظهارنامه ثبت برند کرد.
ثبت علامت تجاری ( برند / مارک ) در ایران در اداره علامت تجاری ( در تهران ) انجام می شود که برای ثبت علامت تجاری باید کلیه مدارک لازم فراهم گردد تا با رعایت کامل مقررات مراحل قانونی ثبت آن طی شود. مدارک مورد نیاز برای ثبت برند عبارت است از :
1- تکمیل دو نسخه اظهارنامه علامت
2- مدارک هویت متقاضی :
الف) اشخاص حقیقی: فتوکپی شناسنامه و کارت ملی
ب) اشخاص حقوقی: آخرین رومه رسمی، تصویر شناسنامه و کارت ملی صاحبان امضاء
3- مدارک نماینده قانونی: در صورتی که تقاضا توسط نماینده قانونی( وکیل، دارنده یا دارندگان حق امضاء برای اشخاص حقوقی و .) به عمل آید مدارک آن ضمیمه گردد.
4- ده نمونه گرافیکی با تصویر از علامت درخواست حداکثر در ابعاد 10×10 سانتی متر
5- در صورت سه بعدی بودن علامت، ارائه علامت به صورت نمونه گرافیکی یا تصویر دو بعدی به نحوی که از شش زاویه متفاوت تهیه و درمجموع یک نمونه واحد را تشکیل دهند.
6- ارائه مدارک دال بر فعالیت در رشته مربوطه.
7- استفاده ازحق تقدم: در صورتی که متقاضی یا متقاضیان ثبت بخواهند به استناد تقاضای ثبت خارج از کشور ازمزایای حق تقدم "حداکثر تا6 ماه" استفاده نمایند می بایست مدارک مربوطه به حق تقدم را همزمان با تسلیم اظهارنامه یا حداکثر ظرف مدت 15روز از آن تاریخ تسلیم نمایند.
8- نسخه ای از ضوابط و شرایط استفاده ازعلامت جمعی و تأییدیه مقام صلاحیت دار
9- رسید مربوط به پرداخت هزینه های قانونی:
الف) هزینه اظهارنامه اشخاص حقیقی
ب) معادل ارزی کلیه هزینه ها و تعرفه های ثبتی علامت بر مبنای فرانک سوئیس می بایست به شماره حساب ارزی به نام خدمات ثبتی اداره کل مالکیت صنعتی واریز گردد.

اخذ کارت بازرگانی در صورت مبادرت به صادرات و واردات
مطابق قوانین گمرکی کشور، کارت بازرگانی مجوزی است که دارنده ی آن، اعم از شخص حقیقی و حقوقی می تواند با داشتن آن،اقدام به تجارت در عرصه واردات و صادرات کالا کند.در ایران تنها بازرگانانی می توانند در واردات و صادرات فعالیت نمایند که دارای کارت بازرگانی باشند.
این کارت توسط شعب اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران در تهران یا شهرستان ها به نام متقاضیانی که واجد شرایط  باشند صادر می گردد.
نکات مهم راجع به اخذ کارت بازرگانی :
- هر شخص بیش از یک کارت بازرگانی اعم از حقیقی یا حقوقی نمی تواند داشته باشد.
- حداقل سن برای اخذ کارت بازرگانی 24 سال است.
- برای اخذ کارت بازرگانی نیاز به کارت پایان خدمت، مدرک گواهی سوء پیشینه و مدرک تحصیلی حداقل دیپلم است.
- کارمندان تمام وقت دستگاه های دولتی نمی توانند کارت بازرگانی دریافت نمایند.
- عضویت در اتاق بازرگانی، امکان ثبت علامت تجاری غیرفارسی، واردات از مناطق آزاد، ثبت سفارش و ترخیص کالا، صادرات کلیه کالاهای مجاز و مبادرت به حق العمل کاری گمرک از جمله مزایای داشتن کارت بازرگانی می باشد.
- در صورتی به بازرگانان خارجی کارت بازرگانی داده می شود که کشور آن ها نیز به بازرگانان ایرانی اجازه فعالیت بازرگانی بدهد.
- برای هر واحد ملکی فقط یک کارت بازرگانی صادر می گردد.
- مدت اعتبار کارت بازرگانی 5 سال از تاریخ صدور می باشد مشروط بر این که همه ساله عضویت دارنده کارت بازرگانی و صنایع و معادن نیز تایید و به وزارت بازرگانی اعلام شود.
مدارک مورد نیاز جهت تشکیل پرونده صدور کارت بازرگانی :
1- اصل اظهارنامه ثبت نام در دفاتر بازرگانی که به گواهی اداره ثبت شرکت ها رسیده باشد.
2- اصل گواهی پلمپ دفاتر از اداره ثبت شرکت ها ( جهت دریافت اظهارنامه و گواهی پلمپ به نزدیک ترین دفتر پست و اداره ثبت شرکت ها مراجعه فرمایید ).
3- داشتن حداقل 24 سال تمام
4- اصل کارت ملی ( در صورت داشتن هر گونه تغییرات در مشخصات سجلی اسکن و بارگذاری تصویر شناسنامه از تمامی صفحات اامی می باشد.)
5- دو قطعه عکس ( جدید ، تمام رخ ، ساده ، رنگی و با پشت زمینه سفید )
6- اصل مدرک تحصیلی معتبر ( حداقل دیپلم متوسطه ) مدارک خارج از کشور پس از ارزشیابی توسط اداره دانش آموختگان وزارت علوم پورد پذیرش می باشد .
تبصره : دارندگان پروانه بهره برداری صنعتی، کشاورزی، معدنی، خدمات فنی مهندسی و خدمات فناوری اطلاعات و ارتباطات ICT از مراجع ذیربط مشروط به انقضای دو سال از تاریخ صدور پروانه ، از ارائه مدرک فوق معاف می باشند و مم به ارائه اصل مدرک تولید هستند.
7- اصل گواهی عدم سوء پیشینه
8- اصل گواهی موضوع ماده 1 ق. م. م کربوط به آخرین سال عملکرد مبنی بر بلامانع بودن صدور کارت بازرگانی در سال جاری به آدرس متقاضی
9- اصل کارت پایان خدمت یا معافیت دائم برای آقایان
تبصره : متقاضیانی که سن آنان 55 سال تمام باشد از ارائه پایان خدمت معاف می باشند.
10- اصل گواهی بانک مبنی بر تایید حساب جاری و حسن اعتبار بانکی به نام متقاضی ( فقط روی فرم الف قابل قبول می باشد ) با مهر امضای رئیس شعبه . ( لازم به توضیح است حساب های جاری شتاب مربوط به شهرستان ها در صورتیکه روی فرم الف تایید شده باشد قابل قبول است ). همچنین حداقل یک سال از زمان افتتاح حساب گذشته باشد.
11- فرم دال
12- ارائه یکی از مدارک ذیل :
الف- اصل سند مالکیت شش دانگ به نام متقاضی، به آدرس دفتر کار ( آدرس اظهارنامه )
ب- اصل اجاره نامه محضری معتبر به نام متقاضی ، برای محل کار و به آدرس دفتر کار ( آدرس اظهارنامه )
ج- اصل اجاره نامه به بنگاه املاک دارای کد رهگیری به نام متقاضی، برای محل کار و به آدرس دفتر کار ( آدرس اظهارنامه )
مدرک تولیدی برای واحدهای تولیدی ( صنوف تولیدی دارای پروانه کسب مشمول این بند نمی گردند ).
13- ارائه کد اقتصادی جدید و یا ارائه تاییدیه پیش ثبت نام در سامانه  و تعهد مبنی بر ارائه کد اقتصادی جدید پس از صدور .

اخذ رتبه ( گرید )
هر شرکتی برای عقد قرارداد با شرکت ها و سازمان های دولتی به رتبه بندی نیاز دارد. به عبارت دیگر مراکز دولتی اجازه ندارند با شرکت هایی که رتبه ندارند قرارداد ببندند. رتبه بندی یا گرید یک نوع معیار صلاحیت گذاری بر اساس استانداردهای تعریف شده است که توسط معاونت برنامه ریزی و نطارت راهبردی ریاست جمهوری اتخاذ می شود.
به موجب قانون سازمان معاونت فنی و عمران استانداری ، شرکت ها به دو دسته مشاور و پیمانکار تقسیم می شوند . بر اساس این قانون، شرکت های پیمانکاری با توجه به قراردادها و امکانات و وافراد امتیاز آور از 1 تا 5 رتبه بندی می شوند  که در واقع 5 پایین ترین و 1 بالاترین رتبه محسوب می شود. این رتبه برای شرکت های مشاور در سه سطح 1،2،3 تعریف شده است که 1 بالاترین رتبه و 3 پایین ترین رتبه می باشد.
شرایط عمومی رتبه بندی :
1- شرکت باید در سازمان ثبت شرکت ها به ثبت رسیده باشد.
2- شرکت واجد شرایط و امتیازات لازم برای تعیین صلاحیت در گرید بند، باید مطابق با ضوابط و دستورالعمل های لازم عمل نماید.
3- مدیران شرکت نباید کارمند دولت باشند.
4- عدم سوء پیشینه حرفه ای شرکت
5- امتیاز مدرک تحصیلی هیات مدیره و پرسنل فنی امتیازآور و فقط در یک شرکت پیمانکاری، مشاور یا طرح ساخت محاسبه می گردد.
6- سابقه کار مرتبط و مفید مدیر عامل و اعضاء هیات مدیره بر اساس جداول 1-7 آیین نامه اامی است.
مدارک عمومی لازم جهت اخذ رتبه 1_4 پیمانکاری به شرح ذیل می باشد :
- کپی برابر اصل شده مدارک ثبتی شرکت
- اظهارنامه مالیاتی شرکت مربوط به آخرین سال مالی قبل از تشکیل پرونده که به تایید و مهر سر ممیز مالیاتی مربوط رسیده باشد.
- تصویر موافقتنامه
- فتوکپی شناسنامه کلیه سهامداران و اعضای هیات مدیره و کپی کارت ملی آن ها
- مدارک ثبتی شرکت سهامی خاص شامل اساسنامه، اظهارنامه، رومه رسمی تاسیس و تغییرات
- تهیه سربرگ شرکت در سه نسخه
- تصویر برابر با اصل شده مدارک تحصیلی اعضای امتیازآور شرکت
- مدارک ثبتی شرکت با مسئولیت محدود شامل اساسنامه ، تقاضانامه، شرکتنامه، رومه رسمی تاسیس و تغییرات
مدارک لازم جهت اخذ رتبه 5 پیمانکاری :
- فتوکپی برابر اصل شده مدارک ثبتی شرکت
- تصویر برابر اصل شده مدارک تحصیلی اعضای امتیازآور شرکت
- ارائه اصل سند مالکیت یا اجاره نامه رسمی از دفتر مرکزی شرکت طبق رومه رسمی شرکت
- مدارک ثبتی شرکت سهامی خاص شامل اساسنامه، اظهارنامه، رومه رسمی تاسیس و تغییرات
- کپی شناسنامه کلیه سهامداران و اعضای هیات مدیره و فتوکپی کارت ملی آن ها
- مدارک ثبتی شرکت با مسئولیت محدود شامل اساسنامه، تقاضانامه، شرکتنامه، رومه رسمی تاسیس و تغییرات

استعلام ثبت شرکت
کلیه شرکتهای هفت گانه اعم از (سهامی خاص، مسئولیت محدود، مختلط سهامی، مختلط غیر سهامی، تضامنی، تعاونی، یا موسسه غیر تجاری) پس از گذراندن مراحل ثبت و دریافت شماره ثبت برای متقاضیان قابل استعلام می‌ باشند.
استعلام ثبت شرکت ها به ۳ طریق صورت می گیرد که در ذیل به آنها اشاره میکنیم :
۱- سامانه استعلام اشخاص حقوقی کشور به نشانی  که مهمترین منبع قابل استفاده برای همه سازمان های دولتی و خصوصی میباشد.
۲- مراجعه به سامانه رومه رسمی کشور 
لازم به ذکر است ، جهت جستجوی تمامی آگهی های قانونی سال 1382 تا 1391 می توان به پورتال  ( قسمت آگهی های قانونی) مراجعه نمود.
۳- مراجعه به سامانه اینترنتی اداره ثبت شرکت‌ها و موسسات غیر تجاری به ادرس  
متقاضیان عزیز می توانند با وارد کردن حداقل یکی از سه مورد زیر اطلاعات شرکت را جستجو نمایند.
- نام شرکت
- شماره ثبت شرکت
- شناسه ملی شرکت

تهیه سایت شرکت
داشتن یک سایت مانند داشتن یک کاتالوگ است اما با مزایای فراوان دیگر. یک کاتالوگ می تواند شامل تصاویر و متون باشد اما یک سایت می تواند از تصاویر، متون ، فیلم و صوت و یا انیمیشن نیز بهره بگیرد بنابراین امکان اطلاع رسانی جامع با محتوایی جذاب تر را میدهد. برای طراحی، چاپ و انتشار هر نسخه از کاتالوگ نیاز به هزینه است اما برای طراحی یک سایت فقط کافیست هزینه ای اولیه برای طراحی و نگهداری آن پرداخت شود و بعد از آن شما می توانید بی نهایت صفحه ایجاد کنید که هزاران و یا میلیونها کاربر از جاهای مختلف جهان می توانند بارها و بارها ااز آن بازدید کنند.
از سایر اقدامات اختیاری پس از ثبت شرکت، می توان به افتتاح حساب بانکی و اخذ دسته چک شرکت و تهیه برنامه حسابداری و مالی شرکت و استخدام حسابدار اشاره نمود.

 
 در ماده 24 قانون احکام دائمی برنامه های توسعه کشور ( مصوب 1395 ) ، قانون گذار ساختار خاصی را به نام گروه اقتصادی ، برای فعالیت های اقتصادی پیش بینی کرده است. گروه اقتصادی از بسیاری جهات شبیه کنسرسیوم است با این تفاوت که دارای شخصیت حقوقی است و مقرراتی در خصوص انحلال و تصفیه آن در قانون آمده است . اوصاف گروه اقتصادی عبارتند از :
1- گروه اقتصادی با منافع مشترک با مشارکت دو یا چند شخص تشکیل می شود.
2- اعضای آن می توانند اشخاص حقیقی یا حقوقی باشند.

3- گروه اقتصادی برای یک دوره تشکیل می شود؛ بنابراین ، برخلاف شرکت های تجاری، نمی تواند بدون تعیین مدت تشکیل شود.
4- وماَ بر اساس قراردادی کتبی تشکیل می شود. به این قرارداد ، قرارداد تشکیل یا قرارداد پایه گوییم.
5- موضوع فعالیت های آن باید اعمال تجاری باشد.
6- قانون گذار تشکیل آن را منوط به ثبت در مرجع ثبت شرکت ها کرده است ؛ بنابراین برخلاف شرکت های تجاری که تشکیل آن ها قبل از ثبت دانسته شده است ، تشکیل گروه اقتصادی منوط به ثبت در مرجع مربوطه است.
7- گروه اقتصادی از آن رو که در مرجع مشخص شده ثبت می شود، دارای شخصیت حقوقی است.
8- گروه اقتصادی، شرکت تجاری محسوب نمی شود و در قالب شرکت مدنی می گنجد، گرچه با شرکت مدنی نیز دارای تفاوت هایی است ؛ مانند اینکه گروه اقتصادی برخلاف شرکت مدنی دارای شخصیت حقوقی است.
9- حیطه اختیارات مدیران، تابع قرارداد پایه گروه اقتصادی است که در اداره ثبت شرکت ها به ثبت رسیده است.
10- تغییر در حیطه اختیارات مدیران خارج از آنچه در قرارداد پایه گروه اقتصادی آمده ، در قبال اشخاص ثالث قابل استناد نیست.
11- اعضای گروه به طور تضامنی مسئول پرداخت دیون گروه اند، مگر اینکه با اشخاص ثالثی که با آن ها رابطه حقوقی برقرار کرده اند به نحو دیگری توافق کرده باشند.
12- مسئولیت تضامنی اعضای گروه نسبت به دیون شرکت، ویژه بعد از انحلال گروه اقتصادی نیست ؛ بلکه ، قبل از انحلال نیز هر یک از اعضاء باید نسبت به کلیه دیون گروه در برابر اشخاص ثالث پاسخگو باشند.
13- گروه اقتصادی مم به نگهداری دفاتر قانونی مذکور در ماده 6 قانون تجارت است.
14- فوت یا حجر یا ممنوعیت قانونی یکی از اشخاص حقیقی یا انحلال یا ورشکستگی یکی از اشخاص حقوقی موجب انحلال گروه می شود ؛ مگر اینکه در قرارداد تشکیل گروه اقتصادی به نحو دیگری مقرر شده باشد.
15- در صورت فوت یکی از اعضاء ، وراث او جایگزین نمی شوند ، مگر آنکه در قرارداد پایه گروه اقتصادی، چنین امری پیش بینی شده باشد.
16- تصفیه گروه اقتصادی ممکن است به دو علت آغاز شود :
- اتمام مدت ؛
- انحلال گروه اقتصادی ؛ مانند ورشکستگی آن .
17- تصفیه گروه اقتصادی تابع توافق فی مابین شرکاست. در این خصوص باید توجه داشت که :
- از این مقرره، مشخص می شود که روش تصفیه باید در قرارداد تشکیل گروه اقتصادی درج شده باشد.
- با توجه به آنکه قواعد ورشکستگی ، امری است اگر علت انحلال ، ورشکستگی باشد، شیوه تصفیه ، تابع قواعد ورشکستگی است.
- بازرسی در گروه اقتصادی صرفاَ تابع مواد 151 و 152 ل. ا. ق. ت است.
19- در موارد سکوت قانون ، گروه اقتصادی تابع احکام شرکت مدنی است ؛ چرا که قانون آن را در شمار شرکت مدنی دانسته است.

موارد افتراق گروه اقتصادی و شرکت مدنی
موارد افتراق این دو عبارت اند از آنکه :
1- برخلاف شرکت مدنی، در مرجع ثبت شرکت ها ثبت می شود.
2- به دلیل ثبت در مرجع فوق الذکر، برخلاف شرکت مدنی دارای شخصیت حقوقی است.
3- برخلاف شرکت مدنی، باید در آن وماَ مدت تعیین شود.
4- برخلاف شرکت مدنی، قواعد خاصی برای تصفیه آن مقرر شده است.
5- مسئولیت اعضاء در گروه اقتصادی به صورت تضامنی است ؛ یعنی هر عضو نسبت به کلیه دیون حاصل از فعالیت های گروه اقتصادی مسئول است ؛ در حالی که در شرکت مدنی، مسئول هر شریک نسبی است ؛ یعنی هر شریک فقط به نسبت سهمی که از کل سرمایه شرکت داراست ، باید پاسخگوی دیون شرکت باشد. ( م 575 قانون مدنی )
6- در گروه اقتصادی، فوت ، حجر یا ورشکستگی یکی از اعضاء از موارد انحلال گروه دانسته شده است ؛ در حالی که هیچ یک از موارد مزبور از موجبات انحلال شرکت مدنی نیست. ( ماده 587 قانون مدنی )

موارد افتراق گروه اقتصادی و شرکت تجاری
موارد افتراق این دو عبارت اند از آنکه :
1- در گروه اقتصادی ، مدت همیشه باید محدود و مشخص باشد ؛ در حالی که شرکت های تجاری می توانند با تعیین مدت یا بدون تعیین مدت تشکیل شوند.
2- برخلاف شرکت های تجاری که تشکیل شرکت مقدم بر ثبت است ، در گروه اقتصادی تشکیل گروه اقتصادی منوط به ثبت آن است.
3- در شرکت های تجاری، فوت یا حجر شرکای حقیقی یا انحلال شرکای حقوقی یا ورشکستگی شرکاء ، علی الاصول موجب انحلال شرکت تجاری نیست ؛ اما در گروه اقتصادی هر یک از این موارد ، موجب انحلال گروه اقتصادی است.
4- قانون گذار شیوه اداره آن را به تراضی شرکا واگذار کرده و برخلاف شرکت های تجاری برای نحوه اداره گروه اقتصادی قواعد مفصلی ذکر نکرده است.

موارد انحلال گروه اقتصادی
گروه اقتصادی در موارد ذیل منحل می شود : ( م 24 قانون احکام دائمی برنامه های توسعه کشور و م 587 قانون مدنی )
1- اتمام مدت ؛
2- فوت یکی از اعضای حقیقی ؛ مگر اینکه در قرارداد تشکیل ، خلاف آن مقرر شده باشد ؛ بدین نحو که ممکن است در قرارداد تشکیل مقرر شده باشد که :
- در صورت فوت ، حقوق و تعهدات عضو متوفی به وراث او برسد ؛ یا
- مقرر شده باشد که در صورت فوت ، عضو متوفی از گروه خارج شده و گروه اقتصادی بین سایر اعضاء باقی بماند.
3- حجر یکی از اعضای حقیقی ؛ مگر اینکه در قرارداد تشکیل ، خلاف آن مقرر شده باشد ، بدین نحو که ممکن است در قرارداد تشکیل مقرر شده باشد که :
- در صورت حجر ، قیم به نمایندگی عضو محجور ، عهده دار تصمیمات لازمه خواهد بود ؛ یا
- مقرر شده باشد که در صورت حجر ، عضو محجور از گروه خارج شده و گروه اقتصادی بین سایر اعضاء باقی بماند.
4- ممنوعیت قانونی یکی از اعضای حقیقی ؛ مگر در قرارداد تشکیل ، خلاف آن مقرر شده باشد. ممنوعیت قانونی یکی از اعضای حقیقی ممکن است به واسطه اموری مانند ورشکستگی یا مجازات های تکمیلی و تبعی باشد. توجه داشته باشید که شرکا می توانند مقرر کنند که در صورت ورشکستگی یکی از اعضای حقیقی یا ممنوعیت او از حضور در گروه اقتصادی، گروه اقتصادی بین سایر اعضاء به فعالیت خود ادامه دهد.
5- ورشکستگی یا انحلال یکی از اعضای حقوقی ؛ مگر در قرارداد تشکیل ، خلاف آن مقرر شده باشد. شرکا می توانند مقرر کنند که در صورت ورشکستگی یا انحلال یکی از اعضای حقوقی، گروه اقتصادی بین سایر اعضاء به فعالیت خود ادامه دهد.
6- در صورت تقسیم طبق قواعد قانون مدنی ؛
7- در صورت تلف شدن تمام مال شرکت .

مدارک لازم جهت ثبت گروه اقتصادی
1- اظهارنامه که توسط تمامی اعضاء گروه اقتصادی امضا شده باشد. ( دو نسخه )
2- قرارداد کتبی تنظیم شده در دفاتر اسناد رسمی که توسط تمامی اعضاء گروه اقتصادی امضاء شده باشد. ( دو نسخه )
3- ارائه مدارک اعضاء گروه اقتصادی به قرار ذیل :
الف- در رابطه با اشخاص حقیقی گروه اقتصادی : ارائه مدارک هویتی
ب- در رابطه با اشخاص حقوقی گروه اقتصادی : کپی رومه رسمی آگهی تاسیس و آخرین آگهی تغییرات مدیران ، معرفی نامه نماینده شخص حقوقی
ج- در رابطه با عضو خارجی : مدارک و مستندات لازم به همراه کد فراگیر اتباع خارجی
از انتخابتان متشکریم.


 
بسیاری از شرکت های موفق در ایران سعی دارند جهت گسترش حوزه فعالیتشان در عرصه بین المللی، کسب و کارشان را از طریق ثبت شرکت در آذربایجان ارتقا دهند.
جمهوری آذربایجان، بزرگ ترین کشور قفقاز و در قاره اروپا و در کنار دریای خزر است. این سرزمین را آذرباد ، آذربادگان ، آذرباذگان ، آذربایگان ، آذربیجان و اذربیجان نیز نامیده اند. کشورهای ایران در جنوب، ارمنستان و ترکیه در غرب ، گرجستان در شمال غربی و روسیه در شمال، همسایگان جمهوری آذربایجان محسوب می شوند . باکو، پایتخت و بزرگ ترین شهر کشور آذربایجان است که در سواحل غربی دریای خزر واقع شده است.

به دلیل امکانات تحصیلی، زندگی و کار ، این کشور به سرزمینی مناسب برای سرمایه گذاران و فعالان اقتصادی تبدیل شده است. سرمایه گذاری در آذربایجان ، به طرق مختلفی امکان پذیر است . از جمله :
- سرمایه گذاری از طریق سپرده بانکی
- سرمایه گذاری با ایجاد اشتغال
- خرید ملک یا مغازه
- خرید سهام
- ثبت شرکت
می توان گفت ، روند ثبت شرکت از سایر موارد ، هزینه های کمتری را شامل خواهد شد . با سرمایه گذاری در آذربایجان می توانید مالک سهام خود باشید و تمام سود و دارایی را به کشور مورد نظر خود منتقل کنید. علاوه بر این ، ثبت کردن شرکت در آذربایجان دارای مزایای متعددی نظیر افتتاح حساب بانکی بین المللی و اخذ اقامت می باشد .

 

sabt sherkat dar jomhuri azarbayjan


برای تاسیس شرکت در آذربایجان ، شما می توانید حداقل از دو نفر که شهروند آذربایجان هم نباشند ( هر دو می توانند ایرانی باشند) ، اقدام نمایید. ثبت شرکت در این کشور مستم دارا بودن سابقه کاری مفید در زمینه کاری اعلام شده جهت اخذ مجوز و سپس صدور تاییدیه توسط این شرکت برای شخص مورد نیاز برای استخدام است.
جهت این امر ابتدا باید یک طرح مشخص از تجارتی که قصد دارید راه اندازی کنید را ارائه نمایید. در این طرح باید موارد ذیل را در نظر داشته باشید :
- اهداف کسب و کار و خلاصه کارهای اجرایی اولیه
- برآوردهای مالی و هزینه ها نظیر هزینه ثبت شرکت، هزینه نگهداری سالانه شرکت و تمکن یا ساپورت مالی برای ثبت شرکت
- تعیین تیم مدیریت
- نوع سهام شرکت و تعیین شرایط خرید سهام شرکت
- انتظاراتی که از محصولات و خدمات می رود.
ثبت کردن شرکت در آذربایجان ، نیاز به سه نفر دارد . 1) مدیرعامل 2) موسس 3) حسابدار که البته برای شروع ثبت ، در ابتدای کار نیازی به حسابدار نیست اما، پس از طی روند ثبت ، می بایست حسابدار تعیین شود.

انواع شرکت های قابل ثبت در آذربایجان
شرکت با مسئولیت محدود (LLC) :
رایج ترین روش سرمایه گذاری در آذربایجان ، ثبت شرکت با مسئولیت محدود است . این شکل از شرکت، با اهداف بازرگانی تاسیس می شود. برای ثبت این نوع شرکت ، لازم است اطلاعات مربوط به بنیانگذار، نام شرکت ، آدرس قانونی ، اندازه سرمایه مجاز ، فعالیت در چارچوب و انتخاب یک بانک در آذربایجان مشخص باشد.
شرکت سهامی خاص :
شرکت سهامی خاص که در مقیاس بزرگ تری تاسیس و فعالیت می کند مستم حداقل دو سرمایه گذار و داشتن هیئت مدیره است. سرمایه این شرکت های سهامی قابل انتقال و مبادله در عموم می باشد.
شرکت سهامی عام :
در شرکت سهامی عام هر سرمایه گذار می تواند بدون هماهنگی با سایر سرمایه گذاران سهم خود را به دیگری انتقال دهد. در این شرکت ، تعداد سرمایه گذاران باید از دو نفر بیشتر باشد و میزان سود و زیان هر شخص به اندازه سهام او خواهد بود.
در شرکت سهامی عام، برای تمام کسانی که می خواهند در این قالب از شرکت به کار بپردازند، باید مجوز اخذ شود و تنها موسس شرکت احتیاجی به اخذ مجوز ندارد.
پس از ثبت شرکت فرد متقاضی می تواند برای اخذ ویزای ورود به این کشور اقدام نماید.

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت در آذربایجان 
- صفحه اول پاسپورت
- تهیه سه عدد فرم توسط موسس و مدیرعامل
- ارائه فرم سنوات اشتغال به کار در زمینه موضوع ثبتی شرکت
- ارائه برگ تاییدیه سفارت کشور آذربایجان در ایران
- آدرس محل جهت کار شرکت
- افتتاح حساب در یکی از بانک های کشور آذربایجان
- ارائه وکالت نامه وکیل ( در صورت داشتن وکیل ) 


طبق ماده 4 لایحه اصلاحی قانون تجارت،شرکت سهامی عام شرکتی است که در آن موسسین قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند و این ویژگی عمده این شرکت ها می باشد.مسوولیت شرکا محدود به همان میزان مبلغ اسمی سهام می باشد،مبلغ اسمی در مقابل مبلغ رسمی قرار دارد که عبارتست از ارزش روز هر سهم خریداری شده.

- استعلام شماره ثبت شرکت

- نحوه ثبت شرکت دانش بنیان

- دانستنی های ثبت شرکت در عمان

تشکیل شرکت سهامی عام:
برای تشکیل شخصیت های حقوقی اعم از اشخاص حقوق عمومی(سازمان های دولتی) و یا اشخاص حقوق خصوصی(شرکت های تجارتی)مقررات و شرایط خاصی وجود دارد.قانون تجارت در آغاز مقررات مربوط به شرکت های تجارتی شرایط تشکیل آن ها را مقرر کرده است.تشکیل شرکت های سهامی عام به لحاظ اهمیت،مشمول مقررات خاص و نسبتاَ زیادی است.
الف)اقدامات مقدماتی:شرکت سهامی مهمترین نوع شرکت تجارتی است.زیرا انجام پروژه های بزرگ صنعتی،تجارتی مثل سدها،شهرک ها،آسمان خراش ها و کارخانه های بزرگ خودرو،هواپیما و کشتی سازی جز از طریق تشکیل شرکت های سهامی میسر نیست.زیرا اولاَ انجام این گونه پروژه ها نیاز به سرمایه انبوهی دارد که معمولاَ از طریق سرمایه های خصوصی امکان پذیر نیست.ثانیاَ تعداد شرکا در این شرکت ها زیاد و در نتیجه میزان سرمایه گذاری هر فرد نوعاَ خیلی زیاد نیست و ثالثاَ میزان خطر،در صورت ورشکستگی برای هر شریک غیر قابل جبران نیست زیرا مسئولیت شرکا فقط محدود به سهام آنان در شرکت است.
برای تشکیل یک شرکت سهامی عام مقدماتی به شرح زیر لازم است:
1-وجود تعدادی افراد علاقمند.این افراد ممکن است به علت تخصص یا استفاده از سرمایه خود و یا بالاخره علاقه مندی به امور تجارتی فکر تشکیل یک شرکت تجارتی را در فکر خود طرح ریزی کنند.مثلاَ شخصی دارای امتیاز تاسیس یک کارخانه داروسازی است یا در یک رشته خاصی تخصص دارد و از این قبیل ولی سرمایه کافی برای استفاده و اجرای آن ندارد،در این صورت با چند نفر دیگر که به نحوی می توانند با او همکاری داشته باشند فکر خود را مطرح و درصدد تشکیل یک شرکت بر می آیند.این افراد از نظر قانون"موسسین"شرکت محسوب می شوند.
2-تعهد و تامین حداقلی از سرمایه شرکت به وسیله موسسین.موسسین باید حداقل بیست درصد سرمایه شرکت را "تعهد"کرده و حداقل سی و پنج درصد مبلغ تعهد شده را نقداَ بپردازند.
در شرکت سهامی عام،نوعاَ به علت طولانی بودن عملیات اجرایی و عدم نیاز به تمام سرمایه در موقع تشکیل،قانون ومی برای پرداخت تمام سرمایه ی شرکت به وسیله ی شرکا نمی بیند.به همین دلیل مقرر داشته است موسسین باید اقلاَ بیست درصد سرمایه شرکت را خود تعهد کرده و حداقل 35% آن نقداَ پرداخت شود.مثلاَ اگر سرمایه شرکتی ده میلیون ریال باشد تعهد پرداخت دو میلیون ریال باید به وسیله موسسین انجام شده و از این مبلغ هفتصد هزار ریال نقداَ در یکی از بانک ها در حسابی که به نام "شرکت در شرف تاسیس" باز می گردد تودیع گردد(ماده 6) ممکن است،سرمایه یک یا چند نفر از موسسین به جای پول نقد به صورت غیر نقد مثل زمین،خودرو،کارخانه یا امتیاز خاصی باشد.در این صورت به طریق زیر عمل می شود:
طبق تبصره ماده 6 لایحه اصلاحی"هر گاه قسمتی از تعهد موسسین به صورت غیر نقد باشد باید عین آن یا مدارک مالکیت آن را در همان بانکی که برای پرداخت مبلغ نقدی حساب باز شده است تودیع .نمایند".
3-تقدیم اسناد مربوطه به اداره ثبت شرکت ها جهت انجام امور مقدماتی تشکیل شرکت:
پیش نویس اساسنامه و اعلامیه پذیره نویسی ،رسید تعهد و پرداخت سرمایه به وسیله موسسینن به ضمیمه اظهارنامه باید به مرجع ثبت شرکت ها تقدیم شود.مرجع ثبت شرکت ها بعد از ملاحظه ی اظهارنامه و ضمایم آن اگر ایراد قانونی در آن مشاهده نکرد اجازه انتشار اعلامیه پذیره نویسی را صادر خواهد کرد.
4-انتشار اعلامیه پذیره نویسی:
همان طور که گفتیم،در شرکت های سهامی عام مقداری از سرمایه به وسیله غیر موسسین تامین می گردد.
طریقه تامین این مقدار از سرمایه با انتشار اعلامیه پذیره نویسی انجام می شود.پذیره نویسی عبارت است از تعهد خرید و پرداخت مبلغ یک یا چند سهم از طرف افراد غیر موسس و پرداخت مبلغی از آن به صورت نقد.
موسسین جهت تشکیل شرکت مم به اموری بشرح ذیل می باشند:
1-اخذ اظهارنامه ثبت شرکت باید از اداره ثبت شرکت ها که با قید تاریخ به امضای کلیه موسسین برسد و موضوعات زیر در آن ذکر شده باشد.
2-تهیه و تنظیم طرح مقدماتی اساسنامه
3-موسسان باید 20 % سرمایه شرکت را خودشان تعهد کنند و لااقل 35 % از مبلغ تعهد شده را در حسابی به نام حساب شرکت در شرف تاسیس نزدیکی از بانک ها و در صورتی که تمام یا قسمتی از سرمایه به صورت غیر نقدی باشد عین یا مدارک آن را در بانک بسپارند و از بانک گواهی نامه دریافت نمایند.
4-تهیه و تنظیم طرح اعلامیه پذیره نویسی که به امضای کلیه موسسین رسیده باشد.
5-تحویل اظهارنامه و طرح اساسنامه و طرح اعلامیه و گواهی بانک به مرجع ثبت شرکت ها و دریافت رسید.
6-انتشار طرح اعلامیه پذیره نویسی در رومه کثیرالانتشاری که آگهی های شرکت را تا قبل از تشکیل مجمع عمومی موسس در آن چاپ می کنند و قرار دادن آن در بانکی که تعهد سهام نزد آن صورت می گیرد در معرض دید علاقه مندان.
در اعلامیه شعبه بانک و شماره حسابی تعیین شده است که اشخاص می توانند تا تاریخ معین مراجعه کرده و تعدادی ورقه سهام خریداری کنند،پس از گذشت مهلت فوق موسسان ظرف مدت (حداکثر)یک ماه به تعهدات پذیره نویسان رسیدگی کرده و پس از احراز اینکه تمام سرمایه تعهد شده و لااقل 35 % آن پرداخت شده است تعداد سهام هر یک از متعهدین را تعیین و مجمع عمومی موسس را دعوت می کنند.
مراحل ثبت شرکت سهامی عام:
-یک طرح اظهارنامه یا اساس نامه که توسط تمامی موسسین امضا شده تهیه شود.
-حدود 20 درصد از سرمایه در شرکت و 35 درصد در یکی از بانک ها و به حساب شرکت گذاشته شود.
-یک مجوز از سازمان بورس و اوراق بهادار گرفته شود.
-یک اعلامیه پذیره نویسی تهیه شود که حداقل در دو رومه کثیرالانتشار منتشر و در بانک دارنده حساب شرکت در معرض عموم قرار گیرد.
مدارک لازم برای ثبت شرکت سهامی عام:
مرحله اول: (مرحله تشکیل و تحصیل اجازه پذیره نویسی)
-1 دو نسخه طرح اعلامیه پذیره نویسی که بایستی به امضاء کلیه موسسین رسیده باشد.
2-دو نسخه اظهارنامه ی تکمیل شده
3-دو نسخه طرح اساسنامه تکمیل شده
4-تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت موسسین
5-اصل گواهی بانکی مبنی بر پرداخت سرمایه (حداقل 35% از 20 % سرمایه تعهد شده)
6-اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
7-اصل مجوز اولیه از سازمان بورس و اوراق بهادار
8-تکمیل فرم تعیین نام به ترتیب اولویت نام پیشنهادی های و همچنین فیش واریزی مربوطه
مرحله دوم:( مرحله ایجاد و ثبت شرکت های عام سهامی)
1-دو نسخه اساسنامه که به تصویب مجمع عمومی موسس رسیده باشد.
2-دو نسخه صورتجلسه مجمع عمومی موسسین متضمن تصویب اساسنامه تعیین،اعضاء هیئت مدیره،انتخاب بازرسان و رومه های کثیرالانتشار
3-دو نسخه صورتجلسه هیات مدیره
4-اصل گواهی بانکی مبنی بر پرداخت حداقل 35% سرمایه شرکت(در صورتیکه قسمتی از سرمایه موسسین بصورت غیر نقدی باشد)
5-اصل مجوز سازمان بورس و اوراق بهادار(مجوز ثانویه)
نتیجه عدم ثبت شرکت سهامی عام:
با وجود آنکه شرکت قبل از ثبت در مرجع ثبت شرکت ها ایجاد می شود و شخصیت حقوقی پیدا می کند،ثبت شرکت در کارکرد آن نقش عمده ای دارد.در واقع،تا شرکت ثبت نشود نمی تواند برخی از اعمال حقوقی را انجام دهد:اولاَ"تا وقتی که شرکت به ثبت نرسیده صدور ورقه سهم یا گواهینامه موقت سهم ممنوع است.در صورت تخلف امضاکنندگان مسئول جبران خسارات اشخاص ثالث خواهند بود"(ماده 28 لایحه قانونی 1347)؛ثانیاَ"انتشار اوراق قرضه ممکن نیست،مگر وقتی که کلیه سرمایه ثبت شده شرکت تادیه شده و دو سال تمام از تاریخ ثبت شرکت گذشته و دو ترامه آن به تصویب مجمع عمومی رسیده باشد"(ماده 55 لایحه قانونی 1347)؛ثالثاَ"استفاده از وجود تادیه شده به نام شرکت های سهامی در شرف تاسیس ممکن نیست،مگر پس از به ثبت رسیدن شرکت."_ماده 22 لایحه قانونی 1347).در هر حال،اگر شرکت ظرف شش ماه از تاریخ تسلیم اظهارنامه مذکور در ماده 6 این قانون به ثبت نرسد،موسسان و پذیره نویسان می توانند به بانکی که پذیره نویسی نزد آن صورت گرفته است مراجعه کنند و تعهد نامه و وجوه پرداختی خود را مسترد دارند(ماده 19 لایحه قانونی 1347)
بجز تضییقات مذکور،شرکت سهامی از زمان تشکیل و قبل از به ثبت رسیدن دارای حقوق و تعهداتی است که قانون برای آن معین کرده است؛در نتیجه مدیران شرکت به محض انتخاب شدن و قبول سمت خود می توانند از اختیاراتی که قانون به آن ها اعطا کرده استفاده کنند،از جمله اینکه می توانند بلافاصله پس از تشکیل شرکت،رییس هیات مدیره و احیاناَ مدیر عامل شرکت را انتخاب کنند.چنین انتخابی لازم است،چه رییس هیات مدیره یا مدیر عامل باید شرکت را به ثبت برسانند.با توجه به اینکه شرکت پس از ایجاد،شخصیت حقوقی پیدا می کند،مدیران می توانند در مجامع عمومی عادی و فوق العاده نیز تصمیم گیری کنند.آنان می توانند در مجامع عمومی  عادی و فوق العاده نیز تصمیم گیری کنند و از جانب شرکت معاملاتی انجام دهند،از جمله اجاره مسکن،استخدام کارمند و خرید لوازم اداری و ماشین آلات.


هر تولید کننده برای محصولات خود ، باید علامتی مشخص نماید که این علامت، معرف و مشخص کننده اشیاء یا کالایی است که آن تاجر عرضه می نماید و برای اینکه علامت مزبور به رسمیت شناخته شود باید در اداره ثبت شرکت ها به ثبت رسیده و در رومه رسمی نیز منتشر شده باشد.

ثبت علامت تجاری یا اصطلاحاَ برند ، از عرضه ی کالاهای مشابه توسط اشخاص ثالث تحت علائم تجاری که عین یا به طریق گمراه کننده ای مشابه علامت تجاری دیگری هستند جلوگیری به عمل می آورد و مانع از سوء استفاده متقلبان می شود.
به موجب تبصره 1 قانون ثبت علایم تجاری و اختراعات مصوب اول تیرماه 1310 ثبت علامت در ایران اختیاری است مگر در مواردی که دولت آن را اامی قرار دهد ولی ماده 2 اضافه می کند : " حق استعمال انحصاری علامت تجاری فقط برای کسی شناخته خواهد شد که علامت خود را به ثبت رسانیده باشد ".
بنابراین موسسات تجاری جز در مواردی که دولت آن را اامی کند، اجباری به ثبت علامت تجاری ندارند. یکی از مواردی که دولت ثبت آن را اجباری دانسته است، برند مواد غذایی است. تصویب نامه ای که در اردیبهشت ماه 1328 به تصویب هیئت وزیران رسیده است ثبت علامات مربوط به اجناس دارویی و طبی و مواد غذایی را که ذیلاَ شرح داده می شود اجباری نموده است :
الف- داروهای اختصاصی ( اسپسالیته ) مورد استعمال طبی یا بیطاری که با نسخه پرشک یا بدون آن مصرف می شود.
طبق تبصره ماده 5 آیین نامه داروهای اختصاصی ( اسپسیالیته ) عبارتست از تمام اجناس دارویی یا طبی که برای استعمال داخلی یا خارجی انسان یا حیوانات اهلی به کار می رود و نام و ترکیب و تعریف آن ها غیر از چیزی است که اسم معمولی این اجناس در کوکس ها یا در اصطلاحات دارویی به تصدیق وزارت بهداری باشد یا فرمول حقیقی آن در روی برچسب نوشته نشده باشد و در بسته یا پاکت یا جعبه یا بطری به فروش برسد.
ب- مواد غذایی که در لفاف و یا ظروف و به اسم مشخصی باشند مانند کنسرو مواد غذایی،"  آردهای مخصوص " ، چای های مختلف ، کاکائو ، شکلات ، آب نبات ، پنیر ، شیر ، مربا ، ترشی ، کره و روغن های مختلف و غیره.
ج- آب های معدنی یا گازدار، شربی ، آب های میوه و انواع نوشابه ها که در تحت اسم و ظروف مشخصی به معرض فروش گذارده می شود.
د- لوازم آرایش و وجاهت که برای استعمال مستقیم بر روی بدن انسان به کار می رود. مانند صابون، خمیر ، محلول ، عطریات و ادوکلن و غیره.
شایان ذکر است، علایم تجاری باید واجد شرایط ذیل باشند :
الف) موجب گمراه کردن مشتریان نگردد.
ب) باید وجه تمایز داشته و ابتکاری باشد.

اظهارنامه ثبت برند تولید آرد نان
برای ثبت علامت تجاری باید اظهارنامه ای به زبان فارسی تنظیم شود و دارای تاریخ و امضاء باشد و نکات ذیل در آن درج گردد :
1- مشخصات و اقامتگاه و تابعیت صاحب علامت و قید اینکه مرکز اصلی موسسه تجاری در کجا قرار دارد.
2- در صورتی که اظهارنامه به وسیله وکیل تنظیم شده باشد. مشخصات و اقامتگاه وکیل باید قید گردد.
3- رشته تجارت مشخص گردد که مثلاَ تجارت فرش است یا لوازم ماشین یا مواد غذایی و غیره
4- شرح نوع کالا یا محصولاتی که علامت برای تشخیص آن انتخاب گردیده است با تعیین نوع طبقات.

ضمائم اظهارنامه تولید آرد نان
از جمله مدارکی که ضمیمه اظهارنامه می شود مدارک ذیل را می توان نام برد:
1- نسخه اصلی یا رونوشت مصدق آن هر گاه تقاضا به وسیله وکیل به عمل آمده باشد.
2- ده عدد نمونه علامت
3- بر روی هر نمونه مهر شعبه ثبت شرکت ها و علایم تجاری زده می شود.
4- در صورتی که علامت در خارج به ثبت رسیده باشد. رونوشت آن که به تایید اداره صادرکننده زبان اصلی رسیده رسیده باشد ضمیمه شود و ترجمه آن به فارسی نیز پیوست گردد.
5- در صورتی که علامت برای تشخیص امتیاز محصول جماعتی از زارعین ( زعفران بیرجند ) یا صنعتگران یا تجار یا محصول یک شهر ( پسته رفسنجان ) یا یک ناحیه از کشور باشد گواهی مقامات صلاحیتدار نیز باید ضمیمه گردد.
مقامات صلاحیتداری که اداره ثبت مکلف به قبول گواهی آن ها می باشد عبارتند از :
الف) اتحادیه صنفی
ب) اطاق بازرگانی یا صنایع
ج) شهرداری
د) فرمانداری
6- شخصی که تقاضای ثبت چند علامت را می نماید باید برای هر یک اظهارنامه جداگانه تنظیم نماید.


 
انواع شرکت ها را می توان به دو دسته شرکت های مدنی و شرکت های تجاری تقسیم نمود که ذیلاَ به بررسی شرکت های تجاری می پردازیم.
هر گاه دو یا چند نفر به منظور انجام امور تجاری با تسهیم سرمایه و ترسیم نحوه تقسیم سود و زیان طبق مفاد قرارداد، تفاهم نمایند فعالیت آن ها یک شرکت تجاری را تشکیل داده است. به عبارت دیگر هرگونه عملیات تجاری ناشی از تودیع سرمایه شرکاء که طبق قرارداد با تقسیم سود و زیان همراه باشد مشمول فعالیت شرکت تجاری است.
بنا به مراتب فوق عوامل مشخصه شرکت های تجاری به قرار ذیل است :
1- تشکیل سازمان مستقل
2- همکاری بین دو یا چند نفر
3- آوردن حصه
4- مبادرت به عملیات بازرگانی
5- تقسیم سود و زیان
این شرکت ها دارای شخصیت جداگانه از شرکاء بوده و رأساً دارای حقوق کامل می باشند که در روابط آن با شرکاء و یا اشخاص ثالث و طلبکاران شرکت و طلبکاران شخصی شرکاء تاثیر دارد.


انواع شرکت های تجاری
در یک طبقه بندی، شرکت های تجاری را از لحاظ میزان مسئولیت اعضا می توان به چهار دسته به شرح ذیل تقسیم نمود :
1. شرکت های تجاری سرمایه ای :
در این نوع شرکت، مسئولیت شرکاء مشخص و معین است و صرفاَ محدود به آورده (سرمایه) شریک است. بنابراین سقف تعهد شرکاء در شرکت های سرمایه ای، میزان سرمایه آن ها است و بیش از آن، شرکاء مسئولیتی ندارند. شرکت های سهامی و شرکت های با مسئولیت محدود از انواع شرکت های سرمایه ای محسوب می شوند.
2. شرکت های تجاری شخصی :
در این نوع شرکت ها مسئولیت شرکاء نامحدود است و تعهد شرکاء به تمامی اموال و دارایی آن ها تسری دارد. شرکت های تضامنی و شرکت های نسبی در زمره شرکت های شخصی می باشند.
3. شرکت های تجاری مختلط :
در شرکت های مختلط مسئولیت برخی از شرکاء محدود و برخی نامحدود است. شرکایی که مسئولیت آن ها محدود به سرمایه آن ها است را شریک عادی و شرکایی که مسئولیت آن ها نامحدود است را شریک ضامن می نامند. شرکت های مختلط شامل شرکت های مختلط سهامی و غیرسهامی است.
4. شرکت های تجاری کمیتی :
در این قبیل شرکت ها که عمدتاً به منظور رفاه و تسهیل امور شرکاء تشکیل می شوند مسئولیتی متوجه شرکاء نیست مانند شرکت های تعاونی (مسکن یا مصرف) که به منظور تامین مایحتاج شرکاء تشکیل می شوند.

اقسام شرکت های تجاری
قانون تجارت ایران در ماده 20، شرکت های تجاری را بر 7 قسم و به شرح ذیل احصاء نموده است:
1. شرکت های سهامی (به موجب ماده 4 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 24/12/1347 شرکت سهامی به دو نوع شرکت سهامی عام و خاص تقسیم می شود.)
2. شرکت تضامنی
3. شرکت با مسئولیت محدود
4. شرکت مختلط غیر سهامی
5. شرکت مختلط سهامی
6. شرکت نسبی
7. شرکت تعاونی تولید و مصرف


با نگاه به تاریخ حقوق کشورهای مختلف جهان، می بینیم که از دوران بسیار قدیم، مردم هر جامعه ای با توجه به بافت اجتماعی خویش با یکدیگر و با سایر جوامع داد و ستد داشته اند و به علت عدم قوانین مدون، معاملات تجاری خود را بر اساس عرف و آداب و رسوم زمان خویش انجام می دادند. قدیمی ترین قانونی که بشر تنظیم کرده به احتمال زیاد قانون حمورابی است که به دستور ششمین پادشاه بابل تدوین شده است. قسمتی از این مجمع القوانین که در حفریات شوش به دست آمده، در موزه ی لوور پاریس نگهداری می شود. قسمت هایی از قانون به شرکت های تجاری، حمل و نقل، نگهداری کالا، حق العمل کاری اختصاص دارد. در نوشته های یونان، رم قدیم، مصر و فینیقی ها کم و بیش قواعدی در این خصوص دیده می شود.
سابقه تجارت در ایران نیز در حد تمدن ایران است. در ایران باستان، بازرگانان با سایر کشورها ارتباط تجاری داشتند. جاده ی ابریشم نمونه ای از تجارت بین کشور ایران و چین بوده است که از کشورهای کنونی ترکمنستان، ازبکستان و قرقیزستان عبور کرده و به سرزمین چین منتهی می گردید.
در حقوق ما نخستین قانون تجاری که در آن از شرکت های تجاری بحث شده قانون 25 دلو 1303 می باشد.بعد از آن قوانین 12 فروردین و 12 خرداد 1304 شمسی به تصویب رسید.اما نخستین قانونی که اولین بار در خصوص شرکت های تجاری وضع شد قانون مصوب 1311/2/3 است که از آن زمان تاکنون قانون تجارت ایران می باشد.این قانون بعدها به موجب لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 47/12/24 اصلاح گردید.
قانون تجارت ما تعریفی از شرکت تجاری ننموده است و ناچار باید به تعریفی که قانون مدنی از شرکت نموده است مراجعه نماییم ، ولی باید در نظر داشت که تعریف قانون مدنی خیلی کلی است. با در نظر گرفتن اصول و مقررات مربوط به شرکت های تجاری، می توان شرکت های تجاری را چنین تعریف نمود:
شرکت تجاری عبارت است از سازمانی که بین دو یا چند نفر تشکیل می شود که در آن هر یک سهمی به صورت نقد یا جنس یا کار خود در بین می گذارند تا مبادرت به عملیات تجاری نموده و منافع و زیان های حاصله را بین خود تقسیم کنند.
این شرکت ها دارای شخصیت جداگانه از شرکاء بوده و رأساً دارای حقوق کامل می باشند که در روابط آن با شرکاء و یا اشخاص ثالث و طلبکاران شرکت و طلبکاران شخصی شرکاء تاثیر دارد.
به موجب ماده 588 قانون تجارت، شخص حقوقی می تواند دارای کلیه حقوق و تکالیفی شود که قانون برای افراد قائل است، مگر حقوق و وظایفی که بالطبیعه فقط انسان ممکن است دارای آن باشد، مانند حقوق و ظایف ابوت، بنوت و امثال ذالک”.
قانون تجارت ایران در ماده 20، شرکت های تجاری را بر 7 قسم و به شرح ذیل احصاء نموده است:
1. شرکت های سهامی ( به موجب ماده 4 لایحه اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 1347/12/24 شرکت سهامی به دو نوع شرکت سهامی عام و خاص تقسیم می شود.)
2. شرکت تضامنی
3. شرکت با مسئولیت محدود
4. شرکت مختلط غیر سهامی
5. شرکت مختلط سهامی
6. شرکت نسبی
7.شرکت تعاونی تولید و مصرف
باید یادآوری کرد که شرکت های تجاری، مانند هر پدیده اجتماعی دیگر، برحسب ضرورت و نیاز اجتماع ابتدا به صورت ابتدایی و ناقص به وجود آمده و سپس بر حسب مقتضیات و موارد مختلف راه تکامل را طی نموده و به انواع مختلف تقسیم شده اند. حتی شرکت تجاری در معنی امروزی که دارای شخصیت حقوقی است نیز خیلی دیر به وجود آمده است، در حالی که امر تجارت بین چند نفر به صورت مشارکت در معنی تودیع مبلغی سرمایه به صورت شرکت برای امور تجاری و به قصد تقسیم سود و زیان احتمالی از دیر زمان وجود داشته است. اولین شرکتی که در عالم تجارت پیدا شده ظاهراَ شرکت سهامی بوده است سپس شرکت های تضامنی پیدا شدند و بالاخره سایر شرکت ها به مرور زمان به وجود آمدند.
قانون مقررات زیادی برای شرکت های تجاری وضع نموده که رعایت آن ها هر یک به نوبه ی خود لازم است، ولی یک رسیدگی و بازرسی کلی و دقیق در ابتدای تأسیس شرکت لازم است تا معلوم شود وجود آوردن این شخصیت حقوقی، با رعایت مقرراتی است که وضع شده یا خیر و آن ثبت شرکت ها است. ثبت شرکت به عنوان اقدام نهایی در تاسیس شرکت به شمار می رود. با توجه به ماده ی 95 قانون تجارت که ثبت کلیه ی شرکت های تجاری را اامی دانسته، ثبت شرکت کامل کننده ی همه ی شرایط تشکیل و از جمله شرایط شکلی است.
از طرفی دیگر فعالیت تحت عنوان شرکت به علت امتیازاتی که قانون برای شرکت ها در نظر گرفته است – نظیر اعطای وام– و حمایت هایی که از اشخاص حقوقی به عمل می آورد ، موجب اطمینان خاطر شرکت ها جهت فعالیت با امنیت شغلی بیشتر نسبت به فعالیت شخصی می گردد. همچنین ثبت شرکت، به شرکت ها امکان حضور در مناقصات و مزایدات را می دهد که سود قابل توجهی را برای طرفین معامله به همراه دارد.
حال این سوال مطرح می شود که چه کسانی می توانند شرکت ثبت کنند؟ شرایط ثبت شرکت چیست؟
به موجب قوانین ایران،  کسانی که می توانند در ایران شرکت ثبت نمایند به قرار ذیل می باشند:

کلیه ی اشخاص حقیقی و حقوقی اعم از ایرانی و خارجی می توانند در ایران شرکت ثبت نمایند.
اشخاص خارجی می توانند بدون شریک ایرانی به صورت مالکیت 100% در ایران شرکت ثبت نمایند.
چند شرکت با هم می توانند بدون وجود اشخاص حقیقی شرکت مستقلی ثبت نمایند.(Joint Venture)
در ادامه، به منظور تشریح کم و کیف موضوع ، ضمن توضیح راجع به شرایط عمومی و اختصاصی شرکت ، به شرح و بسط انواع شرکت که هر شرکت جهت ثبت و تاسیس به لحاظ اامات قانونی مم به رعایت آن است می پردازیم و در انتها، مراحل ثبت انواع شرکت را بررسی می کنیم.
در قرارداد شرکت مثل همه عقود و قراردادها باید شرایط عمومی صحت عقود رعایت شود که عبارتند از :
1-. قصد و رضا
قصد و رضا ناشی از اراده و اختیار است و فقدان هر یک موجب بطلان قرارداد است.فقدان قصد مثل اینکه قرارداد در حال مستی و بیهوشی واقع شود.فقدان رضا مثل اینکه شرکت بر اثر اکراه یا اشتباه یا تدلیس واقع شود.
2- اهلیت
شرکای شرکت باید اهلیت انجام دادن معامله را داشته باشند. اهلیت عبارت از داشتن رشد و عقل است.ملاک رشد از نظر قانون رسیدن به سن هیجده سال و ضابطه عقل عرف و نظر پزشک قانونی است.
3- معین بودن موضوع
موضوع شرکت یعنی معاملاتیکه انجام خواهد داد باید معین و مشخص باشد و شرکت برای امر مبهم و غیر معین باطل است.
4-  قانونی بودن جهت و هدف
جهت و هدف شرکت امر غیر قانونی مثل قاچاق و قمار و سرقت و اغتشاش و نظایر این ها باشد باطل است.
علاوه بر شرایط عمومی شرایط اختصاصی شرکت عبارتند از :
1- وجود شرکا
شرکت با حداقل دو نفر تشکیل می شود ولی حداکثری برای تعداد شرکاء وجود ندارد
2- همکاری شرکا
همکاری شرکا در دادن سرمایه و حضور در مجامع عمومی و در صورت انتخاب شدن به نمایندگی شرکت از هیات مدیره و بازرسی حضور و فعالیت در آنست.
3- سرمایه گذاری
سرمایه شرکت اعم از نقد یا جنس و یا حتی هنر و عمل و امتیاز از طرف شرکاء تامین می شود.
4- مبادرت به عملیات بازرگانی
اساس شرکت تجاری بر انجام معاملات تجاری است. برای رفع هر گونه ابهام باید گفت که معاملات در غیر منقول و یا برای حوائج شخصی اگر چه از طرف شرکت های تجاری باشد تجارت محسوب نیست.
5- تقسیم سود و زیان
در شرکت ،سود و زیان بین شرکا تقسیم می شود و اگر شرکت ضرر بکند آن هم بین شرکا تقسیم خواهد شد.

شرکت سهامی عام
شرکت های سهامی به دلیل کثرت سرمایه، تعدد شرکاء و تنوع گستره فعالیت، مهم ترین و فعال ترین نوع شرکت در میان شرکت های موجودی به حساب می آیند. شرکت سهامی به دو نوع تقسیم می شود : شرکت سهامی عام و شرکت سهامی خاص . به موجب قانون، شرکت سهامی عام شرکتی است که موسسین آن ها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند.
یادآوری می شود که :
1. در شرکت سهامی عام ، حداقل شرکا 5 نفر و حداقل هیات مدیره یا مدیران 5 نفر است.
2. حداقل سرمایه اولیه ، مبلغ پنج میلیون ریال است که سرمایه شرکت توسط موسسین و عموم مردم تامین می شود. در صورتیکه سرمایه شرکت بعد از تاسیس به هر علت از حداقل مذکور کمتر شود باید ظرف یک سال نسبت به افزایش سرمایه تا میزان حداقل مقرر اقدام به عمل آید یا شرکت به نوع دیگر از انواع شرکت های مذکور در قانون تجارت تغییر شکل یابد وگرنه هر ذینفع می تواند انحلال آن را از دادگاه صلاحیتدار درخواست کند.هر گاه قبل از صدور رای قطعی موجب درخواست انحلال منتفی گردد دادگاه رسیدگی را موقوف خواهد نمود.
3. سهم سرمایه موسسین نباید از 20 درصد سرمایه شرکت کمتر باشد.
4. 35% از مبلغ مندرج در بند 3 مذکور باید به صورت نقدی توسط موسسین تامین و در حسابی تحت عنوان ” شرکت سهامی عام در شرف تاسیس ” نزد یکی از بانک ها سپرده شود.
5. رسید سپرده نقدی و در صورتیکه بخشی از آن در قالب تعهد غیر نقدی باشد اسناد مالکیت مربوطه در همان بانکی که واریز نقدی در آن انجام پذیرفته ، تودیع و گواهی بانک به ضمیمه اظهارنامه به مرجع ثبت شرکت ها تسلیم شود.
6.  مجمع عمومی موسس پس از رسیدگی و احراز پذیره نویسی کلیه سهام شرکت و پرداخت مبالغ لازم می بایست وارد شور شده و اساسنامه شرکت را تصویب و اولین مدیران و بازرس یا بازرسان شرکت را انتخاب می نمایند و مدیران و بازرسان باید کتباَ قبولی خود را اعلام و در این مرحله شرکت تشکیل شده محسوب می گردد. آنگاه اساسنامه به انضمام اظهارنامه شرکت و طرح اعلامیه پذیره نویسی سهام  به امضا کلیه موسسین رسیده باشد ، با قید نام رومه کثیرالانتشار منتخب ، در تهران به اداره ثبت شرکت ها و در شهرستان ها به دایره ثبت شرکت ها و در نقاطی که دایره ثبت وجود ندارد به اداره ثبت اسناد و املاک محل تسلیم و رسید دریافت شود. ( ماده 6 قانون تجارت )
قابل ذکر است ، مسئولیت شرکا در شرکت سهامی عام   به میزان مبلغ اسمی سهام هر شریک» است .

مدارک لازم برای ثبت شرکت سهامی عام :
مرحله اول: (مرحله تشکیل و تحصیل اجازه پذیره نویسی
1- دو نسخه طرح اعلامیه پذیره نویسی که بایستی به امضاء کلیه موسسین رسیده باشد.
2- دو نسخه اظهارنامه ی تکمیل شده
3- دو نسخه طرح اساسنامه تکمیل شده
4- تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت موسسین
5- اصل گواهی بانکی مبنی بر پرداخت سرمایه (حداقل 35% از 20 % سرمایه تعهد شده)
6- اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
7- اصل مجوز اولیه از سازمان بورس و اوراق بهادار
8-تکمیل فرم تعیین نام به ترتیب اولویت نام پیشنهادی های و همچنین فیش واریزی مربوطه
مرحله دوم: ( مرحله ایجاد و ثبت شرکت های عام سهامی)
1- دو نسخه اساسنامه که به تصویب مجمع عمومی موسس رسیده باشد.
2- دو نسخه صورتجلسه مجمع عمومی موسسین متضمن تصویب اساسنامه تعیین،اعضاء هیئت مدیره،انتخاب بازرسان و رومه های کثیرالانتشار
3- دو نسخه صورتجلسه هیات مدیره
4- اصل گواهی بانکی مبنی بر پرداخت حداقل 35% سرمایه شرکت(در صورتیکه قسمتی از سرمایه موسسین بصورت غیر نقدی باشد)
5- اصل مجوز سازمان بورس و اوراق بهادار(مجوز ثانویه)

شرکت سهامی خاص
شرکت سهامی خاص، شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام، محدود به مبلغ اسمی آنان است. تعداد سهامداران شرکت سهامی خاص نباید از سه نفر کمتر باشد.
لازم است بلافاصله قبل از نام شرکت یا بعد از آن عنوان ” شرکت سهامی خاص ” در تمام اوراق و اطلاعیه ها و آگهی های آن به طور روشن و خوانا نوشته شود. این نوع از شرکت ، جهت اخذ نمایندگی ها و یا شرکت در مناقصات و مزایده های دولتی و نمایشگاه ها و همچنین اخذ تسهیلات بانکی از اعتبار نسبتاَ خوبی برخوردار است. از آن جایی که صاحبان شرکت سهامی خاص می توانند تا 10 برابر سرمایه ثبت شده خود از سیستم بانکی وام بگیرند ، بنابراین در هنگام اخذ تسهیلات معمولاَ می بایست افزایش سرمایه داشته باشند.
با ثبت شرکت سهامی خاص، می توان با جمع آوری سرمایه های کوچک  در محیطی دوستانه ، به انجام فعالیت تجاری پرداخت. البته ،سرمایه شرکت های سهامی خاص قابل معامله در بازار بورس نیست اما توسط مردم به راحتی قابل داد و ستد می باشد.
در رابطه با ثبت شرکت سهامی خاص نکات ذیل حائز اهمیت است :
1- حداقل 3 نفر عضو اصلی در شرکت که به سن قانونی رسیده باشند. ( سال تمام )
2- حداقل سرمایه شرکت 1.000.000 ریال باشد.
3- در بدو تاسیس حداقل 35% سرمایه به صورت نقدی باید به حساب شرکت تودیع شود.
4- در صورت سرمایه غیر نقدی ( در صورت وجود ) باید به تفکیک تقویم و در اظهارنامه منعکس گردد.
5- سرمایه شرکت صرفاَ توسط موسسین تامین می شود.موسسین شرکت،نسبت به کلیه اعمال و اقداماتی که به منظور تاسیس و به ثبت رسانیدن شرکت انجام می دهند،مسوولیت تضامنی دارند.تا وقتی که شرکت به ثبت نرسیده است،صدور ورقه سهم یا گواهینامه موقت سهم ممنوع است.در صورت تخلف امضاء کنندگان آن ها،مسوول جبران خسارات اشخاص ثالث خواهند بود.
6- اعضاء هیات مدیره باید حداقل از 2 نفر تشکیل گردد و اعضا و هیات مدیره باید حداقل دارنده یک سهم باشند و اعضا و هیات مدیره نباید دارای سوء پیشینه کیفری باشند.

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت سهامی خاص به قرار ذیل است :
1- دو برگ اظهارنامه شرکت سهامی خاص،تکمیل آن و امضاء ذیل اظهارنامه توسط کلیه ی سهامداران
2- دو جلد اساسنامه شرکت سهامی خاص که ذیل تمام صفحات آن به امضاء کلیه ی سهامداران رسیده باشد.
3- دو نسخه صورت جلسه مجمع عمومی موسسین که به امضاء سهامداران و بازرسین رسیده باشد.
4- دو نسخه صورت جلسه هیئت مدیره که به امضاء مدیران منتخب مجمع رسیده باشد.
5- فتوکپی شناسنامه کلیه سهامداران و بازرسین برابر اصل شود.
6- ارائه گواهی پرداخت حداقل 35% سرمایه شرکت از بانکی که حساب شرکت در شرف تاسیس در آن جا باز شده است.
تذکر: در صورتی که مقداری از سرمایه ی شرکت آورده ی غیر نقدی باشد (اموال منقول و غیر منقول) ارائه ی تقویم نامه کارشناس رسمی دادگستری اامی است و در صورتیکه اموال غیر منقول جزء سرمایه شرکت قرار داده شود ارائه ی اصل سند مالکیت ضروری است.
7- ارائه مجوز در صورت نیاز بنا به اعلام کارشناس اداره ثبت شرکت ها
8- کپی کارت ملی
توجه: کلیه شرکت های سهامی خاص موظفند یک جلد دفتر سهام جهت ثبت سهام شرکت تهیه نمایند و تغییرات سهام نیز طبق مقررات در آن ثبت گردد.

شرکت با مسئولیت محدود
شرکت با مسئولیت محدود ، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد ، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است . در اسم شرکت باید عبارت ( با مسئولیت محدود ) قید شود و همچنین اسم شرکت نباید متضمن نام هیچ یک از شرکاء باشد والا شریکی که اسم او در اسم شرکت قید شده و در مقابل اشخاص ثالث حکم شریک ضامن را در شرکت تضامنی خواهد داشت . ( م 95 ق.ت )
حداقل تعداد شرکاء در شرکت با مسئولیت محدود دو نفر خواهد بود. ( م 94 ق. ت) . در هر شرکت با مسئولیت محدود که تعداد شرکاء بیش از 12 نفر باشند باید دارای هیات نظار بوده و هیات نظار لااقل سالی یک مرتبه مجمع عمومی شرکاء را تشکیل دهد . ( م 109 ق. ت) هیات نظار مرکب از 3 نفر بوده که از بین شرکاء برای مدت یک سال انتخاب می شوند و اعضای هیات نظار نبایستی عضو هیات مدیره شرکت باشند.
شرایط تشکیل شرکت با مسئولیت محدود :
الف- شرایط شکلی تشکیل شرکت
تشکیل شرکت با مسئولیت محدود باید به موجب قرارداد کتبی میان شرکا باشد و کلیه شرکا باید این قرارداد را شخصاَ یا توسط وکیل دارای اختیار امضا کنند.این قرارداد باید حتماَ به صورت رسمی تنظیم شود والا طبق مواد 47 و 48 قانون ثبت بلا اثر خواهد بود.
در شرکتنامه باید به صراحت قید شده باشد که سهم الشرکه های غیر نقدی هر کدام به چه میزان تقویم شده است.این نکته که موضوع ماده 97 قانون تجارت است،تنها نکته ای نیست که باید در شرکتنامه قید شود، ولی اهمیت آن از دیگر نکات بیشتر است؛ چرا که قانون گذار عدم ذکر آن را در قرارداد شرکت ، موجب بطلان قرارداد تلقی کرده است.( ماده 100 ق.ت )
البته تنها چیزی که موجب بطلان قرارداد شرکت است ، عدم قید میزان تقویمی سهم الشرکه های غیر نقدی است.بنابراین، هر گاه در شرکتنامه میزان سرمایه نقدی قید نشده باشد و یا به صراحت قید نشده باشد که سرمایه کلاَ یا جزئاَ پرداخت شده است یا خیر ، قرارداد شرکت باطل نیست.
اما در مواد 107 ، 108 و 111 قانون تجارت به ” اساسنامه ” شرکت با مسئولیت محدود هم اشاره شده است.آیا وجود اساسنامه ، علاوه بر شرکتنامه برای تشکیل شرکت ضروری است یا خیر ؟ جواب قطعاَ منفی است و اغلب اوقات در عمل برای این نوع شرکت اساسنامه تنظیم نمی شود و این امر ، در صورتی که در شرکتنامه تمام موارد لازم راجع به شرکت قید شده باشد ، ضروری هم نیست.
علی الاصول در شرکتنامه باید نکاتی چند قید شود ، از جمله : سهم هر یک از شرکا در سود و زیان ، اینکه سرمایه شرکت پرداخت شده است و اینکه مدیران شرکت چه اختیاراتی خواهند داشت.مع ذلک، عدم قید این نکات موجب بی اعتباری شرکت نخواهد بود.اسم شرکت نیز باید در شرکتنامه قید شود که نباید متضمن اسم هیچ یک از شرکا باشد والا شریکی که اسم او در اسم شرکت قید شده ، در مقابل اشخاص ثالث ، حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی را خواهد داشت.( ماده 95 ق.ت)
ب- شرایط ماهوی تشکیل شرکت
قواعد ماهوی راجع به تشکیل شرکت با مسئولیت محدود عمدتاَ به دلیل حفظ حقوق اشخاص ثالث ، یعنی طلبکاران شرکت ، وضع شده اند.این شرایط را می توان به دو دسته تقسیم کرد: شرایط راجع به شرکا و شرایط راجع به سرمایه شرکت
1.شرایط راجع به شرکا
در قانون تجارت،شرکت با مسئولیت محدود باید لااقل دو شریک داشته باشد.قانون تجارت سقفی برای تعداد شرکا معین نکرده است.بنابراین ، این شرکت می تواند متضمن هر تعداد شریک باشد.
2.شرایط راجع به سرمایه
قانون گذار ایران هیچ گونه حداقل و حداکثری برای سرمایه شرکت با مسئولیت محدود معین نکرده است.بنابراین ، سرمایه شرکت می تواند به هر میزانی باشد.نتیجه این وضع در حقوق ایران این است که شرکت با مسئولیت محدود ، علی الاصول هیچ گاه نمی تواند به دلیل میزان سرمایه اش باطل اعلام شود ، برخلاف آنچه در مورد شرکت های سهامی صدق می کند.
سرمایه شرکت از سهم الشرکه های شرکا تشکیل می شود که ممکن است به هر میزانی باشد.مع ذلک ، نمی تواند به شکل اوراق تجارتی قابل انتقال ، اعم از بانام یا بی نام درآید.( ماده 102 ق.ت ) ؛ پذیره نویسی سهام این نوع شرکت نیز ممنوع است.سرمایه شرکت می تواند از آورده های نقدی تشکیل شده باشد یا از آورده های غیر نقدی
2.1 آورده نقدی
ماده 96 قانون تجارت تشکیل شرکت با مسئولیت محدود را به پرداخت تمام سرمایه نقدی موکول کرده است.برخلاف آنچه در شرکت های سهامی معتبر است ، قانون گذار حداقلی برای سرمایه معین نکرده و فرض کرده است که وضع این قاعده می تواند تضمینی کافی برای طلبکاران در پرداخت طلبشان توسط شرکت باشد.
قانون گذار شکل و تشریفات به خصوصی را برای پرداخت سرمایه نقدی پیش بینی نکرده است و در نتیجه ، پرداخت ممکن است به هر صورتی باشد ، مشروط بر اینکه واقعی باشد.به این ترتیب ، پرداخت می تواند با پول نقد یا چک و یا با حواله حساب به حساب صورت گیرد ، اما هیچ ومی ندارد که برای پرداخت به شرکت ، حساب به خصوصی در بانک باز شود ، هر چند در عمل تشکیل دهندگان شرکت های با مسئولیت محدود چنین می کنند و وجوه دریافتی از شرکا را در حساب مخصوصی واریز می کنند تا پس از تشکیل شرکت مورد استفاده قرار گیرد.به هر حال پرداخت باید قبل از تشکیل شرکت صورت گیرد و اگر در مدت معقولی پس از پرداخت توسط بعضی از شرکا ، شرکت به سبب عدم پرداخت سهم شرکای دیگر تشکیل نشود ، شرکایی که سهم خود را پرداخته اند می توانند از دادگاه تقاضا کنند که وجه پرداختی به آن ها مسترد شود.
2.2 آورده غیر نقدی
علی الاصول آنچه درباره پرداخت سرمایه نقدی گفته شد ، در مورد آورده های غیر نقدی نیز صدق می کند.مع ذلک ، در مورد آورده های غیر نقدی می بایست نکات چندی را در نظر گرفت و آن اینکه آورده های غیر نقدی که صورت مال دارند.این آورده ها باید تقویم شوند و در شرکتنامه ،ارزش آن ها مشخص شود.تشکیل شرکت با مسئولیت محدود مشروط به تقویم و تسلیم این اموال است.( مواد 96 و 97 ق.ت ) البته تسلیم باید به گونه ای باشد که شرکت بتواند هر گونه تصرفی در مال انجام دهد.
در رابطه با شریکی نیز که صنعت خود را می آورد قابل اذعان است که با توجه به اینکه قانون تجارت ما منعی در آوردن صنعت به عنوان حصه ندارد باید این گونه تلقی کرد که در حقوق ما آوردن صنعت به عنوان حصه در شرکت با مسئولیت محدود مجاز است ، اما مسلم است که تقویم این حصه در حقوق طلبکاران تاثیری ندارد، چه در تشکیل سرمایه موثر نیست ، بلکه برای تعیین سهم شریک در سود شریک است.

مدارک مورد نیاز جهت ثبت شرکت با مسئولیت محدود:
1- دو نسخه شرکتنامه ی تکمیل شده
2-  دو نسخه تقاضانامه ی تکمیل شده
3- دو نسخه اساسنامه ی تکمیل شده
4- تکمیل فرم تعیین نام به ترتیب اولویت نام های پیشنهادی و همچنین فیش واریزی
5- اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
6- تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه ی شرکا،مدیران و هیات نظار(در مواردی که تعداد شرکا بیش از 12 نفر باشد)
7- اصل گواهی عدم سوپیشینه جهت اعضا ی هیات مدیره،مدیر عامل
8- دو نسخه صورتجلسه ی مجمع عمومی موسس
9- دو نسخه صورتجلسه ی هیات مدیره
10-  اصل وکالتنامه ی وکیل دادگستری در صورتی که ثبت شرکت توسط وکیل صورت پذیرد.

شرکت تضامنی
شرکت تضامنی، شرکتی است که تحت اسم مخصوص برای امور تجاری، بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود. اگر دارایی شرکت برای پرداخت تمام بدهی های شرکت کافی نباشد ، هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام بدهی های شرکت است. هر قراری که بین شرکا برخلاف این ترتیب داده شده باشد ، در مقابل اشخاص ثالث کان لم یکن خواهد بود.
در نام شرکت ، عبارت ” شرکت تضامنی ” و لااقل اسم یکی از شرکا باید ذکر شود. به علاوه در صورتی که نام شرکت مشتمل بر نام تمام شرکا نباشد ، بعد از اسم شریک یا شرکایی که ذکر شده است ، کلماتی از قبیل ” و شرکا”  یا ” و برادران ” باید قید شود.
مادام که شرکت تضامنی منحل نشده است ، بدهیهای آن را باید از خود شرکت مطالبه کرد ؛ یعنی قبل از انحلال ، دارایی خود شرکت وثیقه طلب طلبکاران آن است و پس از انحلال، نخست دارایی شرکت بین طلبکاران وی تقسیم می شود. اگر دارایی شرکت برای پرداخت تمام طلب طلبکاران کافی نباشد، آن ها می توانند برای گرفتن باقیمانده طلب خود به شرکا مراجعه کنند و آن را از دارایی شخصی آن ها وصول کنند؛ بنابراین دارایی شرکت تضامنی، حایل بین طلبکاران شرکت و دارایی شرکاست و تا وقتی که شرکت تضامنی منحل نشود و پس از انحلال و پرداخت طلب طلبکاران طلبی باقی نماند ، طلبکاران شرکت حق مراجعه به شرکا را ندارند. طلبکاران برای وصول باقیمانده مذکور می توانند به اختیار خود به هر یک از شرکا منفرداَ یا به دو یا چند و یا همه آن ها مجتمعاَ مراجعه و علیه آن ها در دادگاه اقامه دعوی کنند. در هر حال هیچ یک از شرکا حق ندارد به استناد اینکه میزان باقیمانده بدهی شرکت از میزان سرمایه او در شرکت ، می کند از پرداخت بدهی مذکور خودداری کند و استناد وی در دادگاه مسموع نخواهد بود. هر قراری که بین شرکا برخلاف این نرتیب گذاشته شده باشد ، در مقابل طلبکاران شرکت باطل است ؛ زیرا اصل تضامن جزء ذات شرکت تضامنی و از مقررات آمره قانونی است و قرارهای شخصی شرکا نمی تواند آن را برهم زند ؛ ولی چنین قرارهایی در روابط بین شرکا لازم الرعایه است ؛ زیرا تعارضی با اصل فوق الاشعار ندارد. در رابطه بین شرکا ، مسئولیت هر یک از آن ها در پرداخت بدهی های شرکت ، به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته اند ، مشروط بر اینکه شرکا در بین خود قرار دیگری نگذاشته و ترتیب دیگری اتخاذ نکرده باشند. در هر حال هر گاه احدی از شرکا یا بعضی از آن ها طلب طلبکاران شرکت را بپردازد، می تواند به هر کدام از شرکای دیگر مراجعه کند و قسمتی از پرداختی خود را به نسبت سرمایه ای که وی در شرکت دارد از او وصول کند.
سرمایه شرکا ممکن است نقدی و غیر نقدی باشد. شرکت تضامنی وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی پرداخت و سهم الشرکه غیرنقدی، تقویم و تسلیم شده باشد. هیچ یک از شرکا نمی تواند سهم خود را به دیگری منتقل کند ، مگر اینکه تمام شرکا به این امر رضایت دهند. امور شرکت را مدیر یا مدیرانی اداره می کنند که شرکا آن ها را از بین خود یا از خارج انتخاب می کنند. تقسیم منافع شرکت بین شرکا و حق رای شرکا در امور مربوط به شرکت ، به نسبت سهم الشرکه ای است که در شرکت دارند، مگر اینکه شرکتنامه ترتیب دیگری را اتخاذ کرده باشد. مسئولیت مدیر یا مدیران شرکت تضامنی در مقابل شرکا همان مسئولیتی است که وکیل در مقابل موکل دارد.

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت تضامنی :
1- دو نسخه شرکتنامه تکمیل شده
2- دو نسخه تقاضانامه تکمیل شده
3- دو نسخه اساسنامه تکمیل شده
4- تکمیل فرم تعیین نام به ترتیب اولویت نام های پیشنهادی و همچنین فیش واریزی
5- اصل مجوز فعالیت از مراجع ذی ربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
6- تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه ی شرکاء،مدیران و هیات نظار(در مواردی که تعداد شرکا بیش از 12 نفر باشند)
7- اصل گواهی عدم سوءپیشینه جهت امضای هیئت مدیره،مدیر عامل
8- دو نسخه صورتجلسه ی مجمع عمومی موسسین
9- دو نسخه صورتجلسه ی هیات مدیره
10- اصل وکالتنامه ی وکیل دادگستری در صورتی که ثبت شرکت توسط وکیل صورت پذیرد.

شرکت نسبی
شرکت نسبی یکی دیگر از شرکت های شخصی است که با اتکا بر شخصیت و اعتبار شرکا تشکیل شده ، فعالیت می کند. در تعریف شرکت نسبی می توان گفت : شرکت نسبی شرکتی است که برای امور تجاری، در تحت اسم مخصوص بین دو یا چند نفر تشکیل می شود و مسئولیت هر یک از شرکا در برابر بدهی های شرکت به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته است ، بنابراین هر گاه دارایی شرکت برای پرداخت تمام بدهی های آن کافی نباشد ، هر یک از شرکا بر خلاف شرکت تضامنی، مسئول پرداخت تمام باقیمانده آن نیست بلکه به نسبت سرمایه ای که در شرکت دارد، مسئول پرداخت است. در شرکت نسبی نیز مانند شرکت تضامنی، دارایی شرکت حایل بین طلبکاران شرکت و دارایی شرکاست و تا وقتی شرکت منحل نشود و پس از انحلال و پرداخت طلب طلبکاران ، باقیمانده ای از طلب آن ها نماند ، طلبکاران شرکت حق مراجعه به شرکا را ندارند.
در نام شرکت نسبی ، عبارت ” شرکت نسبی ” و لااقل اسم یک نفر از شرکا باید ذکر شود. در صورتی که اسم شرکت مشتمل بر نام تمام شرکا نباشد ، بعد از اسم شریک یا شرکایی که ذکر شده است ، کلماتی از قبیل ” و شرکا ” یا ” و براداران ” باید قید شود. سرمایه شرکا ممکن است نقدی و غیر نقدی باشد.
شرکت نسبی وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم الشرکه غیر نقدی، تقویم و تسلیم شده باشد. منافع شرکت به نسبت سهم الشرکه که بین شرکا تقسیم می شود ، مگر آنکه شرکتنامه ترتیب دیگری مقرر کرده باشد. همچنین حق رای شرکا به نسبت سرمایه آن هاست ، مگر اینکه شرکتنامه ترتیب دیگری را معین کند. در شرکت نسبی هیچ یک از شرکا جز با رضایت همه آن ها نمی تواند سهم خود را به دیگری منتقل کند. مدیریت شرکت بر عهده مدیرانی است که شرکا از بین خود یا از خارج انتخاب می کنند و مسئولیت آن ها در برابر شرکا مانند دمسئولیت مدیران شرکت تضامنی، همان مسئولیتی است که وکیل در برابر موکل دارد.

مدارک مورد نیاز برای ثبت شرکت نسبی :
1- دو نسخه شرکتنامه ی تکمیل شده
2- دو نسخه تقاضانامه ی تکمیل شده
3- دو نسخه اساسنامه ی تکمیل شده
4- تکمیل فرم تعیین نام به ترتیب اولویت
5- اصل مجوز فعالیت از مراجع ذیربط در مواردی که ثبت موضوع نیاز به مجوز داشته باشد.
6- تصویر برابر با اصل مدارک احراز هویت کلیه شرکا ،مدیران و هیات نظار(در مواردی که تعداد شرکا بیش از دوازده نفر باشد)
7- اصل گواهی عدم سوپیشینه جهت اعضاء هیات مدیره،مدیر عامل
8- دو نسخه صورتجلسه ی مجمع عمومی موسسین
9- دو نسخه صورتجلسه ی هیات مدیره
10- اصل وکالتنامه ی وکیل دادگستری در صورتی که ثبت شرکت توسط وکیل صورت پذیرد.

شرکت مختلط سهامی
شرکت مختلط سهامی، شرکتی است که تحت اسم مخصوصی، بین یک عده شرکای سهامی و یک یا چند نفر شریک ضامن تشکیل می شود. شرکای سهامی کسانی هستند که سرمایه آن ها به صورت سهام متساوی القیمه درآمده و مسئولیت آن ها تا میزان سرمایه ای است که در شرکت دارند. شریک ضامن کسی است که سرمایه او به صورت سهام درنیامده و مسئول کلیه بدهی هایی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. در صورت تعدد شریک ضامن ، مسئولیت آن ها در مقابل طلبکاران شرکت و روابط آن ها با یکدیگر تابع مقررات شرکت تضامنی خواهد بود.
در نام شرکت باید عبارت ” شرکت مختلط ” و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود. بهتر است کلمه ” سهامی ” نیز در آن ذکر شود تا تمیز آن در بادی امر از شرکت مختلط دیگر ممکن باشد.
مدیریت شرکت مختلط سهامی، مخصوص به شریک یا شرکای ضامن است که می توانند خود ، مدیریت را بر عهده بگیرند و یا شخص یا اشخاص دیگری به عنوان مدیر شرکت تعیین کنند. در هر یک از شرکت های مختلط سهامی، هیئت نظار مرکب از لااقل سه نفر وجود دارد. اعضای هیئت باید از شرکا باشند و انتخاب آن ها با مجمع عمومی شرکاست. ترتیب انتخاب هیئت نظار و مدت آن در اساسنامه تعیین می شود و در هر حال اولین هیئت نظار برای یک سال انتخاب خواهد شد.
اعضای هیئت نظار دفاتر و صندوق و کلیه اسناد شرکت را بررسی و همه ساله گزارشی به مجمع عمومی تسلیم می کنند. هیئت نظار می تواند شرکای شرکت را برای تشکیل مجمع عمومی دعوت کند. می توان گفت که تعداد شرکای شرکت مختلط سهامی حداقل باید 4 نفر باشد ؛ زیرا بنا بر آنچه گفته شد ، در شرکت مختلط  سهامی حداقل وجود سه نفر از شرکا برای عضویت در هیئت نظار و یک نفر شریک ضامن برای مدیریت لازم است و طبق اصول کلی، مدیر شرکت نمی تواند عضو هیئت نظار که سمت بازرسی شرکت را دارد باشد.

مدارک لازم برای ثبت شرکت مختلط سهامی :
1- یک نسخه مصدق از شرکت نامه
2- یک نسخه مصدق از اساسنامه
3- اسامی مدیر یا مدیران شرکت
4- نوشته ای با امضای مدیر شرکت ،حاکی از تعهد پرداخت تمام سرمایه و پرداخت واقعی لااقل ثلث از آن سرمایه
5- سوابق مصدق از تصمیمات مجمع عمومی در موارد مذکور در مواد 40،41 و 44
6- نوشته ای با امضای مدیر شرکت،حاکی از پرداخت تمام سرمایه ی نقدی شرکای ضامن و تسلیم تمام سرمایه ی غیر نقدی با تعیین قیمت حصه های غیر نقدی

شرکت مختلط غیر سهامی
شرکت مختلط غیر سهامی، شرکتی است که برای امور تجاری، در تحت اسم مخصوصی، بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود ، بدون انتشار سهام تشکیل می شود. شریک ضامن مسئول کلیه بدهی هایی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود. شریک با مسئولیت محدود کسی است که مسئولیت او فقط تا میزان سرمایه ای است که در شرکت دارد.
در نام شرکت باید ” شرکت مختلط ” و لااقل اسم یکی از شرکای ضامن قید شود. بهتر است کلمه ” غیر سهامی ” نیز در آن ذکر شود تا تمیز آن از شرکت مختلط دیگر آسان باشد.
هر گاه شریک ضامن بیش از یک نفر باشد ، مسئولیت آن ها در مقابل طلبکاران شرکت و روابط آن ها با یکدیگر ، تابع مقررات راجع به شرکت تضامنی خواهد بود. مدیریت شرکت مختلط غیر سهامی، مانند شرکت مختلط سهامی به عهده شریک یا شرکای ضامن است که می توانند مدیر یا مدیرانی برای شرکت تعیین کنند یا خود شخصاَ مدیریت شرکت را عهده دار شوند. تشکیل شرکت مختلط غیر سهامی، با دو نفر شریک ممکن است ؛ زیرا همان طور که در بالا گفته شد ، برای تشکیل آن یک نفر شریک ضامن و یک نفر شریک با مسئولیت محدود می تواند کافی باشد.

مدارک مورد نیاز جهت ثبت شرکت مختلط  غیر سهامی:
1- یک نسخه ی مصدق از شرکت نامه
2- یک نسخه ی مصدق از اساسنامه(اگر باشد)
3- اسامی شرکت یا شرکای ضامن که سمت مدیریت دارند.

شرکت های تعاونی
شرکت های تعاونی برای تامین منافع مادی و بهبود وضع اجتماعی اعضا و براساس توحید مساعی و همکاری آن ها تشکیل می شود ، در تعریف شرکت تعاونی می توان چنین گفت : شرکت تعاونی شرکتی است که برای فعالیت در امور مربوط به تولید و توزیع ، در جهت اهداف مصرح در قانون بخش تعاونی و به منظور بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضا از طریق همکاری و تشریک مساعی آن ها با رعایت قانون مذکور تشکیل می شود. لذا چنانچه قصد دارید فعالیت تعاونی زیر نظر وزارت تعاون داشته باشید این نوع از شرکت برای شما گزینه ی مناسبی است.
در شرکت تعاونی، حداقل شرکا 7 نفر، حداقل سرمایه محدودیتی ندارد ، حداقل هیات مدیره یا مدیران ، یک نفر یا بیشتر و مسئولیت شرکا در شرکت تعاونی  در صورت سهامی بودن به میزان مبلغ اسمی هر سهامدار.در غیر سهامی: با توجه به تراضی شرکا در اساسنامه» می باشد.
فقط اشخاص حقیقی، یعنی افراد انسانی،می توانند به تشکیل شرکت تعاونی اقدام کنند و به عضویت آن درآیند.این مطلب از منطوق ماده 8 قانون بخش تعاونی که می گوید:”عضو در شرکت های تعاونی،شخصی است حقیقی”مستفاد می شود.

مدارک لازم برای ثبت و اخذ مجوز :
مدارک و اوراق ذیل بایستی توسط هیات مدیره همراه با درخواست خود تحویل اداره تعاون گردد :
1- اساسنامه مصوب شرکت
2- دعوتنامه تشکیل اولین مجمع عمومی عادی
3- صورتجلسه اولین مجمع عمومی عادی ، دایر بر تصویب اساسنامه و انتخاب اولین هیات مدیره و بازرس یا بازرسان .
4- رسید پرداخت مقدار وجوه لازم التادیه سرمایه تعاونی ، طبق اساسنامه
5- مدارک مربوط به تقویم و تسلیم آن مقدار از سرمایه که به صورت جنبی بوده است.
6- فهرست اسامی و مشخصات داوطلبان تشکیل تعاونی .
7-  فهرست اسامی حاضران در اولین مجمع عمومی عادی که حاوی امضای آن ها باشد.
8-  فهرست اسامی و مشخصات و نشانی اعضای اولین هیات مدیره و بازرس یا بازرسان اعم از اصلی و علی البدل و مدیر عامل که حاوی امضای آن ها باشد.
9- قبولی کتبی اعضای اولین هیات مدیره و بازرس یا بازرسان
10- صورتجلسه راجع به جلسه اولین هیات مدیره دایر بر انتخاب رئیس و نایب رئیس و منشی هیات مدیره ، انتخاب صاحبان امضاهای مجاز و اسامی و مشخصات آن ها و انتخاب مدیر عامل
_ ثبت انواع شرکت :
مرجع ثبت شرکت ها در تهران ” اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی ” و در خارج از تهران ” اداره ثبت اسناد و املاک ” مرکز اصلی فعالیت شرکت است که دفتری مخصوص برای ثبت شرکت ها اختصاص داده است. در صورتیکه در محل مربوطه ، ثبت اسناد نباشد ، دفاتر اسناد رسمی یا دفتر دادگاه مرجع ثبت خواهد بود .
جهت ثبت شرکت ابتدا به سامانه اداره ثبت شرکت ها به نشانی  مراجعه نموده و پس از تکمیل اطلاعات خواسته شده ( شامل درج مشخصات متقاضی، انتخاب نام شرکت ، . کد پستی و شماره تلفن، شماره دورنگار، پست الکترونیک شرکت ، نوع سرمایه شخص حقوقی، شعبه شرکت و ) اوراق لازم را در سامانه بارگذاری نمایید. شایان ذکر است در انتخاب نام شرکت توجه به نکات ذیل ضروری است :
– دارای معنا و مطابق با فرهنگ اسلامی باشد.
– واژه ی بیگانه نباشد و فارسی باشد.
– دارای سابقه ثبت نباشد.
– جهت تعیین  اسم شرکت حداقل تعداد سیلاب ها 3 سیلاب است.
– لاتین نباشد.
– از عنوان های دانشمندان و کاشفان در عصر حاضر انتخاب نشود.
– در انتخاب نام شرکت حتماَ باید از اسم خاص استفاده شود.
– اشخاص حقوقی که ثبت نام پیشنهادی آن ها مستم اخذ مجوز از مراجع ذیصلاح است باید پیش از ارایه تقاضای ثبت تاسیس به مرجع ثبت شرکت ها،به طریق مقتضی نسبت به اخذ مجوز اقدام و به ضمیمه مدارک تسلیم نمایند.
پس از طی این مراحل ، کارشناس حقوقی به بررسی اطلاعات وارد شده می پردازد  ، اگر دارای نقص باشد برای شما درسامانه ابلاغ رفع نقص ارسال می گردد و باید نقص را رفع نمایید و در صورت عدم نقص اطلاعات ، آن را تاًیید می کند.پس از پذیرش اینترنتی از طریق سامانه و اخذ تاًییدیه ی پذیرش ، باید نسخ اصلی صورت جلسات تنظیمی و ضمائم آن ها را از طریق باجه های پست به صورت سفارشی به آدرس ذکر شده در تاًییدیه ی پذیرش ارسال نمایید و از مراجعه ی حضوری به منظور تحویل مدارک خودداری کنید.
سپس ، در صورت تکمیل بودن مدارک، مسئول اداره ، دستور ثبت در دفتر ثبت شرکت ها را صادر می نماید و شرکا تماماً ذیل ثبت را امضا خواهند نمود. در آخر، یک نسخه اساسنامه و شرکتنامه و اظهارنامه، تحویل موسسین می گردد.در صورتی که سند مالکیت هم وجود داشته باشد، به مدیران تحویل می گردد و نسخه ی دیگر اظهارنامه و اساسنامه و شرکتنامه و پیش نویس آگهی را که تشکیل پرونده گردیده، جهت تحریر به اتاق تایپ ارسال می دارد.


امروزه مسائل ثبتی از موضوعات مبتلا به بیشتر اشخاص حقیقی و حقوقی می باشد. لذا برای ارائه کمکی ولو اندک به علاقمندان مسائل ثبتی ، در این مقاله ضمن توضیحاتی راجع به نکات اساسی در ثبت شرکت، مراحل ثبت شرکت و زمان ثبت آن به طور کامل مورد شرح قرار گرفته است، امید است که مورد استفاده علاقمندان قرار گیرد.


شرکت و فواید ثبت آن
شرکت تجاری، قراردادی است که به موجب آن دو یا چند نفر توافق می کنند سرمایه مستقلی را که از جمع آورده های آن ها تشکیل می شود، ایجاد کنند و به موسسه ای که برای انجام مقصود خاصی تشکیل می گردد، اختصاص دهند و در منافع و زیان های احتمالی حاصل از به کارگیری سرمایه سهیم شوند. مهم ترین مزیت ثبت شرکت این است که شما یک فعالیت رسمی و قانونی خواهید داشت و اعتبار بیشتری هم کسب می کنید.با ثبت شرکت، فعالیت های آن تحت نظر و کنترل قانون قرار می گیرد و تردید افراد حقیقی و حقوقی برای شروع یک همکاری جدید از بین خواهد رفت.
از جمله سایر فواید ثبت شرکت عبارت است از :
الف- با ثبت یک شرکت تمام جزییات از جمله میزان سرمایه، میزان سهام و … به صورت مکتوب و قانونی در اساسنامه شرکت و مابقی اسناد قید می شود. چنانچه مشکلی بین اعضا و اشخاص ثالث پیش بیاید، روند حل اختلاف بسیار ساده تر از زمانی است که شراکت شخصی باشد.
ب- ثبت شرکت به افراد این اعتبار و قدرت را می دهد که در مناقصات و مزایدات جاری مملکت شرکت نمایند.
ج- افرادی که تمایل دارند تحت نام برندهای بزرگ و معروف به فعالیت خود رونق ببخشند ، باید بدانند که برندهای معتبر اغلب با شرکت های ثبت شده که دارای اعتبار قانونی هستند قرارداد همکاری امضا می کنند، در حقیقت اخذ نمایندگی از سایر شرکت ها، منوط بر ثبت شرکت می باشد.
د- مسئولیت مالی و حقوقی تمام فعالیت های یک شخص حقیقی به عهده خود شخص خواهد بود؛ در صورتی که در شرکت ثبت شده تمام اعضای هیئت مدیره و شرکا درباره همه اعمال شرکت در برابر اشخاص ثالث مسئولیت داشته و مم به پاسخگویی از طریق قانونی هستند.بنابراین همه مسئولیت ها به عهده یک نفر نخواهد بود که این موضوع به نفع تک تک شرکاء و از طرفی اشخاص طرف معامله با شرکت نیز خواهد بود و موجب اطمینان بیشتر اشخاص و شرکت ها جهت تعامل با شرکت ثبت شده خواهد شد.
ه- در بسیاری از موارد امتیازات و اعتبارات دولتی ، انواع وام های بانکی و مجوزهایی که برای انجام فعالیت های مختلف اامی است تنها مختص شرکت های ثبت شده می باشد و اشخاص حقیقی از چنین مزایایی بی بهره هستند.

قانون ثبت شرکت های تجاری در ایران
قانون ثبت شرکت ها در 11 / 3/ 1310 به تصویب رسید که هدفش وضع مقرراتی برای ثبت شرکت های موجود و تطبیق آن ها با مقررات قانون تجارت بود و پاره ای از موادش در 30/ 12 / 1362 اصلاح گردید. در مورد ثبت انواع شرکت، قوانین و آیین نامه های دیگری نیز به تصویب رسیده است که از آن جمله می توان به این قوانین اشاره کرد : قانون حق الثبت شرکت های بیمه ( مصوب 6/ 9/ 1310 )، نظامنامه اجرای قانون ثبت شرکت ها ( مصوب 2 / 3/ 1310 )، و طرح اصلاحی آیین نامه ثبت شرکت ها ( مصوب شهریور 1340، راجع به تغییر نام ” اداره ثبت شرکت ها و علائم تجاری و اختراعات ” به ” اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی ).
اما قانونی که برای اولین بار راجع به شرکت های تجاری وضع شد، قانون تجارت ( مصوب 13/ 2/ 1311) است که هنوز هم پس از گذشت حدود شصت سال، اساس حقوق تجارت ایران را تشکیل می دهد و باب سوم آن به شرکت های تجاری اختصاص دارد. ( مواد 20 لغایت 222). مبحث اول باب مزبور که راجع به شرکت های سهامی است، بعداَ به موجب لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت ( مصوب 24/ 12 / 1347) تغییر یافت. این لایحه قانونی متضمن سیصد ماده است که ابتدا برای مدت دو سال، به طور آزمایشی اجرا و سپس به طور قطعی تصویب شد، اما سایر شرکت های تجاری تابع قانون تجارت 1311 باقی مانده اند؛ قانونی که بسیار قدیمی است و باید با توجه به تحولات حقوق تجارت در سراسر دنیا و نیز تغییرات عمیقی که در قوانین تجاری دنیا به عمل آمده، اصلاح شود.

حداقل سن برای ثبت شرکت
حداقل سن برای ثبت شرکت سال است . توضیح آن که ، در قرارداد شرکت مثل همه عقود و قراردادها باید شرایط عمومی صحت عقود رعایت شود که عبارتند از : اهلیت ،  قصد و رضا ، معین بودن موضوع ، قانونی بودن جهت و هدف
شرکای شرکت باید اهلیت انجام دادن معامله را داشته باشند.منظور از اهلیت، مطابق ماده 211 قانون مدنی،این است که شریک،بالغ و عاقل و رشید باشد.

تعداد شرکا
شرکت، چه در حقوق مدنی و چه در حقوق تجارت ایران، در صورتی ایجاد می شود که لااقل دو نفر در ایجاد آن سهیم باشند. برخلاف آنچه در حقوق بعضی کشورها، نظیر فرانسه وجود دارد، در حقوق ایران شرکت تک شریک وجود ندارد.
در حقوق مدنی، شرکت جز با همکاری لااقل دو نفر به وجود نمی آید، اما در حقوق تجارت، وضع قدری متفاوت است. شرکت سهامی لااقل با همکاری سه نفر تشکیل می شود. ( ماده 3 لایحه قانونی 1347) ، آن هم در صورتی که از نوع سهامی خاص باشد، والا در مورد شرکت های سهامی عام ، شرکت تشکیل نمی شود مگر با همکاری لااقل پنج نفر سهامدار. در هیچ یک از انواع شرکت ها، حداکثر شرکا به تعداد به خصوصی محدود نیست و حتی تعداد شرکای بعضی از شرکت های سهامی ممکن است به هزاران نفر برسد.

موضوع فعالیت شرکت
موضوع فعالیت هر شرکت که در بند ۲ اساسنامه آن قید می گردد، نشان دهنده هویت و اهدافی است که آن شرکت برای آن منظور تشکیل شده است. شخص حقوقی فقط درباره موضوعاتی می تواند عمل کند که در موضوع شرکت تصریح شده باشد . به این جهت اصولاَ کلیه شرکت ها موضوع شرکت را وسیع تعریف می کنند تا بتوانند کلیه اموری را که لازم باشد انجام دهند
موضوع و هدف قرارداد باید مشروع و قانونی باشد. بنابراین از نظر قانون نمی توان برای یک امر غیرقانونی یا نامشروع قرارداد وضع نمود.
لازم به توضیح است، آنچه در موضوع فعالیت شرکت، اهمیت دارد ، فعالیت واقعی شرکت ملاک صحت یا بطلان آن است؛ مانند موردی که شرکت برای انجام دادن فعالیتی منعقد می شود که اخلاق حسنه آن را منع نمی کند ( تولید آب انگور ) ، ولی در عمل به فعالیتی مبادرت می کند که غیرمشروع است ( ساختن مشروبات الکلی) و یا زمانی که فعالیتی در انحصار دولت است و شرکای شرکتی، موضوع آن را همین فعالیت قرار می دهند. ( استخراج نفت و امثال آن ).
تعدادی از موضوعات فعالیت بدون نیاز به اخذ مجوز قابلیت ثبت نزد مرجع ثبت شرکت ها را دارند . چنانچه موضوع تعیین شده مستم موافقت مراجع خاصی باشد، لازم است که قبل از اقدام به ثبت ، مجوزهای لازم اخذ گردد.این موضوعات شامل 23 مورد کلی می باشند که هریک از این 23 مورد خود شامل چند موضوع مرتبط به هم می باشد. تعدادی از موضوعات فعالیت نیز بدون نیاز به اخذ مجوز قابلیت ثبت نزد مرجع ثبت شرکت ها را دارند.( متقاضیان عزیز، در صورت نیاز به هرگونه راهنمایی در رابطه با موضوعات نیازمند به اخذ مجوز می توانند با مشاورین ما در ثبت شرکت نیک تماس حاصل فرمایند. )

سرمایه ثبت شرکت
برای ثبت شرکتها ، سرمایه یکی از مهمترین موارد است. سرمایه شرکت، عبارت است از مبلغی که شرکا توافق می کنند به شرکت انتقال دهند. سرمایه شرکت، مبلغی است که در ترامه شرکت، هم در زیر عنوان دارایی اولیه درج می شود و هم در زیر عنوان بدهی اولیه شرکت.
اهمیت شرکت های تجاری به میزان سرمایه آن ها بستگی دارد. نوع سرمایه با توجه به نوع شرکت متفاوت است. بدین معنی که در شرکت های بامسئولیت محدود و موسسات غیرتجاری، سرمایه اولیه اعلام شده به صورت سرمایه نقدی و در شرکت های سهامی خاص، سهامی عام و تعاونی ها سرمایه از نوع سهام است .
حداقل میزان سرمایه نقدی در شرکت های بامسئولیت محدود و موسسات غیرتجاری 000/000/1 ریال می باشد که توسط شرکاء در صندوق شرکت قرار می گیرد و مدیرعامل اقرار به دریافت این مبلغ می نماید.
در شرکت های سهامی عام و خاص و تعاونی ها، سرمایه شرکت به صورت سهام تقسیم بندی می شود که مشخص کردن این تعداد سهام محدودیتی ندارد و می توان سرمایه اولیه شرکت را به هر تعداد سهم تقسیم بندی کرد.
باید گفت که مبلغ سرمایه در شرکت های سهامی خاص توسط سهامداران مشخص تامین می گردد اما در شرکت های سهامی عام قسمتی از سرمایه توسط اوراق سهامی که به فروش می رسد تامین می گردد.
همچنین ، هر شرکت علاوه بر سرمایه نقدی می تواند سرمایه غیرنقدی نیز داشته باشد. میزان این سرمایه باید توسط کارشناس رسمی دادگستری برآورد شده و معادل آن به صورت سهام ( در شرکت های سهامی) و یا سهم الشرکه ( در شرکت های بامسئولیت محدود و موسسات) تقسیم بندی گردد.

محل فعالیت شرکت
شرکت ها و موسسات باید در ابتدا محلی را به عنوان نشانی شرکت در نظر بگیرند. شاید در ابتدا بعضی از موسسین شرکت ها و موسسات آدرس محل ست خود را به عنوان آدرس شرکت اعلام نمایند، که این امر در ادامه برای آن ها مشکلاتی را ایجاد خواهد کرد. اصلی ترین مشکل زمانی به وجود می آید که شرکت برای اخذ کد اقتصادی اقدام نماید ، زیرا یکی از شرایط صدور کد اقتصادی اداری بودن موقعیت محل شرکت می باشد.
به همین دلیل موسسین بهتر است از ابتدا آدرس اداری جهت تاسیس شرکت خود اعلام نمایند در غیر این صورت متحمل تنظیم صورتجلسه ای در خصوص تغییر آدرس شرکت خود می باشند.

نام شرکت
انتخاب نام شرکت، یکی از مهم ترین و اساسی ترین مراحل در ثبت شرکت است که به دقت بسیار بالا نیاز دارد. نامی را انتخاب کنید که الف ) دارای معنا و مفهوم باشد . ب) خارجی نباشد ج )  با فرهنگ اسلامی مطابقت داشته باشد د) سابقه ثبت نداشته باشد. لازم به یادآوری است،  جهت تعیین  اسم شرکت حداقل تعداد سیلاب ها 3 سیلاب است.

مراحل ثبت شرکت
با توجه به آنچه گفته شد، شرکت های تجاری مکلفند در مرجع ثبت شرکت ها ثبت شوند ، شماره ثبت دریافت دارند و شماره ثبت شرکت را در کلیه مکاتبات خود درج نمایند. برای این منظور، ابتدا می بایست مدارک اولیه جهت ثبت شرکت را فراهم نمود. این مدارک عبارت است از :
1. کپی برابر با اصل شناسنامه و کارت ملی تمامی افراد
2. گواهی عدم سوء پیشینه برای مدیران و اعضا
3. برای شرکت سهامی خاص فیش گواهی 35 درصد واریز سرمایه در یکی از حساب های در شرف تاسیس نزد شعب بانک های سراسر ایران
پس از تنظیم مدارک اولیه، نسبت به تکمیل اوراق ثبتی شرکت و ثبت نام در سامانه اداره ثبت شرکت ها اقدام نمایید.( با توجه به نوع و قالب شرکت ، اوراق ثبتی متفاوت می باشد. به عنوان مثال اوراق ثبتی شرکت با مسئولیت محدود شامل اساسنامه ، شرکتنامه ، تقاضانامه و صورتجلسه مجمع عمومی موسسین است و اوراق ثبتی شرکت های سهامی خاص شامل اساسنامه ، اظهارنامه و صورتجلسه مجمع عمومی موسسین می باشد. سایر انواع شرکت ها نیز اوراقی تقریباَ مشابه با این دو نوع شرکت دارند. این اوراق باید به امضاء موسسین یا همه شرکاء شرکت برسد) .
مراحل ثبت شرکت در سامانه به قرار ذیل است :
– تکمیل اطلاعات متقاضی ( وارد کردن نام، نام خانوادگی، شماره تلفن و متقاضی تأسیس شرکت یا مؤسسه ، مشخص نمودن تابعیت متقاضی ، سمت متقاضی ، تکمیل مشخصات شخص امضاء کننده دفتر )
– تکمیل اطلاعات مربوط به نام و اطلاعات شخص حقوقی
– مرحله بعد در ارتباط با موضوع فعالیت شرکت، نوع فعالیت شرکت ، تعیین مدت فعالیت مبنی بر محدود یا نامحدود بودن ، معلوم نمودن وجود یا عدم وجود مجوز از سازمانها و ارگانهای خاص در صورت نیاز و وارد کردن شماره و تاریخ مجوز در صورت نیاز به مجوز می باشد.
– در صفحه بعد مشخصات پستی شامل، کد پستی و شماره تلفن، پست الکترونیک، شماره دورنگار، و نشانی تارنما در صورت نیاز وارد می گردد. هم چنین باید نشانی مرکز اصلی به عنوان مبدأ مراسلات پستی معلوم گردد.
– مرحله پنجم در ارتباط با سرمایه شخص حقوقی است.
– پس از پر نمودن سرمایه شخص حقوقی، سمت اشخاص و ارتباط بین اشخاص و شعب شرکت چنانچه شرکت شعبه داشته باشد وارد می گردد.
– اطلاعات سال مالی شرکت در صفحه بعد وارد گردد.( روز و ماه شروع سال مالی).
– سپس متن اظهارنامه و اساسنامه شرکت یا مؤسسه را باید وارد نمود.
با تکمیل اطلاعات در سامانه ی اداره ثبت شرکت ها، کارشناس حقوقی به بررسی اطلاعات وارد شده می پردازد. اگر دارای نقص باشد برای شما در سامانه ابلاغ رفع نقص ارسال می گردد و باید نقص را رفع نمایید و در صورت عدم نقص اطلاعات، آن را تایید می کند. پس از پذیرش اینترنتی از طریق سامانه و اخذ تاییدیه پذیرش، باید نسخ اصلی صورت جلسات تنظیمی و ضمائم آن ها را از طریق باجه های پست و در پاکت های مخصوص اداره ثبت شرکت ها به صورت سفارشی به آدرس ذکر شده در تاییدیه ی پذیرش ارسال نمایید و شماره مرسوله را در سامانه وارد کنید. ( شما می توانید وضعیت پرونده خود را در سامانه از طریق کد رهگیری که در ثبت نام اینترنتی به شما اختصاص داده شده است پیگیری نمایید) .
پس از بررسی مدارک توسط متصدی ثبت ، ۳حالت رخ می دهد :
1- رد شدن پرونده :
این حالت، زمانی پیش می آید که مدارک شما دارای ایراداتی باشد که قابل رفع نباشد. در این صورت شرکت شما قابلیت ثبت نداشته و باید دوباره مراحل ثبت را تکرار و اقدام به اخذ کد رهگیری جدید نمایید.
۲- ناقص بودن پرونده :
این حالت زمانی رخ می‌دهد که مدارک شما دارای نقص باشد؛ اما این نقص ها قابل برطرف شدن باشند. در این صورت، شما باید طبق ابلاغیه ای که برایتان ارسال می شود نسبت به رفع نقص مدارک خود اقدام کنید.
۳- صدور آگهی :
در چنین شرایطی، یعنی اداره ثبت شرکت‌ها با درخواست شما موافقت کرده است که در اینصورت باید شخص متقاضی یا وکیل ثبت شرکت نیک با در دست داشتن اصل شناسنامه و کارت ملی، برای اخذ مدارک ثبتی و امضاء ذیل دفاتر به اداره ثبت مراجعه نماید.مسئول دفتر شروع به ثبت و پیش نویس آگهی تاسیس شرکت در دفتر ثبت شرکت ها می نماید . کارت شناسایی متقاضیان را اخذ می کند وآن را با مشخصات مندرج در اساسنامه تطبیق می دهد. احراز هویت متقاضیان ،اخذ امضا از متقاضیان در ذیل ثبت در دفتر، تصدیق متقاضیان تحت عنوان ثبت با سند برابر است ، نوشتن شماره ی ثبت در اظهارنامه شرکت از سایر اقدامات مسئول دفتر می باشد.
در آخرین مرحله ثبت ، می بایست آگهی تاسیس شرکت در رومه رسمی به چاپ برسد .

زمان ثبت شرکت
معمولاَ اگر شخص متقاضی خود این کار را انجام دهد طبق آمار 4/ 3 بار این فرآیند طی می گردد که هر بار 30 الی 45 روز زمان از دست می رود . در صورتی که اگر این این اقدام توسط افراد مجرب و کارآزموده انجام گیرد، در کوتاه ترین زمان ممکن می توانید این مسیر را به صورت تخصصی طی کنید.
خاطر نشان می شویم موسسه حقوقی ثبت نیک، با سال ها تجربه و همچنین با تسلط کاملی که به قوانین و اصول حقوقی دارد، افتخار دارد با بهره گیری از توان بالای کادر مجرب خود، در سریع ترین زمان ممکن اقدامات لازم را جهت ثبت شرکت شما به عمل آورد.

اقدامات اامی پس از ثبت شرکت
پس از مرحله ثبت شرکت، شرکت ها می بایست نسبت به انجام امور مالیاتی و تشکیل پرونده دارایی ، اخذ کد اقتصادی و پلمپ دفاتر تجاری اقدام نمایند.
لذا،هر شرکت و یا موسسه پس از ثبت  شرکت و از تاریخ ثبت آن به مدت 2 ماه زمان دارد تا با مراجعه به اداره ی دارایی مستقر در محدوده ی فعالیت خود، نسبت به تشکیل پرونده ی مالیاتی و اخذ کد اقتصادی اقدام نماید و دفاتر سال آینده را پلمپ کند. حائز اهمیت است،توجه نکردن به انجام این موارد، باعث مشکلات متعددی در آینده خواهد شد.
در صورت نیاز به هرگونه مشاوره در رابطه با ثبت شرکت با ما تماس حاصل فرمایید.
با ارائه خدمات حرفه ای کارآمد، در خدمت شما عزیزان خواهیم بود.

 

 

از ویژگیهای میان شرکت اینه که هدف تشکیل اون جستجوی سود و تقسیم اون بین شرکا میباشه؛  برخی وقتا همیشه  سود بدست نمیآد و شرکا هم ممکنه از شرکت زیان ببیند و باید در ضرر اون سهیم باشن

1- مفهوم سود
میدونی  معنی سود چی می باشه؟
سود چیزیه که حاصل تقسیم اون در زمانی معین که امکان داره سال به سال باشه یا در در پایان مدت شرکت باشه و مبلغی به سرمایه شریک اضافه می شه.

سود مادی لازم نیست حتما باید مبلغ پول باشه بلکه می شه هر چیزی مثل تقسیم سود میان شرکا  که برافزایش ثروت می انجامه باشه.سود فقط چیزی نیست که بر افزایش ثروت شریک باشه و هر چیزی که باعث صرفه جویی و کاهش هزینه های شرکا بشه سود محسوب می شه. مثال اون اینه که چند تا تاجر به جای استفاده کردن از خدمات شرکت حمل و نقل،  یک شرکت حمل و نقل رو تشکیل می ده وبا استفاده از خدماتش در هزینههای خود صرفه جویی می کنه. فقط با پرداخت قیمت وهزینه خدمات مبالغی رو صرفه جویی میکنه که به این کارای گفته شده سود می باشه

در فرانسه تاکید بر اینه که سود حتما باید مادی باشه مهم می باشه؛ چون سود مادی ملاک اصلی معین کردن شرکت تجاری از شرکت غیر تجاری میباشه،  بلکه در فرانسه موسسه ای که هدفش نفع بردن سود مادی وتقسیم اون بین اعضا نباشه و هدفی انسان دوستانه فرهنگی یا ورزشی باشه و حتی اگر به اعضاش هم سود مادی غیر مستقیمی  و فرعی  به اعضای شرکت برسه موسسه غیر تجاری گفته می شه

در حقوق ایران این طور نمیباشه و ملاک فرق اون بین شرکت تجاری و غیر تجاری بردن و نبردن سود نمی باشه

تعریف موسسات غیر تجاری در ماده 584 ق.ت اینه که مجامعی که به منظور غیر از بردن سود و تقسیم  منافع اون میان شرکا می باشه. ولی در ماده 14 آیین نامه مصوب 1337: این می باشه که همه موسسات که جهت مقاصد غیر تجاری از جمله امور علمی یا ادبی یا امور خیریه تشکیل میشه و موسسین یا تشکیل دهندگان شرکت قصد انتفاع و نفعی داشته باشه یا که نه. پس در ماده 2 ایین نامه این تشکیلات رو میشه عناوینی مثل انجمن کانون و غیره  که دارای دو قسمت زیرمی باشه

یک/ موسساتی که قصدشون جلب منافع و تقسیم اون بین اعضا میباشه
دو/ موسساتی که مقصود تشکیل اون ممکنه جذب منافع مادی و تقسیم منافع بین اعضای خود یا دیگران باشه
در نتیجه این صحبتها تعریف موسسات غیر تجاری این می باشه که موسسه ای که قصدش فقط جلب منافع و تقسیم اون میان اعضای خودش نباشه باید عنوان تشکیلات غیر تجاری (کانون- بنگاه و غیره) ثبت بشه

میدونی فرق میان شرکت تجاری و موسسات غیر تجاری چی میباشه؟
در حقوق ایرانمون تشکیلات تجاری وغیر تجاری رد نفع سود و تقسیم بین اعضا ملاک نمیباشه، ولی انچه که ملاک جدا بودن این دوست موضوع اوناس، اگه گروهی جنبه علمی وادبی یا جنبه معنوی داشته وگروه یک موسسه غیر تجاری تشکیل میده. برخلاف اون اگه فعالیت گروهی علمی ادبی و امور خیریه نباشه می تونه تشکیلات تجاری بده وفقط هدفش سود وتقسیم اون میان اعضا گروه می باشه مثل اینه که اعضای یک مدرسه غیر انتفاعی گروه خود رو با تشکیلات غیر تجاری ثبت مکنه و سود رو مثل شرکت تجاری شرکا که همون تشکیل دهندگانش هست تقسیم کنن

2- طرز تقسیم سود و ضرر
در ماده 575 قانون مدنی اگه هر یک از شرکا به نسبت سهم خود در نفع و ضرر مشارکت داره و هر شریکی موقع ورود به شرکت باید خطر فعالیت اون درسهم خودش تحمل کنه، هر شریک هر انچه که آورده در سود و زیان به همون میزانی که سهم داره؛ اگه سرمایه شرکا مساوی باشه شرکا به میزان مساویش میان خود تقسیم خواهند کرد

آیا شرکا میتونن شرط و مم کنن که سود فقط به یک یا چند نفربرسه نه به دیگری؟
خیر.چونکه در ماده575ق.مدنی اومده که شرکا در نفع و ضرر سهیم میباشه و مگر این که برای چند نفر از اونا سهم بیشتری مدنظر گرفته شده.

به این دلیله که شرکا رو نمیشه به صورت ثابت از بردن سود محروم یا از تحمل اون از زیان معافش کرد وفقط میشه میزان سود و زیان رو کاهش و افزایش کرد.  طرفین عقد میتونن که برعکس مراتب در قرارداد اجرا کنن و حتی یک یا چند شریک عملی رو انجام بده، در قرارداد قید بشه که سهم زیادی از سود یا سهم کمی از ضرر رو متحمل باشه. همچنین در ماده108 که اگه در اساسنامه درباره ی سود و زیان قانون خاصی نباشه و همون میزان که شرکا سرمایه داره تقسیم شه.

در ماده42 لایحه قانون1347 اگه هر شرکت سهامی می تونه توسط اساسنامه و تا وقتیکه شرکت منحل نشه ومجمع عمومی فوق العاده سهامدار، سهام ممتاز یعنی سود کامل از طرف شرکت پرداخت بشه!

 
افزایش سرمایه به معنای بالا بردن سرمایه اسمی و ثبت شده شرکت است. با افزایش سرمایه مسئولیت صاحبان سهام در قبال دیون شرکت افزایش می یابد. شرکت به دلیل بهره مندی از مزایا افزایش سرمایه می دهد، زیرا با افزایش سرمایه شرکت های دیگر ارزش و اعتبار خوبی برای شرکت قائل می شوند. افزایش سرمایه از دو طریق قابل تحقق است :

1- افزایش مبلغ اسمی
2- صدور سهام جدید ( افزایش تعداد سهام )

مدارک لازم جهت تسلیم به مرجع ثبت شرکت ها برای ثبت افزایش سرمایه شرکت سهامی عام
به موجب ماده 175 لایحه، مدارک لازم برای ثبت افزایش سرمایه عبارتند از :
1- طرح اعلامیه ی پذیره نویسی در خصوص سهام جدید
2- آخرین ترامه و حساب و سود و زیان نیز که به تصویب مجمع عمومی عادی رسیده پیوست طرح اعلامیه پذیره نویسی می گردد و اگر تصویب نشده این نکته باید در طرح اعلامیه پذیره نویسی قید شود.
چند نکته :
1- آخرین ترامه و حساب سود و زیان که به تصویب مجمع عمومی رسیده باید هم در مرجع ثبت شرکت ها و هم مرکز شرکت آماده باشد.
2- در شرکت سهامی عام با تصویب قانون بازار، اجازه انتشار اعلامیه پذیره نویسی تنها پس از تایید سازمان بورس و پس از آن مرجع ثبت شرکت ها امکان پذیر است. مرجع ثبت شرکت ها و سازمان بورس پس از احراز اینکه طرح اعلامیه پذیره نویسی با قانون منطبق است مانند زمان تاسیس اجازه انتشار آن را صادر می نماید.

اامی بودن ثبت افزایش سرمایه و ضمانت اجرای عدم ثبت افزایش سرمایه
به موجب ماده 2 لایحه، هر گاه از تاریخ تسلیم طرح اعلامیه ی پذیره نویسی 9 ماه گذشت و افزایش سرمایه ثبت نشد، پذیره نویسان سهام جدید می توانند از مرجع ثبت شرکت ها گواهینامه ای دایر بر عدم ثبت افزایش سرمایه دریافت و به بانک مراجعه و وجوهی را که بابت پذیره نویسی پرداخته اند پس بگیرند . در این صورت هزینه ها نیز با شرکت است.

مدارک لازم جهت تسلیم به مرجع ثبت شرکت ها برای ثبت افزایش سرمایه شرکت سهامی خاص
به موجب ماده 3 لایحه، مدارک ذیل برای ارائه به مرجع ثبت شرکت ها اامی می باشد :
1- صورت جلسه مجمع عمومی فوق العاده که افزایش سرمایه را تصویب نموده یا اجازه آن را به هیئت مدیره داده است و در صورت اخیر، صورت جلسه هیئت مدیره که افزایش سرمایه را مورد تصویب قرار داده است.
2- یک نسخه از رومه ای که آگهی مذکور در ماده 169 این قانون در آن نشر گردیده است.
3- اظهارنامه مشعر بر فروش کلیه سهام جدید و در صورتی که سهام جدید امتیازاتی داشته باشد باید شرح امتیازات و موجبات آن در اظهارنامه قید شود.
4- در صورتی که قسمتی از افزایش سرمایه به صورت غیرنقد باشد باید تمام قسمت غیرنقد تحویل گردیده و با رعایت ماده 82 این قانون به تصویب مجمع عمومی فوق العاده رسیده باشد. مجمع عمومی فوق العاده در این مورد با حضور صاحبان سهام شرکت و پذیره نویسان سهام جدید تشکیل شده و رعایت مقررات مواد 77 لغایت 81 این قانون در آن قسمت که به آورده غیرنقد مربوط می شود اامی خواهد بود و یک نسخه از صورت جلسه مجمع عمومی فوق العاده باید به اظهارنامه مذکور در این ماده ضمیمه شود.
نکته : مانند زمان تاسیس آورده غیرنقد باید تماماَ به شرکت تحویل داده شود و به ارزیابی کارشناس رسمی دادگستری برسد و آورده غیرنقد را نمی توان به بیش از میزان ارزیابی کارشناسی رسمی دادگستری تصویب نمود.

وم پرداخت تمام مبلغ در هنگام افزایش سرمایه در سهامی خاص و عام
در زمان افزایش سرمایه بحث تعهد سرمایه برخلاف زمان تاسیس منتفی است و کلیه مبلغ باید به شرح ذیل پرداخت شود :
– از طریق بالا بردن مبلغ اسمی : کلیه افزایش سرمایه باید نقداَ پرداخت شود.
– از طریق صدور سهام جدید : کلیه افزایش سرمایه نقداَ پرداخته یا تهاتر شود.
نکته : در صورتی افزایش سرمایه امکان پذیر است که تمام سرمایه قبلی شرکت تماماَ تادیه شده باشد.


هزینه ثبت شرکت موارد متعددی را دربرمی گیرد که از آن جمله می توان به هزینه تعیین نام شرکت، هزینه پستی ثبت شرکت ، هزینه حق الثبت ، هزینه درج در رومه محلی، هزینه پاکت ، پوشه و گیره ، هزینه رومه رسمی کل کشور  ، هزینه پلمپ دفاتر تجاری، هزینه تشکیل پرونده مالیاتی و اخذ کد اقتصادی اشاره داشت. ( لازم به توضیح است ، عواملی نظیر نوع شرکت، میزان سرمایه شرکت، موضوع فعالیت شرکت و تعداد اعضاء شرکت در هزینه های ثبتی شرکت تاثیرگذار خواهد بود) .
در ادامه، جهت روشن شدن بیشتر مطلب به تشریح موارد نامبرده می پردازیم .

 

هزینه حق الثبت
منظور از حق الثبت همان ابطال فیش سرمایه است که برای سرمایه های مختلف متغیر می باشد. هزینه حق الثبت از سرمایه یک میلیون ریال که حداقل سرمایه می باشد تا 1/000/000/000 ریال به صورت تصاعدی متغیر است و از این مبلغ به بالا هزینه ابطال فیش ثابت می باشد.
( شایان ذکر است این هزینه طبق تعرفه اداره ثبت شرکت ها محاسبه می گردد ).

هزینه حق الدرج یا درج در رومه محلی
برابر تکالیف مصرح قوانین حاکم (قانون تجارت و نظام نامه ثبت شرکت ها)؛ صاحبان اشخاص حقوقی در حوزه شرکت ها و موسسات غیر تجاری  مکلفند نسبت به انتشار آگهی ثبت شرکت و سایر تغییرات پس از ثبت برابر سوابق ثبتی و مفاد اساسنامه اقدام نمایند. به طور کلی، ثبت شرکت در دو نوبت رومه می گردد :
1- رومه محلی که هزینه آن ها در اداره ثبت شرکت ها پرداخت می شود. ( این هزینه بستگی به تعداد خطوط موجود در آگهی تاسیس و موضوع شرکت دارد).
2- رومه رسمی کل کشور که پرداخت هزینه آن به صورت اینترنتی  است .

هزینه رومه رسمی کل کشور
دارندگان آگهی برای ثبت آگهی در رومه رسمی، می بایست پس از انجام مراحل قانونی و ثبت آگهی خود در ادارات ثبت، تمامی مراحل را از طریق پورتال رومه رسمی کشور به آدرس  انجام دهند و هزینه ی انتشار آگهی را نیز صرفاَ به صورت اینترنتی پرداخت نمایند.
برای این منظور پس از مراجعه به سامانه مذکور می بایست در قسمت ثبت نام کاربر جدید کلیک نمایید و شماره موبایل را جهت دریافت پیامک وارد کنید.در مرحله بعدی، آدرس و کدپستی را جهت دریافت نسخه کاغذی رومه  درج کنید.
سپس با ورود به صفحه شخصی من، با کلیک بر روی قسمت هزینه آگهی  ،شماره مکانیزه رقمی را وارد نمایید و با وارد نمودن رمز دوم اطلاعات بانکی خود را درج کنید.با پرداخت هزینه ی آگهی شماره پیگیری به شما داده می شود که از طریق این کد، بدون نیاز به مراجعه ی حضوری می توانید کلیه مراحل ثبت آگهی خود را پیگیری نمایید. وضعیت آگهی می تواند یکی از حالت های ذیل را داشته باشد:
1- دریافت شده از ثبت:
یعنی هزینه آگهی توسط متقاضی پرداخت نشده است و یا پرداخت هزینه با موفقیت انجام نشده است و می بایست جهت چاپ آگهی،با انتخاب پرداخت آنلاین مبلغ آگهی ؛اقدام به پرداخت هزینه آگهی نماید.
2- آماده ارسال به چاپ
در این حالت هزینه چاپ با موفقیت انجام شده و جهت چاپ ارسال شده است.
3- در حال انتشار امضا نشده
یعنی آگهی در حال چاپ است اما هنوز امضاء نشده است.
4- انتشار یافته امضا نشده
یعنی آگهی چاپ شده و در سایت موجود است ولی هنوز نسخه امضا شده آن صادر نشده است.
5- انتشار یافته امضا شده
یعنی آگهی چاپ شده است.
لازم به توضیح است، نحوه محاسبه رومه رسمی بستگی به میزان موضوع و تعداد اعضاء شرکت دارد که به صورت آنلاین و علی الحساب محاسبه می گردد.

هزینه پلمپ دفاتر تجاری
دفتر رومه ، دارایی ، کل و هر دفتری که داشتن آن را وزارت دادگستری لازم بداند باید قبل از آنکه چیزی در آن نوشته شود مهر و پلمپ گردد . تکلیف انجام پلمپ دفاتر تجاری به موجب ماده شش قانون تجارت ، بلافاصله پس از ثبت تاسیس اشخاص حقوقی یا ثبت اشخاص حقیقی در دفاتر ثبت تجاری اامی بوده و مسئولیت عدم انجام این اقدام با مدیران مربوطه خواهد بود. لذا، پس از ثبت شرکت و پرداخت هزینه رومه رسمی شرکت، به مدت یک ماه فرصت دارید تا نسبت به پرداخت هزینه پلمپ دفاتر تجاری و اخذ آن ها اقدام نمایید.
هزینه دفاتر کل و رومه و دفتر دارایی با توجه به اینکه 50 یا 100 برگی یا بیشتر باشند در واحدهای ثبتی مختلف متفاوت است.
شایان ذکر است، پرداخت هزینه های پلمپ دفاتر تجاری در سامانه اداره ثبت شرکت ها به صورت اینترنتی امکان پذیر است.

هزینه تشکیل پرونده مالیاتی و اخذ کداقتصادی
هر شخصیت حقوقی ( شرکت) باید پس از تأسیس برای تشکیل پرونده مالیاتی در واحد مالیاتی، اقدام کند. طبق مقررات مربوطه، شرکت تا 2 ماه پس از تأسیس مکلف به تشکیل پرونده دارایی و پرداخت حق التمبر (مالیات) سرمایه می باشد. تشکیل پرونده مالیاتی به معنای آن است که شرکت به سازمان امور مالیاتی اعلام نماید که چنین شرکتی تأسیس شده و طبق قانون دو در هزار سرمایه شرکت را پرداخت نماید در غیر این صورت مشمول جریمه مالیاتی معادل دو برابر مبلغ اولیه خواهید شد. به عبارت دیگر در صورت عدم تشکیل پرونده مالیاتی و پرداخت حق التمبر دارایی ظرف دو ماه به جای 2 در هزار معادل 6 در هزار سرمایه شرکت ثبت شده باید پرداخت نمایید.
در نظر داشته باشید که حتی در صورت عدم فعالیت شرکت تشکیل پرونده مالیاتی اامی است و برای اعلام عدم فعالیت و عدم پرداخت مالیات احتیاج به انجام آن می باشد و در غیر این صورت مشمول جریمه می شوید.


برای بعضی امور قوانین مختلف و مقررات مخصوصی پیش بینی شده است که برای انجام آن امور بعنوان موضوع فعالیت شرکت کسب مجوز لازم از مراجع ذیصلاح قبل از به ثبت رسانیدن شرکت اامی می باشد و اداره ی ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی به هنگام ثبت و تاسیس شرکت ها و موسساتی که به موضوعات ذیل فعالیت دارند مکلف به رعایت قوانین و مقررات ذیل می باشد:

1-ثبت هر موسسه ی بیمه در ایران موکول به ارائه ی پروانه ی تاسیس که از طرف بیمه ی مرکزی ایران صادر می شود خواهد بود.همچنین ثبت هرگونه تغییرات بعدی در اساسنامه و میزان سرمایه و سهام موسسات بیمه ای که به ثبت رسیده است موکول به ارائه ی موافقت بیمه ی مرکزی ایران می باشد.
2-عرضه ی خدمات پستی در اختیار دولت است که توسط شرکت پست جمهوری اسلامی ایران انجام می شود و اشخاص حقیقی و حقوقی دیگر بدون موافقت شرکت پست حق ندارند در زمینه ی عرضه ی خدمات مذکور اقدام نمایند.
تبصره:تاسیس و ثبت شرکت هایی که موضوع فعالیت آن ها عرضه ی خدمات پستی است بدون موافقت شرکت پست جمهوری اسلامی ایران ممنوع است و اداره کل ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی و دفاتر مربوطه باید از پذیرفتن  ثبت این قبیل شرکت ها خودداری نمایند.

مقالات مهم و کاربردی ثبت شرکت:

- ثبت شرکت ها به چه صورت است

- مراحل ثبت شرکت

- ثبت شرکت سهامی خاص

- ثبت شرکت با مسئولیت محدود


3-هرگونه فعالیت اشخاص و موسسات که به نحوی ازانحاء به امور دانشجویی که با وظایف وزارت علوم،(تحقیقات و فن آوری) مرتبط می شود موکول به اجازه وزارت مزبور است و اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی بدون ارائه ی این اجازه نامه از ثبت موسسه خودداری خواهد نمود.
4-ماده ی 34 آئین نامه ی اجرایی قانون احداث پروژه های عمرانی بخش راه و ترابری از طریق مشارکت بانک ها و سایر منابع پولی و مالی کشور اداره کل ثبت شرکت ها را موظف نموده است تا هنگام ثبت شرکت های موضوع قانون مشارکت قبلاَ نظر وزارت راه و ترابری را استعلام نماید.
5-ثبت شرکت ها پس از صادر شدن مجوز از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نسبت به ثبت مرکز-موسسات-انجمن ها و کانون های فرهنگی و هنری اقدام می نماید.
6-کلیه ی شرکت هایی که مشمول قانون صنفی می باشند موظفند ظرف یکسال پس از لازم الاجرا شدن این قانون نسبت به اخذ پروانه ی کسب از اتحادیه ی مربوطه اقدام نمایند.درغیر این صورت ثبت آن ها در مرجع ثبت شرکت ها غیر قانونی می باشد.همچنین از تاریخ لازم الاجرا شدن این قانون ثبت شرکت های جدیدالتاسیس مشمول قانون نظام صنفی فاقد پروانه کسب ممنوع خواهد بود.(لازم به ذکر می باشد که قانون نظام صنفی مصوب 13/4/59 در تاریخ 31/2/1368 اصلاح گردیده است)
تشخیص انطباق فعالیت شرکت ها با مقررات نظام صنفی و اعلام مشمولیت شرکت ها با کمیسیون نظارت است.مرجع ثبت شرکت ها موظف است یک نسخه از آگهی تاسیس را جهت اطلاع و بررسی به کمیسیون نظارت ارسال دارد.کمیسیون نظارت موظف است حداکثر ظرف مدت 15 روز پس از اطلاع از ثبت شرکت مشمول بودن با مقررات قانون نظام صنفی را به متقاضی شرکت اعلام نماید.شرکت ها و موسسات موضوع این قانون(نظام صنفی)صرفاَ در هر رشته ای که بتوانند پروانه ی کسب تحصیل نمایند مجاز به فعالیت بوده،در غیر این صورت اتحادیه ی مربوطه طبق قانون از فعالیت آن ها جلوگیری خواهد نمود.در شهرهایی که کمسیون نظارت تشکیل نگردیده کمیسیون نظارت مرکز استان نسبت به امور مذکور اقدام می نماید.
7-شرکت هایی که با رعایت مقررات قانون بخش تعاونی اقتصاد جمهوری اسلامی ایران مصوب 13/6/70 (و اصلاحات بعدی آن)به ثبت برسند تعاونی شناخته می شوند.
8-شرکت های تعاونی مسکن کارگران هر استان می توانند نسبت به ایجاد کانون هماهنگی شرکت های تعاونی مسکن کارگران استان اقدام نمایند و کانون های هماهنگی تعاونی های مسکن کارگران استان ها می توانند نسبت به تشکیل کانون عالی هماهنگی تعاونی های مسکن کارگران کشور(اتحادیه ی مرکزی تعاونی های مسکن کارگران-اسکان)اقدام نمایند.وزارتخانه های کار و امور اجتماعی،مسکن و شهرسازی،امور اقتصادی و دارایی موظف به همکاری با اتحادیه ی اسکان بوده و اساسنامه ی شرکت های مذکور توسط وزارت کار و امور اجنماعی به ثبت خواهد رسید.
شرکت های تعاونی مصرف(توزیع)کارگران می توانند نسبت به تاسیس کانون هماهنگی شرکت های تعاونی مصرف کارگران استان اقدام نمایند و کانون های هماهنگی تعاونی های مصرف(توزیع)کارگران استان ها می توانند نسبت به تشکیل کانون عالی هماهنگی تعاونی های مصرف کارگراناتحادیه ی مرکزی تعاونی های مصرف (توزیع)کارگران اسکان» اقدام نمایند.وزارتخانه های کار و امور اجتماعی و بازرگانی و نیز وزارتخانه های صنعتی موظف هستند تا همکاری های لازم را با اتحادیه ی اسکان به عمل آورند و اساسنامه ی شرکت های تعاونی مذکور توسط وزارت کار و امور اجنماعی به ثبت خواهد رسید.
9-شرکت ها و اشخاصی که در ایران اشتغال به امور بازرگانی داشته و بخواهند از مزایای قانون تشویق صادرات و تولید استفاده کنند ، مکلفند مقررات قانون فوق از جمله نام و مشخصات خود را در دفتر اداره ثبت اسناد و املاک (ثبت شرکت ها)یعنی دفتر ثبت تجارتی به ثبت برسانند و دارای دفاتر پلمپ نیز باشند و هر بازرگان یا رئیس بنگاه بازرگانی و یا شرکتی که طبق مقررات این آئین نامه اسم خود را(در دفتر ثبت تجارتی) ثبت می نماید مکلف است در سرلوحه ی کاغذهای تجارتی و سیاهه های فروش و یادداشت ها و برگ های سفارش و هر نوع اسناد و مطبوعات تجارتی که بکار می برد ضمن درج عنوان تجارتی شماره ثبت دفتر تجارتی را نیز قید نماید


تعیین آغاز شخصیت حقوقی از این نظر واجد اهمیت است که نقطه ی آغاز تعهدات شرکت را معین می کند،در واقع ،تا قبل از تحقق شخصیت حقوقی علی الاصول ،نمی توان تعهداتی را که شرکا بر عهده  گرفته اند بر عهده ی شرکت گذاشت،چرا که شرکتی وجود ندارد تا بتواند متعهد شود.

در این رابطه ماده ی 583 قانون تجارت مقرر می کندکلیه ی شرکت های تجارتی مذکور در این قانون شخصیت حقوقی دارند»،ولی به هیچ وجه معین نمی کند که این شخصیت حقوقی از چه زمانی ایجاد می شود.برعکس،قانون گذار ما در ماده ی 584 برای تشکیلات غیر تجارتی،تاریخ دقیق ایجاد شخصیت حقوقی را معین کرده است که از تاریخ ثبت در دفتر مخصوص وزارت دادگستری است.موسسات و تشکیلات دولتی و شهری نیز به محض ایجاد و بدون احتیاج به ثبت،دارای شخصیت حقوقی می شوند(ماده ی 587 ق.ت).

پس به طور مسلم،شرکت های تجاری-همانند موسسات و تشکیلات دولتی-برای آنکه شخصیت حقوقی پیدا کنند نیاز به ثبت ندارند،اما از چه تاریخی دارای شخصیت حقوقی می شوند؟پاسخ کلی به این سوال آسان است و آن این است که در حقوق ایران،شرکت از تاریخی دارای شخصیت حقوقی خواهد بود که ایجاد و به عبارت قانون گذارتشکیل»شده باشد.اما پاسخ به اینکه شرکت از چه تاریخی تشکیل می شود در مورد شرکت های مختلف یکسان نیست و هر شرکتی تابع قواعد خود است:
-شرکت های با مسئولیت محدود،تضامنی و نسبی وقتی تشکیل می شوند که تمام سرمایه ی نقدی آن ها تادیه و سهم الشرکه غیر مقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد(مواد96،1 و ماده ی 5 ناظر به ماده ی 1 قانون تجارت).
-شرکت سهامی عام پس از تشکیل مجمع عمومی موسس و احراز پذیره نویسی کلیه ی سهام شرکت و پرداخت مبالغ لازم و تصویب اساسنامه ی شرکت و همچنین انتخاب اولین مدیران و بازرسان و قبول سمت توسط آنان تشکیل می شود(ماده ی 17 لایحه ی قانونی 1347).

شرکت سهامی خاص پس از امضای اساسنامه توسط کلیه ی سهامداران،پرداخت قسمت نقدی سرمایه-که نباید کمتر از 35 درصد کل مبلغ رسمی سهام باشد-انتخاب اولین مدیران و بازرسان توسط کلیه ی سهامداران و قبول سمت مدیریت و بازرسی توسط مدیران و بازرسان تشکیل می شود(ماده ی 20 لایحه ی قانونی 1347).

-شرکت مختلط سهامی در صورتی تشکیل می شود که مقررات مواد مندرج در ماده ی 176 قانون تجارت رعایت شده باشد.این مواد عبارت اند از:ماده ی 28،38 و 39 قانون تجارت 1311 راجع به شرکت های سهامی که در این مورد هنوز به قوت خود باقی اند.به موجب این مواد ،برای تشکیل شرکت لازم است:
1-تمام سرمایه از طرف شرکا تعهد شده و لااقل یک سوم آن پرداخت شده باشد(مواد 38 و 39 قانون تجارت 1311)
2-سهم الشرکه شرکای سهیم به سهام یا قطعات سهام به شرح مندرج در ماده ی 28 قانون تجارت 1311 تقسیم شده باشد.
-تشکیل شرکت تعاونی تابع مقررات حاکم بر تشکیل شرکتی است که قالب شرکت تعاونی را تشکیل می دهد.برای مثال،اگر شرکت تعاونی قالب شرکت سهامی را انتخاب کرده باشد،زمان تشکیل آن تابع مقررات این شرکت خواهد بود.

قانون گذار درباره ی زمان تشکیل مختلط غیر سهامی مقرراتی وضع نکرده است.مسلم است که شخصیت هیچ شرکتی از زمان انعقاد قرارداد و به صرف آن ایجاد نمی شود،چه انعقاد قرارداد شرکت به خودی خود به معنای تشکیل سرمایه ی جمعی نیست و تا عملاَ چنین سرمایه ای تشکیل نشود،تعهد مستقلی برای شرکت ایجاد نمی شود،اما آیا می توان گفت که شرکت مختلط غیر سهامی باید ثبت شود تا شخصیت حقوقی پیدا کند؟وجود ماده ی 150 قانون تجارت چنین شبهه ای را القا می کند.به موجب این ماده: در مورد تعهداتی که شرکت مختلط غیر سهامی ممکن است قبل از ثبت شرکت کرده باشد،شریک با مسئولیت محدود در مقابل اشخاص ثالث در حکم شریک ضامن خواهد بود. ».آیا این جمله به این معنا نیست که تا شرکت ثبت نشده،شرکا در حالت قبل از تشکیل هستند و همگی مسئولیت تضامنی دارند؟ماده ی 152 قانون تجارت این شبهه را تا حدودی برطرف می کند.به موجب این ماده: هر گاه شرکت به طریقی غیر از ورشکستگی منحل شود و شریک با مسئولیت محدود هنوز تمام یا قسمتی از سهم الشرکه ی خود را نپرداخته اند و یا پس از تادیه مسترد داشته است،طلبکاران شرکت حق دارند معادل آنچه که از بابت سهم الشرکه باقی مانده است،مستقیماَ علیه شریک با مسئولیت محدود اقامه ی دعوا نمایند. ».

مفهوم مخالف این ماده این است که اگر شریک مزبور سهم الشرکه ی خود را پرداخته باشد،طلبکاران فقط می توانند به شرکت مراجعه کنند،زیرا شرکت با پرداخت سهم الشرکه از جانب شرکا تشکیل می شود و مراجعه به شرکا مورد ندارد.بر عکس،تا زمانی که سهم الشرکه ی شرکا پرداخت نشده،طلبکاران می توانند شخصیت حقوقی شرکت را نادیده بگیرند و به طور مستقیم به شرکا که سهم الشرکه را هنوز نداده اند،مراجعه کنند.از این گذشته،برای تعیین تاریخ تشکیل شرکت مختلط غیر سهامی می توان از قاعده ی وحدت ملاک استفاده کرد.در واقع،قانون گذار در مورد شرکت های با مسئولیت محدود و تضامنی مقرر داشته است که شرکت وقتی تشکیل می شود که تمام سرمایه ی نقدی پرداخت و سهم الشرکه ی غیر نقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد(مواد 96 و 1 قانون تجارت)با توجه به اینکه شرکت مختلط غیر سهامی آمیخته ای است از شرکت های تضامنی و با مسئولیت محدود،اجرای مقررات این دو شرکت در مورد شرکت مختلط غیر سهامی کاملاَ منطقی است،کما اینکه در مورد شرکت های مختلط سهامی چنانچه گفتیم،قانون گذار تشکیل شرکت را تابع مقررات شرکت های سهامی کرده است.پس،به نظر ما در مورد شرکت مختلط غیر سهامی نیز باید گفت که شرکت زمانی تشکیل شده تلقی می شود کهتمام سرمایه ی نقدی تادیه و سهم الشرکه ی غیر نقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد».در این زمان،دارایی جمعی،یعنی دارایی شرکت ایجاد می شود و در نتیجه اشخاص ثالث می توانند به طور مستقل به شرکت که واجد شخصیت حقوقی است،مراجعه کنند.

به هر حال،تشتت در مقرراتی راجع به تاریخ شروع شخصیت جقوقی در شرکت های مختلف و مشکلات ناشی از آن ایجاب می کند که قانون گذار ما برای ایجاد شخصیت حقوقی شرکت تاریخ دقیقی معین کند که بهترین تاریخ،تاریخ ثبت شرکت است و برای آنکه افراد به ثبت شرکت های تشکیل شده مبادرت کنند،مسئولیت تضامنی آنان قبل از ثبت باید برقرار گردد.قانون گذار ایران،در وضع ماده ی 220 قانون تجارت چنین هدفی داشته است،اما اولاَ این ماده در صورتی اعمال می شود که شرکت مطابق قانون تجارت تشکیل نشده باشد و بنابراین،عدم ثبت وماَ به اجرای آن منتهی نمی شود،ثانیاَ به جای شناسایی مسئولیت تضامنی مستقیم شرکا،همکاری آنان را شرکت تضامنی تلقی کرده است که مستم این است که طلبکاران ابتدا به شرکت مراجعه کنند و بعد به شرکا که این امر خود، مشکلاتی را به بار می آورد.

روابط تجاری ایران و افغانستان به دلیل همسایگی ایران و افغانستان برای هر دو کشور اهمیت دارد. کشور دوست و همسایه افغانستان ، در حال حاضر دومین شریک تجاری ایران محسوب می شود. به طوری که با توجه به تنوع محصولات و بازار پسندی محصولات ایرانی سالانه بیش از سه میلیارد دلار کالا از کشورمان به افغانستان صادر می شود.

محصولاتی نظیر صنایع غذایی ، ماشین آلات و مصالح ساختمانی ، خدمات فنی و مهندسی و مخابراتی ، حمل و نقل ، لوازم خانگی ، دکوراسیون ، مبلمان و مصنوعات چوبی، مصنوعات پلاستیکی ، موکت و کف پوش ، تجهیزات پزشکی و آزمایشگاهی ، الیاف و مسنوجات ، پوشاک ، پوست و چرم ، محصولات آرایشی و بهداشتی ، تابلو فرش و صنایع دستی ، فرش دستباف و ماشینی ، زیور آلات و نقره ، خشکبار و . از جمله ظرفیت های اصناف برای حضور در بازار افغانستان می باشد .
از آن جا که افغانستان یکی از بازارهای عمده برای کالاهای ایرانی است، ثبت علامت تجاری یا برند در این کشور از اهمیت بسزایی برخوردار است. ثبت برند در افغانستان ، باعث جلوگیری از سوء استفاده از برندهای ایرانی در کشور افغانستان شده و از عرضه ی کالاهای مشابه توسط اشخاص ثالث تحت علائم تجاری که عین یا به طریق گمراه کننده ای مشابه علامت تجاری دیگری هستند جلوگیری به عمل می آورد.
از طریق ثبت برند، محصولات منحصر به فرد و اختصاصی شده و ارزش نام و شرکت افزایش پیدا می کند. با انجام این کار، شرکت ها در خصوص محصولات و خدمات خود حق انحصاری پیدا می کنند و طبق قانون هیچ شرکت ثانویه ای نمی تواند تا تاریخ اعتبار این علامت تجاری از آن به صورت مستقیم و یا غیرمستقیم استفاده نماید.
نظر به اهمیت ثبت علامت تجاری ، در این مطلب به بررسی مهم ترین نکات این مبحث می پردازیم. علاقه مندان می توانند مقالات ذیل را نیز مورد مطالعه قرار دهند :
- ثبت برند بین المللی
- تقاضانامه ثبت برند بین المللی
- نحوه ی ثبت شرکت بین المللی

 
در قوانین افغانستان، علامت تجاری می تواند شامل یک یا بیشتر از یک اسم ، کلمه ، امضا، حرف، شکل ، نقشه ، عنوان ، مهر ، تصویر ، نوشته ، اعلان ، نمونه با سایر علایم یا ترکیبات مربوط به آن ها باشد.
به موجب ماده 5 قانون ثبت علامت تجاری افغانستان، استعمال علایم تجاری اختیاری می باشد مگر اینکه وزارت تجارت و صنایع یا دفتر ثبت مرکزی بخش ثبت علایم تجاری استعمال آن را اجباری نماید.
وفق ماده 8 ، علائم زیر را نمی توان به عنوان علامت تجاری اختیار نمود :
1- بیرق ملی ، نشان دولتی و سایر نشان های دولتی ، سازمان ها و موسسات داخلی و بین المللی یا کشورهای خارجی مگر اینکه استعمال آن کتباَ مجاز دانسته شده باشد .
2- محراب و منبر یا هر گونه علامتی که با نشان ها یا علامات دارای ماهیت کاملاَ مذهبی یکسان یا مشابه باشد.
3- تصاویر زعمای دولتی و مقامات عالیه دولتی
4- کلمات و عباراتی که از آن نسبت به ادارات دولتی، اشتباه شده بتواند .
5- علایم موسسات رسمی مانند هلال احمر، صلیب سرخ با سایر علایم مشابه و تقلید از آن ها
6- علایمی که منافی عفت ، اخلاق و نظم عامه باشد.
7- علایم که در کیفیت یا خاصیت غیر مشخص یا شامل اسامی باشند که معمولاَ از طریق عرف و سنن به اجناس، محصولات یا خدمات داده شده باشد یا اسامی های مانوس و تصاویر معمولی اجناس و محصولات، چنین علامات به طور عام استعمال شده ، نمی توانند ثبت و مورد حمایت قرار گیرند.
8- اشتهارت جغرافیایی که استعمال آن باعث مغشوش شدن منشا یا منبع اجناس، محصولات یا خدمات گردد.
9- اسم ، اسم خانوادگی ، عکس یا نشان شخص ثالث ، مگر اینکه موافقه قبلی وی یا ورثه اش حاصل گردیده باشد.
10- علایمی که سبب اغفال مردم گردد یا معلومات کاذب در مورد منشاء ، منبع یا سایر مشخصات اموال باشد.
11- علایمی که شامل نام تجاری خیالی ، تقلیدی یا جعلی باشد.
12- علایمی که متعلق به اشخاص حقیقی یا حکمی بوده و کاربرد آن ممنوع گردیده باشد.
13- علایم کمپینی های که در افغانستان انتشار و ترویج یافته است ، مگر با اجازه مالک آن
14- علایم یا نشان های تجاری ثبت شده مربوط به اجناس یا خدمات یکسان یا دارای مشابهت باشد.
15- علایمی که استعمال آن به مقاصد خاص تشخیص گردد.
در حالت ذیل درخواست ثبت علامت تجاری رد می گردد :
الف) در صورتی که مغایر با موارد گفته شده در فوق باشد.
ب) در صورتی که علامت تجاری قبلاَ به اسم شخص دیگری ثبت یا با یکی از علامات تجاری ثبت شده قبلی شباهت داشته باشد.

• مدارک لازم برای ثبت علامت تجاری در افغانستان :
اشخاص حقیقی و حکمی شخصاَ یا از طریق نماینده یا وکیل قانونی خود می توانند جهت ثبت علامت تجاری مراجعه و درخواست ارائه نمایند. لازم به ذکر است مدارک مورد نیاز برای ثبت برند شخص حقیقی و ثبت برند شخص حقوقی / شرکت ها تا حدودی با هم متفاوت است که در ادامه این مدارک را با هم بررسی می نماییم.

مدارک لازم برای ثبت برند شخص حقیقی :
1- کپی شناسنامه و کارت ملی مالک
2- کپی علامت یا نام تجاری
3- کپی جواز یا پروانه کسب
4- کپی کارت بازرگانی شرکت
5- کپی گواهینامه علامت ثبت شده در ایران و دیگر کشورها ( در صورت وجود )
6- آدرس دقیق برای درج در گواهینامه ثبت علامت تجاری
مدارک لازم برای ثبت برند شخص حقوقی / شرکت :
1- کپی شناسنامه و کارت ملی صاحبین امضا
2- کپی علامت یا نام تجاری
3- کپی مدارک مربوط به فعالیت شرکت در زمینه مربوطه ( جواز تاسیس، پروانه بهره برداری و غیره )
4- کپی اساسنامه شرکت
5- کپی آگهی تاسیس شرکت
6- کپی کارت بازرگانی شرکت
7- کپی گواهینامه علامت ثبت شده در ایران و دیگر کشورها ( در صورت وجود )
8- کپی آخرین آگهی تغییرات شرکت
9- آدرس دقیق برای درج در گواهینامه ثبت
تمامی مدارک فوق الذکر بایستی در دفتر اسناد رسمی برابر اصل شود.

 

 
آرایش و فرهنگ زیبایی به عواملی می پردازد که باعث تجلی بیشتر زیبایی و افزایش جذابیت شخص در نزد دیگران می شود. این عوامل ، می تواند تکنیک های صحیح آرایش و پیرایش باشد .
از آن جایی که زیبایی ابعاد مختلفی دارد و از این لحاظ که نوع بشر همواره در پی رسیدن به زیبایی مطلوب است ، برندهای مربوط به لوازم آرایشی بهداشتی نیز پیوسته در حال گسترش می باشند.

تولید کنندگان برند لوازم آرایشی بهداشتی برای اینکه بتوانند در این عرصه رقابتی سالم داشته باشند ، باید به این نکته توجه داشته باشند که حق استعمال انحصاری علامت تجاری، فقط برای کسی شناخته خواهد شد که علامت خود را به ثبت رسانیده باشد. بنابراین ، یک علامت تجاری یا اصلاحاَ برند در صورتی که به ثبت نرسیده باشد و یا حداقل تقاضای ثبت آن مطرح نشده باشد، ممکن است مورد کپی برداری ، تقلید ، استعمال و به طور کلی جعل رقبای تجاری قرار گیرد. در چنین شرایطی ، جز در مواردی خاص همچون مشهور بودن علامت تجاری، هیچ محکمه ای از مشروعیت حق مالک واقعی دفاع نمی کند.
زمانی که موضوع ثبت نمودن برند مطرح می شود ، یکی از سوالات اساسی این است که شرکت ها در هنگام انتخاب یک علامت تجاری، چه نکاتی را باید در در نظر داشته باشند ؟
در این مقاله مفصلاَ به این سوال پاسخ داده شده است. شایان ذکر است ، خوانندگان محترم ، جهت کسب اطلاعات تکمیلی در این رابطه می توانند به مقالات ذیل نیز مراجعه نمایند :
- 5 مرحله ثبت علامت تجاری در ایران
- نحوه تقاضا و ثبت برند
- استعلام برند قبل ازثبت
- هزینه ثبت برند

• چه علائمی ، علائم تجاری و صنعتی محسوب می شوند ؟
ماده 1 قانون ثبت علائم تجاری و اختراعات در تعریف علامت تجاری چنین مقرر می دارد :
" علامت تجاری عبارت از هر قسم علامتی است اعم از نقش ، تصویر ، رقم ، حرف ، عبارت ، مهر ، لفاف و غیر آن که برای امتیاز و تشخیص محصول صنعتی ، تجاری یا فلاحتی اختیار می شود. ممکن است یک علامت تجاری برای تشخیص امتیاز محصول جماعتی از زارعین یا ارباب صنعت و یا محصول یک شهر و یا یک ناحیه از مملکت اختیار شود ."
از ماده فوق مستفاد می شود که نوع علامت جنبه حصری ندارد ، بلکه می تواند با توجه به ابتکار افراد برای شناسایی محصولات واحدهای تولیدی ، صنعتی یا خدماتی مانند حمل و نقل زمینی ، هوایی یا دریایی به صورت کلمات ، حروف ، ارقام باشد.
همچتیت، علائمی که سازنده یک محصول روی کالای خود قرار می دهد ، علامت صنعتی محسوب می شود. این محصول می تواند کالای تمام شده یا ناتمام باشد ، با این حساب یک کالای تجاری ممکن است طی فرآیند تکوین خود ، چندین مارک متعلق به سازندگان مختلف را همراه داشته باشد. یک شرکت که تولیدات متنوع دارد ، ممکن است روی هر کالای خود علامت خاصی قرار دهد ، مانند علائمی که بر محصولات مختلف یک شرکت تولیدکننده کالاهای بهداشتی قرار می گیرد ، اما همین شرکت تنها یک علامت تجاری دارد.

• خصوصیات علائم تجاری و صنعتی و اشکال مختلف آن
علامت تجاری یک ابزار بازاریابی است و می تواند اگر با دقت و با توجه به روانشناسی اجتماعی و فضای اقتصادی حاکم بر جامعه برگزیده شود جذابیت موسسه و کالای آن را در افکار عمومی افزایش دهد.
بارزترین خصیصه علائم تجاری و صنعتی ، قدرت تمایز بخشی آن است. به این معنا که هر علامت تجاری باید بتواند کالا یا خدمات اشخاص حقیقی و یا حقوقی را از هم متمایز سازد. اگر علامتی قادر نباشد کالا یا خدمات موسسه ای را از کالاها و خدمات موسسه و یا موسسات دیگر متمایز سازد قانوناَ قابل ثبت نیست. بنابراین علامت نباید نشان ساده ای باشد که هر کس بتواند آن را استعمال کند یا آن که به صورتی باشد که با خود جنس اشتباه شود و از این نظر نشان های ذیل را نمی توان برای علامت تجاری استفاده کرد :
الف- اسامی عام که مختص به نوع به خصوصی از کالا نباشد. مثلاَ کلمه " صابون " را نمی توان به عنوان علامت برای محصول صابون انتخاب نمود.
ب- اوصاف اجناس را نمی توان به عنوان علامت تجاری انتخاب کرد. مثلاَ عطر "خوشبو" برای محصولات عطر .
ج- نشانی های ساده مانند رنگ های عادی یا خط مستقیم را نباید به عنوان علامت انتخاب نمود مگر آن که از ترکیب آن ها تصویر ابتکاری به وجود آید.
علامت تجاری برای اینکه قابلیت ثبت داشته باشد، باید تازگی داشته و برای جنسی که به کار می رود ، علامتی جدید باشد. در واقع ، " جدید بودن " و " تازگی داشتن " دو عنصری است که علامت تجاری باید آن را به همراه داشته باشد. لذا علائمی را که قبلاَ به ثبت رسیده اند را نمی توان به عنوان علامت تجاری انتخاب کرد. البته لازم به توضیح است که ممکن است علامتی قبلاَ وجود داشته ، ولی موضوع آن با موضوع علامت مورد تقاضای ثبت تفاوت داشته باشد که در این صورت علامت تجاری در موضوع مورد درخواست اگر تازگی داشته باشد ، قابل ثبت است. به طور مثال اگر علامت بیک که برای خودکار قبلاَ به ثبت رسیده متعاقباَ برای ادوکلن یا لوازم آرایش انتخاب و از اداره ثبت علایم تقاضای ثبت آن شود ، این علامت برای معرفی ادوکلن و نظایر آن تازگی دارد ؛ زیرا برای مصرف کنندگان و مشتریان شبهه ای ایجاد نخواهد کرد و سبب گمراهی در معرفی محصول نخواهد شد.
معمولاَ در انتخاب علامت تجاری، صنعتی یا خدماتی سعی می شود که طرح آن جنبه ابتکاری داشته باشد تا توجه عموم و مشتریان را به خود جلب کند. ولی در قانون سابق و فعلی تصریح به ابتکاری بودن علائم تجاری نشده است. بنابراین وصف ابتکار ، قانوناَ رکن اساسی یا شرط اعتبار علامت تجاری محسوب نمی گردد و فقدان وصف ابتکار نمی تواند مانع ثبت علامت باشد یا مورد اعتراض ثالث قرار گیرد.
اضافه می شود ، علامت تجاری نباید گمراه کننده باشد. به این معنا که علامت نباید مشتری را از لحاظ جنس یا مبدا تولید محصولات دچار اشتباه سازد.
حال با توجه به آنچه گفته شد، سوالی که مطرح می شود آن است که اشکال مختلف علائم تجاری قابل ثبت کدامند ؟
در نظام حقوقی ایران طبق بند الف ماده 30 قانون ثبت اختراعات ، طرح های صنعتی و علائم تجاری ، هر گونه نشانی که قابل روئت باشد به عنوان علائم تجاری پذیرفته شده است و هر نوع شکل و علامتی ممکن است علامت تجاری باشد. لذا نقش، تصویر ، رقم ، حرف ، عبارات ، مهر ، لفاف ، هر گونه رنگ ، شعار ، کلمات قصار ، کلمات موزون و عکس و طرح چهره یک انسان یا حیوان ، گل و گیاه ، مناظر طبیعی و حتی عکس خود تاجر یا تولید کننده یا طراح لباس مردانه یا نه و امثال آن می تواند علامت تجاری باشد.
بنابراین، علائم متمایز کننده کالاها ، خدمات و شرکت ها بسیار متنوع بوده و می تواند در اشکال و کلمات مختلف عرضه گردد. برای روشن شدن بیشتر مطلب ذیلاَ به نشانه هایی که به عنوان علائم تجاری و صنعتی قابلیت آن را دارند که قانوناَ تحت حمایت قرار گیرند می پردازیم.
1- علائم بیانی و قابل نوشتن :
این علائم حدود هشتاد درصد از علائم را تشکیل می دهد و نقطه اشتراک آن ها این است که از حروف الفبا تشکیل شده اند.
1-1- واژه های زبان رایج
در این روش ، معمولاَ از لغات زبان رایج برای ساختن یک علامت تجاری استفاده می گردد. در این جا اامی برای برگزیدن یک کلمه جدید وجود ندارد ، همین قدر که واژه بتواند به اندازه کافی موضوع کالا یا خدمات را مشخص سازد مناسب است. مانند علامت تجاری صابون عروس .
2-1 نو واژه ( نئولوژیسم )
در این جا منظور کلماتی است که توسط شرکت صاحب علامت به وجود آمده و فاقد مفهوم است. مانند کداک (Kodak) و یا واژه ای قدیمی است و در آن ابداعاتی صورت گرفته ، مانند ورتالین (vegetaline) که از کلمه " گیاهی " گرفته شده است.
گرایش به نئولوژی ( استفاده از لغات جدید یا قدیم در مفهوم نوین ) در گزینش علامت تجاری نیز بسیار رایج شده ، چرا که دو مزیت دارد : اول اینکه اشاره به محصول دارد ، بدون آن که به تشریح آن بپردازد ، دوم اینکه این گونه واژه ها عمدتاَ خصوصیت بین المللی داشته و به دلیل بهره گیری از تلفظ و آهنگ زبان های غالب ، به آسانی قابل ثبت در خارج می باشند ، برای مثال در زمینه اینترنت و تلفن موبایل گرایش به واژه های ابداعی به صورت مد روز در آمده است ، یاهو(Yahoo) و کل کو (kelkoo) نمونه هایی از این نوع واژه هاست.
2- اعداد
استفاده از اعداد ، اغلب به عنوان علامت تجاری به ویژه برای تولید کالا و اجناس به صورت سری ، بسیار رایج است. به طوری که امروزه بسیاری از اعداد برای مردم کشورهای مختلف ، در چهارچوب ملی و گاه بین المللی ، یاد آور یک کالا و خدمات است . علائم شماره 5 و 19 برای عطر شانل نمونه هایی از هزاران شماره هایی است که برای تمایز کالاهای مختلف به کار رفته اند. االبته اشکال عمده انتخاب اعداد در این است که ارقام پایین تر از ده هزار اغلب ثبت شده است. به عبارت دیگر این علائم ، به ویژه برای برخی کالاها به علت ثبت قبلی به سختی در دسترس قرار دارند.
3- حروف
حروف نیز دارای همان مزایا و معایب ارقام است . از میان حروف بسیار شناخته شده می توان از pi برای عطر و از B.M.V برای اتومبیل یاد کرد.
4- علائم تصویری
این گونه علائم شامل لوگوها و تصاویری است که تبلور محصول یا خدمات موسسه هستند. مانند کفش بلا با تصویر اسب و تصویر تمساح روی پیراهن مارک لاگوست .
5- اشکال ، لفافه و ظروف
اینگونه از علائم که مربوط به شکل و لفافه یا پوشش و ظرف کالاها و حتی خدمات هستند به طور روزافزونی افزایش می یابند . این وضعیت به ویژه در عطریات بیشتر به چشم می خورد.
حال ممکن است این سوال پیش آید که آیا در ایران نشان های صوتی یا بویایی را نیز می توان به ثبت رساند ؟
همان طور که اشاره شد ، بر طبق بند الف ماده 30، علامت تجاری باید قابلیت روئت داشته باشد . بنابراین قانون نشان های صوتی یا بویایی را علامت تجاری ندانسته است. چرا که انسان هنوز به دستگاهی مجهز نیست که به وسیله آن بتواند تفاوت اندک بوها را تشخیص دهد و به علاوه ثبت برخی از بوها شاید غیرممکن باشد ، مثلاَ آیا ثبت بوی گل رز برای یک عطر از یک موسسه ، دیگر شرکت ها را از تولید عطری با بوی گل رز محروم نمی سازد ؟
بنابراین ، اگر شخصی در ایران خواستار ثبت علائم صوتی یا بویایی و امثال آن باشد، طبق قانون مزبور درخواست وی پذیرفته نیست.
ناگفته نماند که ، برخی از علائم به دلایل عام ( همچون علامتی که خلاف نظم عمومی باشد ) و یا به دلایل خاصی ( مانند استفاده از علامت رسمی یک کشور ) نمی توانند به عنوان علامت تجاری و صنعتی به ثبت برسند . همچنین علامت موسسات رسمی مانند هلال احمر و کلمات یا عباراتی که موهم انتساب به مقامات رسمی ایران باشند مانند دولتی و امثال آن را نمی توان به عنوان علامت تجاری اختیار نمود و یا آن ها ا یکی از اجزاء یک علامت تجاری قرار داد.
بالاخره باید یاد آوری نمود که نمی توان از علائم پرچم های رسمی مثل حلقه های پرچم المپیک یا پرچم های ملی به عنوان علامت تجاری استفاده یا از آن ها تقلید کرد.


 
چنانچه در مطالب پیشین دیدیم ،شرکت های تجارتی عبارت است از شرکت هایی  که برای انجام امور تجارتی  تشکیل شده اند.ماده ی 20 قانون تجارت ، شرکت های تجارتی را به 7 نوع تقسیم نموده است :1) شرکت سهامی 2) شرکت با مسئولیت محدود 3) شرکت تضامنی 4) شرکت مختلط غیر سهامی 5)شرکت مختلط سهامی 6)شرکت نسبی 7)شرکت تعاونی تولید و مصرف

 شرکت های فوق الذکر را به اعتبار روابط شرکا با یکدیگر و در قبال اشخاص ثالث می توان به چهار طبقه تقسیم نمود:

 1)شرکت هایی که در آن مسئولیت شرکا فقط محدود به سرمایه بوده و اضافه بر آن شرکا به هیچ وجه مسئولیتی ندارند،  مانند شرکت سهامی و شرکت با مسئولیت محدود

 2)شرکت هایی که شرکا در قبال طلبکاران و اشخاص خارج  ضمانت هم دارند، مانند شرکت های تضامنی و نسبی

 3)شرکت هایی که از امتزاج دو قسم شرکت فوق تشکیل می شوند، مانند شرکت های مختلط

 4)شرکت های تعاونی تولید و مصرف که سوددهی و میزان سرمایه در آن ها زیاد مطرح نیست و به جهت رفاه حال شرکا و امور تعاون تشکیل می شود.

 با ملاحظه ی این تقسیم، شرکت های مزبور را به طریق ساده تر می توان به سه قسمت تقسیم نمود: 1)شرکت هایی که فقط سرمایه در آن ها دخالت دارد. 2)شرکت هایی که شخصیت و ضمانت شرکا در آن ها دخالت دارد. 3)شرکت هایی که تعداد شرکا در آن ها دخالت دارد. مانند شرکت های تعاونی.

 گاهی اتفاق می افتد که شرکت های قسم 1 و 2 با یکدیگر ممزوج شده و تشکیل شرکت های مختلط را می دهند.

 چنانچه دیدیم، اگرچه قانون تجارت هفت نوع شرکت تجاری را به رسمیت شناخته است، ولی اکثر قریب به اتفاق شرکت هایی که در حال حاضر در ایران در حال فعالیت اقتصادی هستند دارای یکی از این قالب های حقوقی  می باشند. الف)شرکت های سهامی عام یا خاص ب)شرکت های دولتی ج)شرکت های با مسئولیت محدود د)شرکت های تعاونی ه) شرکت های تضامنی

 لذا از آنجایی که از سایر انواع شرکت های تجاری پیش بینی شده در قانون تجارت یعنی شرکت نسبی، شرکت مختلط سهامی و شرکت مختلط غیر سهامی استقبال بسیار کمی در کشور بعمل آمده، از توضیح راجع به آن ها خودادری نموده و در مقابل به سایرشرکت هایی که با استقبال بیشتری رو به رو شده اند ، می پردازیم.

سرمایه لازم برای ثبت شرکت

 شرکت سهامی عام: شرکت سهامی عام شرکتی است که موًسسین آن قسمتی از سرمایه ی شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تاًمین می کنند.این نوع شرکت کامل ترین نوع شرکت سهامی است و مسلم است برای انجام امور مهم از قبیل استخراج معادن و تجارت با کشورهای خارج و تاسیس کارخانجات و ایجاد سدها و بانک ها تشکیل می شود که سرمایه ی فردی کفاف آن را نمی دهد.فکر تاسیس هر شرکت ابتدا از ناحیه ی اشخاصی ایجاد می شود که به جهاتی بستگی به این امر دارند:مانند این که امتیاز استخراج معادن و یا احداث خط آهن را به دست می آورند  ، یا این که خبرگی یا مطالعات اقتصادی در امر بخصوصی دارند. سرمایه ی اولیه در شرکت های  سهامی عام در موقع تاًسیس از پنج میلیون ریال نباید کمتر باشد.در صورتیکه سرمایه ی شرکت بعد از تاًسیس به هر علت از حداقل مذکور کمتر شود،  باید ظرف یکسال نسبت به افزایش سرمایه تا میزان حداقل مقرر اقدام به عمل آید یا شرکت به نوع دیگر از انواع شرکت های مذکور در قانون تجارت تغییر شکل یابد وگرنه هر ذینفع می تواند انحلال آن را از دادگاه صلاحیتدار درخواست کند.برای تاًسیس شرکت های سهامی عام موًسسین باید اقلاً بیست درصد سرمایه ی شرکت را خود تعهد کرده و لااقل سی و پنج درصد مبلغ تعهد شده را در حسابی به نام شرکت در شرف تاًسیس» نزد یکی از بانک ها تودیع نمایند.به این ترتیب شرکتی که مثلاً با پنج میلیون ریال تاًسیس می شود باید سیصد وپنجاه هزار ریال نقداً سپرده و سپس برای دعوت سایرین،  آگهی انتشار دهد.ممکن است قسمتی از تعهد موًسسین سرمایه ی غیر نقدی باشد،  در این صورت باید عین آن با مدارک مالکیت در همان بانکی که برای پرداخت مبلغ نقدی حساب باز شده است تودیع گردد.

 شرکت سهامی خاص: شرکت سهامی خاص شرکتی است که تمام سرمایه ی آن توسط موًسسین تامین گردیده است  ، مواد اصلاحی قانون تجارت با تشریفاتی کمتر و اموری ساده تر که طبعاً شرکای کمتری دارد  ، یک نوع شرکت سهامی مقرر داشته که شرکت سهامی خاص نامیده می شود.سرمایه ی شرکت سهامی خاص نباید کمتر از یک میلیون باشد.در صورتی که به عللی سرمایه ی شرکت تقلیل پیدا کند باید شرکا در ظرف یکسال آن را جبران کنند و در غیر این صورت شرکت را به نوع دیگر از شرکت ها از قبیل با مسئولیت محدود یا تضامنی تبدیل نمایند.

 شرکت با مسئولیت محدود:ماده ی 94 قانون تجارت ، شرکت با مسئولیت محدود را بدین نحو تعریف می نماید:شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجارتی تشکیل شده و هر یک از شرکا بدون این که سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد ، فقط تا میزان سرمایه ی خود در شرکت ، مسئول قروض و تعهدات شرکت است.شرکت مزبور از یک جهت شباهت به شرکت سهامی دارد  و آن این است که شرکا به هیچ وجه مسئولیتی غیر از آنچه که به عنوان سرمایه پرداخته اند ندارند و تفاوتی که با شرکت سهامی مشاهده می شود آن است که سرمایه به سهام قسمت نمی شود بلکه شرکا هر یک سهم الشرکه ای دارند که مجموع آن سرمایه ی شرکت را تشکیل می دهد.مثلاً شرکتی که بین 5 نفر از شرکا با سرمایه ی پانصد هزار ریال تشکیل می شود ممکن است اولی دویست هزار ریال و دومی یکصدهزار ریال و سومی هشتاد هزار ریال و چهارمی و پنجمی هر یک شصت هزار ریال سهم الشرکه ی آن ها باشد.در این نوع شرکت ها شخصیت شرکا تا اندازه ای دخالت دارد، ولی این شخصیت به هیچ وجه ارتباطی با اشخاص خارج و معامله کنندگان ندارد بلکه بین شرکا محفوظ می شود.مثلاً هیچ یک از شرکا بدون رضایت اقلاً دارندگان سه ربع سرمایه شرکت نمی توانند سهم الشرکه ی خود را به دیگری انتقال دهند.حال با در نظر گرفتن این که عادتاً شرکت های با مسئولیت محدود،  شرکای خیلی زیادی ندارند و مقداری از سرمایه هم متعلق به انتقال دهنده است ، در صورتی که دارندگان سه ربع سرمایه با این انتقال رضایت دهند تقریباً اتفاق شرکا خواهد بود و علت آن هم این است که چون شرکا مایل اند شریک خود را بشناسند و شاید حاضر نباشند با هر کس شرکت نمایند،  به این جهت قانون نخواسته است شخصیت شرکا در نظر یکدیگر دخالتی نداشته باشد. شایان ذکر است است در لایحه ی اصلاح قانون تجارت (مصوب 1384 هیات وزیران) برای تشکیل شرکت با مسئولیت محدود، حداقل سرمایه ی نقدی یکصد میلیون ریال در نظر گرفته شده است .

 شرکت تضامنی: طبق تعریف ماده ی 116 قانون تجارت،  شرکت تضامنی شرکتی است که در تحت اسم مخصوصی برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود.اگر دارایی شرکت برای تاًدیه ی تمام قروض کافی نباشد هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است.ماده ی 1 قانون تجارت  ، سرمایه ی شرکت تضامنی را به دو صورت نقدی و غیر نقدی پذیرفته است ،ولی به منظور تشکیل شرکت باید کل سرمایه ی نقدی تاًدیه شده و سرمایه غیر نقدی تقویم و تسلیم شده باشد.قابل توجه است در لایحه ی اصلاح قانون تجارت (مصوب 1384 هیات وزیران)هیچگونه حداقل مبلغی برای تشکیل شرکت تضامنی در نظر گرفته نشده است ، در صورتیکه در همین لایحه  چنانچه آمد برای تشکیل شرکت با مسئولیت محدود، حداقل سرمایه ی نقدی یکصد میلیون ریال در نظر گرفته شده است.

 قابل ذکر است،  ماده ی 122 قانون تجارت،  ارزیابی سرمایه ی غیر نقدی را منوط به رضایت کلیه ی شرکا دانسته است  ، لذا ترتیباتی همچون ارزیابی توسط کارشناس رسمی دادگستری اامی نیست. قانون تجارت در رابطه با سال مالی و حساب های شرکت تضامنی قواعد خاصی پیش بینی نکرده است و این ترتیبات باید در اساسنامه به توافق شرکا برسد  ، فقط در ماده ی 137 در رابطه با چند شرکت آمده است : اگر موافق اساسنامه باید سال به سال به حساب شرکت رسیدگی شود، فسخ در موقع ختم محاسبه ی سالیانه به عمل می آید » بنابراین در اساسنامه می توان دوره های کوتاه تر یا طولانی تری برای رسیدگی به حساب های شرکت پیش بینی کرد.پس از رسیدگی به حساب های شرکت باید سود حاصل بین شرکا تقسیم شود.طبق ماده ی 119 قانون تجارت، سود شرکت باید متناسب با سرمایه ی هر شریک تقسیم شود،  مگر اینکه در شرکت نامه ترتیبی دیگر به توافق شرکا رسیده باشد.ولی در ماده ی 132 قانون تجارت آمده است توزیع سود زمانی که سهم شرکا به دلیل ورود ضرر کاهش یافته باشد، نباید صورت گیرد.این ماده نصابی برای کاهش سهم تعیین نکرده است.

 شرکت های تعاونی: شرکت های تعاونی به لحاظ نوع فعالیت به دو دسته تقسیم می شوند:الف) شرکت تعاونی تولید:شرکتی است که به منظور اشتغال اعضا در امور مربوط به  کشاورزی ، دام داری ، دام پروری ،پرورش و صید ماهی ،شیلات ، صنعت ، معدن ، عمران شهری و روستایی و عشایری و نظایر این ها فعالیت می نمایند ب) شرکت تعاونی توزیع: شرکتی است که در امور مربوط به تهیه و توزیع کالا، مسکن، خدمات و سایر نیازمندی های اعضا فعالیت نماید. همچنین شرکت های تعاونی به لحاظ عضویت به دو دسته تقسیم می شوند:الف)شرکت تعاونی عام:شرکتی است که عضویت در آن برای همه آزاد می باشد و موًسسین یا شرکت باید برای تاًمین قسمتی از سرمایه ی اولیه و یا افزایش سرمایه ی شرکت سهام آن را به عموم عرضه نمایند.ب)شرکت تعاونی خاص:شرکتی است که عضویت در آن منحصراًبرای گروهی خاص از قبیل :کارگران،کارمندان، کشاورزان،دانشجویان، ایثارگران،ن، مشاغل خاص و نظایر این ها آزاد باشد.بدیهی است تعاونی موظف به پذیرش متقاضیان واجد شرایط بوده و از این نظر محدودیتی برای عضویت وجود ندارد.تعیین میزان سهام و ارزش سهام به عهده ی هیاًت موًسس تعاونی است و میزان آن در اساسنامه ی مصوب ذکر خواهد شد.هر تعاونی وقتی تشکیل و ثبت می شود که حداقل یک سوم سرمایه ی آن تاًدیه و چنانچه به صورت نقدی و جنسی باشد تقویم و تسلیم شده باشد.در شرکت های تعاونی سرمایه گذاری حداقل میزان سرمایه 000/000/000/1 ریال می باشد.1

 شرکت های دولتی:صریح ترین تعریف از شرکت دولتی در ماده ی 4 قانون محاسبات عمومی کشور ارایه شده است.طبق ماده ی مزبور شرکت دولتی واحد سازمانی مشخصی است که با اجازه ی قانون به صورت شرکت ایجاد می شود و یا به حکم قانون و یا دادگاه صالح ملی شده و یا مصادره شده و بعنوان شرکت دولتی شناخته شده باشد و بیش از 50 درصد سرمایه ی آن متعلق به دولت باشد.لذا هر شرکت تجاری که از طریق سرمایه گذاری شرکت های دولتی ایجاد و مادامی که از 50 درصد سهام آن متعلق به شرکت های دولتی است ، شرکت دولتی تلقی می شود.طبق ماده ی 300 لایحه ی قانونی اصلاح قانون تجارت شرکت های دولتی تابع قوانین تاًسیس و اساسنامه های خود می باشند و فقط نسبت به موضوعاتی که در قوانین اساسنامه های آن ها ذکر نشده تابع مقررات این قانون می شوند.چون شرکت های دولتی جزئ  شرکت های سهامی عام می باشند حداقل سرمایه در این شرکت ها پنج میلیون ریال می باشد.ماده ی 45 قانون محاسبات عمومی کشور(مصوب 1362)مقرر می دارد:مجامع عمومی شرکت های دولتی مجاز نیستند در موقع تصویب پیشنهاد تقسیم سود، اندوخته های سرمایه ای و جاری شرکت را که در مفاد اساسنامه ی آن ها پیش بینی شده است طوری تعیین کنند که موجب کاهش سود سهام دولت در بودجه ی کل کشور گردد.

  با توجه به آنچه آمد،  قابل توجه است امروزه در کشور ما ، خصوصاً طی دو دهه ی اخیر تشکیل  شرکت های تجاری اعم از خصوصی ، عمومی ،تعاونی و دولتی رشد چشمگیری داشته است.لیکن متاسفانه به موازات رشد فعالیت شرکت های تجاری ، نظام حقوقی حاکم بر این گونه فعالیت ها هنوز توسعه نیافته است.در واقع بعد از تصویب قانون تجارت در سال 1311 تا این تاریخ ، با توجه به نیارهای جامعه ی تجاری،  قوانین مختلفی ناظر بر فعالیت های تجاری اشخاص حقوقی خصوصاً شرکت های تجاری به تصویب رسید که از بین این انبوه از قوانین و مقررات فقط یک مورد یعنی لایحه ی قانونی اصلاح قسمتی از مواد قانون تجارت مصوب سال1347» مستقیماً اصلاح بخش هایی از قانون تجارت را مورد توجه قرار داده است که نحوه ی اعمال این اصلاحات و نحوه ی ابقای مواد اصلاح شده نیز ابهاماتی را پدید آورده است.در اینچنین شرایطی ، نطام حقوقی حاکم بر انواع شرکت های تجاری در ایران از مجموعه ای غیر منسجم مرکب از ده ها قانون، تصویب نامه، آیین نامه و بخشنامه شکل گرفته است.بطوریکه شناخت کلی از نظام حقوقی حاکم بر شکل های تجاری در ایران نه تنها برای اشخاص خارجی مایل به فعالیت تجاری در ایران بلکه حتی برای فعالین تجاری ایرانی نیز بسیار مشکل است.

 1)دستورالعمل تشکیل تعاونی ها.(تاریخ صدور 19 مهر 1388) مواد 1.2.4

 در واقع ، قانون تجارت در قالب و محتوای فعلی علاوه بر اینکه با شرایط فعلی محیط تجاری بین المللی سازگار نیست بلکه با شرایط فعلی محیط تجاری ایران نیز همخوانی ندارد.زیرا بسیاری از موضوعات در ارتباط مستقیم با تجارت را پوشش نمی دهد.به عنوان نمونه ، برخی از مقررات قانون تجارت فعلی به دلیل اینکه مربوط به شرایط جامعه در چندین دهه ی قبل می باشد،  اثر بخشی خود را کاملاً از دست داده است. از جمله ی این موارد ، نصاب های مالی است.اگرچه در زمان تصویب اصلاحیه ی قانون تجارت یعنی در سال 1347، ارقام مندرج  در قانون(از جمله یک میلیون ریال برای تاًسیس شرکت سهامی خاص و پنج میلیون ریال برای شرکت سهامی عام، موسسین باید حداقل 20 درصد سرمایه ی شرکت را خود تعهد کرده و حداقل 35 درصد از این مبلغ را در حساب بانک شرکت واریز کنند) مناسب شرایط اقتصادی روز بود ، لیکن در حال حاضر و با گذشت چندین دهه و تورم شدید و کاهش ارزش پول، این ازقام به هیچ وجه برای فعالیت تجاری در قالب نه تنها یک شرکت بلکه حتی یک بقالی کافی نیست و لازم است در بازنگری قانون تجارت و انطباق آن با شرایط روز ایران و جهان، حداقل میزان سرمایه برای تمام شرکت ها مقرر گردد و این ارقام به میزان منطقی افزایش داده شود.

 با این وجود شایان ذکر است،  سازمان اداره ی ثبت شرکت ها در اقدامی نوین با راه اندازی سامانه ی اینترنتی  روش ثبت شرکت ها را متحول ساخته است، به طوریکه افراد می توانند با صرف کم ترین هزینه ، خود از طریق پایگاه اینترنتی مذکور اقدام به ثبت شرکت نمایند.در صورتی که قبل از این، شخص متقاضی می بایست در طول روز تمام توان خود را به کار می برد تا بتواند به اداره ی ثبت شرکت ها رجوع کند و مدارک خود را تحویل دهد ، اما امروزه بدون مراجعه ی حضوری به سازمان، تنها از طریق اسکن مدارک و ثبت نام اینترنتی و ارسال مدارک از طریق پست، علاوه بر صرفه جویی در زمان و هزینه ی متقاضیان، کاهش اتلاف سوخت و انرژی به راحتی میسر می گردد.این روش ،روشی آسان، مطمئن ،کم هزینه است که در وقت متقاضیان نیز صرفه جویی می شود و متقاضیان هم نسبت به این روش ،اشتیاق بیشتری نسبت به سایر روش های حضوری پیشین ، از خود نشان می دهند.

 هر چه بازار کسب و کار رونق بیشتری می یابد، تلاش برای معرفی محصولات ، کالاها و خدمات چهره ی جدیدی پیدا می کند. علامت تجاری یکی از راه ها برای معرفی هر محصول و خدمات است .

اینک این سوال مطرح می شود که علامت تجاری چیست و چگونه می توان آن را به ثبت رساند ؟ در مقاله حاضر تلاش شده تا اطلاعات کاملی راجع به علامت تجاری و نحوه ثبت آن در اختیار خوانندگان محترم قرار گیرد. علاقه مندان جهت کسب اطلاعات بیشتر در این رابطه، می توانند مقالات ذیل را نیز مورد مطالعه قرار دهند :
- صفر تا صد ثبت علامت تجاری ، برند ، لوگو ، مارک
- نحوه ی تقاضا و ثبت برند
- زمان ثبت برند
- مدت اعتبار برند و علامت تجاری ثبت شده

معرفی علامت تجاری
علامت ، به معنای نشان است و نشان عبارت است از آنچه که سبب شناختن کسی یا چیزی شود. با علامت تجاری ، کالاها یا محصول ، نشان گذاری می شود تا بدین وسیله اسباب شناسایی آن فراهم شده و تمییز و تشخیص آن از کالاها یا محصولات مشابه ، ممکن و به آسانی میسر شود.
از جهت اقتصادی و بازاریابی علامت تجاری اهمیت زیادی دارد. با توجه به همین علایم است که خریداران و مصرف کنندگان ، کالای مورد نظر خود را انتخاب می کنند.
ماده اول قانون ثبت علائم و اختراعات ، در خصوص علامت تجاری چنین می گوید :
" علامت تجاری عبارت از هر قسم علامتی است اعم از نقش، تصویر ، رقم ، حرف ، معر ، لفاف و غیره که برای امتیاز و تشخیص محصول صنعتی تجاری یا فلاحتی ، اختیار می شود. ممکن است یک علامت تجاری برای تشخیص و امتیاز محصول جماعتی از زارعین یا ارباب صنعت یا تجار یا محصول یک شعر یا یک ناحیه از مملکت ، اختیار شود " .
لازم به ذکر است، داشتن علامت تجاری و ثبت آن اجباری نیست . اشخاص می توانند که برای محصول و خدمات خود ، علامت تجاری خاصی انتخاب کنند یا نکنند و در صورتی که علامتی را به ثبت رساندند آن را به ثبت برسانند یا نرسانند.
با این وجود ، کسانی که علائم تجاری مورد استفاده خود را به ثبت نرسانده باشند قانوناَ نمی توانند از استفاده اشخاص دیگر از آن علامت جلوگیری نمایند. بنابراین ، ثبت علامت تجاری با حصول اطمینان از حقوق انحصاری برای شناخت کالا و خدمات ، از صاحب علامت محافظت می کند و مانع تلاش های رقبای غیرمنصف مثل متقلبان در سوء استفاده از علائم مشخص در برابر محصولات و خدمات نامرغوب و یا متفاوت می شود.

مراحل ثبت علامت تجاری
ثبت علامت تجاری در تمامی رشته های مشاغل مختلف با کالاهای متفاوت در زمینه های بازرگانی، تولیدی و خدمات قابل اخذ می باشد که می تواند به طور مستقیم بر روی کالای قابل عرضه اعتبار بخشی کند .
برای ثبت علامت تجاری ، ابتدا لازم است تا به پایگاه اینترنتی مالکیت صنعتی ( قسمت ثبت علائم تجاری ) به نشانی http://iripo.ssaa.ir مراجعه نمایید و مراحل ثبت را به ترتیب ذیل گام به گام طی کنید :
1- انتخاب نوع اظهارنامه
2- تکمیل مشخصات مالک
3- بارگذاری تصویر تمامی مدارک متقاضی همراه با مجوزها و تصویر علامت
4- بررسی دوباره و تایید اطلاعات
5- پرداخت هزینه ثبتی از طریق اینترنت
6- ارائه شماره اظهارنامه به متقاضی
7- بررسی اولیه مدارک و ضمایم توسط کارشناس مربوطه
پس از تکمیل اظهارنامه و ارائه مدارک ، پاسخ اداره ممکن است یکی از سه وضعیت اخطار نقص / رد پرونده / آگهی نوبت اول باشد. در حالت آگهی نوبت اول یعنی ایرادی در اطلاعات وارد شده وجود نداشته و می بایست نسبت به ارائه مدارک اقدام نمایید.
پس از ارسال مدارک ، باید به صورت اینترنتی نسبت به پرداخت هزینه رومه رسمی اول و پرداخت حق الثبت اقدام نمایید.
چنانچه ظرف سی و یک روز از تاریخ رومه مرحله اول، اعتراضی نسبت به ثبت برند شما به عمل نیاید می توان نسبت به آگهی نوبت دوم و اخذ سند قطعی برند اقدام نمود.
سوالاتی که در ثبت علامت تجاری همراه شماست :
1- چگونه می توان از جریان ثبت برند مطلع شد ؟
پس از تکمیل اطلاعات در سامانه، رمز 5 رقمی برای شما ارسال خواهد شد که ازین طریق بدون نیاز به مراجعه حضوری به اداره، می توانید با ورود به سامانه و درج کد پیگیری از جریان ثبت برند اطلاع یابید.
2- چه مواردی باعث رد تقاضای ثبت علامت تجاری خواهد شد ؟
هر کلمه، حرف یا حروف، اعداد، اشکال ، تصاویر و یا ترکیبی از همه این ها علامت تجاری یا اصطلاحاَ برند محسوب می شوند و قابلیت ثبت دارند. علامت تجاری باید توام با ابتکار و نوآوری بوده و با سایر علائم تجاری تمایز و تفاوت داشته باشد.
قانونگذار ، انتخاب برخی علائم را به عنوان علامت تجاری، ممنوع اعلام کرده است. بنابراین اداره ثبت شرکت ها از ثبت این علائم خودداری خواهد کرد.مهم ترین دلایل رد تقاضای ثبت به شرح ذیل است :
الف- انتخاب واژه های عام : واژه های عام امکان ثبت شدن برای برند را ندارند . برای مثال کتاب یک واژه عام است.
ب- واژه های توصیف کننده دسته ای دیگر از کلمات هستند که نمی توان آن ها را برای ثبت علامت تجاری به کار برد. برای مثال، ثبت کلمه " خنک " برای نوشیدنی قابل قبول نخواهد بود.
ج- علائم گمراه کننده که سبب انحراف ذهن مشتریان نسبت به ماهیت، کیفیت یا مبدا جغرافیایی محصول می گردد قابلیت ثبت ندارند . برای مثال ، عرضه مبل و میز چوبی به بازار با علامت تجاری بلوط حاوی تصویر بلوط می تواند موجب گمراهی مصرف کنندگان گردد زیرا آن ها به اشتباه ممکن است تصور کنند که کلیه محصولات تولیدی آن فرد یا شرکت از چوب بلوط می باشد .
د- علائمی که قبلاَ به ثبت رسیده باشد. پیش از ثبت هر علامت تجاری ابتدا باید ببینید آن علامت در طبقه ( زمینه ) فعالیتی که مد نظر شماست قبلاَ ثبت شده است یا خیر .
طبق جدول علامت صنعتی و تجاری محصولات به 36 طبقه با عناوین ذیل طبقه بندی شده اند :
صنایع و محصولات شیمیایی 5 طبقه ، فات مهدنی و مصنوعات فی 3 طبقه ، دستگاه و لوازم و آلات صنعتی 7 طبقه ، مصنوعات و اشیاء ساخته شده از مواد مختلف 6 طبقه ، مصنوعات نساجی 6 طبقه ، اسباب بازی و لوازم ورزشی 1 طبقه ، مواد غذایی و محصولات کشاورزی 8 طبقه
با توجه به جدول طبقه بندی کالا، اگر برای نوعی کالای مشخص علامتی از طبقه ای خاص استفاده گردد، شخص دیگری که بعد از انتخاب علامت مذکور بخواهد برای کالای خود از نوع مشابه از طبقه مزبور و از همان علامت قبلی استفاده کند ، با ممنوعیت ثبت علامت مواجه می شود.
بنابراین ، پیشنهاد می شود قبل از اقدام به ثبت علامت، از علامت مورد نظر خود استعلام بگیرید. متقاضیان محترم، می توانند جهت استعلام برند با مشاوران این مرکز تماس حاصل نمایند.
ه- علائمی که خلاف موازین شرعی و اسلامی، عرف و قوانین جمهوری اسلامی ایران باشند، قابل ثبت نمی باشند.
ی- پرچم کشورها، نشان های سلطنتی، علامات دولتی، نماد ممالک مختلف، و یا آرم سازمان های بین المللی که نمونه ای از آن ها به دفتر بین المللی سازمان جهانی مالکیت اعلام شده است قابلیت ثبت ندارند.
3- مدت زمان لازم برای ثبت علامت تجاری چقدر می باشد ؟
۴۵ تا ۵۰ روز کاری زمان نیاز دارد تا ثبت برند مورد نظر شما به نتیجه برسد. البته با توجه به قوانین روز اداره مالکیت صنعتی و علائم تجاری می تواند متغیر باشد.
4- آیا می توان همراه با ثبت اسم ، شکل خاصی را ثبت کرد ؟
بله. علامت تجاری شما در کنار یک شکل یا لوگو قابل ثبت می باشد و پیشنهاد ما نیز به شما همین است زیرا در ذهن مخاطب بهتر و سریعتر جای می گیرد.

 مدارک مورد نیاز برای ثبت علامت تجاری
علامت تجاری ( برند ) به دو نوع حقیقی و حقوقی به ثبت می رسد. بین علامت تجاری حقیقی و حقوقی در مدارک مورد نیاز آن تفاوت است.برای شخص حقیقی همه ی مدارک باید به نام شخص و مرتبط به طبقه و فعالیت مورد نظر باشد و در مدارک لازم برای شخص حقوقی تمام مدارک ومجوزها باید به نام شخصیت حقوقی یعنی شرکت باشد و طبقه ی مورد نظر برای ثبت باید در موضوع شرکت ذکر شده باشد.
مدارک مورد نیاز برای ثبت علامت تجاری شخص حقیقی :
1- مدارک مثبت هویت متقاضی ( کپی شناسنامه و کپی کارت ملی )
2- کپی کارت بازرگانی (در صورتی که از حروف لاتین استفاده شده باشد)
3- کپی مجوز فعالیت (جواز تاسیس، پروانه ی بهره برداری، پروانه ی ساخت، جواز کسب یا کارت بازرگانی و یا هر گونه گواهی فعالیت صادره از نهادهای نظارتی و حاکمیتی دولتی)
4- نمونه علامت تجاری در کادر 10 در 10
مدارک مورد نیاز برای ثبت علامت تجاری شخص حقوقی :
1- مدارک مثبت هویت مدیر عامل شرکت ( کپی شناسنامه و کپی کارت ملی )
2- کپی رومه ی تاسیس و آخرین تغییرات شرکت (از آخرین تغییرات شرکت نباید بیش از دو سال گذشته باشد)
3- ارائه مدارک دال بر فعالیت در رشته مربوط به عنوان مثال جواز اعلامیه تاسیس از صنایع یا پروانه بهره برداری صنایع یا پروانه ساخت وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی یا پروانه کسب و .
4- کپی کارت بازرگانی (در صورتی که از حروف لاتین استفاده شده باشد)
5- ده نمونه گرافیکی یا کپی یا تصویر علامت درخواستی حداکثر در ابعاد ده در ده سانتی متر
6- در صورت سه بعدی بودن علامت ارائه علامت به صورت نمونه گرافیکی یا تصویر دو بعدی به نحوی که از شش زاویه متفاوت تهیه و در مجموع یک نمونه واحد را تشکیل دهند.
7- استفاده از حق تقدم : در صورتی که متقاضی یا متقاضیان ثبت بخواهند به استناد تقاضای ثبت یا ثبت خارج از کشور از مزایای حق تقدم ( حداکثر 6 ماه ) استفاده نمایند می بایست مدارک مربوط به حق تقدم را همزمان با تسلیم اظهارنامه یا حداکثر ظرف 15 روز از آن تاریخ تسلیم کنند.
8- نسخه ای از ضوابط و شرایط استفاده از علامت جمعی و تاییدیه مقام صلاحیت دار
9- رسید مربوط به پرداخت هزینه های قانونی


منظور از کد اقتصادی شناسه 12ی  رقمی است که بنا بر قانون وضع شده در سال 73 برای اشخاص حقیقی و حقوقی که به تولید کالا و خدمات اشتغال دارند تعیین شد تا برای شناسایی شرکت در واحد مالیاتی مربوط به خود از آن استفاده شود.به بیانی دیگر،کد اقتصادی شماره شناسایی فعالان اقتصادی در سازمان امور مالیاتی است که از طریق ثبت کد اقتصادی بر روی فاکتورهای خرید و فروش ،محاسبه ی مالیات و درآمد اشخاص حقیقی و حقوقی توسط سازمان مالیات کشور به راحتی صورت می گیرد.

اشخاص مکلف به اخذ شماره اقتصادی:
1)کلیه اشخاص حقیقی که به امر تولید،مونتاژ،واردات و صادرات،توزیع هر نوع کالا و همچنین کارهای خدماتی اشتغال دارند و دارای پروانه کسب و کار از مراجع ذیربط بوده و یا دارای محل فعالیت تجاری می باشند.قابل ذکر است احراز یکی از شرایط فوق برای اشخاص حقیقی کافی می باشد.
2)کلیه اشخاص حقوقی که به امر تولید،مونتاژ،واردات و صادرات،توزیع هر نوع کالا و همچنین کارهای خدماتی اشتغال دارند.
3)کلیه اشخاص موضوع بندهای 1 و 2 و 4 ماده 2 قانون مالیات های مستقیم مصوب اسفند ماه سال 1366.
تبصره 1-شعبات  یا ادارات تابعه اشخاص مذکور در بندهای(الف-3) و (الف-1) این دستورالعمل در تهران و یا سایر شهرستان ها مکلف به استفاده از شماره اقتصادی تخصیصی به وزارتخانه،نهادها،موسسات و .متبوع مرکزی حسب مورد می باشند.

مقالات دیگر که می توانید بخوانید:

- مراحل ثبت شرکت از الف» تا ی»

- نحوه ی ثبت شرکت به صورت آنلاین در سایت اداره ثبت شرکت ها
تبصره 2-منظور از پروانه کسب و کار از مراجع ذیربط،کلیه پروانه های کسب یا کار صادره از اتحادیه های امور صنفی،اتاق صنایع و معادن و بازرگان،وزارتخانه ها و یا سایر مراجع ذیصلاح می باشد.
مدارک درخواست کد اقتصادی(برای اشخاص حقیقی):
1-درخواست کتبی شخص
2-فتوکپی پروانه کسب
3-فتوکپی کامل صفحات شناسنامه
4-فیش پرداختی مبلغ 10000 ریال به حساب 523 خزانه نزدیکی از شعب بانک ملی
5-تکمیل فرم اطلاعات هویتی اشخاص حقیقی
6-عکس 2 در 3 متقاضی(سه قطعه)                                                                     
7-فتوکپی کارت اقتصادی قبلی یا فیش کامپیوتری (در صورتی که قبلاَ کارت دریافت نموده باشد)
مدارک درخواست کد اقتصادی(برای اشخاص حقوقی):
1-درخواست کتبی شرکت
2-رومه رسمی که آگهی تاسیس شرکت در آن درج شده است.
3-فیش پرداختی مبلغ 10000 ریال به حساب 523 خزانه نزدیکی از شعب بانک ملی ایران بابت صدور شماره اقتصادی
4-فتوکپی شناسنامه از کلیه صفحات
5-تنظیم فرم اطلاعات هویتی اشخاص حقوقی(بشرح نمونه)
6-فتوکپی کارت اقتصادی قبلی یا فیش کامپیوتری
اشخاص غیر مکلف به اخذ شماره اقتصادی:
1-مساجد و تکایا
2-اشخاص حقیقی که به فعالیت تحقیق و یا مشاوره فنی اشتغال دارند.از جمله مراکز آموزش عالی و اعضای هیات علمی دانشگاه ها
3-اشخاص حقیقی که به فعالیت هنری از قبیل فیلمسازی و امور مرتبط ،طراحی،خطاطی،نقاشی،نویسندگی،ترجمه
کتاب،گرافیک و ویراستاری اشتغال دارند.
4-اتحادیه های امور صنفی(به موجب مواد 4 و 23 قانون نظام صنفی،اتحادیه های مجاز به فعالیت های اقتصادی نمی باشند)
5-اشخاص حقیقی که به فعالیت پیمانکاری اشتغال دارند و شرایط مذکور در بند(الف-2) این دستورالعمل را دارا نمی باشد.بشرط آنکه ارزش پیمان و یا مبلغ دریافتی کل پیمان های آن ها در یک سال شمسی از مبلغ پنجاه میلیون ریال بیشتر نباشد.




سفره خانه ها شکل سنتی محل صرف غذا و نوشیدنی در ایران هستند که از این بابت مخاطبین بسیاری نیز دارند. استفاده از این فضاها در ایران پیشینه ای تاریخی دارد و از شکل قهوه خانه ها، دیزی سراها و . تا به شکل امروزی این اماکن، مسیری طولانی را در طول تاریخ طی نموده اند.

این فضاها امروزه نیز تلاش می کند تا با استفاده از چیدمان قدیمی و سنتی ایرانی و المان هایی مانند تخت، پشتی، فرش و ظروف قدیمی، دیوارهای آجری و.) و دیگر نماد های ایران قدیم اعم از موسیقی، غذا، نوشیدنی و. خاطرات تاریخی کشورمان را جلا ببخشند و فضایی صمیمی و سنتی ایجاد نمایند. به همین خاطر این نوع رستوران یا کافه ها مخاطبین بیشماری نیز دارد، علاوه بر این گردشگران خارجی نیز به بازدید از این فضاها بسیار علاقه مندند و این مراکز یکی از جاذبه های توریستی برای گردشگران نیز می باشد.

با توجه به اینکه این فعالیت علاوه بر اینکه در دسته بندی صنایع غذایی جای می گیرد حکم اماکن گردشگری را نیز دارد و چنانچه اشاره گردید، مخاطبین بسیاری نیز دارد. افراد بسیاری مایل به فعالیت در این رشته هستند، در صورتی که مایل هستید با چگونگی راه اندازی و اخذ مجوزهای لازم برای سفره خانه سنتی آشنا گردید در مطالعه این مطلب با ما همراه باشید.

فضایی که افراد برای ایجاد سفره خانه سنتی در نظر می گیرند می بایست دارای شرایط خاصی باشد که عبارت است از :
-تامین فضایی با حداقل 250د متر مساحت که می تواند مسقف یا حیاط دار یا ترکیبی از هر دو باشد.
-معرفی فضایی به عنوان دفتر پذیرش و دفتر کار
-ایجاد فضاهای مناسبی با کاربری؛ چایخانه، اشپزخانه، سرویس بهداشتی، انبار، محل اسراحت کارکنان و. که البته هر یک را از این فضاها دارای استاندارها خاص خود می باشد.
-در صورتی که فضای باز را برای اینکار در نظر گرفته اید می توانید با در نظر گرفتن فواره آب، حوض، فضای سبز، درخت و آلاچیق فضا را زیبا و جذاب تر نمایید.
-در سفره خانه سنتی بیشتر از تخت های سنتی به فاصله یک متر استفاده می گردد که با فرش و پشتی مخصوص فضای مناسب و راحتی برای نشستن ایجاد می نماید. همچنین می توان از تعدادی هم میز و صندلی با طراحی سنتی استفاده نمود که برای افرادی که مایل به استفاده از تخت نیستند نیز گزینه مناسب وجود داشته باشد.
-همچنین بهتر است در این مراکز غذا و نوشیدنی های ایرانی و سنتی ارائه گردد.
-استفاده از دکوراسیون و وسایل سنتی وقدیمی به زیبا تر شدن محیط کمک بسیاری می کند.
-در ضمن شخصی که به عنوان صاحب سفره خانه سنتی اقدام به درخواست مجوز می نماید می بایست حداقل ۵ سال سابقه کار مرتبط داشته باشد.
مدارک مورد نیاز جهت اخذ جواز کسب سفره خانه سنتی

1-صاحب سفره خانه سنتی باید دارای تابعیت جمهوری اسلامی ایران و داشتن پروانه كار معتبر از وزارت كار و امور اجتماعی و پروانه اقامت معتبر از وزارت كشور برای اتباع بیگانه اامی است .
2- شش قطعه عکس جدید از صاحب سفره خانه سنتی
3- ارائه فتوکپی مدارک شناسایی اعم از شناسنامه و کارت ملی صاحب سفره خانه سنتی
4-ارائه مدارک مبنی بر داشتن سابقه ست صاحب سفره خانه به مدت 5 سال در شهری که می خواهد سفره خانه تاسیس نماید.
5-ارائه سند مالکیت یا اجاره نامه ملک
6-گواهی دال بر اینکه محل کسب تجاری یا رعایت ضوابط شهرداری محل باشد
7-ارائه گواهی پایان خدمت نظام وظیفه یا مدارک معافیت دائم
8-ارائه گواهی عدم سو پیشینه کیفری
9- گواهی عدم اعتیاد به مواد مخدر
10-داشتن حداقل سواد خواندن و نوشتن
11-ارائه برگه سلامت و بهداشتی متقاضی سفره خانه سنتی
12-موافقت اداره اماکن نیروی انتظامی برای مشاغل خاص بر اساس ایین نامه مربوطه

توجه داشته باشید که متقاضیان پس از دریافت مجوز برای پروانه کسب سفره خانه سنتی از رئیس اتحادیه اتاق اصناف تهران یا سایر شهرها، همواره می بایست اصول و قوانین رایج را رعایت نمایند و در سرکشی ها و نظارت های پلیس بر اماکن عمومی، بازرسین اتاق اصناف تهران و بازرسان این اتحادیه که به طور مستمر از واحدهای صنفی که جواز کسب این اتحادیه را دارند به صورت دوره ای بعمل می آورند، اصول لازم رعایت گردیده باشد. در غیر این صورت حتی ممکن است عدم رعایت قوانین منجر به ابطال مجوزو پروانه کسب گردد.




تحادیه تعاونی، اتحادیه ای است که برای تامین تمام یا قسمتی از مقاصدی که قانون برای او تعیین می کند با عضویت تعاونی هایی که دارای موضوع فعالیت واحد بوده و در قلمرو جغرافیایی آن قرار دارند ، تشکیل می شود.
اعضای اتحادیه تعاونی ، نباید از هفت عضو کمتر باشد . به تصریح قانون ، عضویت در اتحادیه تعاونی، اختیاری است و تعاونی هایی که عضو اتحادیه نباشند، از حقوق قانونی محروم نخواهند شد و بدین ترتیب ، " اصل آزادی عضویت " در تعاونی ها ، در تشکیل اتحادیه تعاونی، رعایت می شود.

اتحادیه های تعاونی روستایی یا کشاورزی، در سطح شهرستان ، استان و کشور تشکیل می شوند. به بیان نمونه اساسنامه ها ، اتحادیه تعاونی روستایی یا کشاورزی شهرستان ، به ترتیب با عضویت شرکت های تعاونی روستایی یا کشاورزی واقع در شهرستان مربوط، و اتحادیه های تعاونی روستایی یا کشاورزی استان ، به ترتیب با عضویت اتحادیه های تعاونی روستایی یا کشاورزی واقع در شهرستان های استان مربوط و بالاخره اتحادیه های تعاونی روستایی یا کشاورزی مرکزی یا کشوری، با عضویت اتحادیه های تعاونی روستایی یا کشاورزی واقع در استان های کشور تشکیل می شوند.
اتحادیه های تعاونی ن روستایی استان های کشور، می توانند در اتحادیه مرکزی تعاونی روستایی عضو شوند.
با ذکر این مقدمه، ذیلاَ به بررسی پروسه ثبت اتحادیه های تعاونی و روستایی و کشاورزی می پردازیم.
• ثبت اتحادیه

برای به ثبت دادن اتحادیه، موافقت وزارت جهاد کشاورزی ( سازمان تعاون روستایی محل ) ، لازم است . سازمان مزبور میتواند به دلیل یا دلایل زیر، تقاضای ثبت اتحادیه را رد کند که در این صورت باید نظر خود را مستدلاَ به اتحادیه در شرف تاسیس اعلام دارد. دو دلیل مزبور عبارتند از: 1) عدم تطبیق اساسنامه اتحادیه با مقررات قانون شرکت های تعاونی؛ 2) عدم تطبیق هدف های اتحادیه با مقاصد و هدف های مذکور در قانون شرکت های تعاونی .
نظر سازمان ، دایر بر رد تقاضای ثبت اتحادیه، قابل اعتراض است. اعتراض باید ظرف مدت ده روز از تاریخ وصول اعلام نظر سازمان ، همراه دلایل و مدارک مربوط و رونوشت اعلام نظر دایر بر رد تقاضایثبت ، به " شورای رسیدگی و داروی در اختلاف تعاونی ها " ارسال شود. نظر شورای مزبور قطعی و لازم الاجراست.
برای به ثبت دادن اتحادیه ، باید اولین هیات مدیره آن، این مدارک را به مرجع ثبت تسلیم کند :
اساسنامه ، نام و مشخصات تعاونیهای موسس و نام و مشخصات نمایندگان آن ها که به عنوان موسسان یا هیات موسس جهت تشکیل اتحادیه اقدام کرده اند ، نام و مشخصات اعضای هیات مدیره و بازرس یا بازرسان و مدیرعامل، همراه با تایید وزارت جهاد کشاورزی ( سازمان تعاون روستایی) .
مرجع ثبت در تهران " اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی " و در شهرستان ها ، اداره ثبت واقع در مرکز اصلی اتحادیه است . ( مرکز اصلی اتحادیه تعاونی، در اساسنامه آن قید می شود ) . یادآوری میگردد که در مورد اتحادیه های تعاونی روستایی، انتشار آگهی ثبت ، در رومه رسمی و جراید دیگر، لازم نیست . کلیه اتحادیه های تعاونی، ازپرداخت حق الثبت معافند.
• چند مطلب
در رابطه با تشکیل و ثبت اتحادیه های تعاونی روستایی و کشاورزی، اشاره به چند مطلب لازم به نظر می رسد :
- امور مربوط به تشکیل و ثبت تعاونی های روستایی و کشاورزی، ظاهراَ راجع به وزارت جهاد کشاورزی است ؛ ولی عملاَ با استفاده از تفویض اختیاری که به عمل آمده است ، موارد مزبور و سایر امور مربوط به تعاونی های مذکور ، بر عهده " سازمان تعاون روستایی " است.
- انتخاب اعضای هیات مدیره و بازرس یا بازرسان ، اعم از اصلی و علی البدل ، با اکثریت نسبی به عمل می آید. انتخاب شوندگان باید قبولی خود را کتباَ اعلام کنند.
- اتحادیه باید دارای اساسنامه باشد. اساسنامه حاوی مقررات و مطالبی است که مبین نوع اتحادیه و اختیارات و وظایف مجامع عمومی، مدیران ، بازرسان و مقررات مربوط به امور مالی و غیره است. اساسنامه برای انواع اتحادیه ها ، به عنوان " نمونه اساسنامه " آماده شده است و موسسین باید آن را تهیه و تکمیل کنند. اساسنامه اتحادیه تعاونی، باید ازجمله شامل نکات زیر باشد : نام ، مدت ، موضوع مرکز اصلی، حدود عملیات اتحادیه ، شرایط عضویت ، شرایط خروج از عضویت ، مقدار سرمایه ، تعداد سهام و مبلغ اسمی و نوع آن ها ، مقررات راجع به مجامع عمومی، هیات مدیره ، بازرسان ، مقررات مالی، مقررات راجع به تغییر سرمایه ، موارد انحلال ، طرز تصفیه پس از انحلال ، مقررات راجع به ادغام و سرمایه گذاری در موسسات و غیره .
- اساسنامه اتحادیه ، در جلسه رسمی مجمع عمومی موسس با رای اکثریت مطلق حاضران در آن به تصویب می رسد ، مشروط بر اینکه تعداد آراء موافق با اساسنامه ، کمتر از هفت رای نباشد. در مجمع عمومی موسس، هر داوطلب عضویت ، صرف نظر از تعداد سهامی که دارد ، فقط یک رای دارد. تصویب سایر امور نیز با اکثریت مطلق مزبور صورت می گیرد.
- آن عده از داوطلبان تشکیل اتحادیه که با مصوبات مجمع عمومی موسس موافق نباشند ، اعم از اینکه در مجمع عمومی مزبور نمایندگان آن ها، حضور داشته یا نداشته باشند، در صورتی که یک هفته پس ازتشکیل مجمع ، مخالفت خود را کتباَ اعلام کنند، حق استرداد تقاضای عضویت خود و مبالغی که برای خرید سهم یا سهام پرداخته اند ، دارند. در این صورت سرمایه اتحادیه تعاونی به مبلغی پس از کسر وجوه سهام این گونه اشخاص، به ثبت خواهد رسید . وجوهی که داوطلبان مزبور بابت سهام خود پرداخته اند باید بلافاصله بعد از معرفی شدن دارندگان امضای مجاز، مسترد گردد.

آیا شما نیز از جمله کسانی هستید که مایل به ثبت علامت تجاری در گرگان می باشند ؟ تا چه حد با شرایط و قوانین ثبت علامت تجاری و مزایای آن آشنایی دارید ؟
چنانچه می خواهید در این خصوص بیشتر بدانید از شما دعوت می شود تا مقاله پیش رو را مورد مطالعه قرار دهید. ما شما را با اطلاعات مورد نیاز آشنا می نماییم.
علامت تجاری هر نشانه ای است که اطلاعات لازم را در مورد هویت کالا، منشاء تولید و تفاوت آن با کالاهای تولیدکنندگان دیگر به مشتریان ارائه می دهد. علامت به معنای نشان است و نشان چیزی است که سبب شناختن کسی یا چیزی می شود. کالاها و محصولات نشان گذاری می شوند تا موجبات شناسایی آن ها فراهم گردد. از جهت اقتصادی و بازاریابی علامت صنعتی و تجاری اهمیت زیادی دارد. با توجه به همین علایم است که خریداران و مصرف کنندگان ، کالای مورد نظر خود را انتخاب می کنند .

کارکردهای علائم تجاری باعث شده است که این علائم در زمره سرمایه های با ارزش تجار و تولیدکنندگان قرار بگیرد.
ثبت علامت تجاری به صاحب آن علامت ، حق انحصاری جهت استفاده و بهره برداری از آن علامت را می دهد . در واقع این حق انحصاری، از ثبت علامت نشات می گیرد و شامل دو جنبه جداگانه می باشد که عبارت است از حق استفاده از علامت تجاری و دیگری جلوگیری از دیگران جهت استفاده از علامت تجاری .
به عبارت دیگر در صورتی که حقوق مربوط به علامت تجاری نقض شود، دارنده علامت تجاری حق خواهد داشت دیگران را از استفاده از علامت تجاری منع کند. از طرفی لازمه حق منع دیگران داشتن حق شکایت برای جلوگیری از استفاده علامت و جلوگیری از نقض سایر حقوق مربوط به علامت تجاری است در صورتی که در اثر نقض، خسارتی متوجه صاحب علامت شود وی حق خواهد داشت جبران خسارت را هم مطالبه نماید.
شایان ذکر است ، علیرغم این مزایا ، داشتن علامت تجاری و همچنین ثبت آن اجباری نیست و افراد می توانند آزادانه برای کالا و محصولی که دارند و عرضه می کنند علامت خاصی تدارک ببینند و انتخاب کنند یا انتخاب نکنند و اگر علامتی را برگزیدند آن را به ثبت برسانند یا نرسانند . قانون ثبت علایم و اختراعات در این خصوص می گوید :
" داشتن علامت تجاری اختیاری است مگر در مواردی که دولت آن را اامی قرار دهد ".

ثبت علامت تجاری در گرگان
به موجب مصوبه ی سوم اردیبهشت 1328 هیاًت وزیران، ثبت علائم برای هر یک از این موارد اجباری است:
الف) داروهای اختصاصی مورد استفاده ی طبی
ب) مواد غذایی که در لفاف و ظروف مخصوص عرضه می شوند
ج) آب های گازدار
ه) لوازم آرایش که برای استعمال مستقیم بر روی پوست انسان به کار می رود.
برابر ماده 2 قانون مزبور حق استعمال انحصاری علایم تجاری فقط برای کسی شناخته خواهد شد که علامت خود را به ثبت رسانیده باشد. بنابراین آن ها که علایم تجاری مورد استفاده خود را ثبت نکرده باشند قانوناَ نمی توانند از استفاده اشخاص دیگر از آن علامت جلوگیری نمایند.
ویژگی عمده علامت تجاری این است که باید وجه تمایز داشته و در عین ابتکاری و جدید بودن ، باعث ایجاد اشتباه در نظر مشتری نیز نشود. برخی از علائم با وجود داشتن ویژگی های فوق قابلیت ثبت ندارد. از جمله آن ها علائمی است که مخالف نظم عمومی اخلاق حسنه بوده و یا با منافع عمومی در تعارض باشد .
از سویی دیگر، نام های عام محصولات یا اسامی جغرافیایی که خریدار ررا نسبت به مبدا و کیفیت گمراه کند علامت مشخصه تجاری محسوب نمی شود.
به موجب ماده 5 قانون ثبت علائم و اختراعات ایران ثبت موارد زیر ممنوع است :
1- بیرق مملکتی ایران و هر بیرق دیگری که دولت ایران استعمال آن را به طور علامت تجاری منع کند. علامت هلال احمر ، نشان ها ، مدال ها و انگ های دولت ایران.
2- کلمات و یا عباراتی که موهم انتساب به مقامات رسمی باشد. ( از قبیل جمهوری اسلامی ، انقلابی ، دولتی و غیره )
3- علامات موسسات رسمی مانند آرم جمهوری اسلامی و هلال احمر و صلیب سرخ و غیره
4- علائمی که مخل انتظامات عمومی و یا منافی عفت باشد.

ثبت علامت تجاری
بر طبق ماده 2 آیین نامه اصلاحی اجرای قانون ثبت علائم تجاری و اختراعات سال 1337 ، برای ثبت علامت مدارک ذیل لازم است :
1- اظهارنامه که عبارت است از برگ های چاپی که از طرف اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی در اختیار متقاضیان گذاشته می شود و به وسیله آن ها تکمیل می گردد.
2- ده عدد نمونه علامت به شکلی که استعمال می شود به علاوه نمونه های اضافی به تعداد یک نمونه برای هر طبقه اضافی که درخواست می شود درخواست کننده باید بر روی هر اظهارنامه یک نمونه ازعلامت را الصاق و آن را امضاء نماید . نمونه سوم در موقع ثبت بر روی صفحه مربوطه در دفتر ثبت و نمونه چهارم بر روی تصدیق ثبت الصاق می شود ابعاد نمونه نباید از ده سانتیمتر از هر طرف کند بر روی هر نمونه الصاق شده به طریق بالا مهر شعبه ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی زده می شود به طریقی که یک قسمت از مهر بر روی نمونه و قسمت دیگر بر روی صفحه قرار گیرد.
3- یک کلیشه واضح و خوانا برای چاپ علامت که ابعاد آن نباید از ده سانتیمتر از هر طرف کند. اضافه می شود در صورتی که علامت عبارت از یک یا چند کلمه بوده و دارای هیچگونه تصویر و حروف مخصوصی نباشد تقاضاکننده ثبت مجبور به ضمیمه کردن کلیشه نخواهد بود.
4- در صورتی که علامت در خارجه به ثبت رسیده باشد تسلیم رونوشت گواهی شده از طرف اداره صادرکننده آن به زبان اصلی به انضمام ترجمه غیررسمی آن به فارسی به مسئولیت تقاضاکننده ثبت اامی است.
5- در صورتی که علامت برای تشخیص امتیاز محصول جماعتی یا محصول یک شهر یا یک ناحیه از کشور اختیار شود گواهینامه از طرف مقام صلاحیتدار دایر به تصدیق استفاده از علامت مزبور عبارت است از اتحادیه صنفی ، اتاق بازرگانی ، شهرداری و فرمانداری .
6- نسخه اصلی یا رونوشت گواهی شده وکالت نامه در صورتی که تقاضای ثبت به وسیله وکیل به عمل آید.
مرجع ثبت که باید مدارک به آن تسلیم گردد منحصراَ اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی است .
در صورت کامل و صحیح بودن تقاضا و ضمائم ثبت علامت ، آن علامت ارائه شده در دفتر مخصوصی ثبت می گردد.پس از ثبت علامت تصدیقی با الصاق یک نمونه کامل از علامت بر روی آن به صاحب علامت یا نماینده او تسلیم می شود . تصدیق مزبور باید از جمله حاوی تاریخ ثبت علامت و شماره ثبت آن، اسم و شغل و اقامتگاه و تابعیت صاحب علامت ، نوع کالا یا محصول و طبقات محصولی که علامت برای تشخیص آن به کار میرود ، تعیین اجزایی که صاحب علامت حق استفاده انحصاری آن را به خود اختصاص داده است ، تاریخ صدور تصدیق، مدت اعتبار ثبت علامت و امضای رئیس اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی و مدیر کل ثبت اسناد و املاک و مهر اداره مزبور باشد .
در ظرف سی روز پس از ثبت علامت اداره ثبت شرکت ها و مالکیت صنعتی باید آگهی حاوی کلیه مطالب مندرج در تصدیق یا گواهینامه را در رومه رسمی به هزینه صاحب علامت تجاری منتشر کند. هر گاه علامت ثبت شده ظرف سه سال از تاریخ ثبت آن از طرف صاحب علامت یا قائم مقام یا نماینده قانونی او بدون عذر موجه مورد استفاده تجاری در ایران یا در خارجه قرار نگیرد هر ذی نفعی می تواند ابطال آن را از دادگاه درخواست نماید.





قنادی یا همان شیرینی پزی ، شغلی با درآمد خوب و البته کاملاَ حرفه ای و تخصصی است. در دنیا قنادی های معروفی وجود دارند که به شهرت جهانی رسیده اند. برخی از این شیرینی فروشی ها آنقدر معروفند که گردشگران بسیاری در بازدید از شهرها به این مغازه های خوشمزه نیز می آیند و طعم شیرینی ای متفاوت را امتحان می کنند .

نکته ای که در قنادی بسیار حائز اهمیت است ، اسم و شهرت است . اگر مشتری یک بار با رضایت از درب مغازه خارج شود حتماَ برای بار دوم هم وارد مغازه خواهد شد و در اصل مشتری خواهد شد. به همین دلیل ، شیرینی فروشان تلاش می کنند تا محصولات خود را معروف سازند و به مشتریان بشناسانند. کارکرد شناساندن برای محصولات ، از طرق مختلفی چون گزینش یک برند و نام تجاری، علامت و نشانه های خاص و اشکال زیبا ، کیفیت بالا و استفاده از مواد اولیه مرغوب، برخورد پرسنل، استفاده از کارگران ماهر، دکوراسیون و طرح داخلی، داشتن سابقه ، انتخاب چند رنگ روی بسته بندی ، جعبه و بسته بندی های شکیل و یا حتی بو و عطر مشخص کننده صورت می گیرد. گاه نیز قنادان ترجیح می دهند تا به محصولات خود یک هویت جغرافیایی اعطاء کنند، یعنی برای شناساندن محصولات خود از نام مکانی استفاده کنند که محصول در آن جا به دست آمده و یا تولید شده و طبیعتاَ کیفیت و شهرت آن نزد مشتری به دلیل تولید در مکان مورد نظر تثبیت شده است.
لذا، افراد برای شیرینی جاتی که تولید می کنند می توانند برندی را انتخاب و آن را به ثبت برسانند. برند به مثابه پوشش دهنده و اسم عام تمامی این نشانه ها ، شکل ها ، رنگ ها و روش بسته بندی و غیره ، تنها ابزار اقتصادی و حقوقی است که می تواند هم در سطح داخلی و هم در سطح جهانی، رسالت شناساندن محصولات و خدمات را بر عهده گیرد. در واقع، برندها به خودی خود دارای ارزش مادی و معنوی هستند و برخی بعد ازبه شهرت رساندن یک علامت تجاری یا برند، حقوق مادی و معنوی آن را می فروشند.
برای اینکه یک برند قنادی محبوب داشته باشید ، در ابتدا باید نامی مناسب انتخاب نمایید. از جمله ویژگی های یک برند موفق می توان به موارد ذیل اشاره کرد :
1- متفاوت و جدید باشد.
2- دارای خلاقیت و نوآوری باشد.
3- متناسب با موضوع فعالیت باشد .( مانند نیشکر)
4- باعث جلب مشتری شود.
5- از علاقه و انگیزه بالایی برخوردار باشد.
6- گمراه کننده نباشد .
7- خلاف اخلاق حسنه و نطم عمومی نباشد.
ذیلاَ، به توضیح بیشتر در این رابطه می پردازیم.
همان طور که اشاره شد ، نام بازرگانی باید گمراه کننده نباشد والا عنوان مکارانه یا تقلب و تزویر ممکن است به همراه داشته باشد. یک برند وقتی گمراه کننده است که مشابه برند دیگری با فعالیت تجاری و اقتصادی مشابه باشد و مشتری، مصرف کننده از نظر طبیعت و واقعیت دچار اشکال و سردرگمی گردد.
به طور مثال فعالیت تجاری چرم واقعی و چرم مصنوعی، فعالیت مشابه اغفال کننده است اگر دو تاجر با نام برند همانند به عرضه این دو نوع محصول اشتغال داشته باشند ؛ ولی اگر یکی از دو تاجر که نام تجاری مشابه دارند به تولید و یا عرضه محصولات شیمیایی مخصوص کشاورزی اشتغال داشته باشد و تاجر دیگر به تولید و یا عرضه محصولات غذایی دام و طیور بپردازد مشابهتی بین این نوع فعالیت تجاری وجود ندارد.
همچنین اگر یک نام برند از شهرت و معروفیت خاصی برخوردار باشد ، دیگران نمی توانند از این نام در فعالیت تجاری و اقتصادی مشابه ولو فرعی باشد، استفاده کنند.
معیار تشخیص حالت سردرگمی و گمراهی در رویه قضایی، معیار و استانداردهایی است که مشتریان و مصرف کنندگان ارائه می کنند. به این معنی که در نظر مصرف کننده و مشتری آیا نام برند انتخاب شده اغفال کننده است یا خیر ؟ که تشخیص آن با دادگاه خواهد بود. اثبات خطر به اشتباه افتادن مشتریان یا اغفال مصرف کنندگان محصولات یا استفاده کنندگان از خدمات بر عهده صاحب نام برند مقدم است که مدعی است صاحب نام برند جدید به حقوق وی کرده است .
ثبت برند قنادی می تواند حقیقی و یا حقوقی باشد که برای هر یک ابتدا مدارک زیر را تهیه نمایید :
الف) مدارک لازم برای اشخاص حقوقی

1- کپی کارت ملی و شناسنامه هر یک از افراد شرکت
2- کپی مجوز فعالیت مانند پروانه بهره برداری یا پروانه ساخت یا جواز تاسیس یا گواهی فعالیت صادر شده از نهادهای دولتی
3- کپی کارت بازرگانی در صورت استفاده کردن از حروف لاتین و یا فینگلیش در ثبت برند
4- کپی آخرین تغییرات شرکت و رومه تاسیس
5- نمونه علامت تجاری در ابعاد 10 در 10 سانتی متر ( در صورتی که نمونه گرافیکی دو بعدی سه بعدی و یا چند بعدی باشد باید از شش زاویه آن عکس تهیه و در یک نمونه واحد ارائه شود ) .
6- زمانیکه مراحل توسط نماینده قانونی مانند وکیل انجام شود باید مدارک حق امضا آن ضمیمه گردد.
ب) مدارک لازم برای اشخاص حقیقی

1- کپی کارت ملی و شناسنامه شخص تقاضا دهنده
2- کپی کارت بازرگانی در صورت استفاده کردن از حروف لاتین در ثبت برند
3- کپی مجوز فعالیت مانند پروانه بهره برداری یا پروانه ساخت یا جواز تاسیس یا گواهی فعالیت صادر شده از نهادهای دولتی
4- زمانیکه مراحل توسط نماینده قانونی مانند وکیل انجام شود باید مدارک حق امضا آن ضمیمه گردد.
5- نمونه علامت تجاری در ابعاد 10* 10 سانتی متر ( در صورتی که نمونه گرافیکی دو بعدی سه بعدی و یا چند بعدی باشد باید ازشش زاویه آن عکس تهیه و در یک نمونه واجد ارائه شود ) .
پس از تهیه مدارک مربوطه باید برندتان را به ثبت برسانید . شما می توانید بدون حضور در اداره ثبت علائم تجاری وارد سامانه مربوطه به آدرس http://iripo.ssaa.ir شوید و علامت تجاری خود را به ثبت برسانید. ابتدا مدارک خود را اسکن نمایید و بعد از ورود به این سامانه روی لینک ثبت نام کلیک کنید و تمامی مراحل را با دقت بگذرانید.
برای ثبت علامت لازم است :
اولاَ - هزینه های مربوط به ثبت علائم یعنی هزینه ثبت اظهارنامه و هزینه ثبت علامت پرداخت شده باشد . توضیح آنکه در بند 2 جدول شماره 3 ضمیمه شماره یک آیین نامه ، حق ثبت علامت به ازاء هر طبقه برای شخص حقیقی 000/200/1 ریال و برای شخص حقوقی 000/400/2 ریال و در ازاء هر طبقه اضافی برای شخص حقیقی 000/100 ریال و برای شخص حقوقی 000/200 ریال پیش بینی شده است.
ثانیاَ- مرجع ثبت یعنی اداره مالکیت صنعتی تشخیص داده باشد که شرایط مندرج در ق. ث. ا. ط. ع و آئین نامه اجرایی آن رعایت شده باشد.
ثالثاَ- نسبت به تقاضای ثبت اعتراض به عمل نیانده باشد یا اعتراض به عمل آمده مردود اعلام گردیده و به مرحله قطعی یا نهایی رسیده باشد.
با تحقق شرایط اشاره شده، اداره مالکیت صنعتی علامت را در دفتر مخصوص ثبت علائم ، با قید مراتب ذیل به ثبت خواهد رساند :
1- نام و نشانی و تابعیت مالک علامت
2- نام و نشانی نماینده قانونی او در صورت وجود
3- الصاق یک نمونه از علامت در کادر یا محلی که به این امر اختصاص داده شده است.
4- تعیین اجزاء علامت با ذکر رنگ ، در صورتی که رنگ به عنوان صفت مشخصه و یا ویژگی علامت باشد.
5- تاریخ کامل ( ساعت ، روز ، ماه ، سال ) و شماره ثبت اظهارنامه و تاریخ و شماره ثبت علامت .
6- فهرست کالاها و خدماتی که علامت برای تشخیص آن ها استفاده می شود ، با اشاره به طبقه یا طبقات آن ها طبق طبقه بندی بین المللی
7- در صورت ادعای حق تقدم و پذیرش آن، تاریخ ، شماره و محل تسلیم اظهارنامه مقدم
8- مدت اعتبار ثبت علامت
• ثبت برند قنادی و پنج نکته مهم

1- در ثبت برند ، نکته قابل توجه آن است که به کار بردن و ثبت برند ، اختیاری است ولی برای جلوگیری از تقلب و تقلید برخی اجناس دارویی و خوراکی و آرایشی، ثبت برخی علائم اامی است . اجناس مزبور عبارتند از :
الف) داروهای اختصاصی مورد استعمال طبی یا دامپزشکی ، که با نسخه پزشک یا بدون آن مصرف می شود.

 

ثبت برند


ب) مواد غذایی که در لفاف و یا ظروف و به اسم مشخصی باشند. مانند کنسرو و مواد غذایی، شکلات ، آبنبات ، کره ، روغن های مختلف ، مربا ، پنیر ، ترشی و غیره
ج) آب های معدنی گازدار ، شربت ها ، آب های میوه ، نوشیدنی ها که در تحت اسم و ظروف مشخصی به معرض فروش گذاشته می شود.
د) لوازم آرایش و وجاهت که برای استعمال مستقیم بر روی بدن انسان به کار می رود. مانند صابون
2- پس از ثبت علامت تجاری، حق انحصاری استفاده از علامت مزبور ، متعلق به مالک آن می باشد. در صورتی که حق مزبور مورد قرار گیرد ، مالک آن می تواند برای جلوگیری از این امر و احقاق حق خود به دادگاه مراجعه نماید. به دعاوی حقوقی و جزایی مربوط به علائم تجاری در محاکم تهران رسیدگی می گردد.
3- مطابق ماده 32 قانون ثبت علائم و اختراعات مصوب 7 / 8/ 1386 ، ثبت علامات ذیل ممنوع می باشد :
الف- نتواند کالاها یا خدمات یک موسسه را از کالاها و خدمات موسسه دیگر متمایز سازد.
ب- خلاف موازین شرعی یا نظم عمومی یا اخلاق حسنه باشد.
ج- مراکز تجاری یا عمومی را به ویژه در مورد مبدا جغرافیایی کالاها یا خدمات یا خصوصیات آن ها گمراه کند.
د- عین یا تقلید نشان نظامی ، پرچم یا سایر نشان های مملکتی یا نام یا نام اختصاری یا حروف اول یک نام یا نشان رسمی متعلق به کشور، سازمان های بین الدولی یا سازمان هایی که تحت کنوانسیون های بین المللی تاسیس شده اند، بوده یا موارد مذکور یکی از اجزاء آن علامت باشد، مگر آن که توسط مقام صلاحیتدار کشور مربوط یا سازمان ذی ربط اجازه استفاده از آن صادر شود.
ه- عین یا به طرز گمراه کننده ای شبیه یا ترجمه یک علامت یا نام تجاری باشد که برای همان کالاها یا خدمات مشابه متعلق به موسسه دیگری در ایران معروف است.
و- عین یا شبیه آن قبلاَ برای خدمات غیر مشابه ثبت و معروف شده باشد. مشروط بر آن که عرفاَ میان استفاده از علامت و مالک علامت معروف ارتباط وجود داشته و ثبت آن به منافع مالک علامت قبلی لطمه وارد سازد.
ز- عین علامتی باشد که قبلاَ به نام مالک دیگری ثبت شده و با تاریخ تقاضای آن مقدم یا دارای حق تقدم برای همان کالا و خدمات و یا برای کالا و خدماتی است که به لحاظ ارتباط و شباهت موجب فریب و گمراهی شود.
4- در دفتر ثبت برای هر علامت ، دو صفحه اختصاص می یابد و هر تغییر و اصلاح و همچنین نقل و انتقالاتی که جزئاَ یا کلاَ نسبت به علامت صورت می گیرد، در صفحات مزبور قید می گردد. در صورت نیاز به صفحات اضافی مرجع ثبت می تواند از دفتر متممی به این منظور استفاده نماید.
5- مدت اعتبار ثبت علامت 10 سال میباشد که پس از پایان رسیدن تاریخ انقضا متقاضیان می توانند با پرداخت هزینه ای به تمدید آن بپردازند.
هم چنین بخوانید :
- ثبت علامت تجاری شیرینی جات
- ثبت علامت تجاری کیک و کلوچه
برندتان را انحصاری کنید.

آخرین مطالب

آخرین جستجو ها

دانلود آهنگ جدید و زیبا صدای سکوت من زرد نویس های یک من الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم سه پایه نقاشی Sam's collection خرید نرم افزار طلا فروشی 118فایل- اولین مرکز فروش فایل به صورت حجمی آرمین مقدسی dazzpennbiten